ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 119

บทที่ 119 ปฏิเสธฟ่านเสียวอวี่อย่างสุภาพ

การค้นพบนี้ทำให้สวี่หยางตกตะลึง

ก่อนหน้านี้เขาทราบมาว่าตระกูลหลินไม่เป็นหนึ่งเดียวกันจนมีการต่อสู้ภายในเพื่อแย่งชิงอำนาจอย่างดุเดือด

ทั้งผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองต่างขับไล่หลินหวั่นชิง

แต่เขาไม่คาดคิดว่าคนจากตระกูลเดียวกันจะอยากสังหารหลินหวั่นชิงถึงเพียงนี้

“เมื่อครู่นี้ หลินเวยกับซ่งผิงบอกว่ากำลังกลั่นยาสร้างรากฐานให้เขา เขาที่ว่าคือใคร? ซ่งผิงอยากกลั่นยาสร้างรากฐานล่วงหน้างั้นหรือ?”

“หรือว่าเขาอยากกลั่นยาสร้างรากฐานให้กับลูกชาย?”

หลังจากครุ่นคิด สวี่หยางก็ส่ายหน้า

เป็นไปไม่ได้

ตามกฎของตระกูลหลิน หากมีการกำหนดทายาทคนต่อไป ตระกูลหลินจะต้องมอบยาสร้างรากฐานหนึ่งเส้นวิถีให้

นี่คือเป้าหมายที่ทั้งสามฝ่ายกำลังต่อสู้กัน

ซ่งผิงสามารถกลั่นยาสร้างรากฐานได้ แต่คุณภาพของการกลั่นอยู่ในขั้นปานกลาง ทำให้ผู้อาวุโสใหญ่อาจดูแคลนก็เป็นได้

“แล้วยาสร้างรากฐานมีไว้เพื่อใคร?”

ทันใดนั้น สีหน้าของสวี่หยางเปลี่ยนไปก่อนจะคาดเดาถึงความเป็นไปได้

“หรือว่าเพื่อตัวเอง??”

อยู่ที่นี่นานกว่านี้ไม่ได้แล้ว

ต้องแจ้งข่าวนี้ให้หลินหวั่นชิงทราบโดยเร็วที่สุด

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว

สวี่หยางเรียกหนูสุ่ยหลิง

ขณะอยู่ที่ท่าเรือ มันวิ่งมาหาสวี่หยางแล้วมุดเข้าไปในอ้อมแขน

คราวนี้ เขาไม่เลือกที่จะจ้างเรือ แต่ใช้เรือเหาะที่ได้รับมาจากหลินหวั่นชิงเพื่อออกจากที่นี่

…

หลังจากกลับมาที่บ้านชิงเฟิง

สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือฟ่านเสียวอวี่ยังไม่กลับมา

เขาไม่ได้ถามว่าฟ่านเสียวอวี่ไปไหน แต่เลือกที่จะติดต่อหาหลินหวั่นชิงแทน นางบอกว่าคืนนี้ว่าง พร้อมบอกว่าจะมาที่เกาะหงเยี่ยเพื่อพบกับเขา

ตกเย็น

เนื่องจากหลินหวั่นชิงกำลังจะมา เสิ่นม่านอวิ๋นกับหลินอวี้จึงนำสุราและอาหารเลิศรสขึ้นโต๊ะ

ทุกร้านค้าบนท้องถนนปิดไปหมดแล้ว มีเพียงร้านของสวี่หยางเท่านั้นที่ยังคงเปิดอยู่ หลังจากรออยู่สักพัก ในที่สุดหลินหวั่นชิงก็เข้ามาในบ้าน

หลินอวี้ปิดประตูอย่างรู้งาน

“สามี”

สวี่หยางขยับจมูกเพื่อสูดดมกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์

“หวั่นชิง วันนี้เจ้าก็ตัวหอมอีกแล้ว”

สวี่หยางรู้สึกประทับใจเล็กน้อย

หลินหวั่นชิงเหลือบมองเขาแล้วเอ่ยตามความจริง “เจ้าเป็นผู้ชายของข้า เจอกันทั้งที ข้าจึงเลือกกลิ่นนี่มาเป็นพิเศษเลยละ”

“กินข้าวกันก่อนเถอะ ข้ามีเรื่องสำคัญจะบอก”

เสิ่นม่านอวิ๋นรินสุราให้หลินหวั่นชิง ทั้งสี่คนใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข

ระหว่างรับประทานอาหาร สวี่หยางเล่าเหตุการณ์ที่เจอบนเกาะซวงจื้อให้ฟัง

สิ้นคำ เขาตกรางวัลให้หนูสุ่ยหลิงที่นอนอยู่มุมหนึ่งของโต๊ะด้วยปลาเขียววิญญาณทั้งตัว

“จี๊ด จี๊ด จี๊ด!!”

เมื่อเห็นว่าเจ้าของใจดีถึงขนาดมอบปลาเขียววิญญาณให้ หนูสุ่ยหลิงแทบกระโดดตัวลอยด้วยความตื่นเต้นขณะคาบมันไปที่มุมหนึ่งแล้วเริ่มกิน

“จะว่าไป ความสัมพันธ์ระหว่างซ่งผิงกับหลินเวยถูกค้นพบได้ก็ต้องขอบคุณหนูสุ่ยหลิง”

หนูสุ่ยหลิงมีขนาดเล็กและสามารถปกปิดกลิ่นอายได้ดียิ่ง มันซ่อนอยู่ใต้ดินจนยากที่คนอื่นจะตรวจจับได้!

ดังนั้น แม้แต่คนที่มีอำนาจอย่างหลินเวยก็ยังยากที่จะตรวจจับตัวตนของหนูสุ่ยหลิงพบ

“หวั่นชิง หลังจากนี้เจ้าจะจัดการกับหลินเวยอย่างไร? เขาสมคบคิดกับคนนอกเพื่อมาทำร้ายเจ้า มันเป็นเรื่องที่ไม่อาจอภัยให้ได้” เสิ่นม่านอวิ๋นเอ่ยคำอย่างเกรี้ยวกราดทันที

หลินหวั่นชิงถอนหายใจ “ที่จริงแล้วลุงใหญ่กับข้าคาดเดากันเอาไว้แล้ว พวกข้าสงสัยว่ามือขลุ่ยชั่วร้ายเองก็มีความสัมพันธ์กับหลินเวย! เป้าหมายของมันคือการกำจัดข้าเพื่อนำยาสร้างรากฐานขั้นหนึ่งเส้นวิถีไปให้ลูกชาย!”

“ตอนนี้ยาสร้างรากฐานอยู่ในกำมือของผู้นำตระกูล หลังจากเอาชนะผู้สืบทอดอีกสองคนได้ภายในห้าปี ยานั่นจะเป็นของข้า”

สวี่หยางเอ่ยคำ “เจ้าได้คุยเรื่องนี้กับลุงใหญ่แล้วแจ้งผู้นำตระกูลหรือยัง”

“ข้าเกรงว่ากว่าผู้นำตระกูลจะเดินทางไปถึงเกาะซวงจื้อ ซ่งผิงคงจะหนีไปไกลแล้ว! ยิ่งกว่านั้น ต่อให้ซ่งผิงใช้ชีวิตอยู่บนเกาะซวงจื้อ หลินเวยก็คงทำไม่รู้ไม่เห็น ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้อาวุโสสูงสุด หากไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด แม้แต่ผู้นำตระกูลก็ทำอะไรไม่ได้”

หลินหวั่นชิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงซับซ้อน

“หมายความว่าพวกเราตั้งรับได้อย่างเดียวหรือ?”

เสิ่นม่านอวิ๋นตบโต๊ะอย่างเกรี้ยวกราด

“เอาเถอะ หลังจากกลับไปพรุ่งนี้ ข้าจะไปคุยกับลุงใหญ่ให้ก่อน ส่วนสามี เจ้าต้องไม่ไปเกาะซวงจื้ออีก มีคนในตระกูลเริ่มระแคะระคายความสัมพันธ์ของเราแล้ว หากผู้อาวุโสใหญ่คิดว่าเจ้าอยู่ข้างข้า เขาอาจจะหันมาเล่นงานก็ได้”

หลินหวั่นชิงเตือน

“อื้ม ข้าจะระวัง”

หลังจากดื่มไปสามรอบ ภรรยาทั้งสามก็เมามายเล็กน้อย

ก่อนจะมีเวลาเก็บกวาดอาหาร เสิ่นม่านอวิ๋นก็เป็นฝ่ายคร่อมตักสวี่หยาง

“สหายเต๋าสวี่ แม้ตอนนี้จะมีหวั่นชิงแล้ว แต่เจ้ายังไม่ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์การต่อสู้กับข้าและพี่อวี้เอ๋อร์มาพักใหญ่แล้วนะ”

ลมหายใจของเสิ่นม่านอวิ๋นประหนึ่งกล้วยไม้ขณะกลิ่นหอมจางของสุราแผ่ซ่านออกมา

สิ้นคำ นางก็สวมกอดสวี่หยาง

“ไม่ต้องทำความสะอาดแล้ว เข้าไปข้างในก่อนเถอะ”

สวี่หยางสะบัดมือขณะดึงเสิ่นม่านอวิ๋นเข้าไปในห้อง

หลินอวี้รู้สึกตื้อชาขณะรีบกล่าว “พวกเจ้าเข้าไปก่อน ข้าจะไปล้างจาน… ไอ้หยา…”

ก่อนจะทันเอ่ยคำจบ สวี่หยางก็ดึงนางเข้าไปในห้องเช่นกัน

หลินหวั่นชิงยิ้มขณะตามเข้าไปในห้อง

ไม่ช้าก็มีเสียงครวญครางดังขึ้นภายในห้อง

…

ในตอนเช้า หลินหวั่นชิงจากไปก่อนจะถึงรุ่งสาง

สวี่หยางเปิดประตูขณะลมอุ่นพัดเข้ามาในบ้าน ทำให้อากาศสดชื่นประหนึ่งสายลมวสันต์

สวี่หยางเหลือบมองฝั่งตรงข้ามถนนก่อนจะพบว่าร้านของฟ่านเสียวอวี่เปิดแล้ว

ใบ้น้อยนั่งอยู่ที่ประตูเพียงลำพังขณะจับคางและจ้องมองถนนอย่างเหม่อลอย

ราวกับเห็นว่าสวี่หยางกำลังมองมา สาวน้อยก็พึมพำก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน

“ใบ้น้อย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน