ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 515

ตอนที่ 515 คู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่

ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้นเริ่มชักกระตุกและภายในไม่กี่นาทีเขาก็หมดลมหายใจไป ซึ่งคนที่ถูกชิงเฟิงเอามีดจ่อเอาไว้ก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกและเขาก็ไม่คาดคิดว่าเย่เชียนจะกล้าฆ่าคนบนเครื่องบินจริงๆ

“ทำไม? ..ไม่อยากพูดงั้นเหรอ..เดี๋ยวจัดให้!” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ชิงเฟิง..จัดการซะ!” หลังจากพูดจบเย่เชียนก็หันกลับมาและกำลังจะออกไปแต่ทว่าชายหนุ่มคนนั้นก็รีบพูดอย่างร้อนรนว่า “ก็ได้ๆ ฉันจะพูด..ฉันจะบอกทุกอย่าง”

“พูดสิ” เย่เชียนหันกลับมาและพูดพร้อมกับมองไปที่ชิงเฟิงและโบกมือให้ชิงเฟิงปล่อยมือจากชายหนุ่มคนนั้น

“คือ…คือ…” ชายหนุ่มคนนั้นยังคงลังเลและกลัวเล็กน้อยที่จะพูดออกมา เขารู้ดีว่าถ้าเขาพูดออกไปและเรื่องต่างๆ ไปถึงหูหัวหน้าของเขาล่ะก็เขาคงจะไม่รอดพ้นจากความตายเป็นแน่แต่ถ้าหากตอนนี้เขาไม่พูดเขาก็ต้องตายเช่นกัน เมื่อมองไปที่เพื่อนที่นอนไร้วิญญาณอยู่บนพื้นแล้วความกดดันทางจิตใจของเขาก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และเขาก็ลังเลไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไรดี

“พูดมาสิวะ!” เย่เชียนพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“ก็ได้ๆ ..พูดก็ได้” ชายหนุ่มคนนั้นพูดอย่างร้อนรน “เป็นประธานฮัวสั่งให้เราทำแบบนี้..เขาสั่งให้เรามาดักรอพวกคุณที่สนามบินและถ้าพวกเราเห็นคุณพวกเราก็ต้องทำให้คุณเสียเวลาและไปถึงมณฑลเหอหนานช้าขึ้น..พวกเราดักรอที่สนามบินมานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว”

“ประธานฮัว? ” เย่เชียนขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมเขาถึงขัดขวางไม่ให้พวกเราไปที่เหอหนาน? ”

“เราเองก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน..เราก็แค่ทำตามคำสั่ง” ชายหนุ่มคนนั้นพูด “เอาล่ะฉันพูดทุกอย่างที่คุณอยากรู้แล้ว..ช่วยปล่อยฉันไปเถอะ”

เย่เชียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเนื่องจากประธานฮัวกำลังขัดขวางไม่ให้เขาไปที่เหอหนาน เห็นได้ชัดว่าตนจะต้องมีความขัดแย้งทางผลประโยชน์กับพวกเขาเหล่านั้นเป็นแน่ กล่าวอีกนัยหนึ่งหลี่จื้อเทียนจะต้องพบกับปัญหาที่ยากลำบากและประธานหัวคนนั้นคงจะก็กลัวว่าเขาจะไปมีอำนาจเหนือเหอหนานเช่นั้น อย่างไรก็ตามประธานฮัวคนนี้ก็ไม่ธรรมดาเพราะเมื่อรู้ว่าตนเป็นหุ้นส่วนของหลี่จื้อเทียนเขาตึงต้องการกำจัดหุ้นส่วนของหลี่จื้อเทียนไปแล้วกำจัดหลี่จื้อเทียนในเวลานี้ด้วยหรือไม่? ไม่เช่นนั้นเขาคงจะไม่ทำเช่นนี้ในการหยุดตนจากการไปมณฑลเหอหนานเป็นแน่

เย่เชียนนั้นไม่เคยได้ยินชื่อประธานฮัวคนนี้เลยและหลี่จื้อเทียนเองก็ไม่เคยพูดถึง เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ของชายหนุ่มคนนี้แล้วเขาอาจไม่ใช่คนที่มีอำนาจอะไรมากนักและเกรงว่าเขาอาจจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับประธานฮัวเลย ดังนั้นหลังจากที่เย่เชียนไปถึงที่มณฑลเหอนานแล้วเขาค่อยไปถามหลี่จื้อเทียนเอง

เย่เชียนก็ส่งยาที่เหลือให้ชิงเฟิงให้แล้วเย่เชียนก็พูดว่า “จัดการซะ! ” หลังจากพูดจบแล้วเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องน้ำไป

ไม่นานหลังจากกลับไปนั่งแล้วชิงเฟิงก็เดินตามกลับมาและยิ้มให้กับเย่เชียน เพราะเย่เชียนไม่เคยอ่อนข้อให้ศัตรูของเขาเลยและถึงแม้ว่าชายหนุ่มทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรมากเกินไปแต่พวกเขาก็เป็นสุนัขรับใช้ของประธานฮัว ดังนั้นเขาจึงต้องเตือนเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ใครมาหยิ่งผยองกับเขาอีก

“อ๊ะ! …” ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องอย่างรุนแรงดังมาจากห้องน้ำ ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีคนพบศพทั้งสองขณะเข้าห้องน้ำแล้วและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบนเครื่องบินก็รีบวิ่งไปและแอร์โฮสเตสก็ปลอบใจผู้โดยสารบนเครื่องบินพร้อมกับช่วยรักษาความสงบเรียบร้อยบนเครื่องบิน

สิ่งที่เกิดขึ้นบนเครื่องบินนั้นร้ายแรงมากเมื่อเครื่องบินลงจอดที่สนามบินตำรวจติดอาวุธและตำรวจอาชญากรรมก็รออยู่ที่นั่นแล้ว ผู้โดยสารทั้งหมดบนเครื่องบินถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจเพื่อทำการสอบปากคำเช่นกัน ซึ่งเย่เชียนและชิงเฟิงก็ออกมาได้อย่างสบายใจเพราะท้ายที่สุดเมื่อเย่เชียนแสดงใบรับรองยศจอมพลให้ดูแล้วพวกตำรวจจะกล้าหยุดเขาที่ไหน

หลังจากออกจากสนามบินก็มีคนเดินมาหาเย่เชียนซึ่งเป็นชายในวัยสามสิบต้นๆ ท่าทางอ่อนโยนมาก “คุณเย่ใช่หรือเปล่า? ” ชายคนนั้นเดินไปหาเย่เชียนและถามด้วยความเคารพ

“ใช่ครับ” เย่เฉียนพูด “แล้วคุณคือ…? ”

“คุณเย่..ผมคือผู้ช่วยของคุณหลี่..เขาติดธุระจึงมาด้วยตัวเองไม่ได้เขาก็เลยจึงขอให้ผมมารับคุณโดยเฉพาะ..เขาฝากบอกว่าเขาเสียใจมากที่ไม่ได้มาต้อนรับคุณด้วยตัวเองได้” ชายคนนั้นพูด

“โอ้ไม่เป็นไรครับ” เย่เชียนพูด

“ยินดีต้อนรับคุณเย่..ผมชื่อเหอปิง” เหอปิงพูดต่อ “รถมารออยู่ข้างนอกแล้ว..เชิญครับคุณเย่”

เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยและเดินไปที่รถ ส่วนชิงเฟิงก็เดินตามไปอย่างใกล้ชิด ซึ่งเหอฟิงก็พูดด้วยความเคารพขณะที่เขาเดิน “คุณเย่ต้องการทานอะไรก่อนไหมหรือจะไปที่โรงแรมกันเลย? ”

“ไปกินอะไรกันก่อนก็ได้ผมก็หิวเหมือนกัน..มีอะไรดีๆ แนะนำไหม” เย่เชียนพูด

“ที่เหอหนานมีอาหารขึ้นชื่อ 4 อย่างคือไก่อบ..เป็ดย่าง..ปูดองและแพะตุ๋น..นี่คืออาหารที่มีชื่อเสียงที่สุดในเห๋อนาน..นอกจากนี้ยังมีของว่างที่รสชาติดีอีกด้วย” เหอปิงแนะนำอย่างช้าๆ

“งั้นก็ไปกันเลย..ตอนนี้ผมหิวมาก..ผมไม่ได้กินอะไรบนเครื่องบินเลย” ชิงเฟิงตะโกน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน