ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 534

ตอนที่ 534 คำเชิญของฮัวซงเจี๋ย

ฮัวซงเจี๋ยพูดอย่างชัดเจนแล้วดังนั้นเฉินจงข่ายจะสามารถพูดอะไรได้อีกและถ้าหากเฉินจงข่ายไม่เห็นด้วยล่ะก็มันจะเป็นการไม่ไว้หน้าฮัวซงเจี๋ย ซึ่งผลที่ตามมามันจะร้ายแรงอย่างมาก ไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานกรมตำรวจส่วนกลางประจำมณฑลเหอหนานเลยเพราะถึงแม้ว่าเขาจะดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานกรมตำรวจส่วนกลางประจำมณฑลเหอหนานก็ตามแต่ถึงยังไงฮัวซงเจี๋ยก็สามารถใช้เครือข่ายของเขาเพื่อทำให้ตนนั้นตกต่ำลงได้อย่างแน่นอน

หลังจากมองเย่เชียนอีกครั้งแล้วฮัวซงเจี๋ยก็เดินนำเย่เชียนกับชิงเฟิงออกไปแล้ว ส่วนเฉินจงข่ายก็ถอนหายใจเบาๆ และเหลือบมองหลัวป้อด้วยท่าทางที่ดุดันแล้วพูดว่า “ฟังให้ชัดๆนะ! ..นายไปรวบรวมเงินและรีบส่งคืนให้เขาโดยเร็วที่สุดซะ..นายน่ะอยู่เฉยๆ ไม่เป็นหรือไงทำไมนายต้องทำให้เกิดปัญหาด้วย..ฉันบอกนายไปนานแล้วไม่ใช่เหรอว่าการทำธุรกิจน่ะเราต้องโปร่งใสและสุจริต..นายไม่เพียงแค่ทำธุรกิจโดยอ้างชื่อฉันแต่ยังทำให้ชื่อเสียงของฉันเสียหายอีกด้วยเพราะงั้นฉันขอเตือนนายเอาไว้ก่อนนะว่าถ้านายยังกล้าที่จะอ้างชื่อของฉันอีกในอนาคตก็อย่ามาโทษฉันที่หยาบคายก็แล้วกัน”

หลัวป้อก็ก้มหน้าลงอย่างเงียบๆ ด้วยท่าทางที่เสียใจในขณะที่เฉินจงข่ายนำหนิเขาอยู่ ซึ่งหลังจากที่เฉินจงข่ายตำหนิเขาเสร็จหลัวป้อก็พูดว่า “พี่เขยแล้วผมจะไปรู้จักตัวตนของเย่เชียนได้ยังไง..เพราะถ้าผมรู้ผมก็จะไม่ทำแบบนี้อย่างแน่นอน..อีกอย่างพี่เขยครับเงินจำนวนสี่ล้านสองแสนห้าหมื่นหยวนนั้นมันไม่ใช่น้อยๆ เลยและตอนนี้ผมจะไปหาเงินมากมายแบบนั้นได้ที่ไหน”

เฉินจงข่ายก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าฉันไปทำเวรทำกรรมกับนายในชาติก่อนเอาไว้หรือเปล่าฉันถึงต้องมาปวดหัวทุกวันแบบนี้..ไหนลองว่ามาซินายมีเงินเท่าไหร่? ”

“ผมมีแค่สามล้าน!” หลัวป้อพูด อย่างไรก็ตามคำพูดและสีหน้าของเขาก็ดูเสแสร้งอย่างมากเพราะเขานั้นประกอบการธุรกิจวัสดุก่อสร้างมานานหลายปีแล้วโดยอาศัยชื่อของเฉินจงข่ายในการจัดซื้อและขายดังนั้นแน่นอนว่ากำไรจากธุรกิจวัสดุก่อสร้างต้องไม่น้อยอยู่แล้วและเขาก็สามารถทำเงินได้มากกว่าสามล้านหยวนเป็นแน่

“นายกลับไปที่บ้านของฉันเดี๋ยวฉันจะโทรหาพี่สาวของนายและบอกให้เธอเอาเงินสดสองล้านหยวนให้นาย” เฉินจงข่ายพูดต่อ “นายต้องทำตัวให้ดีในอนาคตเพราะฉันจะไม่ช่วยนายเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว”

“ครับพี่เขย..จากนี้ไปผมจะเชื่อฟังพี่” หลัวป้อพูดอย่างร้อนรน

เฉินจงข่ายก็ถอนหายใจอย่างลับๆ และส่ายหัวเดินเข้าไปในรถแล้วขับออกไป

เมื่อเย่เชียนเข้าไปนั่งอยู่ในรถของฮัวซงเจี๋ยแล้วเขาก็ยิ้มเบาๆ และพูดว่า “ประธานฮัวผมได้ยินมาว่าคุณเป็นผู้ประกอบการคาสิโนรายใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพราะงั้นคุณสามารถทำเงินได้มากมายในทุกๆ ปีใช่ไหมครับ”

ฮัวซงเจี๋ยก็ถึงกับผงะไปชั่วขณะและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่เชียนจะสืบข่าวเรื่องของตัวเองเช่นนี้ เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็พูดว่า “มันก็เยอะอยู่แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหาคนจำนวนมากมาอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา..อีกอย่างเมื่อเร็วๆ ในนี้หลายๆ ประเทศต่างก็มีการทำธุรกิจการพนันเพราะงั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำหรอกใช่มั้ยล่ะ? ..ว่าแต่คุณสนใจเรื่องนี้ด้วยหรอ?”

“ผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้ผมแค่อยากรู้ว่าประธานฮัวที่มีธุรกิจใหญ่โตและยังมีคาสิโนทวีปเอเชียอีกเพราะงั้นทำไมคุณถึงยังต้องการครอบครองธุรกิจเหล่านี้ด้วย..มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะทำหรือมันมีจุดประสงค์อะไรอยู่อีก” เย่เชียนพูดเบาๆ

“คุณเย่หมายความว่าไงผมไม่เข้าใจ! ” ฮัวซงเจี๋ยพูด

“ผมคิดว่าประธานฮัวเองก็รู้เช่นกันว่าหลี่จื้อเทียนและผมเป็นหุ้นส่วนกันและการลงทุนทั้งหมดของเราในมณฑลเหอหนานก็อยู่ในระดับที่ถูกต้องและไม่ควรมีความขัดแย้งใดๆ กับประธานฮัวใช่มั้ยล่ะ..แล้วทำไมคุณถึงต้องการที่จะกำจัดพวกดผมออกไป?” เย่เชียนพูด “นอกจากนี้ศัตรูที่สำคัญที่สุดของประธานฮัวตอนนี้ไม่ใช่พวกเราแล้วแต่ทำไมคุณถึงยังคิดที่จะกำจัดพวกผมอยู่อีกล่ะ? ..มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยผมพูดถูกหรือเปล่าประธานฮัว?”

ฮัวซงเจี๋ยก็ขมวดคิ้วและหลังจากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณเย่พูดมาขนาดนี้แล้วผมก็จะบอกความจริงให้ว่าข่าวลือที่ว่ารัฐบาลกลางต้องการพัฒนาอุตสาหกรรมการพนันในมณฑลเหอหนานนั้นเป็นเพราะความขัดแย้งของผมกับหลี่จื้อเทียน..ซึ่งรัฐบาลกลางของจีนน่ะมีอำนาจมากจนผมเองก็เกือบจะถูกพวกเขาปราบปรามและไม่สามารถอยู่อย่างสบายใจได้และการที่รัฐบาลกลางได้ออกเอกสารสั่งห้ามธุรกิจการพนันอย่างเป็นทางการนั้นก็เพื่อขจัดความขัดแย้งทางเศรษฐกิจระหว่างหลี่จื้อเทียนกับผม..แต่แน่นอนว่าผมนั้นไม่ได้มีความขัดแย้งกับคุณเย่เลยพูดตามตรงเลยก็คือผมเองที่ส่งคนไปหาคุณที่สนามบินเซี่ยงไฮ้เพราะงั้นเรื่องนี้มันเป็นความผิดของผมเองดังนั้นก็แล้วแต่คุณเย่เลยครับว่าจะทำยังไงกับผม”

เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปชั่วขณะเพราะเขาไม่ได้คาดคิดว่าฮัวซงเจี๋ยจะยอมรับเรื่องนั้นก่อนเช่นนี้ซึ่งมันเกินความคาดหมายของเย่เชียนอย่างมาก นั่นเป็นเพราะฮัวซงเจี๋ยนั้นไม่ใช่คนโง่และแน่นอนว่าเขาเดาได้ว่าเย่เชียนนั้นรู้ว่าตนเป็นส่งคนไปทำเช่นนั้นกับเขาดังนั้นตนจึงเลือกที่จะสารภาพก่อนจนทำให้เย่เชียนไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ประธานฮัวอย่าคิดมากเกินไปเพราะผมไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย..เพราะยังไงตอนนี้พวกเราอยู่ก็ในอุตสาหกรรมที่แตกต่างกันดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่จะต้องขัดแย้งกันเลยและยิ่งไปกว่านั้นนีมันเหมือนการเปิดโอกาสให้คนอื่นได้ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์แบบนี้ผมคิดถูกใช่ไหม?”

“ตามที่คุณเย่พูดเลย” ฮัวซงเจี๋ยพูด “แต่ผมสงสัยว่าคุณเย่เคยได้ยินชื่อเหล่ยเจียงหรือเปล่า? ”

“เหล่ยเจียงหรอ..ผมก็ได้ยินมานิดหน่อยแต่ไม่ได้รู้อะไรมากนัก..คุณฮัวมีอะไรหรือ?” เย่เชียนแสร้งทำเป็นสับสน

“ผมอยากจะบอกว่าเหล่ยเจียงน่ะเป็นศัตรูของพวกเราเพราะถ้าพูดตามล่ะก็ธุรกิจของเหล่ยเจียงในทุกวันนี้มีการเคลื่อนไหวมากขึ้นและความทะเยอทะยานของเขาก็เติบโตมากขึ้นและเขาก็เคยอยู่ในธุรกิจยาเสพติดแต่ทว่าตอนนี้เขาได้ก้าวเข้ามาและครอบครองธุรกิจการพนันและคาสิโนของผมและยังต้องการครอบครองอุตสาหกรรมที่ถูกต้องตามกฎหมายในมณฑลเหอหนานอีก..ซึ่งจุดประสงค์ของเขานั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการปกปิดธุรกิจยาเสพติดของเขาเท่านั้นแต่มันยังช่วยเขาฟอกเงินได้อีกด้วย” ฮัวซงเจี๋ยพูด

เย่เชียนก็ยิ้มเบาๆ และพูดว่า “เนื่องจากเขาอยู่ในวงการยาเสพติดเพราะงั้นผมก็คิดว่าเขาต้องมีวิธีการฟอกเงินเป็นของตัวเองและอุตสาหกรรมที่เขาทำนั้นก็ต้องถูกกฎหมาย..ดังนั้นผมกับเขาก็ไม่ควรจะมีความขัดแย้งทางผลประโยชน์ใดๆ กันเลยไม่ใช่หรอ..เพราะฉะนั้นผลประโยชน์ด้านการพนันและคาสิโนมันตรงกับวิธีการฟอกเงินของเหล่ยเจียงเขาจึงต้องการกำจัดคุณจริงมั้ยล่ะ?”

ฮัวซงเจี๋ยก็ยิ้มอย่างเชื่องช้าและกำลังจะพูดแต่รถก็มาหยุดที่ประตูของสโมสรแห่งหนึ่ง “คุณเย่พวกเราเข้าไปดื่มและคุยกันเถอะ” ฮัวเจี๋ยพูด

“ครับ!” เย่เชียนพูดขณะที่เขาก้าวออกไปจากรถ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน