ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 899

ตอนที่ 899 หญิงสาวที่เกาะติดไม่ไปไหน

หากต้องรับมือกับศัตรูเย่เชียนก็สามารถฆ่าพวกเขาได้โดยไม่มีความปรานีใดๆและไม่แสดงความเห็นอกเห็นใจเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับผู้หญิงแล้วเย่เชียนก็มักจะอ่อนโยนและแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

เมื่อซูเหว่ยบอกเย่เชียนว่าเธอใช้ชีวิตอย่างไรในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาและเธอก็คิดถึงเขามากแค่ไหนนั้นเย่เชียนก็รู้สึกประทับใจมากเพราะถ้าหากมีผู้หญิงที่เต็มใจทำสิ่งนี้ให้กับผู้ชายผู้หญิงคนนั้นก็คู่ควรกับความรักของเขาอย่างมาก

อย่างไรก็ตามอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนนับตั้งแต่วันที่ตกลงกับไป๋ฮวยเอาไว้ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่สามารถรู้ได้เลยว่าสถานการณ์มันจะเป็นอย่างและผลลัพธ์จะออกมาแบบไหน ดังนั้นถ้าเขาเลือกที่จะยอมรับความรักของซูเหว่ยล่ะก็เขาจะเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า? อย่างไรก็ตามหากเขาไม่ยอมรับในตอนนี้เขาจะอธิบายให้ผู้หญิงคนนี้ฟังได้ยังไง?

อย่างที่ซ่งหลันพูดในตอนแรกว่าเย่เชียนนั้นไม่หนักแน่นพอเมื่อต้องเผชิญกับความรู้สึก ซึ่งถ้าหากเย่เชียนไม่มีความกังวลใดๆในชีวิตเขาและเธอก็น่าจะอยู่ด้วยกันตั้งแต่แรกแล้ว

เย่เชียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆและมองดูซูเหว่ยและถามว่า “ถ้าพรุ่งนี้ฉันต้องตายเธอยังเลือกที่จะรักฉันอยู่มั้ย?”

“เลือกสิ..ตราบใดที่ฉันสามารถอยู่กับนายได้ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยววินาทีฉันก็คิดว่านี่เป็นสิ่งที่น่าจดจำที่สุดในชีวิตของฉันแล้ว” ซูเหว่ยพูด “ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากเกินไปและฉันก็ไม่กล้าขออะไรจากนายฉันขอแค่ได้อยู่เคียงข้างๆนายแค่วันเดียวก็พอแล้ว”

“แล้วทำไมเธอถึงทำแบบนี้?” เย่เชียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า “บอกตามตรงฉันไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่เธอคิดหรอก..ฉันมีแฟนแล้วเธอก็รู้และมีมากกว่าหนึ่งคนด้วย..ยิ่งไปกว่านั้นฉันก็มีลูกแล้วด้วย..อีกทั้งยังมีพี่น้องอีกตั้งหลายคนและสักวันหนึ่งฉันจะต้องสละชีวิตเพื่อพวกเขาและมันไม่คุ้มเลยที่เธอจะรักฉัน”

“มันก็ขึ้นอยู่กับฉันที่จะตัดสินใจว่ามันคุ้มค่าหรือเปล่า” ซูเหว่ยพูด “ทุกคนมีสถานะในใจที่แตกต่างกันสำหรับความรู้สึกและในความคิดของฉันความรักคือทุกสิ่งเพราะถ้าไม่มีความรักอะไรจะคือความแตกต่างระหว่างฉันกับคนตาย?” หลังจากนั้นไม่นาน ซู่เหว่ยก็พูดต่อ “จริงๆแล้วฉันก็เดาได้เหมือนกันว่านายต้องมีคนรักอยู่แล้วเพราะผู้ชายอย่างนายจะไม่มีแฟนได้ยังไง..แต่ไม่ต้องห่วงฉันไม่เคยคิดที่จะครอบครองนายเลยเพราะฉันต้องการอยู่กับเธอแม้ช่วงเวลาสั้นๆ..ฉันแค่อยากจะมีความทรงจำที่สวยงามและถึงแม้ว่าความทรงจำนั้นจะเต็มไปด้วยความขมขื่นฉันก็เต็มใจ”

เมื่อต้องเผชิญกับคำสารภาพของซูเหว่ยแล้วมันคงจะเป็นเรื่องโกหกที่จะบอกว่าเย่เชียนไม่หวั่นไหว ผู้หญิงที่สวยและยอดเยี่ยมเช่นนี้ที่มาสารภาพต่อหน้าจะมีผู้ชายคนไหนต้านทานได้ ซึ่งเย่เชียนเองก็เป็นมนุษย์และเขาก็มีอารมณ์กับความรู้สึกเหมือนคนทั่วๆไปเช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องเสียใจสิ” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มและพยายามปรับบรรยากาศของทั้งสองไม่ให้ดูกดดันและเศร้าหมอง

“ฉันจะไม่เสียใจเพราะตราบใดที่ฉันได้อยู่กับนายฉันจะไม่เสียใจเลย” ซูเหว่ยพูดด้วยหลากหลายอารมณ์

เย่เชียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและกอดซูเหว่ยเอาไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า “ยัยโง่ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเกี่ยวกับเธอจริงๆ”

จากนั้นพวกเขาก็อยู่ด้วยกันทั้งคืน!

เย่เชียนนั้นไม่ได้นอนกับซูเหว่ยอย่างไม่มีเหตุผลและถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ยอมรับกันและกันแล้วก็ตามแต่เย่เชียนก็ไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่คิดและหวังแต่ร่างกายส่วนล่างของเธอเท่านั้น อย่างไรก็ตามซูเหว่ยก็พลอดรักกับเย่เชียนจนถึงเช้าและเย่เชียนก็ไม่จากไปจนกว่าเธอจะผล็อยหลับไป

เมื่อเห็นลักษณะการหลับนอนของซูเหว่ยแล้วเย่เชียนก็โล่งใจมากเพราะผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้หลับสนิทแบบนี้มานานแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้นเย่เชียนก็ตื่นแต่เช้าและหลังจากรับประทานอาหารเช้าง่ายๆแล้วเขาก็ซื้อในส่วนของซูเหว่ยและไปวางเอาไว้ให้เธอที่ห้อง

“บอส!..ชางกวนอู๋เต๋อมาถึงแล้วและซงหยานเจิ้งก็อยู่กับเขาด้วย” เสียงเคาะของเฟิงหลานด้านนอกประตูดังขึ้นและพูด

“ซงหยานเจิ้งคือใคร?” เย่เชียนถามด้วยความประหลาดใจหลังจากออกมาจากห้องของซูเหว่ย

“เขาคือลูกชายของราชาการพนันแห่งมาเก๊า” เฟิงหลานพูด “อุตสาหกรรมการพนันส่วนใหญ่ของมาเก๊าอยู่ในมือของตระกูลซงและนับตั้งแต่การตายของราชาพนันคนก่อนซ่งรุ่ยนั้นธุรกิจของครอบครัวโดยพื้นฐานแล้วจะตกเป็นของลูกชายของเขาซงหยานเจิ้ง..ฉันคิดว่าชางกวนอู๋เต๋อต้องให้เขามาช่วยจัดการสิ่งต่างๆอย่างแน่นอน”

ปากของเย่เชียนก็ฉีกโค้งเป็นรอยยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ลูกชายของราชาการพนันแห่งมาเก๊างั้นเหรอค่อนข้างน่าสนใจเลยนี่..พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

“ตู้ซุนให้พวกเขารออยู่ที่สำนักงานและรอให้บอสไปพบ” เฟิงหลานพูด

เย่เชียนก็พยักหน้าเล็กน้อยและพูด “ไปบอกหลี่เหว่ยให้พูดกับชางหยานยู่ดีๆแล้วบอกกับเขาว่าพ่อของเขาอยู่ที่นีแล้ว..เพราะงั้นก็เตรียมตัวเอาไว้และอย่าหนีเด็ดขาด..ตอนนี้ผมยังไม่ว่างแต่คงอีกไม่นานก็น่าจะเสร็จ”

เฟิงหลานก็เข้าใจในสิ่งที่เย่เชียนพูดโดยธรรมชาติและพยักหน้าเดินจากไป จากนั้นเย่เชียนก็หันกลับมาที่ห้องและเห็นซูเหว่ยที่ยังหลับอยู่และไม่ได้อยากที่จะรบกวนเธอ แน่นอนว่าเย่เชียนนั้นไม่ได้มีธุระใดๆแต่เหตุผลที่เขาบอกกับเฟิงหลายเช่นนั้นมันเป็นเพียงการทำให้ชางกวนอู๋เต๋อและซงหยานเจิ้งต้องรอเขาเป็นเวลานานและนี่เป็นกลยุทธ์ในการทำสงคราม ซึ่งเย่เชียนนั้นคิดว่าซงหยานเจิ้งคนนี้จะต้องเป็นคนที่หยิ่งผยองอย่างมากและคิดว่าตัวเองเป็นสุดยอดนักพนันที่เกิดมาเพื่อเมืองมาเก๊าแห่งนี้เพราะดูจากการที่ชางกวนอู๋เต๋อไปขอความช่วยเหลือจากเขาแล้วเย่เชียนก็พอจะคาดเดาได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน