ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 64

หูวเยว่รู้สึกหวาดกลัวอย่างมากราวกับว่าหลี่ฮ่าวนั้นได้ใช้มีดอันแหลมคมแทงเข้ากลางใจของเขาแล้ว ถึงแม้ว่าหวังปิงจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสืบสวนคดีอาญาก็ตาม แต่เขาก็เป็นถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูง เขาไม่จำเป็นที่จะต้องเคลื่อนไหวด้วยตัวเองเลยแม้แต่น้อย แค่เขาใช้เครือข่ายของตนก็เพียงพอที่จะทำลายหูวเยว่และสถานีตำรวจแห่งนี้ได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น หูวเยว่ยังต้องกังวลเกี่ยวกับหลี่ฮ่าว หัวหน้าโดยตรงของเขาเองอีกด้วย

“ไม่ครับ… ไม่ใช่อย่างนั้นครับหัวหน้าหลี่ คุณเข้าใจผิดไปแล้ว สิ่งที่ผมอยากจะบอกก็คือเมื่อคืนที่ผ่านมา เย่เชียนหลบหนีออกจากคุกไปแล้วครับ” หูวเยว่ตอบอย่างกระวนกระวาย

“อะไรนะ ?!” หลี่ฮ่าวตกตะลึงอย่างมาก สถานการณ์ของเย่เชียนนั้นเกี่ยวข้องกับผู้คนจำนวนมากและเป็นเรื่องยากมากที่จะจัดการ แล้วยิ่งตอนนี้เขาหนีออกจากคุกไปแล้ว มันก็จะยิ่งทำให้สถานการณ์ต่าง ๆ เลวร้ายขึ้นไปอีก ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องตามหาเย่เชียนให้ได้ก่อนที่คนของอู่หยางเฉิงจะกระทำการอุกอาจ

“นี่พวกคุณทำงานกันอย่างนี้เหรอ ? พวกคุณปล่อยให้เขาหนีไปได้ยังไง ? รีบพาผมไปที่ห้องขังเดี๋ยวนี้!” หลี่ฮ่าวพูดอย่างเดือดดาล

หูวเยว่ไม่กล้าแม้จะตอบกลับ เขาทำได้เพียงนำหลี่ฮ่าวไปที่ห้องคุมขังโดยมีหวังยู่ หยางเหว่ย และซุนจีเซียงตามหลังมา

“ใครอยู่เวรเมื่อคืน ?” หลี่ฮ่าวถามอย่างโกรธเคือง

หูวเยว่รีบขยิบตาให้ซุนจีเซียงอย่างรวดเร็ว ซุนจีเซียงจึงก้าวไปข้างหน้าทั้งที่ตัวยังสั่นเทาพร้อมพูดว่า “ผะ… ผมเองครับ”

หลี่ฮ่าวมองหน้าเขาและถามว่า “มันเกิดอะไรขึ้น ? รายงานมาอย่างละเอียดซิ”

ซุนจีเซียงรายงานเช่นเดียวกับที่เขาอธิบายให้หวังยู่ฟัง จากนั้นหลี่ฮ่าวก็ตะคอกเสียงเย็นหลังจากได้ฟังคำรายงานของซุนจีเซียง

“นักโทษคนนั้นไม่ได้หลบหนีเพราะเขาถูกกลั่นแกล้ง ถูกทรมาน หรือถูกต้อนให้จนมุมใช่มั้ย ?”

ซุนจีเซียงรู้สึกหมดหนทางอย่างเห็นได้ชัด ด้วยทักษะการต่อสู้ที่น่ากลัวของเย่เชียน เขาจะกล้าทำเช่นนั้นได้อย่างไร เขาจึงตอบว่า “มะ… ไม่แน่นอนครับ… ผมไม่ได้ทำอย่างนั้น” ซุนจีเซียงตอบตะกุกตะกัก

“หึ่ม…!” หลี่ฮ่าวทำเสียงแสดงความไม่สบอารมณ์อย่างรุนแรงและไม่พูดอะไรอีก

หลี่ฮ่าวชะลอฝีเท้าของเขาลงเพื่อรอให้หวังยู่เดินตามทันเขา เมื่อหวังยู่เดินมาอยู่ข้าง ๆ เขาก็กระซิบกับเธอว่า “เสี่ยวยู่… ฉันคุยเรื่องนี้กับพ่อของเธอแล้วนะเมื่อเช้านี้ ปัญหาของเย่เชียนมันน่าจะใหญ่กว่าที่พวกเราคิดเอาไว้ เพราะงั้นในระหว่างการจับกุมเขา เธอต้องไปอยู่ที่นั่นด้วยเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครทำอะไรบุ่มบ่ามเกินไป เธอเข้าใจใช่มั้ย ?”

หลี่ฮ่าวเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาโดยตรงของหวังปิงพ่อของเธอ ดังนั้นเขามักจะแวะเวียนไปที่บ้านเธออยู่บ่อย ๆ และค่อนข้างที่จะสนิทสนมกับคนตระกูลหวังมาก และหวังยู่เองก็คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดีเช่นกัน

“พี่หลี่! พี่กลัวว่าคนพวกนั้นจะสั่งฆ่าเขาเพื่อปิดปากงั้นเหรอ ?” หวังยู่ถามอย่างกังวล

“ใช่… มันอาจเป็นไปได้และเราก็ต้องพิจารณากันเผื่อเอาไว้ด้วย จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ เธอเองก็ควรหาทางปกป้องเย่เชียนด้วยล่ะ อย่าให้ศัตรูเข้ามาหาเขาได้ ท่านเลขาหวังได้เริ่มดำเนินการบางส่วนไปแล้ว ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ เราไม่สามารถปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเย่เชียนได้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็เป็นถึงพี่ชายของฉัน ฉันไม่อยากเห็นอะไรที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา…” หลี่ฮ่าวตอบ

“ถึงพี่ไม่บอกฉัน… ฉันก็ตั้งใจจะทำอยู่แล้วหน่า ฉันรู้ว่าฉันต้องทำยังไง พี่หลี่ไม่ต้องกังวลไป… ฉันจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเย่เชียนอย่างแน่นอน!” หวังยู่ยืนกรานอย่างหนักแน่น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน