ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 861

ตอนที่ 861 คำสารภาพ

คำพูดของเย่เชียนไม่ได้เป็นคำพูดที่ประจบประแจงและเขาก็ไม่ได้สนใจที่จะพูดคำที่ประจบสอพลอต่อหน้าแม่ม่ายดำจือเหวินเลย ซึ่งเขาแค่พูดความจริงที่ว่าแม่ม่ายดำจือเหวินมีเสน่ห์ที่ผู้ชายไม่สามารถต้านทานได้และบางอย่างที่ทำให้ผู้ชายอยากเข้าใกล้เธอ ครั้งสุดท้ายที่เขามาเยือนที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือแห่งนี้เย่เชียนได้สอบถามเกี่ยวกับข้อมูลของแม่ม่ายดำจือเหวินและรู้ว่าถึงแม้ว่าเธอจะมีตำแหน่งเป็นแม่ม่ายแต่อันที่จริงหยางเทียนนั้นไม่เคยแตะต้องเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ไม่ใช่ว่าหยางเทียนไม่รักแม่ม่ายดำจือเหวินแต่หยางเทียนนั้นชัดเจนมากว่าเขาใช้ชีวิตและเดินบนเส้นทางที่ต้องเสียเลือดเนื้อและอยู่บนเส้นดายตลอดเวลาและวันหนึ่งเขาอาจจะตายบนถนนก็ได้เขาจึงไม่อยากทำร้ายเธอและนี่ก็เป็นความรักในแบบของผู้ชายเช่นกัน อย่างไรก็ตามสิ่งที่หยางเทียนไม่คาดคิดก็คือแม่ม่ายดำจือเหวินนั้นรักเขามาเป็นเวลานานหลายปีและไม่มีใครเข้ามาในชีวิตของเธอเลยสักคนและแม่ม่ายดำจือเหวินก็ไม่เคยพบผู้ชายที่สามารถทำให้เธอตกหลุมรักได้ยกเว้นเย่เชียนเป็นคนแรก!

เมื่อเขาได้ยินข้อมูลเหล่านั้นเย่เชียนก็แปลกใจเล็กน้อยเพราะไม่ว่าเขาจะมองไปทางไหนเขาก็รู้สึกว่าแม่ม่ายดำจือเหวินเหวินเป็นผู้หญิงที่สามารถแสดงเสน่ห์ดังกล่าวในรูปแบบที่บริสุทธิ์และทำให้หลงใหลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เชียนแล้วแม่ม่ายดำจือเหวินก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “แล้วคุณเย่ชอบผู้หญิงที่ดูเป็นผู้ใหญ่หรือเปล่า”

เย่เชียนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “อันที่จริงผมก็ชอบทั้งหมดนั่นแหละ”

“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณเย่จะมีมุมที่ใส่ใจและอ่อนโยนแบบนี้..ขอบคุณจริงๆ” แม่ม่ายดำจือเหวินจับพลาสเตอร์ที่คอของเธอโดยไม่รู้ตัวและดวงตาของเธอก็กะพริบอย่างเย้ายวน

“แล้วสำหรับหัวหน้าจือล่ะผมดูเป็นยังไง” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มที่มุมปากของเขา

“คุณเย่เรียกฉันว่าจือเหวินหรือพี่สาวเหวินจะก็ได้..สำหรับเราคำว่าหัวหน้ามันฟังดูแปลกๆไปหน่อยมันจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดกันได้” แม่ม่ายดำจือเหวินพูด “เวลาอยู่กับคุณเย่ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่มีอำนาจและดูมีแรงกดดันอยู่รอบๆร่างกายตลอดเวลา..นอกจากนี้ฉันยังรู้สึกว่าคุณดูเป็นผู้ชายที่เท่จนฉันรู้สึกเป็นเกียรติจริงๆที่ได้รู้จักกับคุณ..ยิ่งไปกว่านั้นฉันชอบมุมที่ดูอ่อนโยนและใส่ใจกับผู้หญิงแบบนี้มากๆ”

เย่เชียนตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งที่แม่ม่ายดำจือเหวินพูดก่อนหน้านี้และหลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้วคำว่าหัวหน้าจือก็อาจจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดกันได้ง่ายจริงๆ ดังนั้นเขาจึงอดยิ้มไม่ได้และมองไปที่แม่ม่ายดำจือเหวินแล้วพูดว่า “ผมจะถือว่ามันเป็นคำชมได้ใช่มั้ย?”

“แน่นอนมันเป็นคำชมสำหรับคุณและผู้ชายแบบคุณนั่นคือลูกผู้ชายที่แท้จริง..แน่นอนว่าหากมีความอ่อนโยนและความใส่ใจแบบนี้มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้หญิงทุกคนหลงใหล..ฉันคิดว่าแฟนสาวของคุณเย่ต้องสวยมากแน่ๆเลย” แม่ม่ายดำจือเหวินพูดอย่างมีความหมายอื่นซ่อนอยู่

เย่เชียนไม่รู้จะตอบคำถามแบบนี้อย่างไรดังนั้นเขาจึงได้แต่หัวเราะอย่างเขินอายและเขาก็รู้สึกว่าเขาควรจะพูดเรื่องอื่น ซึ่งหลังจากหยุดไปชั่วครู่เย่เชียนก็พูดว่า “จริงๆแล้วพี่สาวเหวินทำให้ผมประหลาดใจมากเพราะผมไม่ได้มาที่นี่เป็นเวลาสองปีกว่าๆแล้ว..ใตอนนี้ทั้งภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนอยู่ในกำมือคุณและแม้แต่ผู้ชายหลายคนก็ยังละอายใจกับความกล้าหาญนี้”

แม่ม่ายดำจือเหวินก็ถอนหายใจด้วยความเศร้าโศกและพูดว่า “ไม่ว่าภาคตะวันออกเฉียงเหนือจะดีแค่ไหนสำหรับแต่มันก็เท่านั้นเพราะฉันสามารถอยู่ได้แค่ที่นี่..แม้กระทั่งตอนนี้ฉันยังเอาขี้เถ้าของพี่เทียนกลับมาไม่ได้เลยจนฉันรู้สึกละอายใจอย่างมาก”

เย่เชียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและมองดูความโศกเศร้าการสูญเสียและความรู้สึกผิดจางๆบนใบหน้าของแม่ม่ายดำจือเหวินและหัวใจของเขาสัมผัสมันได้อย่างลับๆ เย่เชียนเชื่อว่าจิตใจของเขานั้นค่อนข้างแข็งแกร่งแต่เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงสูญเสียอาการซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อแม่ม่ายดำจือเหวินในครั้งนี้ คราวที่แล้วที่เย่เชียนมาที่นี่มันไม่เป็นแบบนี้หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับคนเช่นนี้มานาน? จากนั้นเขาก็ส่ายหัวอย่างแรงและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะหาสาเหตุไม่ได้แต่อาจเป็นเพราะยิ่งเธอประสบความสำเร็จมากเท่าไหร่เธอก็แสดงเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จออกมาได้มาขึ้นเท่านั้นและเสน่ห์แบบนี้ก็หาได้ยากมาก

“เกิดอะไรขึ้นทำไมเธอถึงส่ายหัวล่ะฉันพูดอะไรผิดงั้นเหรอ?” แม่ม่ายดำจือเหวินถามด้วยความสงสัย

“เอ่อไม่ใช่แบบนั้น” เย่เชียนได้สติแล้วพูดอย่างเร่งรีบ “แล้วช่วงนี้มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า..ถ้ามีก็บอกมาได้เลย”

“เธอช่วยฉันมามากแล้ว..หากเธอไม่บอกฉันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้ในนวันนี้ฉันกับบริษัทอาจจะต้องจบลงในไม่ช้าอย่างแน่นอน” แม่ม่ายดำจือเหวินพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน