ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 929

ตอนที่ 929 ติดหนี้

ยากที่จะบอกได้ว่าหลี่เหว่ยนั้นเป็นคนโรแมนติกหรือขี้เล่นกันแน่แต่ข้อเท็จจริงก็สามารถอธิบายทุกอย่างได้และอาจเป็นไปได้ว่าหลี่เหว่ยมีความรู้สึกไม่มั่นคงอย่างมากเกี่ยวกับความรัก ดังนั้นเขาจึงมักจะแสวงหาความรักอย่างต่อเนื่องแต่สิ่งหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้นั่นคือหลี่เหว่ยได้มอบความรู้สึกที่แท้จริงของเขาในทุกความรักกับทุกๆคน ดังนั้นจึงไม่มีผู้หญิงคนไหนเกลียดเขาจนถึงตอนนี้

ความรักคือสิ่งที่บางครั้งก็ไม่ชัดเจนเช่นกันและไม่มีถูกหรือผิดเพียงแต่ทั้งสองฝ่ายจะรับและรู้สึกไม่เหมือนกันนั่นเอง ทุกครั้งที่ความสัมพันธ์สิ้นสุดลงหลี่เหว่ยก็ยังคงอุทิศตนให้กับผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับเขาและจะช่วยเหลือพวกเธอโดยไม่ลังเลเมื่อพวกเธอต้องการความช่วยเหลือ สามารถพูดได้ว่าเขารู้สึกผิดหรือหาข้ออ้างเพื่อปลอบใจตัวเองแต่ความจริงก็คือความจริงเพราะจนถึงตอนนี้ผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับหลี่เหว่ยไม่มีใครเกลียดเขาเลยเช่นเดียวกับซือจื้อ

เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของซือจื้อแล้วหลี่เหว่ยก็รู้สึกไม่สบายใจและรีบพูดว่า “เอาล่ะอย่าร้องไห้ไปเลยฉันไม่อยากเห็นผู้หญิงร้องไห้มากที่สุด..เมื่อกี้นี้ฉันผิดเองที่พูดจาไม่ดีกับเธอ”

“รู้ตัวสักทีนะหลายปีที่ผ่านมาฉันคิดถึงนายตลอดเวลาจนฉันไม่สามารถกินหรือนอนได้เลย..นายอยู่ในใจฉันทั้งวันและดูฉันสิน้ำหนักของฉันลดไปตั้งเยอะ” ซือจื้อพูด

หลี่เหว่ยทำหน้ามุ่ยและครุ่นคิดอย่างลับๆ ‘ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้จะแย่มากเลยสินะ’ แต่หลี่เหว่ยย่อมไม่พูดออกมาเขาเพียงยิ้มอย่างละอายใจแล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉันแต่นั่นมันก็ผ่านมาแล้ว..ตอนนี้เธอลากฉันมาโรงแรมแล้วและนั่นก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป..ลืมมันไปซะเถอะ”

“ฉันไม่สนถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ความรักจากนายก็ตามฉันขอแค่ร่างกายของนายก็พอแล้ว” หลังจากซือจื้อพูดจบเธอก็กระโจนเข้าหาหลี่เหว่ยทันทีและท่าทางของเธอก็ดูจริงจังมาก ซือจื้อก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆเธอกลายเป็นแบบนี้หรือเป็นไปได้ไหมที่เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้? อันที่จริงซือจื้อเพียงต้องการมัดใจหลี่เหว่ยด้วยวิธีนี้

หลี่เหว่ยถึงกับอึ้งเล็กน้อยเพราะเขาไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ถึงแม้ว่าจะมีที่นอนรอเขาอยู่บนเตียงมาก่อนแต่อย่างน้อยๆแต่เขาไม่เคยเจอแบบนี้ ในเวลานี้ซือจื้อก็ได้ใช้ท่วงท่าอันเร่าร้อนและยิ่งไปกว่านั้นในใจของหลี่เหว่ยซือจื้อก็ทำให้เขาพึงพอใจอย่างมากแต่เขาก็ไม่สบายใจเช่นกัน

ซือจื้อไม่ใช่ผู้หญิงที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นนี้แต่ภายใต้ความโหยหาอย่างสุดขีดหัวใจและสติของเธอก็บิดเบี้ยวไปอย่างสิ้นเชิง เธอหวังว่าจะใช้ร่างกายและทุกอย่างเพื่อมัดใจหลี่เหว่ยเอาไว้ “ซูซี่อย่าทำแบบนี้” หลี่เหว่ยผลักซือจื้อออกไปโดยหวังว่าเธอจะได้สติ ทันใดนั้นหลี่เหว่ยก็รู้สึกผิดอย่างแรงกล้าในหัวใจของเขาและรู้สึกว่าเขาได้ทำร้ายหัวใจของซือจื้อและทำร้ายจิตใจของเธออย่างมาก

“หึ…” ซือจื้อพยายามต่อสู้กับหลี่เหว่ยที่ขัดขืนอย่างบ้าคลั่งและไม่ยอมลดละแต่อย่างใด

“ซูซี่อย่าทำอย่างนี้” หลี่เหว่ยผลักซือจื้อออกไปอย่างรุนแรงเพราะเขารู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่รุนแรงจากช่วงล่างของเขา เขารู้ว่าถ้าเขาไม่หยุดเธอเขาจะต้องถูกความต้องการครอบงำจริงๆ ซือจื้อถูกผลักออกไปและไม่พูดอะไรและดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตา

“วันนี้ฉันทำไม่ได้ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะทำมัน..ฉันไม่อยากทำให้เธอเสียใจ” หลี่เหว่ยพูด สิ่งนี้เรียกได้ว่ามันเป็นหนี้ชีวิตและคาดว่านอกเหนือจากหลี่เหว่ยแล้วจะไม่มีคนอื่นในโลกนี้ใช่ไหมที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ได้? อย่างไรก็ตามประโยคถัดมาของซือจื้อก็ให้หลี่เหว่ยสะเทือนใจอย่างมาก

“เสียใจอะไรของนาย..การที่นายทำแบบนี้นั่นแหละที่ทำให้ฉันเสียใจ..อย่าเอาเรื่องไร้สาระมาอ้าง” ซือจื้อพูด “การมีลูกด้วยกันมันยากนักเหรอ..ฉันรักนายฉันแค่อยากอยู่กับนาย..ต่อหน้าของนายแล้วฉันไม่สนใจศักดิ์ศรีของผู้หญิงหรืออะไรทั้งนั้นเพราะฉันรักนาย!”

หลี่เหว่ยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ซูซี่..ฉันเคยตาบอดในความรักมาก่อนและฉันไม่รู้ว่าฉันต้องการความรักแบบไหนและไม่รู้ว่าฉันมีความรักหรือเปล่า..แต่มีอย่างหนึ่งที่ฉันแน่ใจคือเธอแตกต่างไปจากคนอื่น..ฉันขอเวลาคิดหน่อยจะได้ไหม..ฉันสัญญาว่าระหว่างนี้ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนเลย..เธอเข้าใจมั้ย?”

นี่เป็นการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่หลี่เหว่ยเคยทำมาเพราะเย่เชียนและเฟิงหลานได้พยายามปลูกฝังความคิดดังกล่าวในตัวเขาและหวังให้เขาพบความรักที่เหมาะสมและมั่นคง ถึงแม้ว่าหลี่เหว่ยจะต่อต้านด้วยวาจาอย่างมากราวกับว่าเขาไม่สนใจแต่คำพูดของทั้งสองก็ยังมีอิทธิพลที่ละเอียดอ่อนในใจของเขาอย่างมาก

ซือจื้อมองไปที่หลี่เหว่ยและพูดว่า “จริงเหรอ?..นายไม่ได้จะโกหกฉันใช่มั้ย?”

“ไม่!..ถ้าฉันโกหกเธอขอให้ฉันถูกรถชนตาย” หลี่เหว่ยสบถสาบานและเมื่อได้ยินเช่นนั้นซือจื้อก็รีบปิดปากของเขาแล้วพูดว่า “ไม่!..นายไม่ได้รับอนุญาตให้ตาย..ถ้านายตายฉันจะอยู่ยังไง”

หลี่เหว่ยยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เอาล่ะ..ตอนนี้เธอก็โล่งใจได้แล้ว..มาเถอะเรายังไม่เคยได้คุยกันดีๆเลยสักครั้งเพราะงั้นคืนนี้เรามาคุยกันเถอะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน