ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 10
ตอนที่ 10 จัดตั้งหน่วยลาดตระเวน
หลังจากหลี่ต้าต่งออกเดินทางแล้ว เหอฉยงเหลียนก็มาหาในวันเดียวกัน
หลินอวี้ทักทายอย่างมีความสุข “พี่สาว…”
นางสังเกตเห็นร่องรอยความตื่นตระหนกบนใบหน้าของเหอฉยงเหลียน
“เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวหรือ?”
สวี่หยางผู้เพิ่งกลับมาจากทุ่งนาก็เข้ามาหาด้วยความสงสัย พร้อมกับสัญชาตญาณที่กำลังบอกเจ้าตัวว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเหอฉยงเหลียน
“มีศพ มีศพร่างหนึ่ง เมื่อครู่ข้าลงไปทำงานในทุ่งนาแล้วเจอศพผู้หญิงอยู่ที่นั่น ฮือ ๆ ๆ นางถูกเปลื้องผ้าหมดเลย!”
สวี่หยางคิ้วขมวดทันทีที่ได้ยินเช่นนี้ “มา พาข้าไปดูหน่อย”
ไม่ว่าอย่างไรศพก็ปรากฏขึ้นใกล้บ้าน เรื่องนี้นับว่าร้ายแรงนัก
ในไม่ช้า เพื่อนบ้านก็มาถึงทุ่งนาของตระกูลหลี่
ศพอยู่ในคูน้ำขนาดเล็กข้างที่ดินของตระกูลหลี่ โดยน้ำบริเวณดังกล่าวไหลลงมาจากต้นน้ำ ซึ่งในยามปกติแล้วทุกคนจะตักน้ำจากที่นี่เพื่อนำไปใช้ทำนา
“นางคือแม่หม้ายอู๋จากต้นน้ำทางโน้นไม่ใช่หรือ”
ใครบางคนจำได้ทันทีที่มาถึง
“ใช่จริงด้วย ข้าได้ยินมาว่านางหายไปสองวันแล้ว”
“คงลอยมาตามน้ำไม่ผิดแน่ นางตายได้น่าเวทนาเหลือเกิน กระทั่งร่างกายหลายส่วนยังอยู่ในสภาพบิดเบี้ยวผิดรูป”
เห็นได้ชัดว่าไม่มีทรัพย์สินอยู่บนร่างดังกล่าว แสดงว่าเป็นฝีมือของโจรชั่วไม่ผิดแน่
“หญ้าหลิงซวีทางต้นน้ำโตเร็ว ว่ากันว่ามีหลายคนถูกปล้นชิงทรัพย์ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา”
หลายคนเริ่มตื่นตระหนก โดยเฉพาะผู้บำเพ็ญมนุษย์หญิงบางคนที่กอดสามีเอาไว้แน่น
“ดูท่าว่าครั้งหน้าพวกเราต้องยกระดับการลาดตระเวนแล้ว หลังจากผ่านช่วงนี้ไปก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น สวี่หยาง ผู้ชายส่วนใหญ่ในถนนหยางหลิ่วต่างก็เข้าร่วมกันทั้งนั้น แล้วเจ้าล่ะ?”
สวี่หยางเหลือบมองคนที่เพิ่งเอ่ยเช่นนั้นออกมา
ผู้พูดมีรูปร่างเตี้ย สวมชุดคลุมสีเทา ความผันผวนของพลังวิญญาณค่อนข้างรุนแรง
ชื่อของชายผู้นี้คือจางเถี่ย เขามาจากหน่วยล่าสัตว์อสูร พละกำลังอยู่ที่ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับห้า กล่าวได้ว่าเป็นรองเพียงพี่น้องนักเล่นแร่แปรธาตุ ดังนั้นผู้คนในชุมชนจึงเชื่อฟังอีกฝ่าย
แม้การไม่เข้าสังคมจะไม่ผิด แต่การปล่อยให้ภรรยาตกอยู่ในอันตรายเนื่องจากการลาดตระเวนย่อมเป็นเรื่องที่รับไม่ได้
ดังนั้นสวี่หยางจึงกล่าวปฏิเสธไป “พี่จางก็รู้ว่าข้าเพิ่งแต่งภรรยา นางเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา หากข้าออกจากบ้านไปโดยไม่มีคนอื่นคอยอยู่เป็นเพื่อนนางคงอันตรายเกินไป”
“นั่นเป็นเหตุผลที่ต้องจัดเวรลาดตระเวน พวกข้าบางคนก็มีมนุษย์อยู่ในครอบครัว แล้วเหตุใดถึงยังออกมาลาดตระเวนได้เล่า?”
“ใช่แล้ว หากเจ้าไม่เข้าร่วมแล้วเกิดอะไรขึ้นมา หน่วยลาดตระเวนก็จะไม่ให้การช่วยเหลือนะ”
ผู้ติดตามสองคนซึ่งอยู่ด้านหลังจางเถี่ยบอก
จางเถี่ยพลันยกมือขึ้น ทั้งสองพลันหุบปากฉับ
“สวี่หยาง ทุกคนที่นี่ต่างทราบกันว่า ข้าจางเถี่ยเป็นคนดี ไม่เคยปล่อยให้คนที่ติดตามต้องลำบาก การลาดตระเวนจัดขึ้นเพื่อความปลอดภัยของทุกคน ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการ ข้าก็จะไม่บังคับ แต่อย่างน้อยก็ต้องมีส่วนร่วมบ้าง”
“ในกรณีนี้ พวกข้าจะเก็บค่าคุ้มครองแต่ละครัวเรือน สามสิบเศษหินวิญญาณ”
เศษหินวิญญาณสามสิบก้อนถือว่าไม่มาก แลกกับการมีคนคอยลาดตระเวน และความปลอดภัยที่ดีขึ้น
“ได้”
สวี่หยางเป็นคนใจกว้าง
อาจกล่าวได้ว่าเขาในตอนนี้ร่ำรวยที่สุด ชายหนุ่มจึงไม่ลังเลที่จะใช้เงินจำนวนเล็กน้อยเช่นนี้
เมื่อเห็นสวี่หยางพร้อมจ่าย จางเถี่ยก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ไม่ต้องห่วง หน่วยลาดตระเวนมีมากกว่าสิบคนและแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม พวกข้าจะทำให้ละแวกบ้านของเจ้าปลอดภัยอย่างแน่นอน”
“ขอบคุณมาก พี่จาง”
จากนั้นศพก็ถูกพวกเขาขนย้ายออกไป
หลังจากกลับมาแล้ว หลินอวี้ก็ไปที่บ้านของเหอฉยงเหลียนเพื่อปลอบประโลมนาง
สวี่หยางรู้สึกขบขันเล็กน้อย แม้เหอฉยงเหลียนจะเป็นผู้บำเพ็ญมนุษย์ แต่กลับไม่กล้าหาญเท่าหลินอวี้
คืนนั้นเองสวี่หยางก็สัมผัสได้ว่าจางเถี่ยกำลังลาดตระเวนบริเวณใกล้เคียงพร้อมกับคนของเขา
…
ชายหนุ่มคิ้วขมวดทันทีที่พบว่าแต้มคะแนนพิเศษที่ได้รับในเช้าวันต่อมาค่อนข้างน้อย
[ท่านกับภรรยาใช้เวลาทั้งวันอย่างราบเรียบ จึงได้รับแต้มคะแนนพิเศษ 10 แต้ม]
“เกิดอะไรขึ้น? นางเริ่มเบื่อไวขนาดนี้เชียวหรือ? หรือว่าจะเป็นอาถรรพ์เจ็ดปี*[1]?”
สวี่หยางวิเคราะห์ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนนี้นางพูดถึงความตายของใครบางคน โดยบอกว่าศพของผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวมาก
และช่วงที่เสพสังวาสหลังจากนั้น เห็นได้ชัดว่านางหมดความสนใจไปแล้ว
แต่เพื่อตอบสนองความต้องการของเขา นางจึงไม่ได้พูดอะไร
“ดูท่าว่าพอเจ้าไม่สนใจข้า แต้มคะแนนพิเศษที่ได้ก็จะลดลงสินะ”
เขาได้แต่ส่ายหน้า พลางคิดว่า ‘ดีที่ข้าสั่งสมคะแนนพิเศษไว้ก่อนหน้านี้’
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ย่างก้าวสู่วิถีเซียน