ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 837

ตอนที่ 837 การต่อสู้ของวัยรุ่นหนุ่มสาว (1)

พนักงานเสิร์ฟก็เดินไปหานักร้องสาวและกระซิบบางอย่างกับเธอและดวงตาของเธอก็จ้องมองไปที่เย่เชียนเป็นครั้งคราว ดวงตาของนักร้องสาวนั้นไล่ดูเหม่อลอยและเมื่อส่องมาถึงเย่เชียนดวงตาของนักร้องสาวก็ดูงงงวยเล็กน้อยแล้วเธอก็พยักหน้าเบาๆ

ครู่ต่อมานักร้องสาวก็เดินเข้ามาและพยักหน้าเบาๆ ดูเหมือนว่าเธอจะค่อนข้างวางตัวและไม่ได้พูดอะไรใดๆ

ฉินเยว่ก็มองไปที่เธอและพูดว่า “มาคุยเรื่องราคากันเถอะ”

นักร้องสาวก็ถึงกับตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดอย่างขุ่นเคืองว่า “คุณหมายความว่าไง?”

“บอกตามตรงว่าเพื่อนของผมคนนี้เขาแอบชอบคุณและคุณจะต้องการเขาจะให้คุณทุกอย่าง” ฉินเยว่พูด

นักร้องสาวเหลือบมองเย่เชียนที่ด้านข้างและพูดเย็นชาว่า “ฉันคิดว่าคุณแตกต่างจากคนอื่นแต่ดูเหมือนว่าผู้ชายทุกคนจะเหมือนๆกันหมด” เย่เชียนก็ยิ้มอย่างเฉยเมยและไม่ได้โต้แย้งใดๆ เขาไม่ได้ต้องการสร้างประกายไฟหรือขัดแย้งกับนักร้องสาวคนนี้และเขาก็ไม่จำเป็นต้องปกป้องภาพลักษณ์ของเขาเลย

จากนั้นนักร้องสาวก็หันมามองที่ฉินเยว่และพูดว่า “มีบางสิ่งเงินก็ซื้อไม่ได้หรอก..คุณคิดว่าคุณยอดเยี่ยมนักเหรอฉันไม่สนใจเงินของคุณหรอก..คนที่ฉันเกลียดที่สุดคือคนอย่างคุณที่เอาแต่พึ่งพาบารมีและอำนาจของครอบครัวประหนึ่งคนทั้งโลกจะต้องคุกเข่าลงเพื่อบูชาคุณ”

ฉินเยว่ไม่ได้โกรธแต่ยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ทำไมคุณถึงมาที่ปักกิ่งล่ะ?..มันไม่ใช่แค่อยากที่จะมีชื่อเสียงและมีที่ยืนในวงการบันเทิงอย่างงั้นเหรอ..ตราบเท่าที่คุณเห็นด้วยผมสามารถรับประกันได้เลยว่าภายในหนึ่งปีคุณจะเป็นดาราดังอันดับต้นๆของประเทศจีน..ถึงเงินจะซื้อไม่ได้ทุกอย่างแต่มันก็ทำอะไรได้ตั้งมากมายในเมืองนี้..มีคนทุกรูปแบบล้วนแล้วแต่ลำบากเพื่อที่จะหาเลี้ยงชีพแต่จะมีสักกี่คนที่มีโอกาสเหมือนคุณ..ตราบใดที่คุณยอมคุณก็จะได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ”

“โทษทีนะ..ฉันจะพึ่งพาความสามารถของตัวเองเพื่อเอาชนะในสิ่งที่ฉันต้องการ” นักร้องสาวพูด “ถ้าคุณมีเงินนั่นมันก็เรื่องของคุณและคุณก็สามารถซื้อความรู้สึกและชีวิตของคนอื่นได้แต่คุณซื้อฉันไม่ได้!”

ฉินเยว่ก็กระดิกนิ้วของเขาเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่ๆ..ผมไม่ต้องการซื้อความรู้สึกของคุณเพราะผมแค่ต้องการซื้อร่างกายของคุณ..ความรู้สึกมันไม่น่าเชื่อถือและมันก็อ่อนแอเกินไปเมื่ออยู่ต่อหน้าเงิน..ผมต้องการแค่ร่างกายของคุณเพราะร่างกายเป็นของจริงที่สุด”

“หึ..โทษทีนะฉันไม่อยากคุยกับขยะอย่างคุณ..ลาก่อน!” หลังจากพูดจบนักร้องสาวก็ลุกขึ้นและเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ส่วนฉินเยว่ก็ตกอยู่ในความงงงวยและไม่สามารถฟื้นคืนสติได้เป็นเวลานาน

เย่เชียนก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจและหันไปมองฉินเยว่แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าผมจะชนะ”

“ผมไม่รู้จริงๆว่าผู้หญิงคนนี้โง่หรือเปล่าเพราะมีตั้งกี่คนที่ฝันถึงบางสิ่งบางอย่างที่ไขว่คว้าไม่ถึง..แต่ครั้งนี้ตราบใดที่เธอยื่นมือออกมาเธอก็สามารถคว้ามันได้แต่เธอกลับไม่ต้องการมัน” ฉินเยว่พูด “เอาล่ะฉันแพ้แล้ว..แบบนี้ฉันต้องทำอะไรต่อ?”

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น..ผมแค่อยากจะเตือนอะไรคุณบางอย่างเท่านั้น” เย่เชียนพูด

“อะไร” ฉินเยว่ถามอย่างงุนงง

“ในอนาคตอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น” เย่เชียนพูดเบาๆ

ฉินเยว่ก็ถึงกับตกตะลึงและไม่สามารถเก็บอาการได้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเย่เชียนสัมผัสและรับรู้ได้ว่าเมื่อตอนที่ตนอยู่ในสำนักหยุนหยานเหมินตนกำลังแอบสอดเนมเย่เชียนอยู่ที่ด้านนอกประตู ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจอย่างมากและความหวาดกลัวที่มีต่อเย่เชียนก็ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น

“ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณเป็นใครหรือจุดประสงค์ของคุณคืออะไรแต่สำนักหยุนหยานเหมินเป็นสถานที่ของผู้หญิงของผมและผมก็จะไม่ยอมให้ใครทำอะไรทั้งนั้น..หากคุณอยากเป็นมิตรกับผมคุณก็ควรยกเลิกแผนนั้นไปซะ!..ไม่อย่างนั้นพวกเราจะเป็นได้แค่ศัตรู” เย่เชียนพูด

ฉินเยว่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากชื่นชมเหตุผลและความสงบนิ่งนี้และหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งฉินเยว่ก็พูดว่า “ผมไม่สามารถตัดสินใจในเรื่องนั้นได้..เราทุกคนล้วนมีสิ่งที่ต้องทำและเราไม่สามารถหยุดได้”

เย่เชียนก็อย่างเฉยเมยและไม่พูดอะไรอีกเพราะเขาได้พูดในสิ่งที่ควรจะพูดไปแล้วและมันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมากไปกว่านี้ เขาไม่ชอบวิธีการพูดของฉินเยว่เลย ดังนั้นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเย่เชียนก็จะไม่ยอมเป็นเพื่อนกับฉินเยว่อย่างแน่นอน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน