ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 918

ตอนที่ 918 ล้างแค้นถึงถิ่น

การรวมสิ่งต่างๆเหล่านี้เข้าด้วยกันค่อนข้างซับซ้อนพอสมควรเพราะองค์กรใหญ่ๆของประเทศญี่ปุ่นต่างก็สั่นคลอนอย่างมากจนสามารถรวมตัวกันและโจมตีแก๊งฝูชิงและหน่วยกรงเล็บหมาป่าได้ในทันที ซึ่งถ้าหากเย่เชียนไม่ได้พบกับหยานตงจากลัทธิมารล่ะก็เขาคงจะสงสัยจริงๆว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนสมรู้ร่วมคิดของลัทธิมารกับองค์กรญี่ปุ่น

เมื่อเย่เชียนมาถึงบ้านของหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเขาก็จอดรถและเมื่อเขาเห็นหยานตงที่นั่นเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเดินเข้าไปหาเขา ซึ่งข้างหลังของหยานตงเป็นชายหนุ่มและไม่ใช่ใครอื่นนอกจากชายหนุ่มที่เดิมพันกับเย่เชียนในวันนั้นฉินเยว่

เมื่อหยานตงเห็นเย่เชียนเขาก็ยิ้มให้ “อาจารย์หยานสวัสดีครับ!” เย่เชียนทักทายด้วยรอยยิ้ม

หยานตงก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เย่เชียนเองงั้นเหรอ..เวลาหนึ่งเดือนกำลังจะหมดลงแล้วเอ็งเตรียมพร้อมหรือยัง?”

เย่เชียนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและรีบพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปครับอาจารย์หยาน..ผมรู้ว่าต้องทำอะไร” ในขณะที่เขาพูดเขาขยิบตาให้หยานตงและเมื่อเห็นเช่นนั้นเขาก็เข้าใจเพราะที่ด้านหลังของเย่เชียนมีเฟิงหลานและหลี่เหว่ยอยู่ จากนั้นหยานจงก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “มาเถอะฉันจะแนะนำให้รู้จักนี่คือฉินเยว่ลูกศิษย์ของฉัน..ส่วนนี่คือราชาหมาป่าแห่งองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า!”

“เราเคยเจอกันมาก่อนแล้วไม่ใช่ว่าเราไม่เคยรู้จักกัน” เย่เชียนพูด

หยานตงถึงกับผงะเล็กน้อยและมองไปที่ฉินเยว่จากนั้นก็หันไปถามเย่เชียนว่า “เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”

“ไม่มีอะไรหรอคกรับแค่ศิษย์ผู้สูงศักดิ์เคยต้องการจะฆ่าผมเท่านั้นเอง” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

หยานตงก็หันไปมองที่ฉินเยว่แล้วพูดว่า “เอ็งยังหุนหันพลันแล่นในการทำสิ่งต่างๆไม่เปลี่ยนเลยนะ..อย่างเอ็งจะไปเป็นคู่ต่อสู้ของเย่เชียนได้ยังไง..โชคดีที่เอ็งไม่ได้ทำอะไรไม่งั้นป่านนี้เอ็งคงตายไปแล้ว”

เห็นได้ชัดว่าฉินเยว่นั้นไม่ค่อยมั่นใจแต่เขาก็ไม่กล้าคัดค้านสิ่งที่หยานตงพูดเลยแม้แต่น้อย

“ไปกันเถอะเข้าไปพร้อมๆกันนี่แหละ” เย่เชียนพูด “เชิญครับอาจารย์หยาน!”

“ปัง!” จู่ๆทันใดนั้นหลี่เหว่ยก็เตะฉินเยว่อย่างดุเดือดและถึงแม้ว่าฉินเยว่จะป้องกันด้วยมือทั้งสองข้างเอาไว้ทันเวลาแต่เขาก็ยังกระเด็นออกไปสองสามก้าวอยู่ดี ซึ่งความตกใจอย่างกะทันหันนี้ทำให้ทั้งเย่เชียนและหยานตงประหลาดใจและหันกลับมามองอย่างเร่งรีบ

“หลี่เหว่ยเกิดอะไรขึ้น?” เย่เชียนถาม

“บอสดวงตาของไอ้หมอนี่มันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า..เมื่อกี้เหมือนมันจะทำอะไรสักอย่าง..หืม!” หลี่เหว่ยพูด

เย่เชียนก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและหันไปหาฉินเยว่โดยไม่สมัครใจ ซึ่งแน่นอนว่าฉินเยว่ต้องถูกหยานตงสั่งห้ามเอาไว้อย่างแน่นอนและเขาเชื่อว่าหยานตงจะไม่ทำกับเขาในเวลานี้ไม่เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเดิมพันการประลองดังกล่างให้เสียเวลาอย่างแน่นอน

หยานตงหันกลับมามองและจ้องไปที่ฉินเยว่อย่างดุเดือดและพูดว่า “เอ็งคิดจะทำอะไร”

“ท่านอาจารย์คือผม…” ฉินเยว่ถูกจ้องมองด้วยสายตาเคร่งขรึมของหยานตงจนเขาพูดไม่ออก

“ฉันบอกเอ็งไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามใครแตะต้องเย่เชียนโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน..เอ็งลืมไปแล้วหรือเปล่า?” หยานตงสูดหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “เสี่ยวเยว่เอ็งชัดเจนมากเกี่ยวกับสิ่งที่เอ็งคิดเกี่ยวกับการเป็นปรมาจารย์เพราะงั้นห้ามละเมิดกฏไม่งั้นก็อย่ามาโทษฉันที่หยาบคายกับเอ็งก็แล้วกัน”

ฉินเยว่ก็รู้สึกขุ่นเคืองในใจแต่เมื่อเผชิญหน้ากับหยานตงแล้วเขาก็ต้องปล่อยวางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ “เย่เชียนฉันต้องขอโทษแทนเอ็งแทนเขาด้วย..อย่าใช้ความผิดของความไม่รู้มาทำให้เรื่องมันแย่ลงล่ะ” หยานตงพูด

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เอาเถอะถึงยังไงก็ขอโทษแล้ว..แต่อย่าทำอะไรที่มันหุนหันพลันแล่นแบบนี้อีก..เอาล่ะรีบเข้าไปกันเถอะ”

เมื่อพวกเขาเข้าไปข้างในก็เห็นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่เศร้าโศกอย่างมาก ซึ่งหวงฟู่ชิงเตี๋ยนที่ไม่เคยสูบบุหรี่มาก่อนแต่เขากำลังสูบบุหรี่อยู่และเมื่อเห็นหยานตงเข้ามาการแสดงออกของหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ดูตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดจากนั้นเขาก็เขี่ยก้นบุหรี่ในมือแล้วลุกขึ้นยืน

“ซินเอ๋อร์อยู่ที่ไหนเธอสบายดีมั้ย?” หยานตงรีบเดินเข้าไปแล้วถาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน