เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 483

ตอนที่ 483 เพื่อนเก่า

คลับเฮาส์แห่งนี้มีการทำธุรกิจแบบสุจริตแต่จริงๆ แล้วมันเป็นสาขาย่อยของแก๊งยามากุจิในประเทศรัสเซีย ซึ่งแก๊งยามากุจินั้นยังมีความหยิ่งผยองอย่างมากซึ่งพวกเขามีสาขาอยู่เกือบทั่วยุโรปและอเมริกา ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่กองกำลังที่ยิ่งใหญ่ในท้องถิ่นแต่ก็ไม่ควรประมาทเลยเพราะท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าแก๊งยามากุจิจะมีอำนาจมากเพียงใดแต่ยังไงก็ยังถือว่าเป็นองค์กรที่เล็กอยู่เพราะในอเมริกาและยุโรปต่างก็มีมาเฟียที่หยั่งรากลึกเป็นของตัวเอง ดังนั้นแก๊งยามากุจิก็อยู่รอดได้แค่ในรอยร้าวท่ามกลางมาเฟียเหล่านั้นเท่านั้นและพวกเขาก็ไม่กล้าหยิ่งผยองเกินไป

ในประเทศจีนนั้นแก๊งยามากุจิก็อ่อนแออย่างมาเพราะรัฐบาลจีนปราบปรามและกวาดล้างองค์กรใต้ดินอย่างเคร่งครัดและประการที่สองเป็นเพราะความรู้สึกเกลียดชังของกองกำลังทหารผ่านศึกของจีน ยกตัวอย่างเช่นหงเหมินกรุ๊ปและแก๊งชิงของจีนที่เดิมทีพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่มีต่อชาววญี่ปุ่นดังนั้นแก๊งยามากุจิจึงสั่นสะท้านเช่นกันเมื่อพวกเขารอดชีวิตในประเทศจีน ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วพวกเขาจึงใช้ช่องทางการลงทุนทางการค้าตามปกติเพราะพวกเขาไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้งจนเกินไป

ในมูร์มัคส์นั้นเดิมทีถูกปกครองโดยมาเฟียคูลอฟส์แต่เนื่องจากความผิดพลาดทางยุทธศาสตร์ของคูลอฟส์อังเดรจึงทำให้ถูกแทรกแซงโดยมาเฟียสลาดาร์และทำให้เกิดความขัดแย้งที่ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นจนเป็นช่องโหว่และเปิดโอกาสให้แก๊งยามากุจิเข้ามา ดังนั้นแก๊งยามากุจิจึงตั้งอาณาเขตของตนเองในมูร์มันสค์อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ใช่ระบบการแบ่งเขตแบ่งดินแดนที่นำมาใช้แต่ยังคงใช้รูปแบบที่ซ่อนอยู่ภายใต้ธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมายนั่นเอง

ครั้งนี้เนื่องจากการตายของวลาดิเมียร์จึงทำให้มาเฟียสลาดาร์ตอบโต้มาเฟียคูลอฟส์อย่างดุเดือดและนี่ก็เป็นโอกาสทองของแพ๊งยามากุจิเพราะพวกเขาจะพลาดโอกาสดีๆ เช่นนี้ไปได้อย่างไร? นั่นจึงส่งผลให้หัวหน้าแก๊งยามากุจิแทบจะไม่ต้องลังเลและรีบส่งกำลังพลจำนวนมากมาเพื่อช่วยเหลือเหล่ามาเฟียสลาดาร์ในการโจมตีมาเฟียคูลอฟส์อังเดร จุดประสงค์นั้นชัดเจนเพราะมันไม่มีอะไรมากไปกว่าการกวาดล้างอำนาจของตระกูลคูลอฟส์ในเมืองมูร์มัคส์และกำจัดองค์กรสลาดาร์ให้หมดไปซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของแผนการรุกรานประเทศรัสเซียของแก๊งยามากุจิ

คลับเฮาส์นี้เป็นฐานของแก๊งยามากุจิในเมืองมูร์มันสค์และชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่ที่มาที่นี่เพื่อดื่มและเที่ยวและแน่นอนว่าต้องมีชาวรัสเซียและนักท่องเที่ยวบางส่วนเช่นกัน

สื่อลามกของจีนนั้นค่อนข้างแตกต่างจากของประเทศรัสเซียเพราะถูกกฎหมายและระบบที่รัฐบาลนำมาใช้ก็ทำให้ธุรกิจด้านนี้เฟื่องฟูเช่นกัน ซึ่งแตกต่างจากประเทศจีนที่ประชาชนมักจะเรียกร้องให้ปราบปรามอุตสาหกรรมเช่นนี้แต่รัฐบาลก็แอบสนับสนุนอุตสาหกรรมและสื่อลามกเช่นกันเพราะใครๆ ก็รู้ว่าจุดกำเนิดของอุตสาหกรรมลามกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนก็คือปักกิ่งหากอุตสาหกรรมสื่อสามกของเมืองปักกิ่งถูกปราบปรามก็จะทำให้ GDP ทั้งหมดของเมืองปักกิ่งลดลงอย่างน้อย 60%

เย่เชียนและหลินเฟิงก็มองหน้ากันและเดินเข้าไปในคลับเฮาส์ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนทุกประเภทบางคนก็นัวเนียอยู่กับแฟนของพวกเขาและบางคนก็เต้นกันอย่างบ้าคลั่งบนฟลอร์ ฉากทั้งหมดสามารถอธิบายได้เพียงคำเดียวนั่นคือสวรรค์ที่ตกลงมา

เย่เชียนและหลินเฟิงก็ขยับร่างกายของพวกเขาเป็นจังหวะขณะที่เดินขึ้นไปชั้นบน เมื่อผ่านทางเดินซึ่งทางเดินเหล่านั้นก็มีเพียงชายและหญิงสองสามคนเท่านั้นที่กำลังขยับร่างกายตามจังหวะดนตรีอย่างไร้ยางอาย ซึ่งผู้ชายหลายคนต่างก็มีรอยสักบนร่างกายและพวกเขาไม่ใช่คนที่ดูเป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย

ที่นี่เป็นสถานที่ของแก๊งยามากุจิจากประเทศญี่ปุ่นจึงทำให้คนเกือบทั้งหมดล้วนมีแต่รอยสัก ซึ่งสถานะของพวกเขานั้นยิ่งใครมีรอยสักมากเท่าไหร่สถานะก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น คนอย่างเย่เชียนที่มักจัดการกับกองกำลังชุดดำในประเทศญี่ปุ่นมามากมายจึงรู้ดีว่าทุกครั้งที่คนเหล่านี้ฆ่าคนพวกเขาจะมีรอยสักพิเศษบนร่างกายประทับเอาไว้เสมอ

ดังนั้นที่นี่จึงเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของความชั่วร้ายเป็นแหล่งเพาะปลูกความเลวทรามทั้งสิ้น

นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงหลายคนระหว่างทางก็จ้องมองไปที่เย่เชียนและหลินเฟิงและลูบไล้พวกเขาซึ่งผู้หญิงที่นี่มีรูปร่างที่โดดเด่นและบางคนก็เดินตรงเข้าไปหาเย่เชียนและหลินเฟิง ซึ่งเย่เชียนนั้นรู้ดีเกี่ยวกับสถานการณ์เช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงทำตัวเป็นธรรมชาติมากแต่ทว่าหลินเฟิงนั้นแตกต่างออกไปเพราะสิ่งที่เขาทำคือการเป็นนักฆ่ามาโดยตลอดและเขามักจะทำเมื่อมีคนไม่กี่คนและเขาก็ไม่ค่อยเข้าสังคมคนหมู่มากเช่นนี้มาก่อนและดูเหมือนว่าเขาจะไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงเหล่านี้

เย่เชียนก็ยิ้มและตบบ่าหลินเฟิงเบาๆ แล้วพูดว่า “ผ่อนคลายเถอะ..พี่ดูเกร็งมาก..คนจากองค์กรเซเว่นคิลของพี่อยู่แถวๆ นี้แล้วหรือยัง..เพราะเมื่อเราเดินขึ้นไปข้างบนเราจะต้องถูกรายล้อมไปด้วยพวกยากูซ่า”

หลินเฟิงก็ยิ้มอย่างเชื่องช้าและพูดว่า “คนที่นี่บ้าไปแล้ว..พวกเขาเหมือนสัตว์ร้ายข้างถนนนายคิดเหมือนกันไหม?”

เย่เชียนก็หัวเราะเบาๆ “ผมไม่สนใจหรอก..ทำไมเราไม่ทิ้งระเบิดเอาไว้สักสองสามลูกตอนที่เราออกไปล่ะ..มันจะได้จัดการทีเดียวโลกจะได้สงบสักที”

“ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่เพราะมันมีคนบริสุทธิ์อยู่ในนี้ด้วย..เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง” หลินเฟิงโบกมืออีกครั้งและพูด

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ก็ได้ๆ ..เรื่องเลวๆ เดี๋ยวผมทำเองและถ้ามีใครอยากด่าพวกเราเลวก็มาด่าผมคนเดียว”

เมื่อพวกเขาเดินไปที่ประตูออฟฟิศในคลับเฮาส์แล้วเย่เชียนและหลินเฟิงก็มองหน้ากันและทั้งสองคนกะพริบตาและบีบคอของชายหนุ่มทั้งสองที่ยืนคุมอยู่ที่ประตูและหักคอของพวกเขาอย่างรุนแรงและได้ยินเพียงเสียงกระดูกหักและชายหนุ่มทั้งสองก็ล้มลงไปกับพื้น ซึ่งเย่เชียนและหลินเฟิงก็ไม่รู้ว่าใครอยู่ข้างในแต่เนื่องจากพวกเขานั่งอยู่ในห้องทำงานและมีลูกน้องเฝ้าระวังอยู่ข้างนอกพวกเขาจึงไม่ระวังตัวกันเลยแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นเย่เชียนก็เตะเปิดประตูออฟฟิศเข้าไปและเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนโต๊ะทำงานและมีชายร่างใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเธอกำลังสนุกกับร่างกายของเธอและเมื่อได้ยินเสียงเตะประตูหญิงสาวก็ไม่เงยหน้าขึ้นมองเลยแม้แต่น้อยแต่ยังคงร้องครวญครางอย่างมีความสุขแต่ทว่าชายที่อยู่ข้างหลังเธอก็ถึงกับผงะและตะคอกว่า “แกเป็นใคร?”

เย่เชียนและหลินเฟิงก็มองหน้ากันแล้วหลินเฟิงก็หยิบปืนพกออกมาและยิงไปที่ชายคนนั้นโดยตรงและร่างของชายคนนั้นก็ล้มลงด้วยเสียงโครมครามและผู้หญิงก็ส่งเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง อย่างไรก็ตามในสภาพแวดล้อมที่มีเสียงดนตรีดังเช่นนี้นั้นไม่ว่าเธอจะตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่มีใครได้ยินเธออย่างแน่นอน

เย่เชียนก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และชักปืนพกออกมาและยิงผู้หญิงคนนั้นแต่ทว่าเย่เชียนไม่มีทางเป็นคนเลวดังนั้นลานฮอร์ดมิลฟ์จึงมอบปืนให้กับพวกเขาติดตัวเอาไว้ ซึ่งการที่เย่เชียนกับหลินเฟิงนั้นออกไปไหนมาไหนกันบ่อยๆ อัสลานฮอร์ดมิลฟ์จึงกังวลเรื่องความปลอดภัยดังนั้นอัสลานฮอร์ดมิลฟ์จึงมอบปืนพกให้พวกเขาเอาไว้ป้องกันตัวนั่นเอง

เย่เชียนก็เดินไปที่ด้านหลังโต๊ะทำงานและเปิดลิ้นชักโต๊ะออกมาซึ่งนอกจากปืนพกและกระสุนแล้วก็ยังมีระเบิดเวลาและเงินอีกสองสามกองอยู่ข้างใน แน่นอนว่าเย่เชียนก็ไม่ลังเลที่จะเก็บของทุกอย่างลงในกระเป๋าของเขาและในที่สุดเขาก็ออกมาทำสิ่งต่างๆ ดังนั้นไม่ว่าจะยังไงเขาก็ไม่สามารถกลับไปมือเปล่าได้และเงินนั้นก็ถือว่าเป็นรายได้พิเศษ

ตอนที่ 483 เพื่อนเก่า 1

ตอนที่ 483 เพื่อนเก่า 2

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน