ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 85

เย่เชียนได้ทำการส่งมอบเรื่องของสำนักงานกองกำลังป้องกันตนเองหรือบริษัทรักษาความปลอดภัยเฉพาะกิจให้กับแจ็คทั้งหมด เพราะไอคิวของเจ้าหนูคนนี้นั้นค่อนข้างสูงเลยทีเดียว อีกทั้งเขาก็เป็นคนที่ตั้งใจทำงานทั้งยังขยันมาก นอกจากนี้แล้วเขายังมีหน้าที่ดูแลธุรกิจต่าง ๆ ให้กับเย่เชียนอีกด้วย

หลังจากที่คุยกับแจ็คและหลี่เหว่ยยี่อย่างเต็มอิ่มแล้ว เย่เชียนก็ออกจากสำนักงานชั่วคราวของกลุ่มน่านฟ้าไป หลังจากออกมาแล้วเขาเกิดรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมา ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างราบรื่นและเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปบริษัทเทียนหยากรุ๊ปอีกต่อไปแล้ว ในตอนนี้เขาได้มาทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันของจ้าวหยาซึ่งเป็นลูกเจ้าของบริษัท ฉะนั้นแล้วหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยของบริษัทเทียนหยากรุ๊ปก็จะไม่กล้าพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

กริ๊ง…! กริ๊ง…!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแทรกความเบื่อหน่ายของเย่เชียน เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูทันทีและเห็นว่าเป็นหลินโรโร่วนั่นเองที่โทรเข้ามา

“เย่เชียน… คืนนี้คุณว่างรึเปล่า ?” เสียงของหลินโรโร่วยังคงอบอุ่นเช่นเคย

ถ้าเย่เชียนจะต้องเลือกใครสักคนมาเป็นภรรยาแล้วล่ะก็ เขาคิดว่าหลินโรโร่วคนนี้แหละดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เมื่อเขาหวนคิดถึงวันที่เขาอยู่ในห้างสรรพสินค้าโดยบังเอิญ เห็นหลินโรโร่วควงแขนชายวัยกลางคนที่ดูสนิทสนมกันอย่างมากเดินผ่านมานั้น มันทำให้เขาไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก น้ำเสียงของเขาเย็นชาในขณะที่ถามเธอ

“คุณมีอะไร ?”

ดูเหมือนว่าหลินโรโร่วจะรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของเย่เชียน เธอรู้สึกว้าวุ่นใจเล็กน้อยจึงรีบพูดว่า “ลุงกับป้าของฉันเพิ่งจะมาถึงเมืองเซี่ยงไฮ้น่ะ… และพวกเขาก็อยากจะพบกับคุณนะ”

‘พบผู้ใหญ่งั้นเหรอ ?’

เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะฟุ้งซ่านในทันที เขาไม่ต้องการพบผู้หลักผู้ใหญ่ในตอนนี้ แต่เนื่องจากพวกเขามาถึงกันแล้ว เย่เชียนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องพบกับพวกเขา มิฉะนั้นหลินโรโร่วจะเสียหน้า อันที่จริงเขายังคงอยากถามเธอเกี่ยวกับเรื่องวันนั้นที่ห้าง แต่ก็ต้องดูจังหวะก่อน

“กี่โมง ? ที่ไหน ?” เย่เชียนถามห้วน ๆ อย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

“วันนี้หกโมงเย็นที่ศาลาเซียงเฟย…” หลินโรโร่วตอบ

“ได้” เย่เชียนตอบตกลงง่าย ๆ

เมื่อได้ยินเย่เชียนตกลงที่จะมาพบลุงกับป้าของเธอ หลินโรโร่วก็มีความสุขมาก เธอยิ้มกับตัวเองแล้วพูดว่า “งั้นเจอกันคืนนี้นะ แต่ว่า… ป้าของฉันอาจจะรับมือได้ยากหน่อย คุณเตรียมตัวให้ดีล่ะ”

เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยแต่ก็ตอบเธอไปว่า “ไม่ต้องกังวล ต่อให้เป็นถึงราชานรก ผมก็ไม่กลัว”

หลินโรโร่วถอนหายใจและพูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ! คืนนี้คุณจะต้องมั่นใจมากกว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ มันอาจจะลำบากสักหน่อย แต่ถ้าคุณข้ามภูเขาลูกนี้ไปได้ ทุกอย่างมันก็จะง่ายสำหรับเราเลยแหละ”

“มั่นใจได้เลย ผมสัญญาว่าผมจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้ลุงกับป้าของคุณชื่นชมและยอมรับในตัวผมให้ได้” เย่เชียนปลอบโยนเธอย่างนุ่มนวล

หลังจากวางสายไปแล้ว เย่เชียนก็รู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องไปแต่งตัวเสียใหม่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้พบกับครอบครัวของหลินโรโร่ว เขาจึงอยากจะทำให้ทุกอย่างมันออกมาดี เขาไม่เคยต้องอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน มันอดไม่ได้ที่หัวใจของเขาจะกระวนกระวาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน