ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 43

บทที่ 43 เจ้าอย่าทำเป็นเล่นเป็นอันขาด

สิ่งที่มั่นใจตอนนี้ก็คือการแต่งงานกับเสิ่นม่านอวิ๋นย่อมนำมาซึ่งผลประโยชน์จำนวนมาก

ไม่ต้องอื่นไกล ดูรางวัลที่ได้ในวันนี้อย่างศัสตราศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงระดับหนึ่งก็พอ

สิ่งเดียวที่ทำให้สวี่หยางเสียดายก็คือเหตุใดเสิ่นม่านอวิ๋นถึงไม่ให้คะแนนพิเศษเพิ่มด้วยเล่า?

“หรือเพราะนางกับข้ายังไม่ได้สานสัมพันธ์กันอย่างเป็นทางการ?” สวี่หยางคาดเดาอย่างเงียบงัน

แม้ทั้งสองจะถือว่าเป็นสามีภรรยากันแล้ว แต่พวกเขายังไม่ได้สานสัมพันธ์กันอย่างเป็นทางการ จึงเท่ากับว่ายังไม่ได้แต่งงาน

“แต่ไม่ต้องรีบร้อน เสิ่นม่านอวิ๋นบอกว่านางจะกลับบ้านไปสักการะผู้เป็นแม่ก่อนจะทำการแต่งงานอย่างเป็นทางการ ข้าก็ควรให้ความเคารพเสียหน่อย”

เมื่อกลับถึงบ้าน สวี่หยางก็พูดเกี่ยวกับที่ตั้งและสภาพแวดล้อมของร้านให้ฟัง

เนื่องจากเสิ่นม่านอวิ๋นรู้จักที่นั่นก่อนจะพยักหน้าแล้วเอ่ยคำ “ตรงนั้นไม่เลว บริเวณโดยรอบก็มีผู้บำเพ็ญมากความสามารถอาศัยอยู่ หากเลือกขายพืชและโอสถวิญญาณที่นั่นคงยุ่งตัวเป็นเกลียวแน่นอน”

“อื้ม ที่นั่นต้องจ่ายค่าเช่าทุกสามเดือน ดังนั้นช่วงนี้ข้าต้องเก็บหินวิญญาณเอาไว้บ้าง”

สวี่หยางเอ่ยคำ

สิ้นคำเขาก็หยิบโสมหญ้าโลหิต เสาวรสและโอสถวิญญาณรวมทั้งสิ้นสามสิบชิ้นซึ่งมีมูลค่าไม่น้อยไปกว่าสองร้อยหินวิญญาณออกมาจากถุงเก็บของ

เมื่อเห็นเช่นนี้ อย่าว่าแต่เสิ่นม่านอวิ๋นเลย แม้แต่หลินอวี้ก็ยังตกตะลึง

“สามี ปกติเจ้าเก็บโอสถวิญญาณมากขนาดนี้เลยหรือ?” หลินอวี้เอ่ยคำ

ใบหน้าของเสิ่นม่านอวิ๋นก็เต็มไปด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน เพราะช่วงที่คุยกับหลินอวี้ก่อนหน้านี้ อีกฝ่ายบอกว่าเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณของสามีทรงพลังมาก ซึ่งนางเคยเห็นมากับตาแล้วว่าสมุนไพรเติบโตเร็วขึ้นภายใต้การกระตุ้นของเคล็ดดังกล่าว

ทว่าโสมหญ้าโลหิตคือสมุนไพรที่มีอายุสิบปี

เท่าที่นางทราบ แม้แต่ผู้ปลูกถ่ายวิญญาณระดับสามก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปีในการปลูกโสมหญ้าโลหิต ซึ่งไม่มีหลักประกันว่าจะมีคุณภาพยอดเยี่ยม

แต่สวี่หยางกลับมีมากมายถึงเพียงนี้

‘ต้องมีวาสนาบางอย่างอยู่ในตัวสามีเป็นแน่’

เสิ่นม่านอวิ๋นบังเกิดความยินดี ซึ่งนางดีใจยิ่งที่สวี่หยางยอมเปิดเผยความลับเหล่านี้ต่อหน้า นั่นแสดงให้เห็นว่าเขายอมรับให้ตนเป็นหนึ่งในครอบครัวแล้ว

ความจริง พวกนางจะทราบได้อย่างไรว่าสวี่หยางยังมีของอย่างอื่นอีกที่นอกเหนือจากโสมหญ้าโลหิตอยู่ในถุงเก็บของเป็นจำนวนมาก

แต่เพื่อไม่ทำให้พวกนางหวาดกลัว เขาจึงเลือกที่จะเอาออกมาเพียงหนึ่งในสามเท่านั้น

สวี่หยางพยักหน้า “นี่คือของที่ได้มาเร็ว ๆ นี้ อวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าข้าควรเอาไปขายที่ไหน?”

“ปริมาณค่อนข้างมาก หากเอาไปขายในคราวเดียวจะต้องดึงดูดพวกโลภมากอย่างแน่นอน!”

“ข้าก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

“เอาอย่างนี้ พรุ่งนี้ข้าจะออกไปขายของบางส่วน แต่คงทำได้เพียงขายในราคาครึ่งเดียวของที่นี่ หากขายมากกว่านั้น ข้ากลัวว่าเราจะตกเป็นเป้าเอาได้”

เพราะมีหยกกับตัวจึงมีความผิด*[1]!

การถือครองความมั่งคั่งจำนวนมากโดยปราศจากความแข็งแกร่งย่อมไม่นับเป็นความมั่งคั่ง แต่เป็นหายนะ

เสิ่นม่านอวิ๋นผ่านประสบการณ์มาเช่นกัน ดังนั้นนางย่อมเข้าใจความจริงข้อนี้ดี

“ดี!” สวี่หยางพยักหน้า “หลังจากขายของแล้วก็ถึงเวลาทำภารกิจประจำเดือนนี้ของตระกูลสวีเสียที!”

เสิ่นม่านอวิ๋นยิ้มแล้วเอ่ยคำ “วันนี้ข้าไปดูกับพี่อวี้เอ๋อร์มาแล้ว มีภารกิจที่เหมาะสมอยู่ พวกเราสามารถไปที่บ้านเกิดข้าเพื่อเยี่ยมหลุมศพของท่านแม่ได้ในคราวเดียว”

“โอ้ ถ้างั้นก็เยี่ยมไปเลย แล้วเป็นภารกิจอะไรหรือ?” สวี่หยางถาม

“ไปประจำการใกล้กับบ้านเกิดของข้าสักพัก ที่นั่นมีเมืองของตระกูลสวีซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์ เมื่อไม่นานมานี้ ตระกูลสวีได้ทำการทดสอบรากฐานวิญญาณประจำปี เด็กมนุษย์ทั้งหลายต่างเข้ารับการทดสอบ พวกเขากังวลว่าจะมีคนสร้างปัญหาก็เลยต้องการคนคอยดูแลความเรียบร้อยที่นั่น!”

“ภารกิจนี้ถือว่าค่อนข้างง่าย หลังจากนั้นเราเพียงแค่ต้องติดตามกลุ่มและนำทางพวกเด็กที่มีรากฐานวิญญาณไปเมืองฟาง”

“แต่ระยะเวลาอยู่ที่ประมาณยี่สิบวัน”

สวี่หยางขมวดคิ้ว “ภารกิจฟังดูค่อนข้างง่าย แต่อวี้เอ๋อร์สะดวกจะไปที่นั่นด้วยหรือไม่?”

หลินอวี้รีบเอ่ยคำ “ข้าอยู่ที่นี่คนเดียวได้”

“ไม่มีทาง!” สวี่หยางปฏิเสธทันที “ข้าจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่เพียงลำพังได้?”

“สหายเต๋าสวี่ช่างรักภรรยาเหลือเกิน” เสิ่นม่านอวิ๋นยิ้มขณะหันไปพูดกับหลินอวี้ “พี่อวี้เอ๋อร์ ข้าได้ทำการสอบถามเรียบร้อยแล้ว ที่พักที่พวกเขาจัดให้มีค่ายกลอยู่ เจ้าสามารถไปอยู่ที่นั่นได้อย่างวางใจ”

จากนั้นหลินอวี้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ก็ได้”

นางมองเสิ่นม่านอวิ๋นอย่างมีความสุขแต่ก็ลอบครุ่นคิดอยู่ในใจ เป็นเรื่องดีแล้วที่เสิ่นม่านอวิ๋นกับสามีอยู่ด้วยกัน นับจากนี้ เวลาเขาออกไปทำอะไร ๆ ก็จะปลอดภัยมากขึ้น

ลึก ๆ นางเกลียดตัวเองมาโดยตลอดที่ไม่สามารถช่วยสวี่หยางได้ แต่ตอนนี้นางมีเสิ่นม่านอวิ๋นมาคอยช่วยอีกแรงแล้ว จึงเป็นธรรมดาที่จะรู้สึกมีความสุข

ด้วยเหตุนี้ ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เสิ่นม่านอวิ๋นจึงนำโสมหญ้าโลหิตกับโอสถวิญญาณไปขายอยู่หลายครั้ง ทำให้ได้รับหินวิญญาณมามากกว่าหนึ่งพันก้อน

เมื่อรวมกับก่อนหน้า ทำให้ตอนนี้พวกเขามีหินวิญญาณทั้งสิ้นสองพันก้อนแล้ว

……

พวกเขาจะเดินทางพรุ่งนี้

เพื่อหารือเกี่ยวกับรายละเอียด สวี่หยางวางแผนที่จะให้เสิ่นม่านอวิ๋นมาที่ห้องของหลินอวี้ด้วยกัน

“ข้าไปได้อยู่หรอก แต่สหายเต๋าสวี่ เจ้าอย่าทำเป็นเล่นเป็นอันขาด”

เสิ่นม่านอวิ๋นเป็นคนละเอียดอ่อนและมีความคิดความอ่านลึกล้ำ

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา แม้สัญญาว่าจะไปกับสวี่หยาง แต่นางยังไม่ยอมทำจนถึงขั้นสุดท้ายและเต็มใจจะใช้เพียงปากเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน