ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 504

ตอนที่ 504 สิงโตกับกระต่าย

เบอร์นาร์ดสกี้ผู้เป็นถึงอดีตผู้พันของหน่วยรบพิเศษหมีขั้วโลกแห่งประเทศรัสเซียและได้เข้าร่วมในสงครามต่างๆ กับยุโรปและทวีปตะวันออกหลายครั้งและสามารถกล่าวได้ว่าเป็นเขาชายชาติทหารที่แท้จริงที่ผ่านสมรภูมิด้วยเลือดและเนื้อ ซึ่งหลังจากปลดประจำการแล้วเบอร์นาร์ดสสี้ก็ได้ก่อตั้งองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะขึ้นมาอย่างเฉียบขาดซึ่งสร้างความรุ่งโรจน์ให้แกนายทหารที่ปลดประจำการและเกษียณของหน่วยรบพิเศษหมีขั้วโลก ซึ่งในเวลาเพียงสามปีองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะก็เติบโตขึ้นจากองค์กรทหารรับจ้างขนาดเล็กที่ไม่มีใครรู้จักจนเติบโตขึ้นมาเป็นหนึ่งในทหารรับจ้างระดับโลก

ในหลายๆ ภารกิจนั้นประสิทธิภาพขององค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะนั้นยอดเยี่ยมมากและประสิทธิภาพในการต่อสู้ของสมาชิกแต่ละคนนั้นก็แข็งแกร่งกว่าของหน่วยรบพิเศษหมีขั้วโลกแห่งประเทศรัสเซียอีก มันเป็นเพราะความโดดเด่นและความสามารถของพวกเขานั้นที่ทำให้รัฐบาลรัสเซียส่งกองกำลังไปปราบปรามพวกเขา อย่างไรก็ตามองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะก็ต้านทานได้ดีมากและครั้งนั้นพวกเขาก็เอาชนะกองกำลังของรัฐบาลรัสเซียได้ ซึ่งมันเป็นการต่อสู้ครั้งที่ทำให้องค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะมีชื่อเสียงดั่งทุกวันนี้

หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วรัฐบาลรัสเซียก็ล้มเลิกการปราบปรามองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะและยอมรับองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะให้เป็นหนึ่งในองค์กรในเครือข่าย อย่างไรก็ตามสิ่งที่จำเป็นต้องมีก็คือหากรัฐบาลรัสเซียมีภารกิจการรบหรือการปราบปรามในต่างประเทศนั้นองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะจะต้องเป็นผู้นำและแน่นอนว่าพวกเขาจะได้รับค่าตอบแทนด้วย

ถึงแม้ว่าองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะจะทรงพลังแต่เขาก็ไม่สามารถรุกรานรัฐบาลรัสเซียได้ เพราะมันคือการแสวงหาความตายอย่างไม่ต้องสงสัยและถึงแม้ว่าเงื่อนไขเหล่านี้จะอึดอัดไปสักหน่อยสำหรับทหารรับจ้างแต่ตราบใดที่พวกเขาได้รับค่าจ้างล่ะก็มันก็พอจะรับได้ ซึ่งหลังจากผ่านการต่อสู้หลายครั้งจึงทำให้ประสิทธิภาพขององค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะพัฒนาไปอย่างยอดเยี่ยม เมื่อเป็นเช่นนั้นรัฐบาลของรัสเซียก็ไม่ถือว่าพวกเขาเป็นองค์กรเถื่อนอีกต่อไปและมักจะขอร้องให้พวกเขาออกทำภารกิจต่างๆ มากมายและยังขอให้พวกเขาร่วมมือกับหน่วยรบพิเศษหมีขั้วโลกในการฝึกฝนพิเศษอีกด้วย

เมื่อองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะเริ่มมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ จนทั้งโลกก็เริ่มรับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกเขาและสี่ปีต่อมาองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะก็ได้รับเชิญอย่างเป็นทางการให้เข้าร่วมในการประชุมร่วมของเหล่าองค์กรทหารรับจ้างจากทั่วทุกมุมโลก ซึ่งนั่นหมายความว่าองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะนั้นกลายเป็นองค์กรทหารรับจ้างระดับโลกแล้ว

ตัวตนและความยิ่งใหญ่ขององค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะนั้นก็มีอยู่จริงแต่เขี้ยวหมาป่านั้นยิ่งใหญ่กว่า

เบอร์นาร์ดสกี้ก็ถือได้ว่าเป็นคนที่แข็งแกร่ง อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเย่เชียนจะยังคงชื่นชมเขาอยู่ในใจแต่ทว่าศัตรูก็ยังคงเป็นศัตรูเสมอและถ้าหากเขี้ยวหมาป่าต้องการที่จะพัฒนาในประเทศรัสเซียนั้นเขาก็ต้องกำจัดองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะออกไป

เย่เชียนก็เดินไปไปหาเบอร์นาร์ดสกี้อย่างช้าๆ ซึ่งเขาคนนี้มีอายุมากกว่า 40 ปีแล้วแต่รูปร่างของเขาก็ยังคงสูงและแข็งแรง สถานการณ์ในตอนนี้ทั้งเขี้ยวหมาป่าและองค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะก็ไม่มีการปะทะกันใดๆ เพราะพวกเขาทั้งหมดเพียงมองหน้ากันอย่างระมัดระวัง ซึ่งสถานการณ์ที่กระชั้นชิดเช่นนี้หากเป็นการดวลปืนล่ะก็มันจะพัฒนาไปสู่สถานการณ์ที่เลวร้ายอย่างมาก

หลังจากนั้นหลินเฟิงก็เดินออกมาจากความมืดอย่างเป็นธรรมชาติแต่สมาชิกขององค์กรเซเว่นคิลนั้นยังคงซ่อนตัวอยู่ในความมืด เพราะท้ายที่สุดนักฆ่าขององค์กรเซเว่นคิลนั้นล้วนเป็นนักฆ่าและนักฆ่าก็ไม่ต้องการให้คนจดจำรูปลักษณ์ของพวกเขาได้มากเกินไปและตั้งแต่ที่เย่เชียนทำเช่นนี้หลินเฟิงก็รับรู้ได้ว่าเย่เชียนหมายถึงอะไร

เบอร์นาร์ดสกี้ก็จ้องมองไปที่หลินเฟิงเป็นเวลานานและค่อยๆ พูดว่า “ผมไม่คาดคิดว่าหลินเฟิงผู้นำองค์กรเซเว่นคิลในตำนานที่มีชื่อเสียงจะเป็นเด็กหนุ่มแบบนี้”

“ผมไม่ใช่เด็กแล้วผมอายุ28ปีแล้ว” หลินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

“มีตั้งกี่คนที่ต้องการเห็นใบหน้าที่แท้จริงของหลินเฟิงแห่งองค์กรเซเว่นคิล..เพราะงั้นเบอร์นาร์ดสกี้คนนี้ก็ถือว่าโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของคุณสักครั้งและต่อให้ต้องตายผมก็ไม่เสียใจเลย” เบอร์นาร์ดสกี้พูด

“มีคนมากมายที่ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของผม..แต่พวกเขาตายกันไปหมดแล้ว” หลินเฟิงยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาซึ่งเป็นคำพูดที่ธรรมดาแต่เมื่อมันออกมาจากปากของเขาแล้วมันกลับดูหนาวเหน็บเป็นพิเศษ

เบอร์นาร์ดสกี้ก็พยักหน้าเบาๆ แล้วหันไปมองเย่เชียนแล้วพูดว่า “ผมปรารถนาในการต่อสู้กับราชาหมาป่าเย่เชียนมาโดยตลอด..ซึ่งมันควรค่าแก่ความภาคภูมิใจของชายชาติทหารต่อให้ต้องตายด้วยมือของคุณ”

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมจะไม่ปรานีเพราะคุณได้ฝ่าฝืนข้อห้ามที่ยิ่งใหญ่ไป”

“ไม่เป็นไรเพราะวันนี้ผมไม่ได้วางแผนที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ!” เบอร์นาร์ดสกี้พูด “ไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าทักษะการต่อสู้ของราชาหมาป่าเย่เชียนนั้นไม่มีใครเทียบได้ในโลกใบนี้”

“คุณก็พูดเกินไป..เพราะคนที่อยู่ข้างๆ ผมนั้นผมยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแล้วคุณจะพูดได้ยังไงว่าไม่มีใครเทียบกับผมได้ในโลกใบนี้?” เย่เชียนพูดขณะที่เขามองไปที่หลินเฟิงเพราะทักษะการต่อสู้ของเขากับหลินเฟิงนั้นไม่อาจตัดสินกันเพียงเวลาสั้นๆ ได้และไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันการต่อสู้ที่เท่าเทียมกันหรือภายใต้เงื่อนไขของการใช้พลังงานมืดนั้น อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็มีร่างกายที่ผิดปกติที่หลินเฟิงนั้นไม่มีและถ้าหากเย่เชียนสามารถฝึกพลังชี่ได้แล้วล่ะก็แน่นอนว่าหลินเฟิงนั้นก็ไม่สามารถเทียบกับเย่เชียนได้เลย

เบอร์นาร์ดสกี้ก็ยิ้มจางๆ และไม่ได้พูดอะไรอีก เพราะคำพูดของเย่เชียนนั้นทำให้เขายากที่จะตอบเพราะหากเขายังคงยืนยันว่าเย่เชียนไม่มีใครเทียบได้ในโลกใบนี้ล่ะก็มันจะเป็นการดูถูกหลินเฟิงอย่างไม่ต้องสงสัย และหากในโลกนี้ไม่มีใครเทียบเย่เชียนได้อย่างที่เขาพูดจริงๆ ล่ะก็มันคงเป็นเรื่องโกหกเหลวไหลทั้งสิ้นแต่การที่เย่เชียนได้ต่อสู้กับเสือดาวหิมะในครั้งนั้นมันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นในโลกของทหารรับจ้างอย่างยิ่ง

ทั้งสองก็ปลดปืนและอาวุธออกและทุกคนต่างก็ก้าวถอยเพื่อให้ที่ว่างแก่พวกเขา ซึ่งสมาชิกของเขี้ยวหมาป่าและเซเว่นคิลนั้นก็ยังคงเฝ้าดูกันอย่างระแวดระวังเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเล่นสกปรก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน