ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 985

ตอนที่ 985 พี่น้องคือพี่น้อง คนรักคือของนอกกาย!

200,000 หยวนเป็นเพียงน้ำหยดหนึ่งในถังสำหรับเย่เชียนและมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเพราะเย่เชียนต้องการดูว่าฟู่เซิงและเยว่เหอตูนั้นมีความพยายามและความสามารถมากแค่ไหนและพวกเขาจะอดทนกับความลำบากได้หรือเปล่า ซึ่งนี่เป็นการทดสอบสำหรับพวกเขาดังนั้นการเสียเงินจึงไม่ใช่สิ่งที่สำคัญเพราะสิ่งสำคัญคือพวกเขาสามารถเรียนรู้จากประสบการณ์ครั้งนี้ได้มากแค่ไหนนั่นเอง

วันรุ่งขึ้นเย่เชียนกับหยุนโอ่วเทียนก็โอนเงินให้กับฟู่เซิงและเขาก็เริ่มดำเนินการต่างๆ ส่วนเยว่เหอตูก็ไปลาออกจากงานพาร์ทไทม์และเตรียมตัวสำหรับอาชีพการงานครั้งแรกในชีวิต ซึ่งเงิน 200,000 หยวนนั้นเป็นตัวเลขที่เกินความคาดหมายสำหรับเยว่เหอตูมาก ดังนั้นเงินจำนวนนี้จึงทำให้เยว่เหอตูไม่กล้าที่จะประมาทเลยแม้แต่น้อยและเขาก็อุทิศตัวเองให้กับงานนี้และทำงานอย่างหนักเพื่อทำให้สิ่งต่างๆดีขึ้นและคว้าโอกาสนี้เอาไว้

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่ซือก็ปรากฏขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและเธอก็ชวนเพื่อนร่วมหอพักของเย่เชียนทุกคนมางานเลี้ยงมื้อเย็นด้วยกันในตอนเย็น ซึ่งดูเหมือนว่าเธอกำลังเตรียมที่จะสร้างอำนาจของพี่สะใภ้ให้กับทุกคน ซึ่งเย่เชียนก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรและบอกกับเพื่อนในห้องพักว่าเกิดอะไรขึ้นและบอกให้พวกเขาพาคนที่ชอบมาเข้าร่วมงานเลี้ยงมื้อเย็นด้วย

เยว่เหอตูกับหยุนโอ่วเทียนนั้นโสดและยังไม่มีใครที่ชอบดังนั้นพวกเขาจึงไปตัวคนเดียว ส่วนฟู่เซิงนั่นก็ไล่จีบผู้หญิงคนหนึ่งราวกับไฟที่โหมกระหน่ำดังนั้นเย่เชียนจึงพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าถ้าฟู่เซิงสามารถเชิญเธอมาคืนนี้ได้ตนก็จะสนับสนุนเขา ซึ่งนั่นอาจมีผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดและฟู่เซิงเองก็ชัดเจนเช่นกันว่าถ้าเธอตกลงที่จะมาร่วมงานเลี้ยงกับเขานั่นก็เทียบเท่ากับการยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอแล้ว

งานเลี้ยงมื้อเย็นถูกจัดขึ้นที่ร้านอาหารสุดหรูในเมืองซีจิง ซึ่งเย่เชียนกับหลี่ซือก็มาก่อนใครและเห็นได้ชัดว่าหลี่ซือดูตื่นเต้นมาก แลเธอพร้อมที่จะทำให้ดีในคืนนี้และสร้างสถานการณ์เป็นสะใภ้ต่อหน้าเพื่อนร่วมห้องของเย่เชียนอย่างสมบูรณ์แบบ

ในเวลานี้หยุนโอ่วเทียนและเยว่เหอตูก็เข้ามาพร้อมกันและเหลือเพียงฟู่เซิงคนเดียว ซึ่งหลังจากรอประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆด้วยใบหน้าที่อ้างว้างจนเห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา “เกิดอะไรขึ้น” เย่เชียนถาม

“เธอบอกกับฉันว่าเราไม่เหมาะสมกัน..ที่ผ่านมาขอบคุณที่ฉันคอยดูแลเธอและเธอหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันในอนาคต” ฟู่เซิงพูดด้วยความผิดหวัง “เธอกำลังจีบกับประธานรุ่นนักศึกษาอยู่”

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มที่ปลอบใจว่า “คิดซะว่ามันเป็นประสบการณ์ในชีวิต..ฉันเองก็คิดว่านายไม่เหมาะสมกับผู้หญิงคนนั้นหรอกเพราะเธอร้ายเกินไป..นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอนายรับมือเธอไม่ไหวหรอก..เอาเถอะมันไม่มีอะไรน่าละอายใจเลยเพราะงั้นนายต้องแบกรับความพ่ายแพ้บ้างถึงจะเติบโตได้”

“เข้าใจแล้ว..มันบ้ามาก..มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ผู้ชายแมนๆอย่างฉันจะต้องไล่ตามผู้หญิง..เธอสิที่เป็นฝ่ายต้องเสียใจ!” ฟู่เซิงพูดและดูตลกขบขันจนทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็ตบไหล่ฟู่เซิงและพูดว่า “ถ้านายสามารถเปลี่ยนบาดแผลทางจิตใจให้เป็นแรงผลักดันในการต่อสู้ของนายล่ะก็นายจะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน..อันที่จริงรักแท้ในมหาวิทยาลัยก็มีไม่มากนักหรอกและน้อยมากที่จะคงอยู่ได้นาน..สุดท้ายก็ต้องแยกทางกันอยู่ดีเพราะงั้นตอนนี้นายควรใช้เวลาสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัยที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนายเพื่อตั้งใจเรียนและทำงานเพื่อที่จะได้ประสบความสำเร็จ!..ซึ่งในเวลานั้นนายจะพบว่าผู้หญิงนับไม่ถ้วนจะคุกเข่าต่อหน้าของนายและแม้แต่ดารานักแสดงก็จะกลายเป็นของเล่นของนายได้อย่างง่ายดาย!”

ฟู่เซิงพยักหน้าอย่างหนักหน่วง “ฉันเข้าใจแล้วพี่น้องก็คือพี่น้องส่วนคนรักก็แค่ของนอกกาย..ยัยผู้หญิงร้อยมารยา” จากนั้นเมื่อเห็นหลี่ซือข้างๆเย่เชียนแล้วฟู่เซิงก็ยิ้มอย่างเขินอายและพูดว่า “เอ่อฉันไม่ได้พูดถึงเธอนะ..เธอไม่เหมือนพวกนั้น” หลังจากหยุดไปชั่วขณะฟู่เซิงก็พูดต่อ “ตอนนี้ฉันสงสารประธานรุ่นคนนั้นซะแล้ว..เธอคงรอกินกระดูกของเขาและสูบเลือดสูบเนื้อของเขาอย่างแน่นอน”

เย่เชียนเข้าใจดีเพราะตอนนี้ฟู่เซิงเสียหน้าอย่างรุนแรงในวันนี้ “เขาคือคนที่ไล่จีบฉันเมื่อวานนี้” เมื่อหลี่ซือพูดออกมาทันใดนั้นเย่เชียนก็นึกถึงเด็กหนุ่มที่ขู่จะฟ้องอาจารย์เพื่อหักคะแนนจิตวิสัยของเขาเมื่อวานนี้ จากนั้นเย่เชียนก็พูดว่า “นายต้องการสั่งสอนบทเรียนเขางั้นเหรอ?”

“ไอ้หมอนั่นน่ะเหรอ..อย่าให้ฉันเจอหน้ามันจะดีกว่าไม่งั้นไอ้หมอนั่นซวยแน่” ฟู่เซิงพูด

“การทำร้ายร่างกายไม่ใช่ทางออกในการแก้แค้นเสมอไปเพราะมันมีอยู่หลายวิธีที่จะแก้แค้น” เย่เชียนพูดต่อ “เรื่องนี้ปล่อยให้ฉันเป็นคนจัดการเถอะ..ฉันมีวิธีของฉันและฉันรับรองได้เลยว่านายจะต้องพอใจอย่างแน่นอน”

ฟู่เซิงนั้นมองเย่เชียนอย่างว่างเปล่าและไม่รู้ว่าทำไมแต่เขาเชื่อว่าเย่เชียนสามารถทำสิ่งที่เขาพูดได้อย่างแน่นอนและหลังจากนั้นทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไรอีกและเริ่มกินมื้อเย็นกันอย่างเอร็ดอร่อย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน