ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 263

เย่เชียนนั้นถึงกับตกตะลึงอย่างมากไปกับปฏิกิริยาและการแสดงออกของผู้หญิงเหล่านี้ ปรากฏว่าตัวเองกลายเป็นผลไม้และขนมหวานของพวกเธอไปโดยสิ้นเชิงและทั้งหมดก็กลายเป็นเรื่องตลกไปโดยปริยาย ซึ่งเย่เชียนก็ไม่ได้เคร่งเครียดหรือขุ่นเคืองอะไรพวกเธอเลยกลับกันเขาเพียงนั่งนิ่งๆ อย่างไร้เดียงสาเพื่อให้พวกเธอได้ผ่อนคลายและคลายเครียดกันบ้าง

“นี่เธอพูดแบบนั้นได้ยังไง..เธอไม่อายเหรอ” หญิงสาวข้างๆ อีกคนแซวหญิงสาวที่พูดขึ้นมาก่อนหน้านี้

“โถ่แล้วเธอล่ะ? ..อย่าบอกนะว่าเธอไม่ต้องการผู้ชายแบบเขาน่ะ..หนุ่มคนนี้น่ะดีต่อกายและใจของผู้หญิงอย่างเราๆ มากเลยนะ” ผู้หญิงคนก่อนหน้าพูดโต้กลับเพื่อนของเธอไปอย่างร้อนแรงจึงทำให้เย่เชียนถึงกับผงะไปอีกครั้ง จู่ๆ ทันใดนั้นเย่เชียนก็เห็นภาพลวงตาว่าเหมือนเขาจะไม่ได้อยู่ในสำนักงานใหญ่ของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปเลย แต่มันเหมือนกับว่าเขาเข้าไปในร้านทำผมและสปาเสียมากกว่า

“มานี่ๆ!” หญิงสาวจากแผนกฝ่ายบุคคลเสี่ยวหลิงเหลือบมองไปที่เย่เชียนและพูด

เย่เชียนก็เดินตามไปอย่างไร้เดียงสาและพูดว่า “คือผมไม่…”

“เดี๋ยวค่ะเรื่องอื่นเอาไว้ก่อน..คุณรีบกรอกแบบฟอร์มนี้เถอะค่ะ..ฉันจะได้พาคุณไปดูงานอย่างเป็นทางการน่ะ” เสี่ยวหลิงพูดขณะที่เธอยื่นแบบฟอร์มให้เย่เชียน

เย่เชียนนั้นรู้สึกว่าเขากำลังเป็นหมาป่าที่น่าสงสารซึ่งถูกฝูงแพะน้อยที่อ่อนโยนและใจดีเหล่านี้สยบและรู้สึกว่าเหมือนเขากำลังจะแตกสลายเพราะพวกเธอ เย่เชียนก็ไม่ได้อยากให้หญิงสาวเหล่านี้รู้สึกไม่ดีเขาจึงยอมให้พวกเธอหยอกล้อและสนุกเพื่อให้พวกเธอคลายเครียด ซึ่งเย่เชียนก็กรอกแบบฟอร์มอย่างเชื่อฟังและส่งมอบให้เสี่ยวหลิงดู จากนั้นเธอก็เอาตราประทับปั๊มลงไปที่กระดาษและพูดว่า “ไปกันเถอะค่ะ..ฉันจะพาคุณไปรับชุดทำงาน”

หลังจากพูดจบโดยไม่รอให้เย่เชียนได้แสดงความคิดเห็นใดๆ เธอก็เดินออกไปอย่างมุ่งมั่นซึ่งมันเป็นความเด็ดเดี่ยวอย่างจริงๆ และเย่เชียนก็ทำได้แค่เดินตามเธอไปอย่างเชื่อฟัง ถึงแม้ว่ารูปลักษณ์และหน้าตาของผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้เลิศเลอเหมือนนางฟ้านักแต่ทว่ารูปร่างและสัดส่วนของเธอก็ดูดีและยอดเยี่ยมอย่างมาก ซึ่งเมื่อเย่เชียนเห็นสะโพกที่แน่นพอดีกับชุดของเธอที่บิดไปและบิดมาเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะเพ้อฝันและจินตนาการไปต่างๆ นาๆ …ท่าทำจากข้างหลังมันคงจะยอดเยี่ยมไปเลยใช่มั้ย?

เมื่อเสี่ยวหลิงหันกลับมาและเห็นว่าการแสดงออกบนใบหน้าของเย่เชียนนั้นดูแปลกไปเสี่ยวหลิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยจากนั้นเธอก็จ้องมองเย่เชียนและพูดว่า “นี่คุณคิดอะไรกันอยู่คะ..ทำไมถึงยิ้มแบบนั้นล่ะ”

ในที่สุดเย่เชียนนั้นก็เข้าใจได้แล้วว่าคำพูดของหลี่เหว่ยนั้นคืออะไร ซึ่งคำพูดที่ว่าผู้หญิงทุกคนล้วนมีบางอย่างเกี่ยวกับตัวของเธอที่สามารถทำให้ผู้ชายหลงใหลได้ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องโกหกหรือเหลวไหลเลย เพราะเห็นได้ชัดว่าข้อดีและจุดเด่นของเสี่ยวหลิงคนนี้คือรูปร่างสัดส่วนและสะโพกของเธอนานเอง “ผมแค่คิดว่าทำไมคุณถึงต้องเย็นชาใส่ผมด้วย..ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าคุณน่ะสวยกว่าพวกเธอซะอีก” เย่เชียนพูด

ถึงแม้ว่าคำพูดของเย่เชียนจะดูหุนหันพลันแล่นเกินไปก็ตามทว่าพวกผู้หญิงนั้นก็มักจะชอบให้คนอื่นพูดชมและเยินยอตัวเองอยู่เสมอ และไม่ต้องพูดถึงเสี่ยวหลิงคนนี้เลยเพราะถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่สวยที่สุดในบริษัทก็ตามแต่คำพูดของเย่เชียนนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองเล็กน้อย ทว่าเธอก็จ้องมองเย่เชียนอย่างว่างเปล่าและพูดว่า “เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเป็นบริษัทขนาดใหญ่นะคะ..คุณต้องคอยระมัดระวังเมื่อคุณทำสิ่งต่างๆ ที่นี่ในอนาคตด้วย..และก็ไม่ใช่ทุกคนจะใจดีเหมือนฉันหรอกนะคะ!”

น้ำเสียงของเสี่ยวหลิงอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งตั้งแต่แรกเลยเธอก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาหรือการแสดงออกที่รังเกียจหรือดูถูกเหยียดหยามเย่เชียนเลยแม้แต่น้อย กลับกันเลยเธอมักจะพูดกับเย่เชียนอย่างสุภาพมาเสมอตั้งแต่แรก ว่ากันว่าผู้หญิงนั้นบางครั้งพวกเธอก็มักจะใจอ่อนถึงแม้ว่าพวกเธอจะมีเล่ห์เหลี่ยมขนาดไหนก็ตาม ซึ่งเย่เชียนก็เป็นถึงราชาหมาป่าและเขาก็มั่นใจอย่างมากที่จะไม่ยอมสยบต่อพวกเธอได้ง่ายๆ

หลังจากเปลี่ยนชุดของพนักงานทำความสะอาดแล้วเย่เชียนก็รู้สึกพึงพอใจเลยทีเดียวเพราะคุณภาพของเสื้อผ้านั้นไม่ได้แย่ไปกว่าที่ขายในห้างสรรพสินค้าเลยและแบบนี้ก็สมควรแล้วที่จะเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ ทันใดนั้นเสี่ยวหลิงก็ถึงกับตกตะลึงไปโดยไม่ทันตั้งตัวเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นคนที่สามารถสวมใส่เครื่องแบบของพนักงานทำความสะอาดเช่นนี้ เพราะปรากฏว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชายที่สวมชุดสูทแบรนด์ดังๆ เลยและยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนจะมีออร่าบางอย่างแผ่ออกมาจากร่างกายของผู้ชายตรงหน้าของเธออย่างไม่น่าเชื่อ อารมณ์และความนึกคิดเช่นนี้ก็ทำให้เธอเหมือนตกอยู่ในภวังค์เล็กน้อย

“ทำไมหรอ..คุณไม่ชอบขี้หน้าผมจริงๆ ใช่มั้ย” เย่เชียนพูดและยิ้มอย่างซุกซน

เสี่ยวหลิงตื่นขึ้นมาจากภวังค์แห่งความนึกคิดที่ดูคลุมเครือจากนั้นเธอก็ชำเลืองมองเย่เชียนและพูดว่า “เอาล่ะๆ ..คุณเริ่มทำงานได้เลยค่ะ..บริษัทของเรานั้นมีพนักงานทำความสะอาดอยู่ 20 คน..ซึ่งแต่ละคนก็จะรับผิดชอบในพื้นที่ต่างๆ ..วันนี้คุณไปทำความคุ้นเคยกับพื้นที่ต่างๆ ของบริษัทก่อน..แล้วพรุ่งนี้เช้าฉันจะชี้แจงพื้นที่สำหรับงานของคุณให้นะคะ”

“อ่าห๊ะ!” เย่เชียนถือไม้ถูพื้นและถังน้ำซึ่งเขาดูเหมือนพนักงานความสะอาดจริงๆ

เสี่ยวหลิงก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเย่เชียนอีกสองสามครั้งจากนั้นเธอก็หันกลับไปและเดินจากไปโดยส่ายหัวไปตลอดทางพึมพำว่า “ไม่ๆ ..มันเป็นไปไม่ได้..เป็นไปได้ยังไงกัน..ทำไมเขาถึงใส่ชุดนั้นแล้วถึงดูดีได้ขนาดนี้ล่ะ?”

เย่เชียนเดินถือไม้ถูพื้นและถังน้ำไปรอบๆ อย่างว่างเปล่าและไร้จุดหมาย เขาที่เป็นถึง CEO ของเครือน่านฟ้ากรู๊ปแต่ทว่าตอนนี้เขากลับกลายเป็นคนทำความสะอาดโดยไม่มีเหตุผลไปเสียแล้ว หลังจากออกจากแผนกฝ่ายบุคคลแล้วเย่เชียนก็ขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ชั้นสี่และที่นี่ก็คือแผนกของแผนกธุรกิจและเห็นได้ชัดว่าที่แผนกนี้มีงานยุ่งวุ่นวายมากกว่าด้านล่างอย่างมากและนอกจากนี้ก็ยัวมีผู้ชายปะปนอยู่กับเหล่าผู้หญิงเช่นกัน ซึ่งเย่เชียนก็แอบคิดอยู่ในใจและถอนหายใจด้วยความโล่งอกว่าไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงจะคิดจริงๆ แล้วว่าซ่งหลันเป็นพวกเหยียดเพศ

ในแต่ละชั้นนั้นเย่เชียนก็เฝ้าดูสถานการณ์เกือบทั้งหมดและเหล่าพนักงานทั้งหลายก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเมื่อเห็นชุดของเย่เชียน พูดได้ว่าพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้แยแสเย่เชียนเลย

“นี่! ..ไอ้หนูเอ็งมาใหม่เหรอ!” ขณะที่เย่เชียนกำลังจ้องมองไปรอบๆ นั้นจู่ๆ เสียงที่ดูเหมือนผู้หญิงรุ่นป้าก็ดังมาจากข้างหลังเขา เย่เชียนก็ชะงักไปครู่หนึ่งหลังจากนั้นเขาก็หันกลับไปมองและเห็นป้าแม่บ้านในชุดของพนักงานทำความสะอาดอยู่ข้างหลังเขาด้วยสีหน้าที่ดูโกรธเคือง อย่างไรก็ตามเมื่อเย่เชียนมองไปที่ใบหน้าของป้าแม่บ้านนั้นก็เห็นว่าเธอมีร่องรอยของความประหลาดใจอยู่บนใบ้หน้าของเธอ ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่าเธอไม่ได้คาดหวังว่าพนักงานทำความสะอาดคนใหม่จะเป็นผู้ชายและยังเป็นเด็กหนุ่มอยู่แบบนี้

“ใช่ใช่..ผมเพิ่งมาใหม่ครับ” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มกว้างๆ

“ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็ไปทำงานสิ..พวกฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย..แต่เอ็งกลับมายืนจ้องๆ มองๆ อะไรอยู่ก็ไม่รู้” ป้าแม่บ้านทำความสะอาดจ้องเขม็งไปที่เย่เชียนและพูด

“อ๋อครับๆ ..ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” เย่เชียนจ้องมองไปที่ป้าที่ท่าทางดูเหมือนมหาเทพที่ถือไม้ถูพื้นอยู่ ซึ่งถึงป้าคนนี้จะดูฉุนเฉียวเล็กน้อยก็ตามแต่เธอก็ยังมีร่องรอยของความเอ็นดูลูกหลานอยู่อย่างชัดเจน

“ต้องเริ่มจากตรงไหนเนี่ย?” เย่เชียนพึมพำกับตัวเองขณะที่เขาเดินและมองไปรอบๆ ทันใดนั้นเย่เชียนก็เหลือบไปเห็นสัญลักษณ์ที่น่าดึงดูดตรงหน้าของเขาและมันก็ดึงดูดความสนใจของเย่เชียนอย่างมาก ซึ่งมันเป็นสัญลักษณ์ร่างกายของตัวแทนผู้หญิงที่ถูกพิมพ์เอาไว้ที่ด้านบนของประตูและเมื่อเห็นเช่นนั้นเย่เชียนก็ฉีกยิ้มขึ้นมาทันทีและเดินเข้าไป

ทว่าเย่เชียนนั้นก็ไม่ได้มีความคิดที่อยากจะไปแอบดูใครเลยทว่าเขาเพียงแค่อยากรู้อยากเห็นสถานที่เพียงเท่านั้น เย่เชียนจึงถือไม้ถูพื้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำของผู้หญิง ปรากฏว่าการตกแต่งของห้องน้ำนี้นั้นดูสวยหรูและไม่ธรรมดาเลย เย่เชียนจึงพึมพำว่า “พี่นี่ช่างมีรสนิยมจริงๆ ..ใช้เงินได้คุ้มจริงๆ”

“อะไรเนี่ย…..”

“อะไรกัน…..”

“เห้ย…..” มีเสียงร้องอุทานดังขึ้น แต่เสียงสุดท้ายเป็นของเย่เชียนเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน