ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 344

ตอนที่ 344 การประชุมใหญ่ของผู้ทรงอิทธิพล
เช้าวันรุ่งขึ้นเย่เชียนก็ตื่นแต่เช้าและออกไปวิ่งวอร์มร่างกายข้างนอก ซึ่งทุกวันนี้เย่เชียนนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองขี้เกียจมากขึ้นกว่าเดิมและถ้าหากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาก็เกรงว่าหลังจากผ่านไปหนึ่งปีหรือสองปีเขาอาจจะสูญเสียทักษะทั้งหมดไปก็เป็นได้

แต่สิ่งที่เย่เชียนไม่คาดคิดก็คือหูวเค่อนั้นเธอตื่นก่อนตั้งนานแล้วและเธอก็เปลี่ยนเป็นชุดวอร์มเรียบร้อยแล้วด้วย “ทำไมคุณตื่นเร็วจัง..จะออกไปวิ่งหรอ?” เย่เชียนถามด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ค่ะ..เช้าๆ อากาศดีและสดชื่นถ้าเราไปรับลมและแสงแดดในตอนเช้าตรู่แบบนี้มันจะเป็นผลดีต่อร่างกายของเรามาก” หูวเค่อพูด

“รอผมก่อนนะ..เดี๋ยวผมขอไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันก่อน” เย่เชียนพูดขณะที่เขารีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ และหลังจากนั้นไม่นานนักเขาก็อาบน้ำล้างตัวและเปลี่ยนเป็นวอร์มแล้วจากนั้นเขาก็พูดว่า “ไปกันเถอะ!”

ทั้งสองก็วิ่งเหยาะๆ ไปตามท้องถนนและคุยกันเป็นระยะๆ และเมื่อพวกเขาทั้งสองมาถึงชานเมืองนั้นอากาศในเขตชานเมืองตอนเช้าตรู่ก็ดีกว่าในตัวเมืองอย่างเห็นได้ชัด “คุณอยากพักสักหน่อยมั้ย?” เย่เชียนถาม ทันทีที่เย่เชียนพูดออกไปเขาก็รู้สึกได้ว่าสิ่งที่เขาถามออกไปมันเหมือนคำถามงี่เง่าอย่างมากเพราะทักษะและฝีมือของเธอนั้นดีกว่าของตัวเช่นนี้แล้วเธอจะรู้สึกเหนื่อยได้อย่างไร

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ!” หูวเค่อตอบและหลังจากนั้นเธอก็หยุดวิ่งและเดินไปที่สนามหญ้าข้างๆ อย่างช้าๆ และเธอก็นั่งไขว้ขาและเธอก็มองไปที่เย่เชียนและใช้มือตบลงไปที่พื้นเบาๆ พร้อมกับพูดว่า “มานั่งด้วยกันสิ!”

เย่เชียนก็หัวเราะเบาๆ และเดินไปที่หูวเค่อจากนั้นเขาก็นั่งลง หลังจากนั้นหูวเค่อก็พูดขึ้นมาว่า “ลองหลับตาและจินตนาการว่าอากาศรอบข้างได้แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของคุณและหลังจากนั้นอากาศที่อยู่ภายในร่างกายของคุณก็จะถูกปล่อยออกมา..ลองดูสิมันจะรู้สึกดีและเบาตัวมาก”

ครู่หนึ่งเย่เชียนก็พูดว่า “นี่คือวิธีฝึกตนสำหรับฝึกชี่ภายในร่างกายหรอ..อาจารย์ของผมก็เคยสอนเอาไว้..แต่ผมขี้เกียจเกินไปก็เลยไม่ได้เรียนรู้จากเขามามากนักน่ะ”

“ฉันแค่แนะนำเฉยๆ ..คุณลองทำดูก่อนสิ!” หูวเค่อพูด

เย่เชียนก็พยักหน้าและเริ่มหลับตาลงและนึกภาพอากาศที่ไหลเวียนอยู่รอบๆ ที่มันได้แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขาผ่านทุกอณูในร่างกายของเขาตามวิธีที่หูวเค่อบอก ซึ่งสิ่งที่เรียกว่าจินตนาการนั้นมันเป็นพลังแห่งความคิดนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเวลาคนเราเจอเหตุการณ์ที่คับขันแล้วก็มักจะมีพลังมากมายมหาศาลช่วงเวลาหนึ่งได้นั่นเอง

หูวเค่อก็เริ่มหลับตาและทำสมาธิเช่นกันแต่เธอก็หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกผิดปกติราวกับว่าเธอไม่ได้ดูดซับอะไรเลยแม้แต่น้อยและยิ่งไปกว่านั้นออร่าในร่างกายของเธอกลับหลั่งไหลออกมาแทนซึ่งทำให้เธอต้องประหลาดใจอย่างมากจนเธอรีบลืมตาขึ้นมาและเธอก็สะดุ้งในทันที

หลินจินไถ่ปรมาจารย์ของเย่เชียนนั้นก็เคยสอนวิธีที่คล้ายๆ แบบนี้ให้กับเย่เชียนแต่ทว่านั่นอาจจะเป็นเพราะว่าประสบการณ์ชีวิตของเย่เชียนนั้นยังน้อยเกินไปและความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขานั้นยังน้อยเกินไปดังนั้นหลินจินไถ่จึงไม่ได้สอนวิธีเช่นนี้ให้กับเย่เชียนมากเกินไปและอาจจะมีเหตุผลบางประการที่เขาทำเช่นนั้น ซึ่งในความเป็นจริงแล้วพลังงานเล้นลับที่หลินจินไถ่เคยสอนให้กับเย่เชียนนั้นมันเเป็นวิธีการใช้และเรียกพลังชี่ในร่างกายออกมา ซึ่งทุกคนนั้นล้วนมีพลังชี่อยู่ในตัวและสิ่งที่เรียกว่าพลังชี่นั้นในแต่ละคนจะไม่เหมือนกันเพราะบางคนก็แข็งแกร่งและบางคนก็อ่อนแอ

ในขณะนี้หูวเค่อก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนเลยว่าจิตวิญญาณและพลังชี่เร้นลับรอบๆ ตัวของเธอนั้นได้หลั่งไหลเข้าไปสู่ร่างกายของเย่เชียนอย่างบ้าคลั่งและความเร็วในการดูดซับพลังนั้นก็ทำให้เธอประหลาดใจอย่างมาก ซึ่งในตอนนี้เธอก็ตระหนักและพิจารณาได้ในทันทีเลยว่าเย่เชียนนั้นมีพลังที่คล้ายคลึงกับอาจารย์ของเธออย่างมากแต่ทว่าพลังอาจารย์ของเธอนั้นไม่ได้มีความผิดปกติเช่นเดียวกับกับเย่เชียน ซึ่งตัวของเย่เชียนเองนั้นเขาก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยแม้แต่น้อยเพราะเขารู้แค่ว่าการทำสมาธิเช่นนี้ดูเหมือนว่ามันจะมีประโยชน์จริงๆ ราวกับว่าอากาศกำลังทะลุเข้าไปในร่างกายของเขาอยู่ตลอดเวลาและมันก็เย็นสบายเมื่ออากาศเข้าสู่ร่างกายของเขาเพียงเท่านั้น

“อะ!!!! …” ทันใดนั้นจู่ๆ เย่เชียนก็รู้สึกได้ถึงเสียงบางอย่างที่สั่นสะเทือนจิตใจของเขาอย่างบ้าคลั่งจนเขาถึงกับสะดุ้งและรีบลืมตาขึ้นมาและเย่เชียนก็รีบหันไปมองหูวเค่ออย่างหวาดผวาและถามอย่างกระวนกระวายว่า “มะ..เมื่อกี้คุณได้ไอหรือเปล่า?”

หูวเค่อก็ถึงกับผงะไปด้วยความประหลาดใจและเธอก็ส่ายหัวและพูดว่า “เปล่าค่ะ..ฉันไม่ได้ไอ”

เย่เชียนก็ขมวดคิ้วแน่นและพยายามนึกถึงฉากเมื่อครู่นี้ซึ่งมันราวกับว่าเสียงไอปริศนาและลึกลับเสียงนั้นมันมาจากเสียงของผู้ชายไม่ใช่เสียงของผู้หญิง ซึ่งเย่เชียนก็นึกไม่ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่และเขาก็งงงวยอย่างมาก

“มีอะไรหรอคะ?” หูวเค่อถามด้วยความประหลาดใจ

“ไม่เป็นอะไร..ไม่มีอะไร” เย่เชียนพูดต่อ “เอ่อ..วิธีที่คุณสอนผมเมื่อกี้มันไม่ใช่ว่าผมคิดไปเองหรอใช่มั้ย?”

หูวเค่อก็หันไปมองหน้าของเย่เชียนอย่างรวดเร็วและถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเย่เชียนเมื่อครู่นี้กันแน่แต่เธอก็เชื่อว่าเย่เชียนนั้นคงจะไม่พูดโกหกเธออย่างแน่นอน “มันสายแล้วเรากลับกันเถอะ” หูวเค่อพูด

เย่เชียนก็พยักหน้าและยืนขึ้นและหลังจากนั้นเขากับหูวเค่อก็วิ่งกลับกันไปที่โรงแรม

เมื่อมาถึงที่โรงแรมแล้วเย่เชียนก็รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำและเปิดฝักบัวอาบน้ำและเขาก็ต้องตกใจอย่างมากเมื่อเขาเห็นว่าร่างกายของเขานั้นถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งที่แปลกประหลาดและเมื่อมองดูตัวเองในสภาพแบบนี้แล้วมันเหมือนกับว่าเขาไม่ได้อาบน้ำมาหลายสิบปีแล้วเพราะมันเต็มไปด้วยเขม่าควันและเศษดินบางอย่างเต็มตัวไปหมด ซึ่งหลังจากอาบน้ำและล้างตัวมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงเย่เชียนรู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมสดชื่นบนร่างกายของเขาและเขาก็แอบสงสัยด้วยซ้ำว่าตอนนี้หูวเค่อวิ่งกลับมาพร้อมกับเขานั้นเธอจะได้กลิ่นสิ่งเหล่านี้ที่อยู่บนร่างกายเมื่อครู่นี้บ้างหรือเปล่า

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเย่เชียนก็ได้รับโทรศัพท์ไปหาเฉินโม่เพื่อถามเรื่องสิ่งต่างๆ โดยเฉินโม่นั้นก็บอกมาว่าโจวเจิ้งผิงผู้นำขององค์กรสามมุมเมืองได้ตกลงที่จะพบกับเย่เชียนแล้วและขอให้เขาไปพบกันที่โรงน้ำชาในเขตชานเมืองช่วงบ่ายของวันนี้ ซึ่งเย่เชียนก็พยักหน้าเห็นด้วยและให้เฉินโม่ขับรถ Maserati สุดหรูมารับจากนั้นเย่เชียนก็วางสายโทรศัพท์ไป

“จะออกไปข้างนอกหรอคะ?” หูวเค่อถามเมื่อเห็นว่าเย่เชียนนั้นได้เปลี่ยนเป็นชุดสูทที่ดูเรียบร้อยอย่างเป็นทางการ

“อ๋อ..พอดีโจวเจิ้งผิงเชิญผมไปพบน่ะ” เย่เชียนพูด

“ภูมิหลังและที่มาที่ไปของเขาเป็นยังไงบ้าง?” หูวเค่อถาม

“ต้นกำเนิดของเขานั้นไม่ธรรมดาเลย..เขาเป็นผู้นำขององค์กรสามมุมเมืองแห่งไต้หวันและเป็นที่ปรึกษาทางการเมืองของรัฐบาลไต้หวัน..ซึ่งสมัยก่อนนั้นเขาเคยถูกจำคุกเป็นเวลาห้าปีในประเทศกรีนแลนด์และต่อมาเมื่อเขาออกจากคุกเขาก็ไปกบดานอยู่ที่ประเทศตุรกี..และหลังจากนั้นเขาก็กลับมาไต้หวันพร้อมกับอำนาจและอิทธิพลอย่างมากและทำทุกอย่างที่เกี่ยวกับธุรกิจในโลกใต้ดินที่ผิดกฎหมายจวบจนเขาไปกลายเป็นรัฐมนตรีของสภานิติบัญญัติของไต้หวัน..ซึ่งอาจพูดได้ว่าเขานั้นสามารถใช้มือเพียงข้างเดียวเพื่อคลุมท้องฟ้าได้เลย”

“คุณอยากให้ฉันไปกับคุณด้วยมั้ยคะ?” หูวเค่อก็ยังคงถามต่อ