ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 283

“นั่นก็ขึ้นอยู่กับผลงานของคุณ..ฉันจะบอกคุณเองเมื่อฉันพอใจ” หูวเค่อพูด

เย่เชียนก็ไม่ได้ที่จะส่ายหัวเพราะเห็นได้ชัดเลยว่าผู้หญิงคนนี้รับมือได้ยากกว่าจ้าวหยามากและดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายเลยที่จะเค้นความลับออกจากปากของเธอ และเนื่องจากเธอไม่ต้องการพูดถึงเช่นนี้เย่เชียนก็รู้ดีว่าต่อให้เขาจะถามแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์ ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่ได้พยายามที่จะถามต่อ

หลังจากจัดการกับนักฆ่าขององค์กรดาร์คลิลลี่ทั้งหมดแล้วเย่เชียนกับหูวเค่อก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน ซึ่งนักฆ่าจากองค์กรดาร์คลิลลี่ทำให้เย่เชียนรู้สึกขุ่นเคืองอย่างมากและดูเหมือนว่าตงเซียงกรุ๊ปจะต้องได้รับการกวาดล้างโดยเร็วที่สุดและนี่ก็คือจุดมุ่งหมายที่แท้จริง

สำหรับองค์กรดาร์คลิลลี่นั้นเย่เชียนก็ไม่คิดที่จะเพิกเฉยแต่อย่างใดเพราะเมื่อหลังจากทำลายตงเซียงกรุ๊ปลงได้แล้วต่อไปมันก็ถึงเวลาขององค์กรดาร์คลิลลี่ที่ต้องสูญสิ้นออกไปจากโลกใบนี้

เช้าวันรุ่งขึ้นเย่เชียนก็ได้รับสายโทรศัพท์จากแจ็คโดยรายงานว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนจากบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดที่ประจำการอยู่ในเขตโครงการเมืองเก่าถูกทำร้ายและถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลแล้ว ซึ่งทำให้คิ้วของเย่เชียนขมวดกันแน่นเพราะดูเหมือนว่าตงเซียงกรุ๊ปจะเกรี้ยวกราดอย่างมาก อย่างไรก็ตามไม่ว่าตงเซียงกรุ๊ปจะสร้างปัญหาสักแค่ไหนแต่ก็ทำอะไรไมได้อยู่ดีเพราะทรัพย์สินและที่ดินเหล่านั้นเป็นของเย่เชียนแล้ว เว้นแต่ตงเซียงกรุ๊ปจะข้ามศพของเย่เชียนไปได้

ถึงแม้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของไอร่อนบลัดจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในการต่อสู้ก็ตามแต่ถึงยังไงพวกเขาก็จะมีปัญหาในการเผชิญหน้ากับพวกอันธพาลหรือมาเฟียไม่กี่สิบคน แต่ทว่าคราวนี้อีกฝ่ายคงจะส่งพวกหัวรุนแรงจำนวนมากมา แต่สิ่งที่ทำให้เย่เชียนประหลาดใจก็คือทำไมตงเซียงกรุ๊ปถึงได้มีพวกอันธพาลหรือมาเฟียจำนวนมากเช่นนี้ได้

“นายรู้มั้ยว่าพวกนั้นเป็นใคร?” เย่เชียนถามอย่างเย็นชา

“พวกมาเฟียของแก๊งชิง!” แจ็คตอบ

เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นอีกครั้งเพราะท้ายที่สุดแล้วตงเซียงกรุ๊ปก็จับมือเป็นพันธมิตรกับเครือชิงกรุ๊ป ซึ่งยักษ์ใหญ่ทั้งสองได้รวมกันเป็นหนึ่งเดียวและอิทธิพลของพวกเขาก็ยิ่งใหญ่มากกว่าเดิม หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเย่เชียนก็พูดว่า “เพิ่มกำลังคนให้มากขึ้นอีก! ..และเรียกหลี่เหว่ย..ชิงเฟิงและพี่ม่อหลงมาด้วย..และติดต่อไปหาพี่หลิวเทียนเฉินด้วยและถามว่าถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในเมียนมาร์แล้วก็บอกให้พวกเขารีบกลับมาทั้งหมด..ส่วนฉันจะไปหาฉินเทียนก่อน..เรื่องนี้ค่อยจัดการหลังจากที่ฉันกลับไป”

“ผมแจ้งพี่เฟิงหลานไปแล้ว..พวกเขาขึ้นเครื่องกันเมื่อคืนนี้” แจ็คตอบ

“เอาล่ะๆ ..งั้นนายจัดการเรื่องต่างๆ ไปก่อนก็แล้วกัน” เย่เชียนพูดด้วยความพึงพอใจ

แจ็คตอบและวางสายไป เมื่อเย่เชียนวางโทรศัพท์แล้วเขาก็ขับรถไปที่บ้านของฉินเทียน เพราะศัตรูได้เคลื่อนไหวครั้งใหญ่แล้วเขาก็ไม่สามารถนั่งนิ่งนอนใจได้อีกต่อไปและถึงเวลาที่จะต้องตอบโต้กลับแล้ว

ใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงบ้านของฉินเทียน หลังจากที่เย่เชียนเปิดประตูเข้าไปเขาก็เห็นฉินเทียนนั่งอยู่บนโซฟาและกำลังดื่มชาอยู่อย่างสบายใจเฉิบราวกับว่าฉินเทียนจะรู้ว่าตนกำลังมาหาเขา เมื่อเห็นเย่เชียนเข้ามาฉินเทียนก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อยและพูดว่า “มาสิ..นั่งลงก่อน!”

เย่เชียนก็ทำตัวสบายๆ เช่นกันและนั่งลฝั่งตรงข้ามของฉินเทียนโดยไม่ได้พูดอะไรเขาเพียงหยิบถ้วยน้ำชาและรินให้กับตัวเองและดื่มมันเบาๆ เมื่อเห็นเช่นนั้นฉินเทียนก็หัวเราะเบาๆ

“มีอะไรถึงได้มาหาฉันหรือ?” ฉินเทียนถามด้วยรอยยิ้ม

“โถ่ลุงฉิน..คุณก็รู้ว่าผมมาหาคุณทำไม” เย่เชียนพูด

“ตงเซียงกรุ๊ปหรือเครือชิงกรุ๊ปกันล่ะ?” ฉินเทียนถามอย่างรู้ทัน

“ทั้งสองเลย” เย่เชียนพูด “มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในเมืองเซี่ยงไฮ้แห่งนี้..และอย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้เรื่องอะไรเลย..คุณไม่มีความคิดเห็นอะไรบ้างเลยหรอ?”

“แน่นอนว่าต้องมีอยู่แล้ว..แต่ฉันเห็นว่าหลานเย่มาหาฉันโดยเฉพาะฉันก็เลยยังไม่ได้พูด” ฉินเทียนพูดติ่ “หลานเย่อยากให้ฉันทำอะไรกันล่ะ?”

“ผมต้องการให้หงเหมินกรุ๊ปใช้มาตรการและเดินหน้าอย่างเต็มที่..ผมต้องการกว้างล้างสิ่งต่างๆ ในเมืองเซี่ยงไฮ้!” เย่เชียนพูดอย่างจริงจัง “ลุงฉินอยู่ในเซี่ยงไฮ้มานานกว่าผมเพราะงั้นคุณก็ต้องรู้เกี่ยวกับตงเซียงกรุ๊ปกับพวกแก๊งชิงมากกว่าผมอยู่แล้ว..ซึ่งผมต้องการข้อมูลของเหล่าผู้บริหารและผู้จัดการอาวุโสทุกคนและข้อมูลที่อยู่และกิจวัตรประจำวันของพวกเขาทั้งหมด!”

ฉินเทียนก็หัวเราะเบาๆ และหันไปข้างๆ จากนั้นก็หยิบกองเอกสารออกจากโซฟาและส่งมันให้กับเย่เชียนพร้อมพูดว่า “ทุกอย่างที่หลายเย่ต้องการอยู่นี่หมดแล้ว..หลานเย่ช่วยบอกฉันถึงแผนการทั้งหมดหน่อยได้มั้ย? ”

“ไม่มีแผนการอะไรใดๆ ทั้งสิ้น..ต้องฆ่าเท่านั้น!” เย่เชียนพูดอย่างเคร่งขรึม

“แล้วหลานเย่จะให้ฉันร่วมมือด้วยยังไงล่ะ?” ฉินเทียนถาม

“ในขณะที่ผมไล่กวาดล้างพวกนั้น..หงเหมินกรุ๊ปก็ไล่กลืนกินทั้งหุ้นและธุรกิจและบริษัทตงเซียงกรุ๊ปกับแก๊งชิงทั้งหมด..สำหรับลุงฉินแล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่มั้ย?” เย่เชียนพูดอย่างจริงจัง

“ปัญหามันก็ไม่ได้ใหญ่ถึงขนาดนั้น..แต่กุญแจสำคัญก็คือหลานเย่ต้องกวาดล้างคนพวกนั้นให้หมดจดและทำให้แก๊งชิงกับตงเซียงกรุ๊ปจมดิ่งสู่ความโกลาหลเพื่อที่ฉันจะได้โจมตีพวกมันได้อย่างสมบูรณ์ในครั้งเดียว” ฉินเทียนพูด

“ถ้างั้นมันก็ถึงเวลาที่ต้องตัดสินแล้ว..เที่ยงคืนของคืนนี้ผมจะทำให้เมืองเซี่ยงไฮ้ทั้งเมืองยุ่งเหยิงและโกลาหลกันไปหมด..ผมจะทำให้แก๊งชิงและตงเซียงกรุ๊ปต้องเผชิญหน้ากับประตูนรก!” ดวงตาของเย่เชียนเปล่งประกายสัมผัสแห่งเจตนาฆ่าและจิตสังหารอย่างมาก เพราะตงเซียงกรุ๊ปกับแก๊งชิงทำให้เขาโกรธเกรี้ยวอย่างมากโดยส่งทั้งนักฆ่าและเหล่ามาเฟียมาโจมตีตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าและถ้าหากพวกเขี้ยวหมาป่าไม่ตอบโต้กลับบ้างล่ะก็พวกนั้นก็คงจะคิดว่าพวกเรากำลังกลัว

ฉินเทียนยิ้มเล็กยิ้มน้อยและพูดว่า “หลานเย่..ฉันมีอีกอย่างที่อยากจะบอกน่ะ”

เย่เชียนตกตะลึงไปชั่วขณะและพูดว่า “ลุงฉินพูดมาได้เลยครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน