ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 440

ตอนที่ 440 การจับกุม

ไม่ใช่แค่เย่เชียนเท่านั้นเพราะแม้แต่หลินเฟิงที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมากที่ได้ยินว่าพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่นั้นฆ่าลูกชายด้วยมือของตัวเองจริงๆ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าจิตใจของเขานั้นโหดร้ายอย่างมาก ซึ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ นั้นถ้าหากพ่อที่ฆ่าลูกชายของตัวเองด้วยมือของตัวเองล่ะก็คนคนนั้นจะต้องมีจิตใจที่โหดร้ายอย่างมาก

“จิ้งจอกหิมะแห่งรัสเซียช่างสมคำร่ำลือจริงๆ ..สมควรแล้วที่ได้รับชื่อเสียงอันเลืองลือเช่นนี้” หลินเฟิงยิ้มและพูด

จิตใจของไมคาอินอฟนั้นก็เริ่มกระวนกระวายมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าความเลือดร้อนของหลินเฟิงนั้นทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นเพราะลูกน้องทั้งหมดของเขานั้นในตอนนี้นอนกองกันอยู่บนพื้น “น้องชาย..ชื่อเสียงเรียงนามของนายในเขี้ยวมาป่าคืออะไร? ” ไมคาอินอฟขมวดคิ้วและถาม

การตายด้วยน้ำมือของหลินเฟิงนั้นไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวเพราะสิ่งที่น่ากลัวคือการตายอย่างไม่ชัดเจนและไม่รู้ว่าตายอย่างไรนั่นเอง สำหรับไมคาอินอฟนั้นก็คงจะน่าเศร้าเกินไปที่เขาจะต้องตายไปโดยที่เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเขากำลังต่อสู้กับใครนั่นเอง

“จิ้งจอกหิมะน่ะอยู่ที่ประเทศรัสเซียมาตั้งนานแล้วและพยายามที่จะมารุกรานประเทศจีนแบบนี้แต่ก็ยังไม่รู้อีกเหรอว่าที่ดินแดนภาคตะวันออกเฉียงเหนือแห่งนี้น่ะมันเป็นดินแดนขององค์กรเซเว่นคิล!” หลินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

ไมคาอินอฟก็ถึงกับตกตะลึงไปโดนสิ้นเชิงและเขาก็ไม่แปลกใจใดๆ อีกต่อไปที่สมาชิกของเขี้ยวหมาป่าครั้งนี้นั้นมีรูปร่างหน้าตาและท่าทางแปลกๆ เพราะปรากฏว่าเขาไม่ใช่ทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าแต่เป็นนักฆ่าขององค์กรเซเว่นคิล ซึ่งองค์กรเซเว่นคิลนั้นเปรียบได้ดั่งราชาในโลกแห่งนักฆ่าซึ่งเหมือนกันกับทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าที่เป็นดั่งราชาในโลกของทหารรับจ้างนั่นเอง ซึ่งในฐานะทหารรับจ้างแล้วไมคาอินอฟจะไม่รู้ชื่อขององค์กรเซเว่นคิลได้อย่างไร อย่างไรก็ตามเนื่องจากองค์กรเซเว่นคิลนั้นลึกลับเกินไปดังนั้นไมคาอินอฟจึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าองค์กรเซเว่นคิลนั้นอยู่ที่ไหนและเขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าองค์กรเซเว่นคิลจะมีฐานที่มั่นอยู่ในดินแดนตะวันออกเฉียงเหนือแห่งนี้

ไมคาอินอฟก็แอบถอนหายใจอย่างลับๆอยู่ในใจเพราะว่าตอนนี้เขานั้นต้องเผชิญหน้ากับองค์กรเซเว่นคิลและทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าพร้อมๆ กันดังนั้นเขาก็คิดว่าวันนี้เขาอาจจะไม่ได้มีชีวิตรอดอีกต่อไป ซึ่งไมคาอินอฟนั้นก็ไม่ได้คิดที่จะวิ่งหนีแต่อย่างใดเพราะในตอนนี้เขาแค่ต้องการหาโอกาสรายงานสิ่งต่างๆ ให้เบอร์นาร์ดสกี้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่นี่โดยเร็ว ไม่เช่นนั้นองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะก็จะต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างมากเป็นแน่

“เซเว่นคิล? ” ไมคาอินอฟก็ขมวดคิ้วและถาม “น้องชาย..ชื่อเสียงเรียงนามของนายคือ?”

“ทุกคนเรียกผมว่าหลินเฟิงแห่งเซเว่นคิล!” ดวงตาของหลินเฟิงก็หรี่ลงและความเลือดร้อนของเขาก็ดุเดือดมากขึ้น

ไมคาอินอฟก็สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิงเพราะปรากฏว่าผู้นำแห่งองค์กรนักฆ่าอย่างองค์กรเซเว่นคิลนั้นมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าต่อตาเขาเช่นนี้แล้วเขาจะสามารถหนีไปไหนได้? เขาจะมีโอกาสติดต่อเบอร์นาร์ดสกี้ได้ที่ไหน? ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีราชาหมาป่าเย่เชียนที่อยู่ข้างๆ อีก ซึ่งเย่เชียนนั้นได้เลือกที่จะเผชิญหน้ากับพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่อยู่ ดังนั้นถ้าหากเขาสามารถหลบหนีจากสองคนนี้ไปได้ล่ะก็มันจะเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างยิ่งในโลกใบนี้

“หึ!” หลินเฟิงก็ตะโกนและเตะเข้าไปที่ต้นคอของไมคาอินอฟอย่างรวดเร็วซึ่งความแข็งแกร่งของการเตะครั้งนี้นั้นไม่ได้อ่อนแอแต่อย่างใดเพราะมันทำให้ไมคาอินอฟล้มลงไปที่พื้นทันทีและหลังจากนั้นหลินเฟิงก็มองไปที่สมาชิกขององค์กรเซเว่นคิลที่อยู่ด้านข้างซึ่งพวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและจับตัวไมคาอินอฟเอาไว้

ไมคาอินอฟก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ และเช็ดคราบเลือดออกจากมุมปากและใบหน้าของเขาด้วยความหดหู่ใจ ซึ่งสถานการณ์เช่นนี้นั้นเหนือความคาดหมายอย่างสิ้นเชิงเพราะเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเย่เชียนคนที่พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่พูดมาจะเป็นราชาหมาป่าเย่เชียนจริงๆ และยังเกี่ยวข้องกับนักฆ่าขององค์กรเซเว่นคิลอีกด้วย

เย่เชียนก็โบกมือให้กับนักฆ่าเหล่านั้นที่กำลังจ่อมีดอยู่ที่คอของพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ ซึ่งหลังจากนั้นนักฆ่าเหล่านั้นก็เหลือบมองไปที่หลินเฟิงและค่อยๆ ลดมือกลับมา หลังจากนั้นเย่เชียนก็มองไปที่พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่และถามอย่างไม่สบอารมร์ว่า “ตอนนี้คุณยังคิดที่จะฆ่าผมอยู่อีกมั้ย? ”

“หืม..อย่าได้ใจไป..ต่อให้ฉันจะกลายเป็นผีฉันก็จะไม่ปล่อยแกไป!” พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่พูดอย่างเดือดดาล

“หืม..ถ้าคุณเป็นผีจริงๆ ล่ะก็..ผมยินดีต้อนรับคุณทุกเมื่อเลย” เย่เชียนก็ยิ้มเยาะและพูดต่อ “คุณได้ฆ่าถังเหวยซวนไปหรือเปล่า? ..มีดคลื่นโลหิตหมาป่าอยู่กับคุณใช่ไหม?”

“ฉันไม่รู้..มีดคลื่นโลหิตอะไร!” พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ยืนกรานเสียงแข็ง

“มันคือมีดคลื่นโลหิตหมาป่า! ..ผมเชื่อว่าถังเหวยซวนน่าจะบอกคุณไป..ไม่งั้นคุณจะฆ่าเขาได้ยังไง?” เย่เชียนก็พูดต่อ “มาคุยกันเถอะ..ตอนนี้มีดคลื่นโลหิตหมาป่าอยู่ที่ไหน?”

“หืม..ฉายาพยัคฆ์แดนเหนือที่โด่งดังมานานหลายสิบปีของฉันมันไม่ใช่ได้มาเพราะบังเอิญหรอกนะ..อย่าได้หวังที่จะได้คำพูดอะไรใดๆ ออกจากปากของฉันเลย!” พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ยืนกรานอย่างหนักแน่น

“ที่จริงแล้วถึงแม้ว่าคุณจะไม่บอกผมก็ตาม..แต่ถึงยังไงผมก็รู้ว่ามันอยู่ที่ชาวต่างชาติที่ผมพบที่บ้านของแม่ม่ายดำจือเหวินในวันนั้นใช่มั้ย?” เย่เชียนพูดด้วยความไม่แน่ใจ เพราะในความเป็นจริงแล้วเขาก็แค่คาดเดาเพราะการที่องค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะเข้ามาสนับสนุนอีกฝ่ายเช่นนี้นั้นพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่จะต้องให้สิ่งที่ดึงดูดใจพวกเขามากเช่นนั้นใช่ไหม? อย่างไรก็ตามตอนนี้พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ก็เป็นเหมือนกับเนื้อบนเขียงของเขาดังนั้นเย่เชียนจึงมีหลายวิธีที่จะทำให้พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่บอกที่อยู่ของมีดคลื่นโลหิตหมาป่าออกมาได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน