ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 872

ตอนที่ 872 การตัดสินใจ

ไม่มีใครรู้ว่าเหตุใดเย่เชียนจึงเลื่อนเวลาออกไปหนึ่งเดือนและเมื่อเขาแก้ปัญหาตระกูลชางกวนได้ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเย่เชียนคิดอะไรอยู่ยกเว้นไป๋ฮวยเท่านั้นที่รู้

เมื่อหันไปมองหูวเค่อแล้วเย่เชียนก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ยังเหลือเวลาอีกเดือนหนึ่ง..ถ้าผมตายไปคุณจะเสียใจมั้ยที่รู้จักผม”

หูวเค่อก็ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าและพูดว่า “ไม่!..ไม่!..คุณจะไม่ตายเพราะในสายตาของฉันคุณแข็งแกร่งมากและไม่ว่าจะเจอความยากลำบากและอุปสรรคอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณแล้วมันก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ..คุณจะปลอดภัย..คุณต้องไม่เป็นไร”

“หมาป่าต้องตายบนภูเขาและแม่ทัพก็ต้องตายในสนามรบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..ในโลกใบนี้ไม่มีใครอยู่ยงคงกระพันตลอดไปและยิ่งกว่านั้นศัตรูที่ผมต้องเผชิญคือพี่ชายที่ดีที่สุดของผมและเป็นคนที่รู้จักผมดีที่สุด” เย่เชียนพูดต่อ “คุณช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วยและอย่าบอกพี่หลัน..โรวโร่ว..ฉินหยูและหยาเอ๋อร์โดยเด็ดขาด..ผมไม่ต้องการให้พวกเธอกังวลเกี่ยวกับผม..ถ้าผมต้องตายในศึกตัดสินครั้งนี้จริงๆผมก็ฝากบอกพวกเธอด้วย..บอกว่าผมฝากคุณมาขอโทษและผมก็เป็นหนี้ทุกคนจริงๆและคงชดใช้ ให้ได้ในชีวิหน้าเท่านั้น”

“สารเลวที่สุด” ไม่ว่าหูวเค่อจะดูเย็นชาแค่ไหนแต่เย่เชียนก็รู้สึกได้นิดหน่อยและยิ่งไปกว่านั้นเธอเป็นผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดีมาโดยตลอดและไม่เคยเผชิญกับสถานการณ์เหล่านี้ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเย่เชียนหมายถึงอะไร “ในใจของคุณพี่น้องสำคัญมากเลยใช่มั้ย?..เพื่อเห็นแก่พี่น้องแล้วคุณสามารถทอดทิ้งพวกเราได้ใช่มั้ย?..ถ้าคุณตายไปพวกเราจะอยู่ยังไง..หลินเอ๋อร์กับห่าวหรานจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีพ่อ..อย่าลืมสิคุณมีครอบครัวแล้วนะคุณไม่ใช่แค่ผู้ชายเพราะคุณเป็นทั้งสามีและพ่อ..คุณเป็นคนไร้ความรับผิดชอบขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เย่เชียนไม่รู้จะพูดอะไรเช่นกันและเมื่อมองไปที่หูวเค่อที่น้ำตาอาบแก้มอยู่นั้นเย่เชียนก็ยื่นมือออกมาแล้วจับมือของเธอ จากนั้นเขาก็เหลือบมองหม่าเต๋อหงด้วยรอยยิ้มเขินอายและละอายใจเล็กน้อย

“เสี่ยวเย่เชียนฉันไม่สนหรอกว่าความสัมพันธ์ของเอ็งกับไป๋ฮวยจะลึกซึ้งแค่ไหนแต่ถ้าสิ่งที่เอ็งพูดเป็นความจริงไป๋ฮวยก็สามารถช่วงเอ็งได้..แต่ถ้าเอ็งเลือกแบบนั้นมันจะเสี่ยงมากเลยนะ..เราจะเชื่อใจเขาได้งั้นเหรอนี่มันคือความเป็นความตายเลยนะ” หม่าเต๋อหงพูด

“คุณไม่เข้าใจหรอกฉันเป็นหนี้เขามากเกินไปแล้วและมันถึงเวลาต้องชดใช้คืนสักที..ถ้าผมยังติดหนี้เขาอยู่แบบนี้ผมเกรงว่าชีวิตนี้ผมคงจะไม่สามารถจ่ายคืนได้อีกแล้ว” เย่เชียนพูด

“แล้วเขาเคยคิดที่จะขอให้เอ็งจ่ายคืนหรือเปล่า..ถ้าเขาทำตามที่เอ็งพูดจริงๆฉันก็คิดว่าเขาไม่ต้องการให้เอ็งจ่ายคืนหรอก” หม่าเต๋อหงพูด “พ่อของเอ็งเป็นผู้ชายที่กล้าหาญเพราะงั้นเอ็งจะยอมแพ้ทั้งๆที่ยังไม่ได้ต่อสู้ได้ยังไง..มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับลัทธิมารเลยถ้าพวกนั้นจะเข้ามาเหยียบแผ่นดินใหญ่..แต่ถ้าเอ็งยอมแพ้ก่อนสู้แบบนี้ทุกคนจะดูถูกเอ็ง”

“ตอนที่ผมอยู่ที่สำนักงานใหญ่เขี้ยวหมาป่าผมกับเขาอยู่ในหน่วยเดียวกันและเขาก็เก่งกว่าผมในทุกๆด้าน..ในเขี้ยวหมาป่าเขาเป็นที่รู้จักในฐานะยอดนักสู้อันดับหนึ่งและไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ด้วยทักษะความแม่นปืนหรือความสามารถในการต่อสู้ทางทหารอื่นๆเขาก็แข็งแกร่งกว่าผมมาก..ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหนก็เหมือนโดนเขาแซงหน้าเสมอ..ต่อมาผมได้เรียนศิลปะการต่อสู้โบราณแต่ก็พบว่าตัวเองยังอ่อนแอเพื่ออยู่ต่อหน้าเขา ” เย่เชียนพูดช้าๆ “แต่ผมรู้ดีว่าในใจของเขามีปมที่ไม่มีวันแก้ไขได้และถ้าหากปมนี้ไม่ถูกลบไปมันจะบังคับเขาให้ทำลายตัวเองในสักวันหนึ่งและนี่อาจเป็นโอกาสเดียวและวิธีเดียวที่จะเปิดใจของเขา..ถ้าผมสามารถส่งต่อองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าให้อยู่ในมือของเขาได้ล่ะก็ผมก็โล่งใจ”

หม่าเต๋อหงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และคิดกับตัวเองว่าเย่เชียนดื้อรั้นเหมือนพ่อของเขาจริงๆและดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีทางเปลี่ยนใจเย่เชียนได้เลย เขาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองหูวเค่อโดยหวังว่าเธอจะสามารถใช้ความอ่อนโยนของเธอเพื่อโน้มน้าวใจของเย่เชียนได้ เพราะวีรบุรุษและชายชาตินักรบมักจะอ่อนไหวกับความงามและผู้หญิงที่ตนรักเสมอ ดังนั้นเขาจึงหวังว่าหูวเค่อจะสามารถช่วยเย่เชียนได้

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นว่า “เอาล่ะมันยังเหลือเวลาอีกตั้งหนึ่งเดือนและผมต้องจดจ่อกับการกำจัดตระกูลชางกวน..แต่ว่านะเค่อเอ๋อร์คุณคิดยังไงกับสิ่งที่หยานตงพูดบ้าง?..ดูเหมือนเขาจะสื่อถึงอะไรบางอย่างและผมก็คิดว่าเขาน่าจะรู้เรื่องที่เกี่ยวกับสำนักหยุนหยานเหมินด้วย..คุณควรจะรีบโทรหาอาจารย์ของคุณและบอกให้เธอระวังเอาไว้นะ”

หูวเค่อก็พยักหน้าอย่างหนักหน่วงและพูดว่า “เย่เชียนคุณต้องสัญญากับฉันว่าถ้าหากการต่อสู้ชี้ชะตาระหว่างคุณกับไป๋ฮวยมาถึงคุณนะต้องชนะนะเพราะฉันคิดว่านี่คือสิ่งที่เขาต้องการ..แต่ถ้าคุณตายฉันจะตายตามคุณไปด้วย”

เย่เชียนถึงกับตกใจและหันไปมองหูวเค่อทันทีและรู้สึกเต็มเปี่ยมด้วยความรักในหัวใจ ซึ่งเย่เชียนไม่พูดอะไรและพยักหน้าเล็กน้อยเพราะในตอนนี้เขาไม่รู้จริงๆว่าจะพูดอย่างไรดี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน