ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 829

ตอนที่ 829 ความกังวลเรื่องธุรกิจ

หลังจากฟังคำพูดของซ่งหลันแล้วเย่เชียนก็ดูเหมือนจะรู้สึกว่าตัวเองคงเปลี่ยนไปเล็กน้อยและไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ซึ่งนิสัยเดิมของเขานั้นกล้าหาญและทำในสิ่งที่เขาต้องการอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เขาคิดและกังวลเกี่ยวกับปัญหามากขึ้น แต่นี่ก็เป็นการเปลี่ยนแปลงของวุฒิภาวะและไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายอย่างสิ้นเชิงเพราะอย่างน้อยๆ เย่เชียนก็รู้วิธีคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ มากขึ้น

แน่นอนว่าเขาจะไม่โทษซงหลันสำหรับคำพูดและการกระทำของเธอเพราะอันที่จริงเขารู้อยู่แก่ใจว่าทุกสิ่งที่ซ่งหลันทำนั้นล้วนถูกพิจารณาจากมุมมองและวิสัยทัศน์ของเขาเองทั้งหมดเพราะซ่งหลันใช้เวลาอยู่กับเขามานานหลายปีและไม่มีผู้หญิงคนนไหนรู้จักเย่เชียนดีไปกว่าเธอ ซ่งหลันนั้นรู้ถึงอุดมการณ์และวิสัยทัศน์ของเย่เชียนอย่างชัดเจน ดังนั้นเธอจึงทำสิ่งต่างๆ และจุดประสงค์ไม่ได้เป็นเพียงการวางรากฐานที่มั่นคงสำหรับการพัฒนาในอนาคตของเย่เชียน

ความรู้ด้านเศรษฐกิจของซ่งหลันนั้นค่อนข้างทรงพลังเพราะจากเครือน่านฟ้ากรุ๊ปบริษัทเล็กๆ เมื่อมันถูกส่งมอบให้กับเธอมันก็พัฒนาเป็นบริษัทชั้นนำของโลก ดังนั้นจึงชี้ให้เห็นว่าความสามารถด้านตลาดหุ้นซ่งหลันนั้นไม่ธรรมดาเลย ยิ่งไปกว่านั้นซ่งหลันสามารถใช้เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเพื่อปั่นป่วนเศรษฐกิจและการเงินในทวีปอเมริกาใต้และทำเงินได้มหาศาลจากวิกฤตนั้น นี่แสดงให้เห็นถึงความเฉลียวฉลาดและการมองการณ์ไกลของเธอและต้องยอมรับเลยว่าเธอคือผู้เชี่ยวชาญระดับแนวหน้าของประเทศจีน อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็ยังเชื่อว่าด้วยความแข็งแกร่งของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปต้องเป็นซ่งหลันเท่านั้นถึงจะสามารถใช้ประสิทธิภาพสูงสุดของบริษัทได้ ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงที่วิกฤตการเงินในทวีปอเมริกาใต้ครั้งก่อนซ่งหลันก็ได้ติดต่อนักปั่นป่วนตลาดหุ้นและการเงินจากนานาประเทศหลายคน ซึ่งนี่จะเป็นเครือข่ายที่มีประโยชน์และสามารถทำผลกำไรได้อย่างมาก

เย่เชียนนั้นไม่มีความรู้ด้านธุรกิจแต่เนื่องจากซ่งหลันพูดเช่นนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องฟังเธอ ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือธุรกิจของเขาซึ่งเป็นเสาหลักทางเศรษฐกิจที่องค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าพึ่งพาเพื่อความอยู่รอดเพราะเครือน่านฟ้ากรุ๊ปได้ส่งเสริมการพัฒนาของเขี้ยวหมาป่าอย่างมาก ดังนั้นหากเครือน่านฟ้ากรุ๊ปล่มสลายมันก็จะทำให้เขี้ยวหมาป่าเสียหายอย่างแน่นอน

หลังจากสนทนากับซ่งหลันอย่างเสน่หาสักพักหนึ่งเย่เชียนก็วางสายไปและเขาบอกได้เลยว่าซ่งหลันนั้นไม่มีอารมณ์ที่จะหยอกล้อกับเขาเลยราวกับว่าสิ่งต่างๆ บนเกาะญี่ปุ่นนั้นตึงเครียดอย่างมาก ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่รบกวนเธอและเนื่องจากเย่เชียนได้สร้างความปั่นป่วนครั้งใหญ่ในประเทศญี่ปุ่นครั้งล่าสุดเศรษฐกิจของประเทศญี่ปุ่นก็ได้ถดถอยลงมาก นี่เป็นโอกาสที่หายาก แน่นอนว่าซ่งหลันจะไม่พลาดอย่างแน่นอนเพราะเธอต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้ เครือน่านฟ้ากรุ๊ปนั้นต้องหยั่งรากลึกในประเทศญี่ปุ่นแล้วเดินหน้าต่อไปเพราะเย่เชียนต้องได้รับการสนับสนุนในการเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นในอนาคต

เย่เชียนนอนอยู่บนเตียงและพยายามหลับซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ก็ไม่หลับสักทีเพราะเขาตระหนักถึงการบริหารบริษัทและดูเหมือนว่าเขาเห็นรายงานเหล่านั้นหล่นลงมาที่ตัวเขาราวกับเมฆฝนบนท้องฟ้า จากนั้นเขาก็ถูกกดดันจนหายใจไม่ออกเพราะการสร้างบริษัทขึ้นมานั้นง่ายแต่การบริหารนั้นยากอย่างมาก

เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ว่าเย่เชียนเผลอหลับไปตอนไหน

เช้าวันรุ่งขึ้นเย่เชียนตื่นแต่เช้าและเนื่องจากสำนักหยุนหยานเหมินอยู่บนยอดเขาอากาศจึงดีมากจากนั้นเย่เชียนก็นั่งบนเตียงและทำสมาธิจนรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ในตอนนี้เรื่องของสำนักหยุนหยานเหมินเกือบจะได้รับการจัดการแกไข้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วและเย่เชียนก็ได้ทำในสิ่งที่ควรทำไปแล้ว ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

เย่เชียนต้องการบอกลาฮัวหยาซินแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจและเย่เชียนก็รู้ว่าเธอยังคงกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เย่เชียนพูดเมื่อวานนี้ ถึงแม้ว่ ฮัวหยาซินดูเหมือนจะเป็นคนที่ใจร้อนมากแต่เย่เชียนก็รู้สึกได้ว่าเรื่องนี้เธอต้องคิดให้รอบคอบ

หูวเค่อกับเหยาซื่อฉีก็ไปส่งเย่เชียนและเย่หานหลินที่ตีนเขาจากนั้นหูวเค่อก็แอบส่งมีดคลื่นโลหิตให้เย่เชียน แต่ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อในตัวของเหยาซื่อแต่เป็ถ้ายิ่งคนที่รู้เรื่องมีดคลื่นโลหิตของเย่เชียนน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี นี่คือการปกป้องเย่เชียนเพราะกริชฉีจือเต๋านั้นมีอำนาจและตำนานที่ชัดเจนมาก ดังนั้นหากคนอื่นรู้ว่าเย่เชียนครอบครองมันอยู่ก็มีแต่จะทำให้เย่เชียนประสบปัญหาที่ไม่จำเป็นมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เหยาซื่อฉีก็กระซิบคุยกับเย่หานหลินระหว่างทางแต่เย่เชียนกับหูวเค่อนั้นอยู่ไกลเกินไปพวกเขาจึงไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด

“คุณจะกลับลงมาเมื่อไหร่..บนนั้นมันไม่มีอะไรให้คุณทำหรอกมากับผมสิ..เมื่อคืนพี่หลันโทรมาบอกให้ผมไปที่สำนักงานใหญ่เครือน่านฟ้ากรุ๊ปสาขาปักกิ่ง..ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลยเพราะงั้นมาช่วยผมหน่อยสิไม่งั้นผมตายแน่” เย่เชียนพูดด้วยใบหน้าที่ขมขื่น

หูวเค่อก็ตกตะลึงเล็กน้อยและถามด้วยความประหลาดใจว่า “มีอะไรผิดปกติกับบริษัทหรือเปล่า”

“มีปัญหานิดหน่อยเพราะผู้จัดการสาขาในปักกิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และดูเหมือนจะของใครบางคนด้วย..นอกจากนั้น ยังมีคนมาปั่นป่วนหุ้นบริษัทในตลาดหุ้นและยังไม่มีทาทีที่จะหยุดเลย..มันมีเบื้องหลังบางอย่างที่แอบซ่อนอยู่..ตอนนี้พี่หลันไม่สามารถออกจากประเทศญี่ปุ่นได้ผมเลยต้องไปจัดการเอง” เย่เชียนพูด

“ฉันอาจจะตามไปในสองสามวัน” หูวเค่อพูด “ฉันเพิ่งกลับมาและฉันต้องการคุยกับอาจารย์มากกว่านี้เพราะงั้นอีกสองสามวันฉันจะตามไปตกลงมั้ย?”

“ตกลงผมจะรอ” เย่เชียนพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้และพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน