ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 284

ตอนที่ 284 ล่าหัว ตอนที่ 1
ตู้เหลียงเฉิงจิบไวน์ในแก้วอย่างช้าๆ และพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าคุณเหว่ยเคยได้ยินชื่อกองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าหรือเปล่า? ”

“ทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า?” เหว่ยตงเซียงส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันไม่เคยได้ยินเลย..แล้วเรื่องนี้มันในเกี่ยวข้องอะไรกับเย่เชียนล่ะ..เขาเป็นทหารรับจ้างเหรอ?”

“กองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าเป็นที่รู้จักกันในฐานะราชาแห่งโลกทหารรับจ้าง..และในต่างประเทศความแข็งแกร่งของพวกเขาก็เทียบได้กับกลุ่มมาเฟียของฉันในเซี่ยงไฮ้เลย” ตู้เหลียงเฉิงพูดต่อ “ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนน่ะเป็นถึงผู้นำของทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าที่มีฉายานามว่าราชาหมาป่าเย่เชียน!”

เหว่ยตงเซียงกรุ๊ปขมวดคิ้วอย่าแน่นและพูดว่า “ฮึ่ม..ก็ไม่แปลกใจแล้วที่ขนาดส่งนักฆ่าขององค์กรดาร์คลิลลี่ออกไปกำจัดแต่กลับไม่มีใครรอดกลับมาได้เลย..ฉันไม่ได้คิดเลยว่าเขาจะมีตัวตนแบบนี้..ยังไงก็เถอะต่อให้องค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าของเขาจะยิ่งใหญ่สักแค่ไหนในต่างประเทศก็ตาม..เพราะที่นี่คือแผ่นดินจีน! ..และมังกรที่แข็งแกร่งจะไม่สามารถบดขยี้แม้แต่หมาป่าได้ยังไง! ..แก๊งชิงและตงเซียงกรุ๊ปของฉันต่างก็เป็นมังกรไม่ใช่งูตัวเล็กๆ ..ถ้าพวกนั้นอยากเข้ามาก็ให้มันมากันได้เลย”

“ฉันเองก็ไม่ได้กลัวพวกนั้นหรอก..ด้วยความแข็งแกร่งของเหล่ามาเฟียของฉันแล้วฉันไม่ปล่อยให้พวกมันมาข้ามหน้าข้ามตาเหยียบหัวฉันหรอก..ฉันก็แค่อยากจะบอกคุณเหว่ยว่าเย่เชียนไม่ใช่เด็กธรรมดาๆ ที่จะจัดการได้เฉยๆ ก็แค่นั้น..” ตู้เหลียงเฉิงพูดด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของเขา

ตู้เหลียงเฉิงพูดง่ายๆ แต่เหว่ยตงเซียงไม่ใช่คนโง่และเขาก็เข้าใจได้โดยธรรมชาติว่าตู้เหลียงเฉิงหมายถึงอะไร หลังจากเงียบกันไปชั่วครู่เหว่ยตงเซียงก็พูดว่า “แล้วประธานตู้ต้องการแบบไหนเท่าไหร่?”

“ครึ่งต่อครึ่ง..ห้าสิบต่อห้าสิบ” ตู้เหลียงเฉิงพูดอย่างจริงจังและชัดเจน

ร่องรอยของความไม่สบอารมณ์อย่างมากฉายอยู่ภายในดวงตาของเหว่ยตงเซียงและจากนั้นเขาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วพร้อมพูดว่า “ประธานตู้..คุณไม่รู้สึกว่าคุณกำลังโลภเกินไปหน่อยหรือ..คุณได้ควักเงินทุนอะไรเลยในครั้งนี้…และจะให้ฉันแบ่งหุ้นให้คุณตั้งครึ่งนึงมันจะไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ”

“คุณเหว่ยอย่าลืมสิว่าถ้าหากคุณไม่มีแก๊งมาเฟียและเด็กๆ ของฉันแล้วคุณจะแจกจ่ายและกระจายสินค้าของคุณได้ยังไง? ..พวกเราน่ะมีความมั่งคั่งอย่างแท้จริงและเราก็สามารถร่ำรวยและทำเงินได้มากกว่าเดิมเสมอ..สิ่งที่คุณกินน่ะเป็นอาหารอันโอชะเสมอ..อย่างน้อยๆ เราก็ต้องยิ่งใหญ่ไปด้วยกันสิ” ตู้เหลียงเฉิงพูด

การแสดงออกของเหว่ยตงเซียงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและมืดมนอย่างมากและเขาก็คิดกับตัวเองในใจว่า ‘ได้เลยตู้เหลียงเฉิง! ..เมื่อไหร่ที่ฉันจัดการกับเย่เชียนได้แล้วล่ะก็..แกจะเป็นคนต่อไป!’ หลังจากหยุดไปชั่วขณะเหว่ยตงเซียงก็พูดขึ้นมาว่า “เอาล่ะๆ ..ยังไงก็เถอะเท่าที่ฉันรู้มาฉินเทียนแห่งหงเหมินกรุ๊ปน่ะสนิทสนมกับเด็กคนนั้นมาก..เพราะงั้นเราจะไม่นั่งเฉยๆ อยู่แบบนี้หรอก”

“หึ..ถึงแม้ว่าหงเหมินกรุ๊ปจะมีอำนาจมากแค่ไหนก็เถอะแต่ในเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ก็เป็นถึงถิ่นของแก๊งชิงของฉัน..หงเหมินกรุ๊ปน่ะอยู่ในการจับตามองของฉันมาโดยตลอด..ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก..เพราะแก๊งชิงของฉันกับหงเหมินกรุ๊ปน่ะบาดหมางกันมานานแล้ว..ฉันตู้เหลียงเฉิงคนนี้จะจัดการกับหงเหมินกรุ๊ปด้วย” ตู้เหลียงเฉิงพูดอย่างมั่นใจ

เหว่ยตงเซียงก็แอบหัวเราะอย่างลับๆ และคิดอย่างลับๆ ว่า “จะดีที่สุดเลยถ้าพวกแกทั้งสองพ่ายแพ้ไปและฉันก็จะยิ่งใหญ่ที่สุด” เหว่ยตงเซียงหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาแล้วจิบเบาๆ จากนั้นก็พูดว่า “ถ้างั้นก็ขอให้การร่วมมือในครั้งนี้นำไปสู่ชัยชนะ!”

“ยินดีกับการร่วมมือ..และขอให้นำไปสู่ชัยชนะ!” ตู้เหลียงเฉิงยกแก้วไวน์ขึ้นมาและชนแก้วกับเหว่ยตงเซียง

พวกเขากำลังเดินหน้ากำจัดเย่เชียนและมันก็ขึ้นอยู่กับว่าใครที่มีความสามารถมากกว่ากันและจะเป็นผู้ชนะซึ่งท้ายที่สุดแล้วผู้ชนะที่แท้จริงก็จะได้ครอบครองเมืองเซี่ยงไฮ้

…..

ยามค่ำคืนทั่วท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำราวกับว่าพายุลูกใหญ่กำลังจะมาเยือน

เฟิงหลาน,หลิวเทียนเฉิน,เจมส์,วิลเลี่ยมได้เดินทางกลับจากประเทศเมียนมาร์แล้ว พายุลูกใหญ่ที่กำลังจะโหมกระหน่ำท่ามกลางเมืองเซี่ยงไฮ้ และสงครามในค่ำคืนนี้จะเป็นการต่อสู้ที่สำคัญและเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของเมืองเซี่ยงไฮ้อีกด้วย

เย่เชียนนั้นก็อยู่กับหวงฟู่เส้าเจี๋ยเพราะท้ายที่สุดแล้วหวงฟู่เส้าเจี๋ยก็เป็นถึงทายาทของตระกูลหวงฟู่อันยิ่งใหญ่และไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่นักที่จะให้หวงฟู่เส้าเจี๋ยเข้าร่วมในการต่อสู้แบบเผชิญหน้ากะนตรงๆ เพราะถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับหวงฟู่เส้าเจี๋ยล่ะก็มันจะเลวร้ายอย่างมากและเขาจะอธิบายกับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนและหวงฟู่ถิงเตี๋ยนผู้เป็นพ่อของหวงฟู่เส้าเจี๋ยได้อย่างไร ซึ่งในกรณีที่ทั้งสองคนนี้ปะทุโทสะขึ้นมาล่ะก็เย่เชียนเองหรือแม้แต่เขี้ยวหมาป่าทั้งหมดก็คงจะกินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นแน่

หลี่เหว่ย,ชิงเฟิง,เฟิงหลาน,ม่อหลง,หลิวเทียนเฉิน,เจมส์และวิลเลี่ยมต่างก็แยกกันไปล่าหัวสมาชิกอาวุโสของแก๊งชิงและเครือชิงกรุ๊ปแต่ละคนตามข้อมูลที่ฉินเทียนมอบให้ เพราะจะต้องฆ่าสมาชิกอาวุโสทั้งหมดของแก๊งชิงในค่ำคืนนี้ รหัสของปฏิบัติการนี้ก็คือ กวาดล้าง..ล่าหัว!

เย่เชียนพาหวงฟู่เส้าเจี๋ยไปที่ไนท์คลับใกล้ๆ ซึ่งมันเป็นเสมือนดั่งสำนักงานใหญ่ของแก๊งชิงอีกด้วยและเป็นสถานบันเทิงที่ครบวงจรที่พร้อมบริการอย่างครอบคลุมในเมืองเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ เดิมทีหวงฟู่เส้าเจี๋ยรู้สึกมืดมนและไม่สบอารมณ์อย่างมากเพราะเย่เชียนไม่ยอมให้เขามีส่วนร่วมในปฏิบัติการกวาดล้างล่าหัวในครั้งนี้ แต่เมื่อเขารู้ว่าเย่เชียนพาตัวเองมาที่สโมสรไนท์คลับของศัตรูแบบนี้แล้วเขาก็มีความสุขอย่างมากและยิ้มทันทีและความทุกข์ใจก่อนหน้านี้ของเขาก็ถูกลบล้างออกไปจนหมด

“อาจารย์! ..ผมได้ยินหลี่เหว่ยพูดว่าที่นี่มีสาวๆ จากทั่วทุกมุมโลกเลยใช่มั้ย..ทั้งสาวๆ ญี่ปุ่นและสาวๆ จากยุโรป..ทั้งสาวอเมริกัน..รัสเซียและแม้แต่สาวไทยสวยๆ ด้วยใช่มั้ย” หวงฟู่เส้าเจี๋ยถามอย่างตื่นเต้น

“ก็น่าจะเป็นแบบนั้นแหละ” เย่เชียนพูดต่อ “ถ้าหลี่เหว่ยพูดแบบนั้นก็น่าจะใช่..เพราะเขาน่ะเชี่ยวชาญด้านนี้มาก”

หวงฟู่เส้าเจี๋ยยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “โถ่..อาจารย์ผมคิดอยู่แล้วล่ะว่าอาจารย์น่ะใจดีกับผมที่สุดในโลก..ตอนแรกผมก็คิดว่าอาจารย์น่ะไม่เชื่อมั่นในตัวผมซ่ะอีก..เพราะอาจารย์ไม่ยอมให้ผมไปมีส่วนร่วมในภารกิจล่าหัว..แต่ทว่าท้ายที่สุดแล้วอาจารย์ก็พาผมมาเปิดโลกที่นี่..อาจารย์ใจดีที่สุดเลย..ผมน่ะเก็บความบริสุทธิ์ของผมมาตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว..และคืนนี้แหละผมจะพิชิตสาวๆ ต่างชาติเหล่านั้นอย่างสง่าผ่าเผยและแสดงให้พวกเธอรู้ว่าสุภาพบุรุษชาวจีนอย่างพวกเราน่ะเร่าร้อนและร้อนแรงที่สุดในโลก!”

เย่เชียนก็ไม่ได้ที่จะกลอกตาของเขาขึ้นและลงไปที่หวงฟู่เส้าเจี๋ยและพูดว่า “หา! ..นายทำเป็นงั้นเหรอ..อย่าเลยๆ ..เดี๋ยวพวกผู้ชายชาวจีนจะเสียหน้ากันเปล่าๆ”

“อาจารย์ดูถูกความสามารถของผมเกินไปแล้ว..ร่างกายของผมน่ะต่อให้เผด็จศึกสาวๆ เหล่านั้นถึงสามร้อยรอบก็ไม่หวั่น!” หวงฟู่เส้าเจี๋ยเดินเข้าไปหาเย่เชียนด้วยท่าทางที่ดูจริงจังอย่างมากและทุบหน้าอกของตัวเองอย่างหนักแน่นและพูด

“เอาเถอะๆ ..ระวังจะถูกสาวๆ ขย้ำเอาก็แล้วกัน” เย่เชียนพูดขณะที่เขาเดินเข้าไปที่ไนท์คลับ

ที่ทางเข้าของไนท์คลับมีหญิงสาวสองคนในชุดกี่เพ้าพร้อมเครื่องสำอางบนหน้าเบาๆ รูปร่างสูงและดูดีโดยเฉพาะขาของพวกเธอนั้นเรียวยาวและขาวมาก ที่ส่วนกลางของชุดกี่เพ้านั้นจะสามารถเห็นบั้นท้ายของพวกเธอได้เล็กน้อย

ซึ่งในกองทัพนั้นเหล่าทหารต่างก็ต้องอยู่ในกฎระเบียบอย่างเข้มงวด และเมื่อเทียบกับสิ่งเหล่านี้แล้วก็แตกต่างกันอย่างมาก เพราะตอนที่เขาอยู่ในเมืองหนานจิงนั้นหวงฟู่เส้าเจี๋ยก็ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่เขตกองทัพหรือชมรมชาร์ปไนฟ์เพียงเท่านั้น แต่ทว่าบางครั้งพวกเขาก็ออกไปเที่ยวแสงสีกันบ้างเล็กน้อยแต่ทว่าหวงฟู่เส้าเจี๋ยก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรมากเกินไปเพราะท้ายที่สุดแล้วเขาก็อยู่ภายใต้จมูกและตาของพ่อของเขา แต่ทว่าตอนนี้มันต่างกันออกไปอย่างสิ้นเชิงเพราะที่นี่ห่างจากเมืองหนานจิงและหวงฟู่เส้าเจี๋ยก็ตัดสินใจที่จะปลดปล่อยความสุขออกมา