ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 503

ตอนที่ 503 พลิกกระดานหมาก

หลังจากฟังคำพูดของเย่เชียนแล้วเบอร์นาร์ดสกี้ก็ขมวดคิ้วโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะเขาเข้าใจคำสั่งที่เย่เฉียนพูดได้อย่างเป็นธรรมชาติ เพราะนั่นเป็นตอนที่เขาพบเย่เชียนอย่างเป็นทางการครั้งแรกในฐานะผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าในการประชุมองค์กรทหารรับจ้างจากทั่วทุกมุมโลกในครั้งนั้น ซึ่งตอนนั้นเย่เชียนก็ได้แจ้งเตือนสองอย่าง ซึ่งประการแรกพวกเขาต้องใช้ภาษาจีนเป็นภาษาทางการของในการประชุมทหารรับจ้าง ประการที่สองคือถึงแม้ว่าฐานปฏิบัติการของเขี้ยวหมาป่าจะอยู่ในทวีปตะวันออกกลางแต่องค์กรทหารรับจ้างทุกองค์กรเมื่อต้องไปปฏิบัติภารกิจที่ประเทศจีนนั้นพวกเขาทุกคนจะต้องทักทายและขออนุญาตจากเย่เชียนก่อนไม่เช่นนั้นมันจะเป็นการไม่ให้เกียรติเขี้ยวหมาป่า

ถึงแม้ว่ากฎระเบียบทั้งสองนี้จะไม่น่าพอใจสักหน่อยแต่องค์กรทหารรับจ้างนั้นต่างๆ ก็ต้องยอมรับเพราะเขี้ยวหมาป่านั้นทรงพลังมากถึงขนาดโค่นล้มองค์กรทหารรับจ้างเสือดาวหิมะที่เป็นดั่งตำนานได้

ซึ่งเบอร์นาร์ดสกี้เองก็สามารถจำคำเตือนสองอย่างนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบแต่แท้จริงแล้วนั่นเป็นเพราะเขี้ยวหมาป่านั้นหายเงียบมานานเกินไปและในการประชุมร่วมของทหารรับจ้างจากทั่วทุกมุมโลกเมื่อปีที่แล้วปรากฏว่าจูจื้อกลับเป็นตัวแทนของเขี้ยวหมาป่าซึ่งทำให้เหล่าผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างต่างก็เห็นว่าเขี้ยวหมาป่านั้นเต็มไปด้วยความขัดแย้งภายใน ดังนั้นองค์กรทหารรับจ้างทั้งหมดจึงลืมกฎระเบียบทั้งสองนี้ไปโดยปริยายหรือไม่ก็จงใจที่จะท้าทายเขี้ยวหมาป่านั่นเอง

เบอร์นาร์ดสกี้เองก็เป็นเช่นนั้นเพราะครั้งล่าสุดที่ไมคาอินอฟถูกส่งตัวไปยังประเทศจีนเพื่อช่วยเซอร์เก้วิชพุชกินในครั้งนั้นเบอร์นาร์ดสกี้ก็ไม่เคยคิดที่จะขออนุญาตเขี้ยวหมาป่าเลย

หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะเบอร์นาร์ดสกี้ก็พูดว่า “มิสเตอร์เย่สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้วมันเป็นความผิดของผมจริงๆ ..ผมไม่ได้ขออนุญาตคุณ..ผมเสียใจอย่างยิ่ง..และตอนนี้จิ้งจอกหิมะก็ได้ชดใช้แล้ว..เพราะงั้นคุณคิดยังไงบ้าง?”

“สำหรับผมน่ะไม่เท่าไหร่หรอกเพราะถึงยังไงเราก็รู้จักกัน..แต่ผมไม่สามารถทำให้เขาคนนี้ขุ่นเคืองได้เลย” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม

เบอร์นาร์ดสกี้ก็ขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดว่า “มิสเตอร์เย่หมายความว่าครั้งนี้คุณได้รับการว่าจ้างให้กวาดล้างจิ้งจอกหิมะของผมหรือ?”

“ไม่ใช่เขี้ยวหมาป่าแต่เป็นอีกองค์กรหนึ่ง..ผมเชื่อว่ามิสเตอร์เบอร์นาร์ดสกี้เองก็ต้องอยากเจอเขาเหมือนกัน” เย่เชียนฉีกยิ้มและพูดว่า “พี่หลินพูดอะไรสักหน่อยสิ!”

“มิสเตอร์เบอร์นาร์ดสกี้..ผมได้ยินชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว!” หลินเฟิงพูด

เบอร์นาร์ดสกี้ก็ตกตะลึงเล็กน้อยและถามด้วยความประหลาดใจว่า “ไม่ทราบว่าคุณคือ? …”

“หลินเฟิงแห่งองค์กรเซเว่นคิล!” หลินเฟิงพูด

คำพูดของหลินเฟิงราวกับสายฟ้าฟาดลงบนร่างของเบอร์นาร์ดสกี้ ซึ่งมันไม่น่าแปลกใจเลยที่คนของเขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย ทั้งหมดทั้งมวลกลับกลายเป็นว่าเขี้ยวหมาป่าและองค์กรเซเว่นคิลร่วมมือกัน ซึ่งชื่อเสียงขององค์กรเซเว่นคิลนั้นเบอร์นาร์ดสกี้นั้นก็ชัดเจนมากเพราะสภาพแวดล้อมตอนกลางคืนนั้นเหล่านักฆ่าจะเชี่ยวชาญกว่าพวกเขามากและถึงแม้ว่าเบอร์นาร์ดสกี้จะรู้ว่าเขี้ยวหมาป่าทรงพลังแค่ไหนก็ตามแต่การที่เขาไม่สามารถต้านทานได้เช่นนี้นั้นมันก็เหลือชื่อเกินไป “ผมรู้ว่าคืนนี้ผมไม่สามารถหนีไปไหนได้แล้วเพราะดูเหมือนว่าผมจะเผชิญหน้ากับเขี้ยวหมาป่าและเซเว่นคิลผู้ยิ่งใหญ่” เบอร์นาร์ดสกี้พูด “ผมแค่อยากรู้ว่าใครว่าจ้างพวกคุณให้มากำจัดผม?”

“มิสเตอร์เบอร์นาร์ดสกี้ก็เป็นทหารรับจ้างเช่นกันเพราะงั้นคุณควรจะมีความชัดเจนเกี่ยวกับหลักการของเราไม่ใช่หรอ..ผมไม่ควรบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้..แต่ในฐานะที่เรารู้จักกันมานานหลายปีผมก็สามารถบอกคุณได้” เย่เชียนพูด “จริงๆ แล้วมิสเตอร์เบอร์นาร์ดสกี้ทำสิ่งที่ผิดพลาดอย่างมากและนั่นก็คือการเลือกร่วมมือกับคูลอฟส์อาชเชฟ”

เบอร์นาร์ดสกี้ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พูดว่า “คุณได้รับการว่าจ้างมาจากคูลอฟส์อังเดรใช่ไหม..มันเกินไปเพราะไม่เพียงแค่จ้างองค์กรทหารรับจ้างที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกอย่างเขี้ยวหมาป่าเท่านั้นแต่ยังจ้างองค์กรเซเว่นคิลสุดยอดนักฆ่ามาอีกด้วย”

ตอนนี้เขาได้ร่วมมือกับคูลอฟส์อาชเชฟแล้วดังนั้นเบอร์นาร์ดสกี้ก็รู้ถึงความขัดแย้งระหว่างคูลอฟส์อาสเชฟและคูลอฟส์อังเดร ดังนั้นเขาจึงเดาได้อย่างเป็นธรรมชาติไม่น่าแปลกใจที่ใครจะต้องการจัดการกับตัวเอง อย่างไรก็ตามเนื่องจากเย่เชียนบอกเรื่องนี้กับเขาเพราะฉะนั้นทุกการเคลื่อนไหวของเย่เชียนล้วนมีความหมายของเขาเว้นแต่จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันและทำให้สิ่งต่างๆ สูญเปล่า

“ผมคิดว่าคุณคงเข้าใจอะไรผิดเพราะคูลอฟส์อังเดรไม่ได้ว่าจ้างพวกเรามา..แต่เป็นคูลอฟส์อาสเชฟหุ้นส่วนของคุณ” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม

เบอร์นาร์ดสกี้ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านไปทั้งตัวและไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เย่เชียนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้นเบอร์นาร์ดสกี้ก็พูดด้วยรอยยิ้มที่ชมขื่นว่า “ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้น..ผมคิดว่าคุณต้องการยั่วยุผม..คิดว่าผมจะเชื่อคำโกหกเหล่านี้หรือ?”

เย่เชียนก็หัวเราะเบาๆ และพูดว่า “มิสเตอร์เบอร์นาร์ดสกี้คุณคิดว่าผมกำลังยุยงความสัมพันธ์ของพวกคุณหรือเปล่า? ..ทำไมผมถึงต้องทำแบบนั้นล่ะ? ”

“ก็คุณถูกว่าจ้างโดยคูลอฟส์อังเดร..คุณก็เลยต้องการให้พวกเราขัดแย้งกันเองใช่ไหม” เบอร์นาร์ดสกี้พูด

“คุณนี่ช่างใสซื่อนัก..คุณคิดว่าคุณจะสามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่างงั้นเหรอ..ทำไมผมต้องรอให้พวกคุณขัดแย้งกันเองด้วยล่ะ?” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน