ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 808

ตอนที่ 808 แรงจูงใจ

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนจะละเอียดอ่อนมากและไม่ใช่ทั้งศัตรูหรือเพื่อนแต่ทุกคๆรั้งที่เย่เชียนอยู่กับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเขาก็รู้สึกผ่อนคลายมากและเขาไม่ต้องลังเลหรือกังวลที่จะพูดอะไรใดๆออกมา ซึ่งทำให้เย่เชียนรู้สึกสบายใจอย่างมาก

เมื่อนึกถึงรูปลักษณ์ของหยานซื่อฉุยในแบบภรรยาแล้วเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ดีกว่าผมทนอยู่กับผู้หญิงแบบนั้นไม่ได้..แต่ผมคิดว่าปู่อาจจะทำได้นะลองดูสิ..ตอนนี้ปู่ก็แก่มากแล้วเพราะงั้นมันได้เวลาหาภรรยาแล้วนะปู่..ปู่จะโสดจนลงโลงเลยหรือไง..แบบนั้นระวังจะตายตาไม่หลับเอานะ”

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็กลอกตาไปมาแล้วพูดว่า “นี่เอ็งกำลังล้อฉันเล่นงั้นเหรอ?..ฉันจะบอกให้ว่าฉันไม่ใช่ผู้พรหมจารีแล้วอย่าทำให้ดูน่าอายไปหน่อยเลย..ฉันรู้ว่าเอ็งหมายถึงอะไร..เอ็งต้องการรู้เกี่ยวกับอดีตของฉันใช่มั้ย?..ถ้าเอ็งอยากจะสืบค้นเอาเองฉันก็จะไม่บอก”

เย่เชียนพูดพลางสบถเล็กน้อย “โถ่เอ๊ย..ปู่คิดว่าผมสืบหาไม่ได้อย่างงั้นเหรอ..ปู่ยังจำตาแก่หยุนจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้มั้ย?..ผมคิดว่าเขาต้องรู้เรื่องของคุณหลายอย่างและปู่ของผมเองเขาก็น่าจะรู้เหมือนกัน..ถ้ามีเวลาผมจะไปถามพวกเขาว่าทำไมปู่ถึงยังไม่แต่งงานและมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนในวัยชราแบบนี้สักที” หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็เหลือบมองไปที่เป้ากางเกงของหวงฟู่ชิงเตี๋ยนแล้วพูดว่า “ว่าแต่ปู่ไม่ได้มีปัญหาในเรื่องนั้นใช่มั้ย?”

“ไร้สาระ” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูดและมองเย่เชียนด้วยหางตาจากนั้นก็พูดต่อ “ฉันยังแข็งแรงดี..มันตั้งเป็นเสาไฟเมื่อตื่นนอนในทุกๆเช้าเสมอ..แต่ของเอ็งน่ะเมื่อเอ็งอายุเท่าฉันมันคงจะไม่ทำงานแล้ว”

เย่เชียนก็กลั้นขำและอดหัวเราะไม่ได้

“เอาล่ะ..หยุดคุยเรื่องเหลวไหลกันได้แล้วคราวนี้เอ็งมาทำอะไรที่ปักกิ่ง..ฉันขอเตือนเอ็งจริงๆนะว่าอย่าสร้างปัญหาในปักกิ่งไม่งั้นก็อย่ามาโทษฉันที่ไม่เห็นแก่มิตรภาพก็แล้วกัน” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด

“ผมจะไปกล้าทำแบบนั้นได้ยังไง..ที่นี่ก็เหมือนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของจักรพรรดิเว้นแต่ว่าผมอยากจะตายจริงๆ..ผมจะกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่ได้ยังไง” เย่เชียนพูด

“ไม่มีอะไรในโลกใบนี้ที่เอ็งไม่กล้าทำหรอก” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด

เย่เชียนก็ยักไหล่แล้วพูดว่า “ผมสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหาแต่ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าคนอื่นจะไม่มาสร้างปัญหาให้ผม..อย่าโทษผมถ้ามันเกิดแบบนั้นขึ้นมา”

“ฉันรู้สึกโล่งใจถ้าเอ็งพูดแบบนี้..เอ็งก็แค่ต้องเป็นตัวของตัวเองและตราบใดที่เอ็งไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวายฉันก็จะจัดการส่วนที่เหลือให้เอง” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด

“นี่แหละผมรอคำพูดแบบนี้มานาน..ในที่สุดผมก็ไม่ได้เป็นมิตรกับปู่โดยเปล่าประโยชน์” เย่เชียนพูด “คราวนี้ที่ผมมาปักกิ่งเพราะเย่เจียอู๋ปู่ของผมขอให้ผมไปสำนักหยุนหยานเหมินเพื่อส่งจดหมายถึงผู้นำของหยุนหยานเหมิน..ฮัวหยาซิน..ปู่เองก็น่าจะรู้จักฮัวหยาซินใช่มั้ย?..ผมได้รับการเตือนมาว่าเขาเป็นคนที่จริงจังและเคร่งเครียดมากเพราะงั้นปู่มีอะไรที่คุณอยากจะแนะนำหรือเตือนผมมั้ย?”

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ตกตะลึงและการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป เมื่อเห็นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเช่นนี้เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็คาดเดาไม่ได้เลยว่าการแสดงออกของหวงฟู่ชิงเตี๋ยนนั้นหมายถึงอะไร อย่างไรก็ตามเมื่อหวงฟู่ชิงเตี๋ยนได้ยินชื่อฮัวหยาซินร่างกายของเขาก็สั่นเทาซึ่งทำให้เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าหวงฟู่ชิงเตี๋ยนนั้นมีความลับอะไรอยู่

“ฉันไม่สามารถช่วยเอ็งในเรื่องนี้ได้และมันจะลำบากมากถ้าฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยว..เรื่องนี้เอ็งสามารถทำเองได้” หลังจากนั้นไม่นานหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็พูดต่อ “ยังไงก็เถอะข่าวที่เอ็งได้ยินมานั้นถูกต้อง..เอ็งต้องระวังให้มากเมื่อพูดและกระทำไม่งั้นมันจะไม่มีใครสามารถทำนายจุดจบของเอ็งได้..ถึงแม้ว่าทักษะและพลังการต่อสู้ของตระกูลเย่นั้นจะไม่ได้อ่อนแอแต่ถ้าฮัวหยาซินจุดไฟสงครามล่ะก็มันจะไม่มีวันดับได้เลย”

“ปู่ผมรู้สึกแปลกๆ..ผมคิดว่าปู่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับฮัวหยาซินใช่มั้ย..ระหว่างปู่กับเธอมีอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นหรอ?” เย่เชียนพูด

“อะไร..ฉันจะไปมีความสัมพันธ์อะไรกับเธออย่ามาไร้สาระ” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูดอย่างประหม่า ขนาดหวงฟู่ชิงเตี๋ยนผู้ซึ่งไม่มีอารมณ์แปรปรวนและโทสะยังถึงกับประหม่าเมื่อเผชิญกับเรื่องนี้ มนุษย์ทุกคนนั้นมีจุดอ่อนเพราะฉะนั้นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเองก็มีจุดอ่อนเช่นกันและความอ่อนแอของเขาก็อยู่ตรงนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน