ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 488

488 /1358

ตอนที่ 488 สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี

เย่เชียนนั้นไม่ค่อยแน่ใจนักว่าสลาดาร์อาร์ตันอยู่ที่บ้านหรือเปล่าแต่ในช่วงเวลาสำคัญคืนนี้เขาต้องรับผิดชอบการต่อสู้อยู่ที่บ้านของเขาและนอกจากนี้หากสลาดาร์อาร์ตันไม่อยู่บ้านเย่เชียนก็อาจจะไม่สามารถระบุได้ว่าสลาดาร์อาร์ตันอยู่ที่ไหนในพื้นที่การต่อสู้ระหว่างแก๊งมาเฟีย ดังนั้นถ้าจะไปหาสลาดาร์อาร์ตันก็ควรจะไปที่บ้านของเขาจะดีกว่าเพราะมีโอกาสที่จะเจอสลาดาร์อาร์ตันมากที่สุด

สิ่งเดียวที่เย่เชียนหวังในตอนนี้คือการกำจัดสลาดาร์อาร์ตันเพราะถ้าหากอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ไม่สามารถจัดการสลาดาร์อาร์ตันได้ล่ะก็สิ่งต่างๆ คงจะยากลำบากอย่างมาก ดังนั้นถ้าหากสลาดาร์อาร์ตันอยู่ที่บ้านทุกสิ่งทุกอย่างก็จะสามารถจบลงได้อย่างง่ายดาย

เมื่อได้ยินสิ่งที่เย่เชียนพูดแล้วลูกน้องของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ที่คอยคุ้มกันเย่เชียนอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและรีบพูดว่า “มิสเตอร์เย่หัวหน้าบอกผมว่าคืนนี้อย่าให้คุณออกไปข้างนอกเพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุใดๆ ..ไม่ต้องกังวลไปเพราะคืนนี้สลาดาร์อาร์ตันต้องตายอย่างแน่นอน!”

“ผมรู้ว่าเขาจะต้องตาย..ผมแค่อยากออกไปดูขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่แค่นั้น..จะให้ผมรอให้เขาตายเพื่อดูศพของเขาน่ะเหรอ” เย่เชียนกลอกตาไปมาและพูดว่า “เอาเถอะ..คุณมีหน้าที่ขับรถให้เรา..ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเดี๋ยวเราจะระวังตัวดีเอง”

“แต่ … ” ผู้ใต้บังคับบัญชายังคงลังเลเล็กน้อยเพราะอย่างไรก็ตามถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นในคืนนี้เขาจะไม่สามารถอธิบายให้อัสลานฮอร์ดมิลฟ์เข้าใจได้อย่างแน่นอนและเขาก็กลัวว่าแม้แต่ชีวิตที่ต่ำต้อยของเขาก็ยากที่จะรักษามันเอาไว้

คิ้วของเย่เชียนก็ขมวดเข้าหากันและใบหน้าของเขาก็มืดลงและน้ำเสียงของเขาก็ดูเย็นชาลงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อะไรนะ..ผมพูดอะไรไปคุณไม่ฟังเลยหรอ..ไปขับรถ! ” ในประโยคสุดท้ายเย่เชียนเกือบจะตะโกนออกมา ซึ่งมาเฟียคนนั้นก็ถึงกับตกใจจนตัวสั่นและไม่กล้าพูดอะไรใดๆ อีกและเขาก็รีบวิ่งไปที่โรงรถเพื่อรับรถทันที

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ชอบชิงเฟิงและหลี่เหว่ยที่ต้องการให้โลกเกิดความสับสนวุ่นวายแต่เย่เชียนเองก็เป็นคนที่ไม่สามารถอยู่เฉยๆ ได้ในช่วงเวลาสำคัญเช่นคืนนี้เหมือนกันและถ้าหากไม่ได้ทำอะไรเขาก็จะกระวนกระวายอย่างมาก แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่สามารถถูกดึงดูดเขาได้เพียงแค่การโยนเบ็ดล่อและถึงแม้ว่าเขาจะทำสิ่งต่างๆ ด้วยความตื่นเต้นแต่ส่วนใหญ่จะอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาเพราะเย่เชียนนั้นไม่ได้โง่ถึงขนาดเป็นปลาที่คนอื่นจับได้

สลาดาร์อาร์ตันนั้นเป็นถึงผู้นำของแก๊งมาเฟียสลาดาร์และเขาก็เป็นคนท้องถิ่นในเมืองมูร์มัคส์ บุคคลเช่นนี้จะต้องตายในคืนนี้อย่างแน่นอนดังนั้นเย่เชียนจึงอยากไปพบเขาสักครั้งไม่เช่นนั้นสิ่งต่างๆ คงจะเปล่าประโยชน์ นอกจากนี้เขาก็ควรจะได้เห็นสลาดาร์อาร์ตันเคลื่อนไหวและระหว่างทางเขาก็ไขข้อสงสัยในใจของเขาว่าเขากำลังจะชนะใครหรือกำลังจะแพ้ใครนั่นเอง

“ฉันควรจะรอดูเพื่อความตื่นเต้นหรือเข้าไปเล่นสนุกด้วยดี?” หลินเฟิงถามเย่เชียนอย่างรวดเร็ว

“มันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์..ผมแค่อยากเห็นความตื่นเต้นแต่ผมกลัวว่าพี่จะคันมือและอดใจไม่ไหวเพราะพี่ไม่ได้ฆ่าใครสักคนมานานแล้ว..พี่คงจะกระวนกระวายใช่ไหม?” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม

หลินเฟิงมองเย่เชียนด้วยหางตาแล้วพูดว่า “ฉันไม่เคยเป็นอย่างที่นายพูดเลย..นายคิดว่าฉันเป็นฆาตกรโรคจิตงั้นเหรอ..ในเมื่อนายพูดแบบนี้ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นฉันจะรอดูอย่างเดียว”

“เอาหน่าๆ! ” เย่เชียนฉีกยิ้มและโอบไหล่ของหลินเฟิง

ในขณะที่คุยกันลูกน้องของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็ขับรถมารับทั้งสองคนจากนั้นลงจากรถแล้วเปิดประตูให้เย่เชียนและหลินเฟิงด้วยความเคารพจากนั้นสตาร์ทรถและขับไปยังบ้านของสลาดาร์อาร์ตัน ซึ่งเขาคนนี้เป็นบอดี้การ์ดของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์มาโดยตลอดและเขาก็ได้ติดตามอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ไปยังสถานที่ต่างๆ มากมาย ซึ่งเขานั้นรู้สิ่งต่างๆ ในเมืองมูร์มัคส์มากมาย ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าบ้านของสลาดาร์อาร์ตันนั้นอยู่ที่ไหน

ไม่นานหลังจากที่รถขับออกไปเย่เชียนก็ได้ยินเสียงปืนดังอย่างชัดเจนพร้อมกับเสียงระเบิดเป็นครั้งคราว ซึ่งเย่เชียนก็เดาะลิ้นอย่างลับๆ พลางคิดว่ามาเฟียที่แย่งชิงเขตแดนกันนั้นมันแตกต่างจากทหารที่ไหนเพราะมันเกือบจะเหมือนกับการต่อสู้ในสงครามกลางเมืองอย่างไงอย่างงั้น

ถ้าวงการโลกใต้ดินทั่วโลกเป็นแบบนี้ล่ะก็เมื่อใดที่มีสงครามโลกประเทศนั้นๆ ก็คงจะไม่มีปัญหาด้านกำลังพลเลย

เย่เชียนก็ตบไหล่หลินเฟิงเบาๆ แล้วพูดว่า “พี่หลินอิจฉาหรอ? ”

หลินเฟิงถึงกับผงะไปชั่วขณะและมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจและถามว่า “อิจฉาอะไร? ”

“ผมน่ะอิจฉาชีวิตแบบนี้เพราะการได้สั่งกองกำลังถึงหนึ่งพันคนให้ไปต่อสู้แบบนั้น..พี่ไม่รู้สึกตื่นเต้นกับมันหรอ?” เย่เชียนพูด

“จริงๆ แล้วฉันไม่ชอบการต่อสู้แบบนั้นหรอก..เพราะมันมีคนเสียชีวิตและบาดเจ็บมากเกินไป” หลินเฟิงพูดด้วยความจริงใจ

เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งไปชั่วขณะจากนั้นเขาก็หัวเราะพลางเอนตัวเข้าไปใกล้ๆ หูของหลินเฟิงและกระซิบว่า “ถ้าพี่บอกใครสักคนว่าผู้นำขององค์กรเซเว่นคิลหลินเฟิงคนนั้นไม่ชอบการฆ่าฟันล่ะก็คงจะไม่มีใครเชื่อหรอก”