ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 35

บทที่ 35 ได้รับยาเสริมฐานลมปราณ

“เอิกเกริกกันถึงเพียงนั้นเลยหรือ?”

สวี่หยางตกใจในตอนแรก จากนั้นเขาก็โล่งใจ

นี่คือการสวมเสื้อไหมปักกลับบ้านเกิด*[1] ไม่ใช่หรือ?

แม้จะมีการกล่าวกันว่าหวงเสี่ยวเหมยยังไม่ได้สวมเสื้อไหมปักกลับบ้านเกิดจริง ๆ แต่ด้วยสถานะปัจจุบันของนางก็ถือว่ามีคุณสมบัติเหมาะสมพอที่ทุกคนจะต้อนรับนางอย่างแท้จริง

“สามี เช่นนั้นเราจะไปกันหรือไม่?”

“ไปเพื่ออะไรล่ะ? หวงเสี่ยวเหมยกับข้าเป็นเพื่อนกัน หากข้าไปรับนาง หวงเสี่ยวเหมยจะคิดอย่างไร?”

“จริงด้วย”

เขาจึงปฏิเสธเหอฉยงเหลียน

ตอนบ่าย

สวี่หยางใช้เคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณ เพื่อปลูกสมุนไพรอีกครั้ง

หลังจากฝึกฝนอย่างระมัดระวังในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา สมุนไพรก็มีการเติบโตในอัตราที่ดีมาก ตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้ว ว่าเคล็ดวิชาการปลูกถ่ายวิญญาณของเขาได้มาถึงระดับสองแล้ว!!

เคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณระดับสองและระดับหนึ่งนั้น ต่างกันราวฟ้ากับเหว!

ระดับหนึ่งกล่าวได้เพียงว่าทำให้พืชเติบโตได้ตามปกติ ในขณะที่การไปถึงระดับสอง จะทำให้พืชวิญญาณเติบโตเร็วขึ้น และมีคุณภาพดีขึ้น

ดังนั้นเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณระดับสองจึงเป็นเป้าหมายของทุกคน

ขณะที่สวี่หยางกำลังยุ่ง หวงเสี่ยวเหมยก็มาถึง ตามมาด้วยหวงเสี่ยวไฉและจ้าวหง ภรรยาของเขา

การได้พบเพื่อนในวัยเด็ก ทำให้สวี่หยางรู้สึกดีใจและหวนนึกถึงอดีต

ในเวลานั้นหวงเสี่ยวเหมยอ่อนโยนกับเขามาก เขากับนางมีช่วงเวลาที่แสนหวาน ขณะที่ทำไร่ด้วยกันในทุ่ง

“คุณหนูหวง ดื่มชาก่อนเถิด”

หลินอวี้ยกชามาให้ หวงเสี่ยวเหมยกับสวี่หยางนั่งตรงข้ามกัน

สำหรับหวงเสี่ยวไฉและภรรยาของเขา หวงเสี่ยวเหมยบอกให้ทั้งสองรอที่ลานบ้าน

“สวี่หยาง ขอบคุณมากสำหรับเรื่องน้องชายของข้า หากไม่ใช่เพราะเจ้า น้องชายของข้าคงแย่กว่านี้”

หวงเสี่ยวเหมยมองใบชาที่ลอยอยู่ในถ้วย แล้วพูดอย่างแช่มช้า

วันนี้ทันทีที่นางกลับถึงบ้าน นางก็พาน้องชายไปที่บ่อนพนันสวีฝู

ความจริงแล้วเขาเป็นหนี้หินวิญญาณมากกว่าสองร้อยก้อน จากข้อความในจดหมาย นางรู้สึกโชคดีที่สวี่หยางลงมืออย่างรวดเร็ว ไม่เช่นนั้นครอบครัวของนางคงจะต้องสิ้นเนื้อประดาตัวของจริงแน่

“ข้าแค่ส่งข่าวให้เจ้าเท่านั้น” สวี่หยางพูดอย่างสุภาพ

“เฮ้อ คาดหวังอะไรกับน้องชายของข้าไม่ได้เลยจริง ๆ”

หวงเสี่ยวเหมยพูด ก่อนมองหลินอวี้แล้วคลี่ยิ้ม “นี่คือภรรยาของเจ้าสินะ ช่างงดงามยิ่งนัก”

สายตาของนางยากจะหยั่งถึง นางหยิบกล่องหยกออกมา แล้วมอบให้หลินอวี้ “สิ่งนี้มีไว้ให้ความชุ่มชื้นแก่ผิว!”

“ขอบคุณ แม่นางหวง”

หลังจากพูดคุยกันอีกสองสามคำ หวงเสี่ยวเหมยก็ขอให้ไปพูดคุยกันที่ห้องด้านหลัง

สวี่หยางรู้ว่านางนำยาเสริมฐานลมปราณมาให้ เขาจึงพยักหน้ารับแล้วเดินตามเข้าไป

“สวี่หยาง นี่คือยาเสริมฐานลมปราณ อาจารย์ของข้าซื้อมาจากอาจารย์คนอื่นมา ส่วนเรื่องหินวิญญาณเดี๋ยวค่อยจ่ายทีหลัง”

สวี่หยางหายใจแรงขึ้น นี่เป็นของดีแน่นอน มันจะทำให้รากฐานวิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้น และช่วยให้ก้าวหน้าได้ง่ายขึ้นในอนาคต

“ขอบคุณมาก ข้าต้องจ่ายเท่าไหร่?”

“นี่คือยาเสริมฐานลมปราณที่ดีที่สุด ราคาเท่ากับหินวิญญาณหกร้อยแปดสิบก้อน! เจ้าจ่ายแค่หกร้อยก็พอ ส่วนที่เหลือถือเป็นคำขอบคุณของข้า”

หวงเสี่ยวเหมยกล่าว

“เยี่ยมเลย!”

สวี่หยางไม่ปฏิเสธ และมอบหินวิญญาณหกร้อยก้อนให้ทันที

เมื่อหวงเสี่ยวเหมยกำลังจะจากไป สวี่หยางก็หยุดนาง

“ช้าก่อน ข้าก็มีของให้เจ้าเช่นกัน ไม่นานมานี้ข้าขึ้นเขา แล้วโชคดีมากที่ได้สมุนไพรดี ๆ กลับมาเยอะเลย”

พูดจบชายหนุ่มก็หยิบห่อผ้าออกมา

เมื่อเห็นสวี่หยางหยิบถุงเก็บของออกมา หวงเสี่ยวเหมยก็ยกยิ้ม “เจ้าทำเงินได้มากมายจริง ๆ ได้ซื้อโอสถวิญญาณราคาแพง ทั้งยังซื้อถุงเก็บของมาใช้แล้วด้วย”

หลังจากรับห่อผ้าไปแล้ว เดิมทีนางคิดว่าสิ่งที่สวี่หยางให้นั้นเป็นเพียงสมุนไพรธรรมดา แต่เมื่อนางเปิดมันออก นางก็ตกตะลึง

ข้างในมีโสมหญ้าโลหิตอยู่สองต้น

ทั้งหมดมีคุณภาพสูง ราคารวมเกือบสองร้อยหินวิญญาณ

สายตานางฉายแววครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ของขวัญชิ้นนี้มีมูลค่าไม่น้อยเลย

“สวี่หยาง ของพวกนี้มีค่าเกินไป…”

สวี่หยางเอ่ย “ตอนนี้เจ้าเป็นศิษย์ของสำนักชิงหยางแล้ว สถานะแตกต่างไปจากเดิม ข้าไม่อาจให้ของธรรมดา ๆ ได้”

สวี่หยางคิดว่าในอนาคตเขาจะสามารถขอความช่วยเหลือจากหวงเสี่ยวเหมยได้ หนึ่งหมื่นไม่กลัว กลัวหนึ่งในหมื่น เรื่องความสัมพันธ์ต้องมาก่อน

“เจ้ากับข้ารู้จักกันมาตั้งนาน ไม่ต้องเกรงใจหรอก”

“เจ้านำโสมหญ้าโลหิตอันล้ำค่ามาให้ข้า ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจมาก แต่ข้ารับมันไม่ได้จริง ๆ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน