ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 366

ตอนที่ 366 ซูเหว๋ยผู้อ่อนแอ

“ใจเย็นๆ ..ดูข้อมูลข้างในก่อนสิ!” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเมื่อเห็นรอยยิ้มที่ดูมั่นใจของเย่เชียนซูเหว๋ยก็อดไม่ได้ที่จะสับสนอย่างมากและจ้องมองเย่เชียนด้วยความสงสัย

ยิ่งซูเหว๋ยจ้องมองเย่เชียนมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้นและคิ้วที่ขมวดของซูเหว๋ยก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลงและรอยยิ้มของเธอก็ค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าอย่างมีความสุขและหลังจากนั้นไม่นานซูเหว๋ยก็หันหน้าไปดูไฟล์ทั้งหมดจนจบและเธอก็เหลือบมองไปที่เย่เชียนอย่างขอโทษแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษนะ..เมื่อกี้ฉันอารมณ์ไม่ดี..นายคงไม่โกรธฉันใช่มั้ย?”

“ไม่โกรธหรอก..แต่แค่เสียใจนิดหน่อยน่ะ” เย่เชียนพูด

“ฉันจะขอโทษนายได้ยังไงบ้าง?” ซูเหว๋ยถาม

“หอมแก้มผมสิ..ผมจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” เย่เชียนชี้ไปที่แก้มของเขาขณะพูด

ซูเหว๋ยก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเมื่อเห็นเย่เชียนขยับใบหน้าของเขาเข้าหาเธอจนทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวอย่างมากและเธอก็กระสับกระส่ายเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็เหลือบมองไปรอบๆ ห้องด้วยความสับสนและหวั่นไหวและเมื่อเธอเห็นว่าไม่มีใครนอกจากเย่เชียนเธอก็อยากจะหอมแก้มเย่เชียนแต่เธอก็อดเขินไม่ได้เพราะตั้งแต่ที่เธอเติบโตขึ้นมาเธอก็ไม่เคยแม้แต่จับมือกับผู้ชายเลยนับประสาอะไรกับการหอมแก้มผู้ชายเช่นนี้

เมื่อเห็นความลังเลใจของซูเหว๋ยเช่นนี้เย่เชียนก็กำลังจะจูบเธอแทนแต่ทว่าในขณะนี้จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกและในทันใดนั้นเลขาก็ตกตะลึงอย่างมากและหลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดอย่างเร่งรีบว่า “ฉันขอโทษค่ะ..ฉันขอโทษ!” จากนั้นเธอก็รีบเดินออกไปและค่อยๆ ปิดประตูอย่างสุภาพ

ใบหน้าของซูเหว๋ยก็เปลี่ยนไปเป็นสีแดงทันทีและเธอก็รีบผลักเย่เชียนออกไป ซึ่งเย่เชียนก็ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ผมคิดว่าผมเป็นทาสรับใช้ที่โชคดีมาก..ที่ได้จุมพิตราชินีอย่างคุณ”

ซูเหว๋ยก็เหลือบมองเย่เชียนด้วยหางตาและโทรศัพท์ไปหาเลขาแล้วพูดว่า “เข้ามาได้!”

ครู่หนึ่งเลขาก็เดินเข้ามาแต่สีหน้าของเธอดูประหม่าอย่างมากเพราะเธอได้ไปทำลายบรรยากาศที่ดีของเย่เชียนกับซูเหว๋ยดังนั้นเธอจึงกลัวเล็กน้อยแต่ซูเหว๋ยก็ไม่ได้ตำหนิเธอเลยซึ่งอาจเป็นเพราะเย่เชียนได้ช่วยเธอแก้ปัญหาใหญ่ๆ เช่นนี้เธอจึงอารมณ์ดี เธอจึงหายเครียดและหมดกังวลไปอย่างมาก

“ไปแจ้งให้ทุกคนทราบว่าคืนนี้ไม่ต้องทำงานล่วงเวลากันแล้ว!” ซูเหว๋ยพูด

“เราไม่ต้องทำงานล่วงเวลากันแล้วหรอคะ..แล้วโปรเจคระหว่างเดอะมัวร์กรุ๊ปล่ะ?” เลขาถามด้วยความประหลาดใจ

“ผู้ช่วยเย่ทำสำเร็จแล้วน่ะ” ซูเหว๋ยพูดต่อ “เอาล่ะ..เธอไปแจ้งทุกคนรอได้เลยว่าถ้าเมื่อไหร่ที่เราได้เซ็นสัญญากับเดอะมัวร์กรุ๊ปฉันจะพาทุกคนไปเลี้ยงมือค่ะ!”

เลขาถึงกับประหลาดใจอย่างมากเพราะเย่เชียนเพิ่งจะใช้คอมพิวเตอร์ของเธอเมื่อไม่นานมานี้แต่เขากลับสามารถเจาะลึกสิ่งต่างๆ รวดเร็วถึงขนาดนี้ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่ออย่างมาก และเธอก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเย่เชียนและดูเหมือนว่าเย่เชียนจะไม่ใช่แค่ผู้ชายที่หล่อเหลาแต่ยังเป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถอย่างมากอีกด้วย ซึ่งหลังจากตอบกลับแล้วเลขาก็ยิ้มให้กับเย่เชียนแล้วเธอก็หันหลังเดินออกไป

หลังจากเห็นเลขาออกไปแล้วซูเหว๋ยก็มองไปที่เย่เชียนด้วยความสงสัยและถามว่า “นี่นายเป็นใครกันแน่?”

“ผมคือเย่เชียนไง! ..ผมเป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาๆ” เย่เชียนแสร้งทำเป็นสับสนราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าซูเหว๋ยต้องการจะถามตัวเองว่าอะไร

“นายคิดว่าฉันจะเชื่อหรอ..พนักงานรักษาความปลอดภัยจะสามารถแก้ปัญหาที่ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากในบริษัทของเรายังแก้ไม่ได้เป็นเดือนๆ เลยเนี่ยนะ?” เห็นได้ชัดเลยว่าซูเหว๋ยนั้นไม่เชื่อคำพูดของเย่เชียนซึ่งมันก็ชัดเจนมากเช่นกันเพราะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะรู้ถึงการออกแบบและพัฒนาซอฟต์แวร์ที่มีประสิทธิภาพเช่นนี้ได้อย่างไร

เย่เชียนก็ยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “มีความเป็นไปได้สองอย่างก็คือ..หนึ่งคือนักพัฒนาซอฟต์แวร์ในบริษัทของคุณไร้ความสามารถเกินไปและอีกอย่างก็คือพวกเขาไม่ตั้งใจทำ”

สิ่งที่เย่เชียนพูดออกมานั้นซูเหว๋ยก็ไม่อยากจะเชื่อเลยเพราะเธอรู้ว่าเย่เชียนนั้นไม่เต็มใจที่จะพูดและเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดว่า “ถ้างั้นก็มาคุยกันสิว่าฉันจะตอบแทนนายได้ยังไง?” แต่ทว่าเมื่อเธอเห็นว่าเย่เชียนกำลังจะอ้าปากพูดซูเหว๋ยก็รีบพูดว่า “ยกเว้นหอมแก้มนายนะ..ฉันจะไม่ทำ!”

“มันก็แค่หอมแก้มเฉยๆ น่ะ..ไม่ใช่จูบกันสักหน่อย” เย่เชียนยิ้มอย่างมีความสุขและพูด

“ไม่!” ซูเหว๋ยพูดต่อ “ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้งถ้านายไม่บอกฉันล่ะก็..นายก็หมดสิทธิ์เรียกร้องแล้วนะ”

“เดี๋ยวก่อนสิ!” เย่เชียนพูดอย่างเร่งรีบว่า “ตอนนี้ผมรู้สึกปวดเมื่อยมากคุณช่วยนวดให้ผมหน่อยได้มั้ย?”

ซูเหว๋ยก็มองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจและถามด้วยความสงสัยว่า “แล้วทำไมนายถึงไม่ขอยกเลิกข้อตกลงในการเป็นทาสรับใช้ของฉันล่ะ? ..เพราะถ้านายขอฉันก็จะไม่คัดค้านอย่างแน่นอน”

“ผมรู้สึกชอบการเป็นทาสไปแล้วน่ะ..ฮ่าๆ” เย่เชียนยิ้มและพูดว่า “ได้มั้ยล่ะ? ..ผมปวดเมื่อยมาก” เย่เชียนพูดในขณะที่เขาแสร้งทำเป็นอ่อนล้าราวกับว่าเขาทำงานหนักเกินไปในตอนนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน