ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 828

ตอนที่ 828 กำหนดการ

ห้องของเย่หานหลินนั้นอยู่ติดกับเย่เชียนและเมื่อเย่เชียนเดินไปที่ประตูห้องของเขาจู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงพูดคุยมาจากห้องของเย่หานหลินอย่างชัดเจนและมันเป็นเสียงของเหยาซื่อฉี ซึ่งเมื่อฟังน้ำเสียงนี้ดูเหมือนพวกเขาจะกำลังคุยกันอยู่และดูสนิทสนมกันมากแต่ส่วนใหญ่คนที่พูดจะเป็นเหยาซื่อฉีส่วนเย่หานหลินก็แค่แทรกบางประโยคเป็นครั้งคราวเท่านั้น

เหยาซื่อฉีเป็นผู้หญิงที่ไร้เดียงสาเหมือนเพิ่งจะลืมตาดูโลกเพราะเธอไม่รู้เรื่องโลกภายนอกและไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆแต่เธอมีรูปร่างที่ดีและเป็นที่ดึงดูดใจของเหล่าผู้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย ขนาดเย่เชียนยังไม่สามารถต้านทานการยั่วยวนของสาวน้อยคนนี้ได้เลยจนเลือดกำเดาพุ่งออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง ซึ่งนั่นแสดงให้เห็นว่าเธอดึงดูดใจผู้ชายมากเพียงใด

อย่างไรก็ตามการแสดงออกของเย่เชียนก็เป็นเพียงสัญชาตญาณของเพศชายและมันก็แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง แต่เมื่อเย่เชียนได้ยินบทสนทนาที่มาจากข้างในเย่เชียนก็ฉีกยิ้มแล้วผลักประตูห้องของเขาและเดินเข้าไป

หลังจากพักสักครู่เย่เชียนก็นั่งสมาธิและปราณในร่างกายของเขาก็หมุนเวียนและเขาก็รู้สึกสบายๆและโล่งใจอย่างอธิบายไม่ได้ จากนั้นเย่เชียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก หลังจากอีกฝ่ายรับสายเย่เชียนก็บอกเย่เจียอู๋เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ และเป็นความจริงครึ่งความเท็จครึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์ที่ฮัวหยาซินทำร้ายเขาและเรื่องของอาการบาดเจ็บของฮัวหยาซิน แต่เย่เชียนนั้นเพียงแค่บอกว่าฮัวหยาซินได้ลงโทษซงเจิ้งหยวนโดยการคุมขังเป็นเวลาหนึ่งเดือน

แน่นอนว่าทางเย่เจียอู๋เองก็ไม่ได้คิดที่จะทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ไม่เช่นนั้นเย่เจียอู๋คงจะไม่ปล่อยให้ซงเจิ้งหยวนรอดกลับไปเป็นแน่ ซึ่งเหตุผลหลักที่เขาขอให้เย่เชียนส่งจดหมายดังกล่าวก็เพื่อให้เกียรติสำนักหยุนหยานเหมินและอยากให้เย่เชียนได้ติดต่อกับผู้คนในโลกแห่งการต่อสู้โบราณบ้าง แน่นอนว่าถ้าซงเจิ้งหยวนทำอะไรแบบนั้นทางตระกูลเย่ก็ต้องให้สำนักหยุนหยานเหมินอธิบายสิ่งต่างๆและขอความยุติธรรมไม่เช่นนั้นจุดยืนของตระกูลเย่จะเป็นเช่นไร?

เย่เจียอู๋ก็รู้ดีว่าตัวตนของฮัวหยาซินนั้นเป็นอย่างไร ซึ่งเธอเป็นคนที่คอยปกป้องศักดิ์ศรีและหน้าตาในสังคม ดังนั้นหลังจากได้ยินสิ่งที่เย่เชียนพูดเธอก็อดไม่ได้ที่จะผงะและไม่อยากจะเชื่อเลย ยิ่งไปกว่านั้นซงเจิ้งหยวนยังขัดแย้งกับเย่เชียนเป็นการส่วนตัวอีก

อย่างไรก็ตามเย่เจียอู๋ก็ไม่ได้ถามอะไรมากเพราะตราบใดที่บรรลุเป้าหมายแล้วทำไมถึงต้องสนใจวิธีการของเย่เชียนด้วย? ยิ่งไปกว่านั้นผลลัพธ์นี้พิสูจน์ให้เห็นถึงความสามารถของเย่เชียนและเย่เชียนก็เป็นคนที่คู่ควรกับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ ดังนั้นหากตระกูลเย่ถูกส่งต่อให้เย่เชียนในอนาคตเขาก็เชื่อว่ามันจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

หลังจากวางสายแล้วเย่เชียนก็นอนลงบนเตียงถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ต้องการก้าวเข้าสู่โลกแห่งการต่อสู้โบราณแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในโลกนั้นโดยไม่สมัครใจแล้ว เมื่อเขาอยู่ในห้องกับหูวเค่อก่อนหน้านี้เย่เชียนก็สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของคนที่อยู่นอกประตูได้อย่างชัดเจนและถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคนๆนั้นเป็นใครแต่ถ้าเป็นคนของสำนักหยุนหยานเหมินล่ะก็คนๆนั้นก็คงจะไม่ธรรมดาและมีสิทธิ์ทุกประการในสำนักอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามสำนักหยุนหยานเหมินก็ยังคงไม่ใช่ที่ของเขาและเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ ซึ่งสิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์และนอกจากนี้ด้วยทัศนคิที่ไม่ฟังใครของฮัวหยาซินนั้นถึงแม้ว่าเย่เชียนจะขอให้เธอช่วยหรือถามเธอก็เกรงว่าเธอคงจะไม่ให้ความช่วยเหลืออย่างแน่นอน แต่หูวเค่อเองก็เป็นคนของสำนักหยุนหยานเหมินดังนั้นต่อให้เย่เชียนคิดมากไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรในตอนนี้อยู่ดี เขาไม่ได้อยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครและนอกจากนี้เกรงว่าถึงรู้ไปก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะความสามรถในปัจจุบันของเย่เชียนนั้นยังไม่เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้น

เย่เชียนก็ส่ายหัวเล็กน้อยและขจัดอารมณ์ที่หงุดหงิดทั้งหมดออกจากใจของเขาไปและเมื่อเขากำลังจะเข้านอนจู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที จากนั้นเย่เชียนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและพบว่าเป็นสายจากซ่งหลันและเย่เชียนก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วกดปุ่มรับสาย “พี่หลันทำไมถึงโทรมาหาผมล่ะ..พี่คิดถึงผมเป็นพิเศษหรือเปล่า” เย่เชียนยิ้มอย่างมีความสุขและพูด

“ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?..เมื่อไหร่จะกลับมาที่โตเกียว..ฉันมีเรื่องบางอย่างที่ต้องให้นายจัดการฉันไม่อยากอยู่ที่ญี่ปุ่นอีกแล้ว” ซ่งหลันไม่คุยเรื่องนั้นกับเย่เชียนแต่เลือกที่จะพูดถึงหัวข้อหลัก

เย่เชียนก็ตกตะลึงและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “อะไรจะเร่งด่วนขนาดนั้น?”

“เครือน่านฟ้ากรุ๊ปสาขาโตเกียวมีปัญหาบางอย่างและผู้จัดการประจำสาขาก็ประสบอุบัติเหตุเมื่อวานนี้เป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์และเสียชีวิตในทันที..จากนั้นสื่อและสำนักพิมพ์ก็รายงานเกินจริงว่าราคาหุ้นบริษัทของเรากำลังลดลงอย่างต่อเนื่องและมันก็ไม่สามารถกลับสู่สถานการณ์ปกติได้..ฉันอยากให้นายมาช่วยฉันที่นี่” น้ำเสียงของซ่งหลันค่อนข้างจริงจังและเห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน