ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 767

ตอนที่ 767 ผู้หญิงที่เหมือนผู้ชาย

ในบ้านพักที่เย่หานหลินอาศัยอยู่เขากับเย่เชียนก็นั่งอยู่บนม้านั่งหินข้างๆกันและเหลือบมองเย่เชียนด้วยความซาบซึ้งและพูดว่า “ขอบคุณ!”

เย่เชียนก็ยิ้มจางๆแล้วพูดว่า “ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก..ผมไม่ได้ช่วยอะไรเลยและคุณก็สามารถเอาชนะเย่หานรุ่ยด้วยตัวเอง..มันเป็นผลมาจากการฝึกอันหนักหน่วงของคุณและมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย”

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะพูดแบบนี้แต่เย่หานหลินไม่ได้คิดอย่างนั้นเพราะในความเห็นของเขาถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของเย่เชียนล่ะก็เขาจะไม่มีวันเอาชนะเย่หานรุ่ยได้เลย หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆเย่หานหลินก็หยุดไปชั่วขณะแล้วพูดว่า “คุณมาจากตระกูลหลักของตระกูลเย่แล้วทำไมคุณถึงเข้าร่วมการแข่งขันการประลองด้วยล่ะ?”

เย่เชียนก็ยักไหล่แล้วพูดว่า “บางคนบอกว่าผมเป็นทายาทของตระกูลเย่แต่บางคนก็บอกว่าไม่ใช่..ส่วนผมเองก็ไม่รู้ว่ามันใช่หรือเปล่า..แต่ถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากเข้าร่วมการแข่งขันใดๆเลยเพราะมันไม่มีเหตุผล..ยกตัวอย่างเช่นการที่คุณชนะเย่หานรุ่ยในการแข่งขันการประลองได้คุณคิดว่าคุณจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้มั้ย?”

เย่หานหลินก็พูดว่า “ในตระกูลเย่มีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างทายาทตระกูลหลักและทายาทตระกูลสาขา..เป็นเวลาหลายพันปีแล้วที่ทายาทสายตรงได้รับการปฏิบัติอย่างดีที่สุดและได้รับการศึกษาที่ดีที่สุดและเรียนรู้สิ่งที่ดีที่สุด..แต่ทายาทของตระกูลสาขานั้นเป็นเหมือนทาสรับใช้และนี่คือชะตากรรม..เพราะงั้นผมจึงต้องชนะและดึงดูดความสนใจของตระกูลเย่เพื่อที่ผมจะได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของผม”

“ตั้งแต่คุณยอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้วทำไมคุณถึงต้องต่อต้านล่ะ..ชีวิตแบบไหนที่มีความหมายต่อคุณ..ถึงแม้ว่าคุณจะชนะการแข่งขันแต่คุณก็ยังมีสถานะเป็นตระกูลสาขาอยู่ดีและเป็นเหมือนคนรับใช้ของตระกูลหลัก..ในเมื่อคุณต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของคุณแล้วทำไมคุณต้องเปลี่ยนความคิดของคุณด้วยล่ะ” เย่เชียนพูดอย่างช้าๆ “ในเมื่อคุณต้องการต่อต้านชะตากรรมของตัวเองแล้วทำไมคุณไม่ต่อต้านจนถึงที่สุดล่ะ..คุณจะยอมจำนนต่อผู้อื่นไปตลอดงั้นเหรอคุณเต็มใจยอมรับแบบนั้นจริงๆเหรอ..นี่คือกฎของตระกูลเย่และถ้าหากคุณไม่มีความกล้าที่จะเปลี่ยนกฎนี้แล้วทำไมคุณถึงไม่ลองออกไปสู่โลกกว้างล่ะ?..ออกจากบ้านของตระกูลเย่ดูมั้ยล่ะ?”

การแสดงออกของเย่หานหลินก็หยุดนิ่งไปและครุ่งคิดอยู่พักหนึ่ง ซึ่งเป็นเวลานานที่เขาต้องการเปลี่ยนชีวิตของเขาเพียงแต่เขาต้องการดึงดูดความสนใจจากตระกูลหลักเสียก่อน แต่ท้ายที่สุดดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย? ท้ายที่สุดเขาก็เป็นได้แค่สุนัขรับใช้ของคนอื่น เวลาผ่านไปสักพักและมีแต่ความเงียบงันและในทันใดนั้นเย่หานหลินก็คุกเข่าลงพร้อมกับเสียงดัง “ตุ้บ”

ฉากนี้ทำให้เย่เชียนตกใจและเขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆเพียงแค่มองไปที่เย่หานหลินด้วยความสงสัยอย่างยิ่งและไม่ได้พูดอะไร

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณในวันนี้ผมคงไม่สามารถเอาชนะเย่หานรุ่ยได้เลย..อันที่จริงผมก็รู้อยู่แก่ใจว่าถึงแม้ว่าผมจะชนะการแข่งขันแต่ผมก็เป็นได้แค่สุนัขรับใช้ของตระกูลเท่านั้นและผมต้องทนรับคำสั่งจากลูกหลานของตระกูลเย่อีก..ยิ่งไปกว่านั้นการที่ผมเอาชนะเย่หานรุ่ยในการแข่งขันการประลองศิลปะการต่อสู้ในวันนี้ผมเกรงว่าเขาจะโกรธและผมก็กลัวว่าชีวิตในอนาคตคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าในตอนนี้มาก..ให้ผมติดตามคุณในอนาคตเถอะผมจะทำทุกอย่างเพราะผมเชื่อว่าคุณจะสามารถทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นได้” เย่หานรุ่ยพูดอย่างหนักแน่น

เย่เชียนก็ยิ้มจางๆแล้วพูดว่า “แล้วคุณไม่กลัวว่าผมจะเป็นเหมือนตระกูลเย่หรอ?”

“ไม่ต้องกังวลไป” เย่หานหลิน “ถ้าเป็นกรณีนี้นั่นก็หมายความว่านี่คงเป็นชะตากรรมของผมแล้วและผมก็ต้องยอมรับมันให้ได้”

ด้วยรอยยิ้มที่ยินดีเย่เชียนก็ยื่นมือออกไปเพื่อจับมือกับเย่หานหลินแล้วพูดว่า “เอาล่ะ..ในเมื่อคุณตั้งใจอย่างแน่วแน่แบบนี้ผมเย่เชียนคนนี้ขอรับปากเลยว่าถึงแม้ว่าผมจะให้พลังและอำนาจแก่คุณไม่ได้ก็ตามแต่คุณจะเป็นพี่น้องของผมตลอดไปและตราบใดที่ผมยังอยู่มันจะไม่มีใครมาทำร้ายคุณได้..หากมีโอกาสผมจะเปลี่ยนแปลงตระกูลอย่างแน่นอนและทำให้ลูกหลานของตระกูลสาขาได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับทายาทตระกูลหลักและพวกเขาก็จะได้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการอย่างแน่นอน”

“เช่นกันเพราะตราบใดที่ผมเย่หานหลินคนนี้ยังมีชีวิตอยู่มันจะไม่มีใครดูหมิ่นคุณได้และถ้าหากมีใครต้องการทำร้ายคุณทางเดียวที่สามารถทำได้ก็คือเขาต้องข้ามศพของผมไปก่อน” เย่หานหลินพูดอย่างหนักแน่น

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกเพราะในมุมมองของผมเราเป็นพี่น้องกันและเนื่องจากเราเป็นพี่น้องกันเราก็ควรจะสนับสนุนซึ่งกันและกันใช่มั้ยล่ะ”

“ช่างเป็นมิตรภาพที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!” หลังจากที่ทั้งสองจับมือกันหยานซื่อฉุยก็เดินเข้ามาจากประตูและเผยให้เห็นเจตนาฆ่าที่รุนแรงและความเป็นสตรีจากทั่วร่างกายของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เจียอู๋พูดว่าหยานซื่อฉุยคนนี้เป็นผู้หญิงล่ะก็เย่เชียนคงคิดว่าเธอเป็นผู้ชายประเภทที่คล้ายๆผู้หญิงเพราะเย่เชียนไม่เห็นว่าเธอดูเหมือนผู้หญิงตรงไหนดลย ถึงแม้ว่าหน้าตาจะดีแต่ร่างกายของเธอก็ดูแบนราบเหมือนสนามบินไปหน่อยไม่ใช่หรือ?

เย่หานหลินก็ขมวดคิ้วราวกับรู้สึกถึงอันตรายที่ร่างกายของหยานซื่อฉุยและเขาก็เดินมาข้างหน้าของเย่เชียน ซึ่งเย่เชียนก็พึงพอใจไปกับปฏิกิริยาของเย่หานหลินมาก จากนั้นเย่เชียนก็ลุกขึ้นและตบไหล่ของเย่หานหลินเบาๆแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร” จากนั้นก็หันไปเหลือบมองหยานซื่อฉุยแล้วพูดว่า “โอ้..คุณน่าจะเป็นผู้นำของสำนักม่อจื๊อใช่มั้ย?..คุณผู้หญิงหยานซื่อฉุย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน