ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 188

“เฮ้ยยยยยยยยยยย!!!”

เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องแล้วเย่เชียนก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน เมื่อหันหน้าไปเขาก็เห็นว่าหูวเค่อกำลังเดินลงมาข้างล่าง เธอกรีดร้องเสียงดังเมื่อเห็นว่าเย่เชียนนั้นสวมแค่ผ้าขนหนูอาบน้ำเดินออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าของหูวเค่อแดงก่ำอย่างกับผลมะเขือเทศสุก

“คนโรคจิต!” หูวเค่อจ้องมองไปที่เย่เชียน

เย่เชียนรู้สึกผิดและเขินอายเล็กน้อย แต่ก็คิดในใจว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เธอเดินลงมาเห็นฉันในสภาพแบบนี้สักหน่อย

เย่เชียนยืนอยู่ที่นั่นอย่างหมดหนทางและพูดอย่างเสียใจว่า “ผมขอโทษ… ผมคิดว่าคุณจะตื่นเช้าขนาดนี้”

หัวใจของหูวเค่อนั้นกำลังสั่นหวั่นไหวอย่างมาก เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเห็นชายใดโป๊เปลือยต่อหน้าต่อตาเธอมาก่อน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เห็นของลับของเขาก็ตาม แต่เขาก็ทำให้เธอต้องเกิดความคิดที่ปั่นป่วนในจิตใจอย่างไม่รู้จบ

“คนโรคจิต… ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว!” หูวเค่อพูดอย่างโกรธเคืองและรีบเข้าไปในครัว

เย่เชียนมีสีหน้าขมขื่นและเดินกลับไปที่ห้องของเขาอย่างหมดหนทาง

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เย่เชียนก็เดินออกมาจากห้องนอนและเห็นว่าหูวเค่อนั้นกำลังซักผ้าอยู่ในครัว เย่เชียนจึงเดินไปหาเธอและยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นก็พูดว่า “ทำไมคุณตื่นเช้าจังล่ะ ! ทำไมไม่นอนเยอะ ๆ ”

หูวเค่อเหลือบมองเขาเล็กน้อยและทำเป็นไม่สนใจเขา

หลังจากยืนกินอาหารเช้าอยู่ที่ข้างประตูแล้ว เย่เชียนก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี เขาจึงเพียงแค่ยักไหล่อย่างหมดหนทางและเดินไปล้างหน้าแปรงฟัน

“พวกทหารรับจ้างเหยี่ยวดำทมิฬมาถึงที่เมืองเซี่ยงไฮ้แล้วนะคะ… คุณต้องระวังด้วย” อยู่ ๆ หูวเค่อที่เพิ่งจะซักผ้าเสร็จก็พูดขึ้นมาลอย ๆ

เย่เชียนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “คุณเป็นห่วงผมเหรอ ?”

หูวเค่อชำเลืองมองเย่เชียนและพูดอย่างฉุนเฉียวว่า “ใครจะไปเป็นห่วงคนโรคจิตอย่างคุณกันล่ะ ?!”

เย่เชียนยิ้มน้อย ๆ และพูดว่า “แล้วใครกันน้าที่พูดว่ารักผมน่ะ”

หูวเค่อเหลือบมองเขาและพูดว่า “คุณยังไม่ได้ทำตามความปรารถนาของฉันเลย… เพราะงั้นอย่ามายุ่งกับฉัน!”

“ไม่ช้าก็เร็วผมจะทำ!” เย่เชียนโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่เย้ายวนบนใบหน้า “หูวเค่อที่รัก… ดูเหมือนว่าคุณจะรู้เรื่องของผมดีเลยสินะ”

“ไม่ค่ะ!” หูวเค่อทนต่อพฤติกรรมที่ใกล้ชิดของเย่เชียนแบบนี้ไม่ได้ เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้เสียจนเกือบจะสัมผัสกับใบหน้าของเธออยู่แล้ว หูวเค่อก็รีบเอนหลังหนีด้วยความว้าวุ่นเล็กน้อยและตื่นเต้นพร้อมกับตาโต ๆ ของเธอที่หยุดกะพริบไม่ได้

“ดูเหมือนคุณจะกลัวผมมากเลยนะ… คุณกำลังคิดอะไรอยู่งั้นเหรอ ?” เย่เชียนยิ้ม

“เอาล่ะเย่เชียน! พอได้แล้ว ออกไป!” หูวเค่อดูบึ้งตึง เธอมองค้อนเย่เชียนขณะพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน