ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 112

บทที่ 112 ภายหน้า ข้าคงต้องเกาะเจ้ากินแล้ว

ชอบสิ แน่นอน

ชายใดบ้างจะไม่พิสมัยภรรยาผู้เป็นฝ่ายริเริ่ม?

หลินหวั่นชิงกล่าวยิ้ม ๆ “โอสถนี้มีผลกับผู้มีความประทับใจที่ดีต่อกันเท่านั้น หากในใจนึกรังเกียจ มันก็รังแต่จะทวีความรังเกียจ”

“หวั่นชิง เจ้าทำเช่นนี้ ข้าย่อมต้องทำโทษเจ้าให้สาสม นอนลง!”

สวี่หยางกล่าวอย่างเปี่ยมคุณธรรม

หลินหวั่นชิงทำท่าทางน่าสงสาร “สหายเต๋าสวี่ ไว้ชีวิตข้าด้วย”

ไม่ยักรู้ว่าหลินหวั่นชิงจะรู้จักการเล่นสวมบทบาท ยิ่งเล่นยิ่งตีบทแตกไปใหญ่แล้ว

หนึ่งชั่วยามต่อมา

ทุกฝ่ายล้วนสดชื่นแจ่มใส

โอสถเสน่หาเช่นนี้ให้ผลไม่เลว ทำให้ไม่รู้สึกเหนื่อยได้จริง ๆ

สวี่หยางกล่าวได้เต็มปากว่าชอบมันสุด ๆ

“หวั่นชิง เหตุใดเฉินหู่จึงฟังเจ้านัก?” ขณะโอบกอดหลินหวั่นชิง สวี่หยางก็ถามขึ้น

“เฉินหู่เป็นเช่นนี้เสมอ สมาคมหู่เวยของเขามีตระกูลหลินของข้าให้การสนับสนุนอยู่ เขามีบุคลิกระมัดระวัง บุคคลระดับสูงผู้ใดจากตระกูลหลินของข้าล้วนไม่กล้าล่วงเกิน! ครั้งหนึ่ง ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองเคยคิดดึงเขามาเข้าพวก แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างสุภาพกลับไปทั้งสิ้น”

“ดึงมาเป็นพวก?” สวี่หยางจับใจความได้ “ดูเหมือนตระกูลหลินของเจ้าจะมีหลายฝ่ายนะ”

“อื้อ ใช่เลย สงครามภายในทั้งนั้นแหละ”

แล้วหลินหวั่นชิงก็เริ่มสาธยาย

ขณะนี้ ผู้นำตระกูลหลิน หลินอีหลุนและผู้อาวุโสสูงสุดล้วนเป็นผู้บำเพ็ญขอบเขตสร้างรากฐานขั้นปลาย4!

ทว่าคนทั้งสองชรามากแล้ว เหลืออายุขัยอีกไม่ถึงสามสิบปี

เมื่อทราบว่าพวกตนอยู่ได้อีกไม่นาน ทั้งสองจึงตัดสินใจฝึกฝนคนหนุ่มสาวสักคนให้บรรลุขอบเขตสร้างรากฐานขั้นกลางภายในอายุสามสิบให้ได้สักคน

หลังจากมาถึงขอบเขตสร้างรากฐานขั้นกลาง ก็จะมีหวังบรรลุขั้นปลาย ก่อนจะไปถึงขอบเขตจินตาน!!

เพื่อคัดเลือกผู้สืบทอดที่ถูกต้อง ในยามแรก ทั้งสองจึงจับตามองสองคนที่มีโอกาสเป็นไปได้

หนึ่งคือหลานของผู้อาวุโสใหญ่ อีกหนึ่งคือบุตรชายของผู้อาวุโสรอง

ผู้น้อยทั้งสองมีการฝึกฝนขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้าแล้ว ขณะนี้พวกเขาขาดเพียงยาสร้างรากฐานหนึ่งเม็ด ก็จะทะลวงสู่ขอบเขตสร้างรากฐานขั้นต้นได้

กล่าวได้ว่าอนาคตไร้จำกัด

แต่พวกเขาไม่คาดเลยว่าหลินหวั่นชิงจะถูกผู้อาวุโสสามเชิญตัวกลับมา

ผู้อาวุโสสามนี้ก็คือลุงใหญ่ของหลินหวั่นชิง

หลินหวั่นชิงมากสามารถที่สุดในหมู่ทายาทรุ่นเยาว์ของตระกูลหลิน การกลับมาของนางย่อมดึงความสนใจของผู้นำตระกูลและผู้อาวุโสสูงสุด

หลังฝึกฝนปีกว่า หลินหวั่นชิงก็เผยความสามารถยอดเยี่ยมออกมาอีกครั้ง จึงเกิดข่าวลือว่าหลินหวั่นชิงมีโอกาสก่อจินตานสูงที่สุด

สองเครือญาติฝ่ายผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรอง แม้ยามนี้จะมีขอบเขตสูงกว่าระดับหนึ่ง แต่พวกเขาก็เติบโตมาด้วยทรัพยากรมหาศาล

แต่หลินหวั่นชิงเล่า?

ตลอดกาลผ่านมา นางอยู่ลำพังนอกตระกูล แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ นางก็ยังเพิ่มพูนการฝึกฝนสู่ระดับแปด ต่ำกว่าพวกเขาเพียงระดับเดียวได้

เมื่อเกิดความคิดนี้ ผู้นำตระกูลและผู้อาวุโสสูงสุดก็ให้ค่าหลินหวั่นชิงมากขึ้น ทำให้นางกลายเป็นเสี้ยนตำใจของผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสรอง

“ขณะนี้ ผู้อาวุโสทั้งสองกำลังแอบชักจูงคนมาเข้าฝ่าย หวังว่าคนเหล่านั้นจะช่วยสนับสนุนแลกกับโอสถวิญญาณ ขณะที่ฝ่ายลุงใหญ่ของข้ามีคนน้อยที่สุด”

หลินหวั่นชิงกล่าวอย่างอับจน

“เวลา หวั่นชิง สิ่งที่เจ้าขาดในขณะนี้คือเวลา ขอเพียงเจ้ามีเวลามากพอ การฝึกฝนของเจ้าก็จะก้าวข้ามสองคนนั้นในไม่ช้าก็เร็ว”

สวี่หยางตบต้นขาขาวนุ่มนิ่มของนางพลางกล่าวปลอบใจเบา ๆ

“ลุงใหญ่ของข้าบอกว่า ผู้นำตระกูลและผู้อาวุโสสูงสุดหารือกันไว้ว่าอย่างมากที่สุด พวกเขาก็จะให้เวลาว่าที่ผู้สืบทอดทั้งสามห้าปี และในห้าปีนี้ หากคิดเป็นผู้สืบทอด ก็ต้องบรรลุสามเงื่อนไขให้ได้ก่อน”

“เงื่อนไขแรกคือบรรลุสู่จุดสูงสุดของขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้า”

“สองคือฝึกฝนเคล็ดปลูกถ่ายพินิศวิญญาณ อย่างน้อยต้องเป็นผู้ปลูกถ่ายวิญญาณระดับสองขั้นกลาง”

“สามคือเอาชนะว่าที่ผู้สืบทอดอีกสองคน”

“ผู้บรรลุทั้งสามเงื่อนไขจะได้ยาสร้างรากฐานจากตระกูล และหลังจากสร้างรากฐานลุล่วง ก็จะได้รับการฝึกฝนดูแลในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลอย่างสมบูรณ์!”

สวี่หยางแย้มยิ้ม “หวั่นชิง เวลาห้าปีนี้ ถึงจะบอกว่าเป็นเวลาให้ทุกผู้เสมอกัน แต่ที่จริงคงต้องบอกว่าเป็นการให้เวลาเจ้าคนเดียวมากกว่า เพราะถึงอย่างไร คนทั้งสองก็ฝึกฝนถึงขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้ากันแล้ว มีเพียงเจ้าที่ยังตามไม่ทัน ข้าเดาว่าผู้นำและผู้อาวุโสสูงสุดยังคงให้ค่าเจ้าสูงกว่าคนอื่นนะ”

“ลุงใหญ่และพ่อแม่ข้าก็คิดเช่นนั้น ขณะนี้ เป้าหมายสองข้อแรกนับว่าง่าย แต่สิ่งที่ข้ากังวลคือจะเอาชนะอีกสองคนเช่นไรดี ทั้งสองอายุมากกว่าข้า และเจนการต่อสู้กว่าข้านัก”

หลังเสวนากันครู่หนึ่ง ทุกคนก็ล้วนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

สวี่หยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ก่อนจะไปนอน สามีผู้นี้อยากประกาศข่าวดีเรื่องหนึ่ง”

ดวงตากระจ่างพราวสามคู่หันจ้องสวี่หยางอย่างฉงนใจท่ามกลางแสงเทียน

สวี่หยางแย้มยิ้ม ก่อนจะทำเล่นตัว “แต่ข้าจะยังไม่บอก ลองเดาดูก่อนสิ”

เสิ่นม่านอวิ๋นได้ยินเช่นนี้ก็ร้อนใจ “แหม สหายเต๋าสวี่ ยังพูดจามีลับลมคมในอีก รีบพูดออกมานะ ไม่เช่นนั้นเจ้าโดนแน่”

นางตะครุบคุนคุนของสวี่หยาง

สวี่หยาง “……”

เสิ่นม่านอวิ๋นผู้นี้หาเรื่องโดนดีเสียแล้ว

แต่ข้ายังเหนื่อยไม่หาย ดังนั้นจะปล่อยนางไปก่อน

ขณะเดียวกันนั้น ปราณของสวี่หยางแผ่ออกมา

“ขอบเขตกลั่นลมปราณ… ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้า!”

ดวงตาทั้งสามคู่เบิกกว้างพร้อมเพรียง

“เจ้าฝึกฝนถึงขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้าตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

หลินหวั่นชิงตกตะลึง

เสิ่นม่านอวิ๋นคว้ามือสวี่หยาง “สามี ข้าตื่นเต้นยิ่งนัก”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน