ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 34

ถึงแม้ว่าชายผู้สวมหน้ากากจะไม่รู้ว่าเย่เชียนเป็นผู้นำของกองกำลังทหารรับจ้างที่ถูกขนานนามว่าราชาหมาป่าเย่เชียนก็ตาม แต่เขารู้ว่าสมาชิกของเขี้ยวหมาป่านั้นไม่ง่ายเลยที่จะต่อกรด้วย

“ก็ได้… ฉันสัญญา!” ชายผู้สวมหน้ากากตอบอย่างเคร่งขรึม

“ตกลงตามนั้น!” เย่เชียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น

ชายผู้สวมหน้ากากมองเย่เชียนอีกครั้งก่อนจะหันหลังกลับไป…

“ดะ… เดี๋ยว…”

จ้าวเทียนห่าวกำลังจะอ้าปากเพื่อเรียกชายผู้สวมหน้ากากคนนั้น แต่เย่เชียนห้ามเขาไว้ด้วยการส่งสัญญาณมือพร้อมพูดเบา ๆ ว่า “เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับหลัวหยา!”

นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่ากฎขององค์กรเซเว่นคิลเป็นอย่างไร ชายผู้สวมหน้ากากถามเขาเพื่อต้องการดูว่าจ้าวเทียนห่าวเป็นคนที่ทรยศหักหลังจริงหรือไม่ ทว่าจ้าวเทียนห่าวกลับคิดว่าเขาเป็นลูกหลานของหลัวหยาและเต็มใจที่จะยอมตาย

จ้าวเทียนห่าวผงะไปชั่วครู่ เขาต้องการถามเย่เชียนว่าเขารู้ได้อย่างไร แต่ท้ายที่สุดก็ตัดสินใจไม่ถาม ขณะนั้นเย่เชียนก็หันหน้ามองจ้าวเทียนห่าวและพูดว่า “มันดึกแล้ว… ถ้าคุณไม่รังเกียจก็ไปที่บ้านของผมก่อนไหม ?”

เมื่อจ้าวเทียนห่าวเห็นสัญลักษณ์บนเครื่องแบบของเย่เชียน เขาก็ได้แต่จ้องมองอย่างว่างเปล่าเพราะไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มคนนี้จะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในบริษัทเทียนหยากรุ๊ปของเขาเอง มันจึงทำให้เขาตกตะลึงเล็กน้อย

“งั้นคงต้องขอรบกวนคุณด้วย…” เขาตอบกลับไป

จ้าวเทียนห่าวไม่มีท่าทีอวดดีแต่อย่างใด เขาได้ยินการสนทนาระหว่างเย่เชียนกับชายผู้สวมหน้ากากแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่กลัวความตายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ต่อ นอกจากนี้เขายังอยากรู้จักกับชายหนุ่มผู้นี้ที่สามารถสงบสติอารมณ์ได้แม้ต้องเผชิญหน้ากับนักฆ่า อีกทั้งยังสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างไม่ยากเย็นด้วย แต่ในเมื่อเขามีความสามารถมากขนาดนี้ แล้วเหตุผลใดเล่าที่เขาเต็มใจมาทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยชั้นผู้น้อยในบริษัทเทียนหยากรุ๊ป

“ฉันยังไม่ทราบชื่อของคุณเลย… ฉันชื่อจ้าวเทียนห่าว” จ้าวเทียนห่าวพูดอย่างเป็นกันเอง

“ผม เย่เชียน” เย่เชียนตอบห้วน ๆ ตามแบบฉบับของเขา จากนั้นก็พูดต่ออีกว่า “ที่พักของผมอยู่ข้างหน้านี้เอง… ไปกันเถอะ!”

“คุณรู้จักกับนักฆ่าคนนั้นเหรอ ?” จ้าวเทียนห่าวถามด้วยความสงสัย

“คุณคิดว่าผมเป็นพวกเดียวกับเขาเหรอ ? คุณคิดว่าเราเพิ่งจะเล่นละครเพื่อตบตาคุณหรือยังไง ?” เย่เชียนตอบด้วยคำถาม

“ไม่ ๆ ๆ… ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน!” จ้าวเทียนห่าวรีบตอบ

“หากคุณต้องการฆ่าฉันจริง ๆ แล้วล่ะก็ มันไม่จำเป็นเลยที่คุณจะต้องลำบากเล่นละครพวกนี้… อีกอย่าง ฉันก็หนีไปไหนไม่พ้นอยู่ดี… ฉันแค่เห็นคุณทั้งสองคนดูเหมือนว่าจะรู้จักกันเฉย ๆ น่ะ”

เย่เชียนไม่ได้พูดชี้แจงอะไรเพิ่มเติม เพราะเขาเองก็คิดว่าสิ่งที่จ้าวเทียนห่าวคิดก็ไม่ผิดนัก เขาก็แค่ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “เราไม่เคยเจอกันมาก่อนและไม่รู้จักกัน… แต่เราเคยได้ยินเรื่องราวของกันและกันมา”

จ้าวเทียนห่าวค่อนข้างสับสนงุนงงกับคำตอบของเย่เชียน เพราะเมื่อครู่นี้ระหว่างที่เย่เชียนสนทนากับชายผู้สวมหน้ากากคนนั้น ทั้งสองก็ไม่มีใครเปิดเผยชื่อของตนเลย แล้วพวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร แต่ทว่าเย่เชียนไม่ต้องการที่จะอธิบายและเขาเองก็ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะถามอะไรมากไปกว่านี้ด้วย

“คุณเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในเทียนหยากรุ๊ปเหรอ ?” จ้าวเทียนห่าวเปลี่ยนหัวข้อสนทนาและถาม

“ใช่… และวันนี้ก็เป็นการทำงานวันแรกของผมด้วย” เย่เชียนตอบสบาย ๆ

“แล้วเป็นยังไงบ้าง ? คุณคุ้นเคยกับมันบ้างหรือยังล่ะ ? หึ ๆ ๆ” จ้าวเทียนห่าวถามพลางหัวเราะ

“มันค่อนข้างดีเลย… เงินเดือนก็ดี… อาหารก็ไม่เลว แม้แต่เสื้อผ้าก็ยังดีอีก… ผมจะไปหาสิ่งดี ๆ เหล่านี้ได้จากที่ไหนอีกล่ะ ?” เย่เชียนตอบด้วยรอยยิ้มที่ดูจริงใจ

“ด้วยทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมและความใจเย็นของคุณ คุณไม่รู้สึกเสียใจเหรอที่คุณได้เป็นแค่เพียงพนักงานรักษาความปลอดภัยชั้นผู้น้อย ?” จ้าวเทียนห่าวถาม ท่าทางของเขาดูเป็นกังวลเล็กน้อย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน