ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 900

ตอนที่ 900 การเจรจาล้มเหลว

ตระกูลซงในมาเก๊าเปรียบเสมือนจักรพรรดิที่มีอำนาจเด็ดขาดจนเหล่าเฟียในมาเก๊าไม่กล้าที่จะทำให้พวกเขาขุ่นเคืองเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าซงรุ่ยราชาพนันจะจากไปแล้วก็ตามแต่ก็ยังไม่มีใครสามารถเขย่าและท้าทายอำนาจของตระกูลซงในมาเก๊าเลย

ซงหยานเจิ้งในฐานะผู้สืบทอดตระกูลซงแล้วเขาจึงเป็นตัวแทนของตระกูลซงทั้งหมดและไม่มีใครกล้าทำให้เขาขุ่นเคือง อย่างไรก็ตามพฤติกรรมของเย่เชียนในวันนี้ทำให้เขาหงุดหงิดมากเพราะนี่เป็นเพียงการเพิกเฉยต่อเขาและตระกูลซง

เย่เชียนรู้ดีอยู่แล้วว่าเมื่อเฟิงหลานพูดว่าชสงกวนอู๋เต๋อเชิญซงหยานเจิ้งมาด้วยเขาก็รู้ได้ว่าชายชราคนนี้ต้องการใช้ซงหยานเจิ้งเพื่อปราบปรามเขา แน่นอนว่ามังกรนั้นไม่สามารถทำให้งูเจ้าที่กลัวได้ดังนั้นถึงแม้ว่าอิทธิพลของตระกูลชางกวนในเมืองปักกิ่งจะไม่ได้อ่อนแอแต่ในมาเก๊าเขาก็ไม่ได้มีอำนาจใดๆ ซึ่งโชคดีที่ความสัมพันธ์กับตระกูลชางกวนกับตระกูลซงนั้นดีเสมอมาเขาเลยไปหาซงหยานเจิ้งเพื่อให้ช่วยเรื่องนี้และแน่นอนว่าเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาเพราะตราบใดที่ลูกชายของเขาปลอดภัยเขาก็ยอม ดังนั้นในฐานะที่ตระกูลซงมีอำนาจสูงสุดในมาเก๊าซงหยานเจิ้งก็น่าจะจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ยาก

เดิมทีซงหยานเจิ้งก็ไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเองสำหรับเรื่องแบบนี้แต่เมื่อพิจารณาแล้วว่าคาสิโนแห่งนี้ไม่ได้ธรรมดาในมาเก๊าและอยู่ภายใต้การดูแลของมาเฟียประเทศรัสเซียแล้วซงหยานเจิ้งจึงต้องมาด้วยตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นนี่ก็เป็นเรื่องของตระกูลชางกวนดังนั้นซงหยานเจิ้งก็ต้องเข้ามาเพื่อแสดงความจริงใจของเขาด้วย อย่างไรก็ตามใครจะไปรู้ว่าผู้คุมคาสิโนแห่งนี้จะเย่อหยิ่งเกินไปและเขาก็ไม่ยอมก้มหัวให้ตัวเองเลยแม้แต่น้อย ซึ่งเขาให้เกียรติมาที่นี่ด้วยตัวเองแต่กลับถูกเพิกเฉยเช่นนี้แล้วถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปในอนาคตแล้วล่ะก็หน้าตาของตระกูลซงในมาเก๊าจะเป็นอย่างไร

เย่เชียนสามารถรู้ตัวตนของชายสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขาได้อย่างรวดเร็วเพราะคนทางซ้ายค่อนข้างคล้ายกับชางกวนเจ้อและชางกวนหยานยู่ซางเห็นได้ชัดว่าเขาคือชางกวนอู๋เต๋อ ส่วนคนทางขวาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่หรูหราและเรียบร้อยและมีความโกรธเกรี้ยวอยู่ระหว่างคิ้วของเขา ดังนั้นโดยไม่จำเป็นต้องพูดก็รู้ว่าเขาคือซงหยานเจิ้ง

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้จัดการตู้ทำไมคุณไม่แนะนำให้ผมรู้จักล่ะว่าสุภาพบุรุษทั้งสองคือใคร?”

“ครับ” ตู้ซุนรีบพูด “คุณเย่ครับนี่คือคุณชางกวนอู๋เต๋อจากตระกูลชางกวนในเมืองปักกิ่ง..ส่วนนี่คือลูกชายคนโตของซงรุ่ยราชาพนันที่มีชื่อเสียงที่สุดในมาเก๊าซงหยานเจิ้ง..เขาเป็นผู้สืบทอดตระกูลซงในปัจจุบัน..ส่วนนี่คือคุณเย่เจ้าของคาสิโนของเรา”

เย่เชียนก็แสร้งทำเป็นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ผู้จัดการตู้ทำไมคุณถึงไม่โทรหาผมและบอกว่าแขกผู้มีเกียรติสองท่านนี้มาขอพบผมล่ะ?..คุณจะละเลยพวกเขาไม่ได้นะ” จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างขอโทษให้ทั้งสองแล้วพูดว่า “ผมต้องขอโทษจริงๆครับเมื่อคืนผมนอนดึกไปหน่อยเลยทำให้ตื่นสาย..หวังว่าพวกคุณจะไม่ขุ่นเคืองนะครับ”

ทุกคนสามารถเห็นได้ว่านี่คือการแสดงของเย่เชียนอย่างชัดเจน เมื่อเห็นเช่นนั้นซงหยานเจิ้งก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณเย่เป็นบุคคลที่ทรงเกียรติมากเพราะงั้นก็เหมาะสมแล้วที่คนตัวเล็กๆอย่างเราจะต้องรอคุณ” คำพูดเป็นหยินและหยางและเห็นได้ชัดว่าเขาพูดตรงกันข้ามอย่างชัดเจน

“ดูที่คุณพูดสิที่นี้คือมาเก๊าและใครจะไม่รู้ว่าตระกูลซงเป็นจักรพรรดิของที่นี่..เรามาที่นี่เพื่อทำธุรกิจเพราะงั้นเราไม่กล้าทำให้คุณขุ่นเคืองหรอกครับ” เย่เชียนพูดต่อ “ทั้งสองจะดื่มอะไรหรือเปล่า..มื้อเที่ยงวันนี้ผมจะเป็นเจ้าภาพให้เอง” ขณะที่เขาพูดเย่เชียนก็นั่งลงตรงข้ามกับทั้งสองคน

“คุณเย่อย่ามัวแต่เสแสร้งเลยเรามาคุยกันตรงๆดีกว่า..ลูกชายของผมอยู่ที่ไหน” ชางกวนอู๋เต๋อพูดอย่างหยิ่งผยอง ในความเห็นของเขานั้นถ้าหากมีซงหยานเจิ้งอยู่ที่นี่เขาก็ไม่กลัวว่าเย่เชียนจะกล้าทำอะไรเว้นแต่ว่าเย่เชียนจะไม่อยากจะอยู่ที่มาเก๊าอีก

“ลูกชายของคุณ?” เย่เชียนพูดอย่างงุนงง “ผู้จัดการตู้เกิดอะไรขึ้นที่นี่งั้นเหรอ?”

ตู้ซุนนั้นก็มีเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากและคิดกับตัวเองว่าเย่เชียนนั้นเป็นเจ้าแห่งการแสดงและทักษะของเขาก็เปรียบได้กับนักแสดงที่ได้รับรางวัลออสการ์อย่างไงอย่างงั้น หลังจากหยุดไปชั่วขณะตู้ซุนก็พูดอย่างเร่งรีบว่า “เอ่อ..มันเป็นแบบนี้ครับ..ชางกวนหยานยู่ลูกชายของคุณชางกวนอู๋เต๋อได้กู้ยืมเงินในคาสิโนของเราไปมากกว่าสองร้อยล้านหยวนแต่เขาไม่สามารถจ่ายคืนได้..ดังนั้นเราจึงเรียกผู้ปกครองของเขามาที่นี่”

“โอ้ใช่..ว่าแต่คุณไม่ได้ทำให้นายน้อยชางกวนลำบากใช่มั้ย?” เย่เชียนพูด “มันก็แค่เงินเพราะงั้นทำไมตระกูลชางกวนจะจ่ายให้เราไม่ได้?”

“ใช่ครับ..พวกเราไม่รอบคอบเอง” ตู้ซุนพูด

เย่เชียนก็หันไปมองชางกวนอู๋เต๋อแล้วพูดว่า “ต้องขอโทษด้วยครับคุณชางกวนที่ลูกน้องของผมไม่สามารถจัดการกับสิ่งต่างๆ ได้..หากมีอะไรที่ทำให้คุณขุ่นเคืองผมก็หวังว่าคุณจะยอมปล่อยผ่านสักครั้ง”

“หืม!” ชางกวนอู๋เต๋อก็พูดต่อ “ผมอยู่ที่นี่แล้วเพราะงั้นคุณเย่ช่วยปล่อยเขาหน่อยจะได้ไหม..ทางเรามีเงินพร้อมแล้ว..เดี๋ยวผมจะเขียนเช็คเงินสดให้คุณทันที”

“ดูที่คุณพูดสิทำไมคุณถึงจริงจังขนาดนี้..พวกเราต่างก็เป็นนักธุรกิจและผมก็เชื่อว่าคุณชางกวนก็เข้าใจความลำบากของผมเช่นกัน..เอาเถอะเราค่อยคุยเรื่องนี้กันหลังมื้อเที่ยงก็แล้วกัน” เย่เชียนพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน