ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 38

บทที่ 38 ข้ายังไม่ได้ให้สัญญาเสียหน่อย

ยารวมปราณนับเป็นของดีสำหรับผู้บำเพ็ญที่ต่ำกว่าขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเจ็ด มันสามารถย่นระยะเวลาที่ใช้ในการทะลวงได้

สวี่หยางเคยได้รับมันในฐานะรางวัลมาก่อน

สิ้นคำ ผู้บำเพ็ญธรรมดาบางส่วนที่นั่งอยู่ด้านหน้าก็เริ่มหายใจหนักขึ้น

ถึงอย่างไร สำหรับพวกเขาแล้วยารวมปราณย่อมหาซื้อได้ยากในร้านขนาดเล็ก หากไม่ได้มีการสั่งไว้ล่วงหน้า

แต่เมื่อพูดถึงเรื่องการสั่งล่วงหน้า ส่วนใหญ่แล้วก็มักเป็นคนที่มีเส้นสาย

“ราคาเริ่มต้นคือหินวิญญาณสองร้อยก้อน แต่ละครั้งที่เพิ่มราคาห้ามต่ำกว่าห้าหินวิญญาณ”

สิ้นคำ หลายคนก็พากันตะโกน

“สองร้อยสิบ!”

“สองร้อยยี่สิบ…”

“สองร้อยห้าสิบ!!!”

สวี่หยางกับเสิ่นม่านอวิ๋นล้วนมีสีหน้าสงบ เพราะยารวมปราณต่างเคยผ่านมือพวกเขามาแล้ว

ยาประเภทนี้จะให้ผลที่น้อยลงเมื่อทำการใช้เป็นครั้งที่สอง เรียกได้ว่าแทบไม่มีประโยชน์

ขณะคนอื่น ๆ พากันตะโกนราคา สวี่หยางลอบนับหินวิญญาณที่มีในมือ

คราวนี้ของประมูลจำนวนมากที่พวกเขาสนใจคือยันต์กับศัสตราศักดิ์สิทธิ์!

พวกมันล้วนเป็นของที่เอาไว้จัดการกับว่านไห่หลิน

ยันต์จะต้องอยู่ขั้นสูงระดับหนึ่งเป็นอย่างน้อย หากเป็นยันต์ขั้นกลางระดับหนึ่งก็จะจัดการกับว่านไห่หลินได้ยากลำบากเล็กน้อย

ส่วนศัสตราศักดิ์สิทธิ์ก็ต้องเป็นประเภทกระบี่เพื่อให้เหมาะกับการใช้งานของเสิ่นม่านอวิ๋น

เสิ่นม่านอวิ๋นมีความรู้เรื่องเคล็ดกระบี่ซึ่งสามารถช่วยเสริมการโจมตีให้กับนางได้

ตัวอย่างเช่น ศัสตราศักดิ์สิทธิ์ที่นางใช้ก่อนหน้านี้ช่วยเสริมพละกำลังให้มากถึงสองส่วน

หลังจากที่ซื้อยาเสริมฐานลมปราณจากหวงเสี่ยวเหมยคราวที่แล้ว เขาก็เหลือหินวิญญาณในมือไม่ถึงเจ็ดร้อยก้อน ส่วนเสิ่นม่านอวิ๋นก็ประหยัดอดออมในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ทำให้ได้มาเพิ่มอีกสามร้อยก้อน

หมายความว่าพวกเขามีหินวิญญาณอยู่ในมือรวมทั้งสิ้นหนึ่งพันก้อน

ไม่ช้า ยารวมปราณก็ถูกซื้อโดยผู้บำเพ็ญวัยกลางคนในราคาสามร้อยยี่สิบก้อน

หลังจากประมูลเสร็จ เขาก็หันหลังแล้วเดินไปทางประตูด้านซ้าย เห็นได้ชัดว่ากำลังจะไปจ่ายเงิน

“สหายเต๋าทุกท่าน ของประมูลชิ้นที่สองคือยาจู้เหยียนขั้นต่ำระดับหนึ่ง มันสามารถคงรูปลักษณ์ของท่านไว้ได้แปดสิบปี”

“มันเป็นของดี สหายเต๋าหญิง ยาจู้เหยียนเป็นของยอดนิยมมาโดยตลอด หากพลาดขึ้นมาก็อาจจะไม่มีครั้งหน้า”

สิ้นคำ กลุ่มผู้บำเพ็ญหญิงที่อยู่รอบข้างต่างก็หายใจหนักขึ้น

แม้แต่เสิ่นม่านอวิ๋นก็เกร็งร่างโดยไม่รู้ตัว ดวงตาคู่งามร้อนผ่าว

สวี่หยางเข้าใจเช่นกัน

ผู้คนส่วนใหญ่ที่นี่เป็นผู้บำเพ็ญขอบเขตกลั่นลมปราณซึ่งปกติแล้วพวกนางจะมีอายุขัยประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบปี

ส่วนยานี้สามารถรักษาใบหน้าไว้ได้นานถึงแปดสิบปี หมายความว่าต่อให้อายุเกินหนึ่งร้อยปี พวกนางก็ยังรักษารูปลักษณ์ปัจจุบันเอาไว้ได้ ใครเล่าจะไม่ต้องการ??

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวในอนาคตข้าจะซื้อยาจู้เหยียนให้ทั้งเจ้าและอวี้เอ๋อร์เอง”

สวี่หยางแตะมือของเสิ่นม่านอวิ๋น

เสิ่นม่านอวิ๋นรู้สึกเขินอาย “ไม่จำเป็น ข้าแค่จะดูเท่านั้น…”

สิ้นคำ นางก็รีบเอ่ยสำทับ “แล้วข้าก็ยังไม่ได้ให้สัญญาเสียหน่อย”

สวี่หยางยิ้มแล้วเอ่ยคำ “สัญญาเรื่องอะไรหรือ??”

“คู่ชี…”

ก่อนจะเอ่ยคำจบ มือข้างหนึ่งก็จับใต้บั้นท้ายของนางจนต้องหยุดพูดแต่โดยดี

ไม่มีใครคาดคิดว่ายาจู้เหยียนขั้นต่ำระดับหนึ่งจะมีราคาสูงเท่ากับหินวิญญาณสามร้อยก้อน!!

มันเกือบจะสูงเท่ากับยารวมปราณเลยทีเดียว

แน่นอนว่าการแสวงหาความงามของสตรีประเมินค่าไม่ได้ จึงไม่น่าแปลกที่เครื่องสำอางซึ่งมีราคาหลายพันหรือหลายหมื่นจะปรากฏขึ้นในชาติที่แล้ว

หินวิญญาณสามร้อยก้อนย่อมไม่สร้างความกดดันกับสวี่หยางมากนัก

เขาคำนวณในใจอย่างรวดเร็ว

ขายโสมหญ้าโลหิตสามต้นก็แทบจะเกินพอแล้ว

“หากเปิดร้านในอนาคต ยอดขายโสมหญ้าโลหิตจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน”

แน่นอนว่าในระหว่างนั้น เขาจะต้องโน้มน้าวเสิ่นม่านอวิ๋นให้ได้ก่อน หลังจากเป็นสามีภรรยากันแล้ว เขาก็ไม่ต้องกลัวเกรงเรื่องที่นางจะมารู้ความลับของตน

แต่โดยรวมแล้ว การฝึกตนก็ยังเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

หลังจากนั้น สมุนไพรและยาที่หาซื้อจากภายนอกได้ยากก็ถูกประมูลทีละชิ้น

สวี่หยางไม่ได้ให้ความสนใจกับของเหล่านี้

ในตอนนี้ ผู้ดำเนินรายการก็เอ่ยคำ “ชิ้นต่อไป ยันต์เสริมกำลังขั้นสูงระดับหนึ่ง มีผลในการเพิ่มพลังโจมตี!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน