ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 441

ตอนที่ 441 สะเทือนใจ

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้สนใจอะไรที่จะมีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ทว่าครั้งนี้เรื่องต่างๆ มันก็มีปัญหามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะมันเกี่ยวข้องกับมีดคลื่นโลหิตหมาป่าและไปเกี่ยวพันกับหลายสิ่งหลายอย่างตั้งแต่พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่และองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะจนไปถึงเซอร์เก้วิชพุชกินที่มีอเล็กซานเดอร์โซโรวิยอฟผู้ทรงอำนาจอยู่เบื้องหลังของเขา

เย่เชียนนั้นอาจจะไม่รู้จักเซอร์เก้วิชพุชกินแต่เย่เชียนนั้นรู้จักอเล็กซานเดอร์โซโรวิยอฟว่าเขาเป็นผู้ประกอบการด้านอุตสาหกรรมน้ำมันของประเทศรัสเซียและมักจะปรากฏในหัวข้อข่าวของสื่อโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์อยู่เสมอ ซึ่งเขาเป็นบุคคลที่สามารถสั่นคลอนประเทศทั้งประเทศได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นอเล็กซานเดอร์โซโรวิยอฟก็ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับมาเฟียในประเทศรัสเซียอีกด้วยซึ่งมันเป็นเรื่องที่ยุ่งยากพอสมควร

มาเฟียในประเทศรัสเซียนั้นไม่เหมือนกับเหล่ามาเฟียของประเทศจีนที่แตกตื่นและวิ่งหนีเมื่อพวกเขาเห็นตำรวจและถึงแม้ว่าที่ประเทศจีนจะมีองค์กรมาเฟียที่ทรงอำนาจก็ตามแต่ถึงยังไงพวกเขาเหล่านั้นก็ครอบครองปืนกันน้อยมาก ซึ่งไม่เหมือนกับมาเฟียในประเทศรัสเซียที่สามารถที่ถือปืนกลและยิงกราดบนท้องถนนได้ทุกเมื่อซึ่งความบ้าคลั่งนี้นั้นหาที่เปรียบมิได้อย่างยิ่ง

ท้ายที่สุดแล้วเขี้ยวหมาป่านั้นก็ไม่ได้มีอำนาจใดๆ ในประเทศรัสเซียเลยและถ้าหากเขี้ยวหมาป่ารุกล้ำเข้าไปในประเทศรัสเซียนั้นก็มีแนวโน้มอย่างมากที่จะทำให้เกิดการปราบปรามโดยรัฐบาลของประเทศรัสเซียและมาเฟียของประเทศรัสเซีย ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่องค์กรทหารรับจ้างหรือนักฆ่าโดยเฉพาะก็ตามถึงยังไงสิ่งต่างๆ เหล่านี้ก็ยังคงต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วนอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตามไม่ว่าเส้นทางข้างหน้าเขาจะยากลำบากเพียงใดถึงยังไงเย่เชียนก็จะไม่มีวันยอมแพ้ ซึ่งมันไม่ใช่เพราะว่ามีดคลื่นโลหิตหมาป่านั้นเป็นของโบราณหรือมีมูลค่าเงินเท่าไหร่แต่มันเป็นเพราะความเป็นพี่น้องที่มีอยู่ในมีดคลื่นโลหิตหมาป่าที่อู๋หวนเฟิงต้องแลกมันมาด้วยแขนข้างหนึ่งของเขา ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่มีวันปล่อยให้มีดคลื่นโลหิตหมาป่าตกอยู่ในมือของคนอื่น

หลังจากนั้นไม่นานเย่เชียนก็เดินไปข้างหน้าไมคาอินอฟอย่างช้าๆ และเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “ผมต้องขอโทษด้วยนะ..ถึงแม้ว่าคุณจะพูดยังไงก็ตาม..แต่ถึงยังไงผมก็ไว้ชีวิตของคุณไม่ได้อยู่ดี”

ไมคาอินอฟก็ยิ้มอย่างน่าสังเวชและพูดว่า “ผมรู้ว่านี่คือตอนจบของผมและผมก็ไม่เคยคิดว่าคุณจะปล่อยผมไป..เพราะถ้าคุณปล่อยผมไปในคืนนี้ล่ะก็..ผมก็จะดูถูกคุณว่าคุณนั้นไม่ใช่ทหารรับจ้างที่มีศักดิ์ศรี..และไม่สมควรกับการเป็นราชาที่สั่นสะท้านโลกได้หรอกใช่ไหม”

“ผมสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายกับคุณว่าผมจะนำขี้เถ้าของคุณกลับไปที่ประเทศรัสเซียด้วย!” เย่เชียนก็พยักหน้าเบาๆ และพูด ซึ่งหลังจากพูดจบเย่เชียนก็ยื่นมือออกไปทางหลินเฟิงจนหลินเฟิงตกตะลึงเล็กน้อยและหลังจากนั้นเขาก็หยิบมีดออกมาจากเสื้อของเขาและส่งใส่ในมือของเย่เชียน เมื่อเห็นเช่นนั้นไมคาอินอฟก็เงยคอขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าเขารู้ตัวดีว่าเขากำลังจะถูกเชือดคอ

เย่เชียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และใช้มีดปาดไปที่คอของไมคาอินอฟทันทีและมีเลือดพุ่งกระฉูดออกมาทันทีและไมคาอินอฟก็จับคอของเขาด้วยสีหน้าที่มืดมนและเขาก็ค่อยๆ ล้มลงไปจมกองเลือดทันที

เย่เชียนก็หันมองไปรอบๆ อย่างช้าๆ และเดินไปที่พยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่พร้อมกับควงมีดในมือของเขา ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่ามีร่องรอยของความหวาดกลัวบนใบหน้าของพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่เพราะเขาไม่ได้มีความกล้าเผชิญหน้ากับความตายเหมือนกับไมคาอินอฟเพราะในฐานะทหารรับจ้างนั้นไมคาอินอฟก็รู้ดีว่าเขาจะต้องมีชะตากรรมเช่นนี้ในสักวันหนึ่งในอนาคตแต่ถ้าหากไม่เป็นเช่นนั้นก็ถือว่าเขานั้นโชคดี ซึ่งพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่แตกต่างออกไปเพราะถึงแม้ว่าเขาอาจจะเคยมีความกล้าหาญเช่นนี้มาก่อนแต่ทว่าในตอนนี้ที่เขายืนอยู่ในตำแหน่งเช่นนี้แล้วเขาก็ไม่อยากที่จะตายเพราะเขายังต้องการทำให้ตัวเองขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดเหนือทุกสรรพสิ่งเสียก่อน

สำหรับเย่เชียนแล้วยิ่งศัตรูนั้นหวาดกลัวมากเท่าไหร่เย่เชียนก็ยิ่งไม่ยอมปล่อยให้เขาคนนั้นตายไปอย่างง่ายๆ เช่นนี้ ด้วยการเล่นมีดและควงมีดด้วยมือพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากของเย่เชียนนั้นก็ทำให้ปากของพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่กระตุกอย่างต่อเนื่องและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความกระวนกระวาย ซึ่งเขาจะคาดคิดถึงผลลัพธ์เช่นนี้ได้อย่างไร? ซึ่งเขามักจะวาดฝันถึงการแก้แค้นเย่เชียนและการกำจัดแม่ม่ายดำจือเหวินอยู่เสมอแต่ทว่าในตอนนี้เขากลับต้องคุกเข่าต่อหน้าเย่เชียนในวันนี้

“เดี๋ยวฉันจัดการเอง!” หลินเฟิงก็เดินไปที่ด้านข้างของเย่เชียนและพูด

เย่เชียนก็ถึงกับผงะไปชั่วขณะและมองเขาด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นเช่นนั้นหลินเฟิงก็ยิ้มและพูดว่า “นี่ไม่ใช่งานที่นายมอบหมายให้ฉันหรอกหรือ..ฉันก็ต้องทำสิ!”

เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างว่างเปล่าและยื่นมีดให้หลินเฟิงแล้วพูดว่า “อย่าลืมส่วนลด 20% ล่ะ!”

หลินเฟิงก็หยิบมีดมาจากมือของเย่เชียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่มีปัญหา..เราคนกันเอง!” หลังจากที่พูดจบดวงตาของหลินเฟิงก็หรี่ลงและในทันใดนั้นมีดในมือของเขาก็แทงทะลุหน้าอกของพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่อย่างรวดเร็วด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวนั้นก็ทำให้ร่างขนาดใหญ่ของพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ก็ทรุดตัวลงอย่างกะทันหันและเสียชีวิตไปในทันที

สำหรับพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่นั้นเมื่อครั้งที่เขายังเด็กนั้นเขาได้บุญบารมีของพ่อของเขาหลวนเซียงนั้นเขาจึงเติบใหญ่ได้อย่างรวดเร็วในเวลาเพียงสามปีและหลังจากนั้นมาก็ไม่มีใครในดินแดนตะวันออกเฉียงเหนือที่ไม่รู้จักเขาเลย ซึ่งในเวลานั้นด้วยการสนับสนุนของหยุนเหลาก็ทำให้หยางเทียนเติบใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วในดินแดนตะวันออกเฉียงเหนือเช่นกันและกลายเป็นดาวดวงใหม่แห่งดินแดนตะวันออกเฉียงเหนือแห่งนี้ ซึ่งหลวนเซียงพ่อของเขานั้นได้พ่ายแพ้ไปอย่างน่าอนาถในการต่อสู้ระหว่างหยางเทียนและหลังจากนั้นมาพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ก็ได้รับมรดกทางธุรกิจจากพ่อของเขาโดยปริยายและเริ่มการต่อสู้ครั้งใหม่กับหยางเทียนแทนพ่อของเขา

ต้องบอกว่าพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่นั้นเป็นบุคคลที่ทรงพลังอย่างแท้จริงเพราะภายใต้การโจมตีของหยางเทียนนั้นเขาก็ยังสามารถพัฒนาอิทธิพลและความยิ่งใหญ่ของเขาได้อย่างต่อเนื่องและต่อมาพยัคฆ์แดนเหนือหลวนปิงลี่ก็ได้ร่วมมือกับราชาแห่งดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อสังหารหยางเทียนจนทำให้ชายผู้ยิ่งใหญ่อย่างเช่นหยางเทียนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ในดินแดนตะวันออกเฉียงเหนือได้จบชีวิตลงในต่างแดน

ถ้าเป็นเย่เชียนล่ะก็มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้นั่นก็เพราะว่าหยางเทียนนั้นใจอ่อนเกินไปโดยเขาไม่ได้ถอนรากถอนโคนฝ่ายตรงข้าม บางทีอาจเป็นเพราะหยางเทียนนั้นรู้สึกว่าเขาได้ทำสิ่งที่เลวร้ายมากเกินไปดังนั้นเขาจึงต้องการสะสมคุณธรรมและการปล่อยวางบ้าง แต่เพราะการทำเช่นนี้นั้นจึงทำให้หยางเทียนต้องสิ้นชีพไปอย่างน่าอนาถ

ในขณะนี้หลินเฟิงก็มองไปที่สมาชิกขององค์กรเซเว่นคิลและพูดว่า “เอาล่ะ..ทุกคนถอนตัวได้!”

เหล่าสมาชิกขององค์กรเซเว่นคิลก็ตอบสนองและหายตัวไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความมืดในยามค่ำคืน

หลินเฟิงก็หันไปมองเย่เชียนและยิ้มเล็กยิ้มน้อยแล้วพูดว่า “มันยังไม่เช้าเลย..นายอยากไปดื่มต่อสักหน่อยมั้ย? ”

เย่เชียนก็ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ครับ..เรื่องนี้มันยังไม่จบและผมก็ไม่มีอารมณ์ที่จะไปดื่มเลย..พี่หลิน..คุณสนใจไปเยือนประเทศรัสเซียด้วยกันหน่อยมั้ย?”

หลินเฟิงก็ถึงกับผงะไปชั่วขณะแล้วเขาก็ยิ้มและพูดว่า “มันเป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตที่ได้ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับน้องเย่..เพราะงั้นพี่หลินคนนี้ก็พร้อมที่จะสละชีพเพื่อติดตามน้องเย่ผู้ยิ่งใหญ่..ฉันเชื่อว่าคนของฉันนั้นคุ้นเคยกับประเทศรัสเซียมากกว่าน้องเย่..ดังนั้นฉันคิดว่าฉันอาจจะช่วยน้องเย่ได้ไม่มากก็น้อย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน