ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 830

ตอนที่ 830 ผู้บริหารระดับสูง

อย่างที่เย่เชียนพูดปักกิ่งนั้นเป็นสถานที่ซ่อนตัวของเหล่ามังกรและเสือเอาไว้ ดังนั้นที่เย่เชียนต้องการที่จะลบประวัติการลงทะเบียนก็เพื่อป้องกันข้อมูลรั่วไหลเพราะครั้งนี้เย่เชียนจะมาในฐานะผู้จัดการสาขาและจุดประสงค์หลักก็เพื่อตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับอดีตผู้จัดการสาขาปักกิ่ง แน่นอนว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังการโจมตีเครือน่านฟ้ากรุ๊ปเช่นนี้คงจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“สวัสดีครับแผนกฝ่ายบุคคลไปทางไหนเอ่ย” เมื่อเขามาถึงที่แผนกต้อนรับของบริษัทเย่เชียนก็เหลือบมองพนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับและถาม

พนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับก็เงยหน้าขึ้นและตกตะลึงเมื่อเห็นเย่เชียนเพราะชุดของเย่เชียนดูสบายๆเกินไปที่จะมาในที่แบบนี้โดยสวมเสื้อยืดและกางเกงยีนส์เรียบง่ายพร้อมรองเท้าผ้าใบ ซึ่งมันแตกต่างจากสภาพแวดล้อมของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปอย่างสิ้นเชิง “คุณมาสมัครงานเหรอคะ?” หญิงสาวที่แผนกต้อนรับถาม

“ผมเป็นผู้จัดการคนใหม่” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม

พนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับก็ขยับแว่นของเธอด้วยความไม่น่าเชื่อเพราะผู้ชายที่ทำงานที่นี่ล้วนสวมชุดสูทและรองเท้าหนังที่ดูเหมือนคนที่ประสบความสำเร็จกันทั้งนั้นแล้วนับประสาอะไรกับคนระดับผู้จัดการสาขา ซึ่งเธอไม่คิดว่าเย่เชียนจะดูเหมือนผู้จัดการตรงไหนเลยแต่เหมือนพวกอันธพาลข้างถนนเสียมากกว่า

“ผมดูไม่เหมือนเลยหรอ” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “แค่ผมแต่งตัวแบบนี้มันทำให้ผมไม่สามารถเป็นผู้จัดการได้เลยหรอ..มันไม่เกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาและการแต่งตัวหรอก”

ผู้หญิงที่แผนกต้อนรับถึงกับผงะไปครู่หนึ่งแล้วเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันขอโทษ..ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นค่ะ” หลังจากหยุดไปครู่หนึ่งพนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับก็รีบพูดว่า “เอ่อ..เชิญค่ะ..ฉันจะพาคุณไปที่แผนกฝ่ายบุคคล”

รอยยิ้มของเย่เชียนไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์เลยเพราะพนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับก็รู้สึกมีความสุขและพอใจอย่างมากเพราะผู้นำและเหล่าผู้บริหารระดับสูงของบริษัททั่วไปต่างก็มีนิสัยที่เย่อหยิ่งอยู่เสมอและมักจะพูดและทำสิ่งต่างๆด้วยความหยิ่งผยอง พวกเขาไม่เหมือนเย่เชียนเลยเพราะเย่เชียนดูเป็นคนใจดี ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงสิ่งนี้เลยเพราะเย่เชียนไม่ได้ตำหนิหรือติเตียนพนักงานสาวแต่อย่างใดและเดินตามเธอไปที่แผนกฝ่ายบุคคล

“คุณทำงานที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว” เย่เชียนถาม

“ฉันเพิ่งจะทำได้สองเดือนเองค่ะ” พนักงานต้อนรับพูด

“แล้วเป็นยังไงบ้าง..คุณคิดอย่างไรกับบริษัทเรา” เย่เชียนถาม

“เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเป็นหนึ่งในยี่สิบบริษัทชั้นนำของโลกและถึงแม้ว่าสาขาปักกิ่งจะไม่ได้ก่อตั้งมานานนักแต่ก็รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ฉันได้ทำสิ่งต่างๆที่นี่” หญิงสาวแผนกต้อนรับตอบกลับ

เย่เชียนก็ยิ้มเพราะเขาไม่ได้คิดที่จะนำคำถามเหล่านี้ไปถามกับพนักงานต้อนรับหญิงอย่างจริงจังอยู่แล้ว ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นคำพูดแต่เมื่อสังเกตจากการแสดงออกของเธอแล้วก็รู้สึกว่ามันมีรสชาติที่ชวนให้หลงใหลในนั้น “ว่ากันว่าผู้จัดการคนก่อนของบริษัทเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์หรอ..มันเกิดอะไรขึ้น…คุณพอจะรู้อะไรบ้างมั้ย?” เย่เชียนถามเบาๆ

“คงจะเป็นเรื่องเงินนั่นแหละเพราะมันไม่มีเหตุผลอื่นเลยที่จะทำให้คนบาดหมางกันถึงขนาดนั้น..เขาปฏิบัติต่อคนอื่นไม่ดีมาเสมอ..ฉันเคยได้ยินคนในบริษัทพูดคุยกันว่าเขาขัดแย้งกับใครบางคนเรื่องเงินดังนั้นคนอื่นจึงตอบโต้เขาและทำให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์..ฉันไม่แน่ใจว่ามันจริงหรือเปล่า” พนักงานหญิงแผนกต้อนรับพูด

เย่เชียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ใครเหรอ?..เขาขัดแย้งกับใคร?”

พนักงานหญิงที่แผนกต้อนรับเหลือบมองไปรอบๆแล้วเอนตัวเข้าไปหาเย่เชียนอย่างน่าสงสัยและพูดเบาๆว่า “ทุกคนในบริษัทซุบซิบกันว่าผู้จัดการซูน่ะเป็นชู้กับผู้จัดการซือจื้อและเป็นคาแข่งกับรองผู้จัดการชางกวนเจ้อจนพวกเขาก็ขัดแย้งกันมาตลอด..ตลอดเวลาที่ผ่านมารอผู้จัดการชางกวนเจ้อถูกผู้จัดการซูขัดขวางและกดขี่ข่มเหงมาเสมอ..ซึ่งแค่นี้รองผู้จัดการชางกวนเจ้อก็อึดอัดจะแย่แล้วแต่ยังโดนแย่งคนรักไปต่อหน้าต่อตาอีกเขาจะทนได้ยังไง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน