ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 943

ตอนที่ 943 การประสานงานทั่วโลก

“มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วเพราะความจริงพี่ม่อหลงคือผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อเพราะงั้นนี่จึงเป็นข้อเท็จจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลง” เย่เชียนพูดต่อ “ไม่ว่าตู้ฟู่เหว่ยจะใช้วิธีไหนและถึงแม้ว่าเขาจะครอบครองสำนักม่อจื๊อทั้งหมดอยู่ก็ตามแต่เราก็ยังมีพี่น้องเขี้ยวหมาป่าที่คอยให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่งที่สุดและจะช่วยให้พี่เป็นผู้นำที่แท้จริงของสำนักมือจื๊อเอง”

“ใช่แล้วม่อหลงในสายตาของพวกเรานายคือผู้นำที่แท้จริงของสำนักม่อจื๊อเพราะงั้นตราบใดที่เราอยู่ที่นี่เราจะช่วยให้นายได้รับสิ่งที่เป็นของนายอย่างแน่นอน” เฟิงหลานพูด

“ใช่แล้ว..เราจะไม่ปล่อยให้พี่น้องของเราถูกข่มเหงเด็ดขาด..แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องพูดเอาไว้ก่อนว่าถ้าพี่ได้เป็นผู้นำสำนักม่อหลงแล้วห้ามลืมกันเด็ดขาดไม่งั้นผมจะเป็นคนฆ่าพี่เอง” หลี่เหว่ยพูดพร้อมกับหัวเราะและเห็นได้ชัดว่ามันเป็นเรื่องตลกเป็นส่วนใหญ่ แน่นอนว่าม่อหลงจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอนและถึงแม้ว่าเขาจะทำหลี่เหว่ยก็ไม่ทำอะไรเขาอยู่ดีและมันก็เป็นไปไม่ได้อีกด้วย

“อันที่จริงฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้เป็นผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อเพราะฉันคิดว่าฉันมีความสุขที่สุดเมื่อได้อยู่กับพี่น้องอย่างพวกนาย..แต่พ่อแม่และครอบครัวของฉันเสียชีวิตไปในการต่อสู้ครั้งนั้นเพราะงั้นฉันแค่พยายามแสวงหาความจริงก็เท่านั้นเอง” ม่อหลงพูดอย่างจริงใจ

เย่เชียนตบไหล่ม่อหลงแล้วพูดว่า “ไม่ว่าพี่จะตัดสินใจยังไงก็ตามพวกเราในฐานะพี่น้องจะคอยสนับสนุนทุกอย่างเสมอ”

โดยพื้นฐานแล้วเรื่องทั้งหมดได้รับการจัดอย่างเหมาะสมและพวกเขาก็กำลังรอข่าวจากเฟิงหลานและอู๋หวนเฟิง ครั้งก่อนสำนักนินจาอิงะได้ยึดอำนาจของเหล่านินจาไปและเย่เชียนก็ได้ช่วยเหลือฮัตโตริชิฮิโระเอาไว้จากนั้นเขาก็ได้ควบคุมสำนักนินจาอิงะในที่สุด ซึ่งฮัตโตริชิฮิโระรับปากเอาไว้ว่าเขาจะไม่ต่อสู้กับองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าแต่เขากลับทำการกวาดล้างเขี้ยวหมาป่าในญี่ปุ่นจนทำให้พี่น้องหน่วยกรงเล็บหมาป่าล้มตายกันหลายคนและชิงเฟิงเองก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด ดังนั้นเย่เชียนจะทนอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร?

ในตอนเย็นม่อหลงและคนอื่นๆ ออกจากโรงแรมกันทุกคนส่วนเย่เชียนก็พักอยู่ในห้องเพียงลำพังเพราะถ้ามีคนมารวมกันมากเกินไปก็จะเป็นเป้าหมายของศัตรูได้ นอกจากนี้เย่เชียนได้ทำการแปลงโฉมตัวเองแล้วดังนั้นเขาจึงยังสามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้อยู่ เย่เชียนไม่ได้ออกไปไหนตอนกลางคืนและสั่งให้บริกรส่งอาหารมาที่ห้องของเขาโดยตรง

หลังอาหารเย็นเย่เชียนนั่งลงบนโซฟาและคุกเข่าลงจากนั้นก็หลับตาและตั้งสมาธิเข้าไปข้างในตันเถียนและสิ่งที่ดูเหมือนเมล็ดถั่วเหลืองเหมือนจะสัมผัสได้ถึงจิตสำนึกของเย่เชียนและมันก็เริ่มหมุนราวกับว่ามันกำลังแสดงตัวตน เมื่อเทียบกับครั้งก่อนเห็นได้ชัดว่าตอนนี้มีขนาดใหญ่กว่ามากและพลังปราณที่บรรจุอยู่ภายในนั้นก็บริสุทธิ์กว่ามาก พลังปราณที่หมุนเวียนก่อนหน้านี้เป็นเพียงน้ำหยดแต่ตอนนี้ราวกับน้ำในทะเลสาบ ดูเหมือนว่าทุกครั้งที่เย่เชียนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้วพลังในร่างกายจะเปลี่ยนไปและมันยิ่งบริสุทธิ์และยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งทำให้เย่เชียนอดคิดไม่ได้ว่านี้การขัดเกลาพลังเหล่านี้จำเป็นต้องอยู่ใกล้ๆ ผู้หญิงอย่างเดียวอย่างนั้นเหรอ?

อย่างไรก็ตามเย่เชียนยังคงกังวลเล็กน้อยเพราะเมื่อพิจารณาจากอัตราการเติบโตของพลังปราณในปัจจุบันแล้วเห็นได้ชัดว่ามันพัฒนาไปไวมากเกินไป หากวันหนึ่งร่างกายของเขาไม่สามารถทนต่อพลังขนาดใหญ่ได้ร่างกายของเขาจะเป็นอย่างไร ร่างของเขาจะแตกสลายหรือไม่? การที่พลังปราณในร่างกายของคนๆหนึ่งหมุนเวียนอย่างบ้าคลั่งนั้นมันจะไปทำลายเส้นประสาทของร่างกายหรือไม่? หากเป็นกรณีนี้เย่เชียนจะรู้สึกหดหู่อย่างมากดังนั้นเขาจึงกังวลเกี่ยวกับมัน ด้วยเหตุนี้เขาก็จงใจระงับความเร็วในการฝึกฝนของตัวเองและจุดประสงค์คือการหาวิธีที่ดีกว่าโดยเร็วที่สุด อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาฝึกฝนไม่เคยมีใครรู้จักและเขาก็ได้แต่พึ่งพาตัวเองเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีช่องว่างระหว่างเขากับปรมาจารย์ที่แท้จริงอยู่และไม่ว่าเขาจะพบหนทางที่ดีกว่าหรือไม่ถึงยังไงเขาก็ยังต้องฝึกฝนอยู่เสมอเพราะถ้าไม่แข็งแรงขึ้นก็จะถูกคนอื่นข่มเหงนั่นเอง

ดูเหมือนว่าเมล็ดถั่วเหลืองจะสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณของเย่เชียนและดูเหมือนว่ามันจะหมุนอย่างรวดเร็วราวกับว่าต่อต้านว่าทำไมเย่เชียนถึงชะลอการฝึกฝนและขัดเกลา เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะยอมรับความเป็นจริงนี้เพราะตราบใดที่มันยังดำเนินต่อไปร่างกายก็อาจจะสามารถเสื่อมสภาพได้เช่นกันและตอนนี้ที่เย่เชียนจงใจลดความเร็วในการฝึกฝนของเขาซึ่งทำให้พลังปราณในร่างกายดูเหมือนจะไม่พึงพอใจนัก แน่นอนว่ามันไม่มีชีวิตแต่ดูเหมือนว่าจะใช้วิธีเฉพาะของตัวเองเพื่อระบายความไม่พอใจราวกับว่ามันมีชีวิตนั่นเอง

อย่างไรก็ตามเย่เชียนไม่รู้เรื่องนี้เลยเพราะมันหมุนอย่างรวดเร็วไปทั่วร่างกายตามเส้นประสาทและทำให้เขารู้สึกสบายขึ้น นี่คือสิ่งล่อใจของมารและปีศาจในตัวงั้นหรือ? มันพยายามจะล่อใจเย่เชียนด้วยความรู้สึกสบายๆ นี้หรือไม่? เย่เชียนไม่รู้แต่เขาจมอยู่ในความรู้สึกนี้จริงๆ เพราะสองสิ่งที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของผู้ชายคือการได้อยู่กับผู้หญิงและการได้อ่านหนังสือตอนเข้าห้องน้ำนั่นเอง แต่มันดูเหมือนจะเทียบไม่ได้กับความรู้สึกนี้เลย

“ฉันสัญญาเลยว่าหลังจากที่ฉันได้ต่อสู้กับไป๋ฮวยแล้วฉันจะเร่งการฝึกฝนของฉันและตั้งใจกับมัน..ฉันไม่สนแล้วว่าเขาจะอยู่หรือตายในอนาคต” เย่เชียนพึมพำกับตัวเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน