ตอนที่ 13 ที่แท้เขาก็เป็นโจร!
จดหมายของหวงเสี่ยวเหมยมีเพียงสามร้อยคำ
นางเริ่มต้นด้วยการเล่าเกี่ยวกับสถานการณ์หลังจากเข้าศึกษาที่สำนักชิงหยาง ว่านางได้กลายเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสท่านหนึ่ง ตอนนี้จึงกลายเป็นศิษย์สายนอกของสำนัก
หลังออกจากการเก็บตัวเมื่อไม่กี่วันก่อนก็ได้ยินว่าสวี่หยางไปที่สำนักชิงหยางเพื่อตามหานาง ก่อนจะทราบว่าถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
ในจดหมาย นางเป็นห่วงเขามาก!
นางถึงขั้นกล่าวขอโทษที่ไม่รู้ว่าเขามา หาไม่แล้วตนเองย่อมออกไปหาแน่นอน
สุดท้ายนางบอกว่าจะมาหาในครั้งต่อไปที่กลับบ้านและหวังว่าเขาจะยังไม่ยอมแพ้ จดหมายยังถูกห่อด้วยสมุนไพรสีน้ำตาลซึ่งเอาไว้รักษาบาดแผลโดยเฉพาะ
“ดูเหมือนหวงเสี่ยวเหมยจะยังมีใจให้เจ้าของร่างเดิมอยู่”
สวี่หยางถอนหายใจขณะก้มเก็บสมุนไพร
“สามี หวงเสี่ยวเหมยบอกอะไรเจ้าบ้าง?”
หลินอวี้อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
“ไม่มีอะไร ตอนนี้พวกเราเป็นสหายกันเท่านั้น มาคุยเรื่องสถานการณ์ในตอนนี้ดีกว่า”
แม้หลินอวี้จะไม่เอ่ยอะไร แต่ก็ยังหันมามองสวี่หยางด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจเล็กน้อย
นางตระหนักดีว่าการที่หวงเสี่ยวเหมยส่งจดหมายมาก็เพราะยังลืมรักเก่าไม่ลง แต่ถ้าวันหนึ่งอีกฝ่ายมาหาถึงที่ คนรักของตนจะปันใจให้หญิงอื่นหรือไม่?
ทันใดนั้น สวี่หยางก็หัวเราะขณะก้าวไปสวมกอดหลินอวี้พร้อมกับใช้มือลูบคลำไปมา
“เป็นอะไร หึงหรือ?”
“เปล่าสักหน่อย ข้าดีใจต่างหากที่เจ้ายังมีผู้หญิงคนอื่นคอยคิดถึงอยู่”
“ถ้าอิจฉาก็บอกอิจฉา จะกลัวไปไย”
“ข้า… ข้าแค่รู้สึกว่าตัวเองเป็นมนุษย์ธรรมดา จึงไม่คู่ควรกับเจ้า”
“อวี้เอ๋อร์ จำไว้ว่าเจ้าเป็นผู้หญิงของข้านับจากนี้ และตลอดไป หลังจากนี้เจ้าอย่าพูดว่าไม่คู่ควรกับข้าอีก”
สวี่หยางถูกตีอย่างแรงจนเป็นขึ้นรอยแดง
…
เนื่องจากการขึ้นค่าเช่าของตระกูลสวี ทำให้ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้ปลูกถ่ายวิญญาณส่วนใหญ่เร่งการเก็บเกี่ยว บางครอบครัวที่ไม่สามารถรวบรวมหินวิญญาณได้ก็ขึ้นเขาเพื่อล่าสัตว์เก็บสมุนไพร บางครอบครัวก็ขายของใช้ในบ้าน
สำหรับสวี่หยาง เขายังแสดงท่าทีวิตกให้โลกภายนอกได้เห็น
จนกระทั่งวันที่ห้า เขากับเหอฉยงเหลียนไปจ่ายค่าเช่าด้วยกัน
ระหว่างทาง เขาได้พบกับโจวปัวผู้อาศัยอยู่ละแวกเดียวกัน
ชายผู้นี้เป็นช่างไม้จากละแวกใกล้เคียง ระดับการฝึกตนไม่สูงส่ง เพียงขอบเขตกลั่นลมปราณระดับสองเท่านั้น แต่เป็นคนที่มีนิสัยซื่อสัตย์
“สหายเต๋าสวี่ สหายเต๋าเหอ พวกเราไปจ่ายค่าเช่าด้วยกันเถอะ”
โจวปัวถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากจ่ายค่าเช่าเรียบร้อย
“สหายเต๋าโจวต้องทำงานช่างไม้ควบคู่กับการเลี้ยงสัตว์ นับว่าหนักหนาเอาการ” สวี่หยางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“เฮ้อ ก็ช่วยไม่ได้ ทุกวันนี้โลกมันอยู่ยาก” โจวปัวยิ้มอย่างขมขื่นขณะส่ายหน้า
ระหว่างทางกลับบ้าน ทั้งสามคนพบศพในคูน้ำเล็กบริเวณทุ่งนาซึ่งมีคนกลุ่มหนึ่งรายล้อมอยู่
คราวนี้เป็นผู้บำเพ็ญชายซึ่งเป็นผู้สร้างยันต์ในละแวกบ้าน ไม่เพียงข้าวของถูกปล้นเท่านั้น แต่ยังถูกทรมานก่อนสิ้นใจ โดยมือและเท้าของเขามีร่องรอยของการถูกมัด
“ช่างวาดยันต์หลี่ไม่ใช่หรือ เขาเป็นยอดฝีมือขอบเขตกลั่นลมปราณระดับสี่เลยนะ!”
ก่อนหน้านี้ คนที่เสียชีวิตเป็นเพียงผู้บำเพ็ญระดับต่ำธรรมดา แต่ตอนนี้เริ่มลามไปถึงคนมีฝีมือแล้ว!
ช่างหลี่ไม่เพียงแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังเป็นช่างทำยันต์อีกด้วย ซึ่งนับว่าไม่ธรรมดา
เมื่อผู้คนบนถนนหยางหลิ่วเห็นฉากฆาตกรรมนี้ พวกเขาล้วนรู้สึกได้ถึงอันตราย ในขณะเดียวกัน ยอดขายยันต์ป้องกันตนและค่ายกลป้องกันในตลาดก็เพิ่มสูงขึ้น
สวี่หยางกลับบ้านด้วยความรู้สึกกังวลขณะนับหินวิญญาณที่เหลืออยู่
ยังมีหินวิญญาณเหลืออีกแปดสิบก้อน
เมื่อไม่นานมานี้ เขาตัดสินใจซื้อค่ายกลป้องกันเพิ่ม ซึ่งในครั้งนี้ตนเลือกอันที่ดีกว่าของเก่า
ถึงอย่างไร แม้กระทั่งช่างทำยันต์ที่มีพลังในขอบเขตกลั่นลมปราณระดับสี่ยังตายตก ชายหนุ่มจึงต้องเตรียมการบางอย่างเพิ่ม
หลังจากจ่ายค่าเช่าแล้ว ข่าวลือเรื่องโจรก็เบาบางลง แต่เมื่อเขากลับมาจากการซักผ้าพร้อมหลินอวี้ในวันนี้ ก็ได้ยินเสียงจางเถี่ยกำลังนำคนไล่ล่าคนผู้หนึ่งอยู่
“เร็วเข้า! เจ้านั่นคือโจร ข้าจำถุงเก็บของบนตัวของช่างทำยันต์หลี่ได้”
“หยุดเดี๋ยวนี้ เจ้าโจรน่ารังเกียจ!”
“อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้ ไม่อย่างนั้นที่นี่จะไร้ซึ่งความสงบ”
“เด็กคนนี้ภายนอกดูซื่อสัตย์ แต่แท้จริงกลับเป็นโจรชั่ว!?”
หัวใจของสวี่หยางหวั่นไหวเล็กน้อย เมื่อเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย เขาก็เห็นจางเถี่ยกำลังนำกลุ่มคนไล่ตามโจวปัว
ร่างของโจวปัวในตอนนี้เผยกลิ่นอายพลังของขอบเขตกลั่นลมปราณระดับสี่ ใบหน้าเย็นชา ปราศจากความซื่อสัตย์และถ่อมตนเหมือนก่อนหน้า
“โจวปัวเป็นโจรหรอกหรือ…”
ใบหน้าของสวี่หยางเต็มไปด้วยความตกตะลึง พลันนึกขึ้นได้ว่าโจวปัวเคยชวนเหอฉยงเหลียนไปจ่ายค่าเช่าด้วยกันเมื่อสองสามวันก่อน หมายความว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป้าหมายในตอนนั้นอาจจะเป็นนาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ย่างก้าวสู่วิถีเซียน