ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 45

บทที่ 45 คุณหนูใหญ่หน้าอกแบน

“พวกเราไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหวบุ่มบ่าม รักษากำลังเอาไว้”

สวี่หยางกับเสิ่นม่านอวิ๋นมองสมรภูมิจากต้นไม้ใหญ่ข้างกระโจม

“ฮ่าฮ่า โจวอิง เจ้าคาดไม่ถึงใช่หรือไม่ว่าเคล็ดดาบเหมันต์ของข้าจะอยู่ขั้นสมบูรณ์ เจ้าจะเอาชนะข้าได้จริงหรือ?”

“สวีอันเซิง เจ้าอายุปูนนี้แต่ยังมีความแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ก็ใช่ว่าจะรังแกข้าได้ง่ายเสียหน่อย”

โจวอิงกับสวีอันเซิงต่อสู้กันอย่างดุเดือด เห็นได้ชัดว่าสวีอันเซิงได้เปรียบกว่าเล็กน้อย

แต่โจวอิงมีสัตว์อสูรอย่างนกอินทรีคอยลอบโจมตีอยู่ ทำให้สวีอันเซิงต้องแบ่งสมาธิไปสนใจมันด้วย

ส่วนที่อื่น สมาชิกตระกูลสวีเจ็ดถึงแปดคนถูกสังหารไม่ก็ได้รับบาดเจ็บ ส่วนคนที่พอมีฝีมือก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วก่อนจะมารวมตัวกัน

เมื่อเห็นเช่นนี้ สวี่หยางก็ตัดสินใจไปเข้าร่วมกลุ่มเพื่อทำการคุ้มกัน

เขาดึงหลินอวี้ที่อยู่ในกระโจมออกมาแล้วเดินไปพร้อมกัน

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้บำเพ็ญธรรมดาต่างรีบตามไปติด ๆ

สมาชิกที่เหลือของจักรพรรดิสัตว์ร้ายตระกูลโจวล้วนได้รับบาดเจ็บ เมื่อเห็นกลุ่มคนรวมตัวกัน พวกเขาก็รู้สึกว่ายากจะเอาชนะได้

“ผู้อาวุโสโจวอิง”

ใครบางคนตะโกน

“ถอย!”

โจวอิงทราบเช่นกันว่าต่อให้สู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ ถึงอย่างไรสวีอันเซิงก็เชี่ยวชาญเคล็ดดาบเหมันต์ วิชายุทธ์นี้สามารถยับยั้งเขากับอสูรอินทรีได้

หลังจากพ่นลมฮึดฮัด เขาก็หันหลังแล้วจากไป

สำหรับพวกเขา จุดประสงค์ของปฏิบัติการนี้เพื่อโจมตีและสังหารผู้คนบางส่วนที่นี่ก็ประสบความสำเร็จแล้ว

แต่เมื่อกำลังจะไป โจวอิงก็เหลือบมองด้วยหางตา แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

“ลูกชายข้า…”

ร่างชายหญิงทั้งสองซึ่งอยู่ข้างกระโจมดึงดูดความสนใจของทุกคน

หากมองอย่างละเอียด ร่างของผู้ชายดูคล้ายกับโจวอิงไม่น้อย

“ใครเป็นคนฆ่าลูกชายข้า!!”

สวี่หยางคิ้วขมวดก่อนจะซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชน

ชายหญิงคู่นั้นถูกเขาสังหารเมื่อครู่ เพราะความชุลมุนวุ่นวายจึงทำให้ไม่มีใครให้ความสนใจกับผลงานชิ้นเอกนี้

โจวอิงเก็บร่างทั้งสองเข้าไปในถุงเก็บของ

“ฮ่าฮ่า โจวอิง ลูกชายของเจ้าตายแล้ว เหตุใดเจ้าไม่ตายตามด้วยเล่า!”

สวีอันเซิงรู้สึกตื่นเต้นยิ่ง การสังหารลูกชายของโจวอิงได้นับเป็นความสำเร็จครั้งใหญ่!

ตระกูลผู้บำเพ็ญเซียนทั้งสองต่างพุ่งเป้ากันและกัน ยิ่งในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาย่อมไม่สนใจสิ่งอื่น

ดาบใหญ่เหมันต์ซึ่งเป็นศัสตราศักดิ์สิทธิ์ของเขาปลดปล่อยพลังสูงสุดออกมาก่อนจะฟาดฟันไปทางโจวอิงผู้กำลังหลบหนี

โจวอิงถอนตัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับทิ้งคำพูดด้วยเสียงอันแหบพร่า “สวีอันเซิง เจ้ารอข้าก่อนเถอะ…”

“มีผู้เสียชีวิตสามคน บาดเจ็บสี่คน”

เมื่อศัตรูจากไปแล้ว จึงมีคนเข้ามารายงานความเสียหายให้สวีอันเซิงฟัง

ทางฝั่งตระกูลโจว มีผู้เสียชีวิตสองคน บาดเจ็บสามคน ส่วนที่เหลือหลบหนีไปได้

แม้ตระกูลสวีจะดูสูญเสียเยอะกว่า แต่ผู้ที่เสียชีวิตทางฝั่งตระกูลโจวคือลูกชายของโจวอิง!

แค่นั้นก็คุ้มแล้ว

“ใครฆ่าเขา?” สวีอันเซิงถามด้วยความตื่นเต้น

คนที่มารายงานเอ่ยผ่านกระแสจิต สวีอันเซิงก็มองสวี่หยางด้วยความประหลาดใจ

สวีอันเซิงพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไรมากความ จากนั้นจึงประกาศว่าคนที่ฆ่าลูกชายของโจวอิงคือหนึ่งในศิษย์ของเขา

ศิษย์ผู้อยู่ข้างกายตกตะลึงชั่วขณะก่อนจะบังเกิดความยินดี การสังหารลูกชายของโจวอิงได้นับว่าเป็นความสำเร็จครั้งใหญ่ เขารู้สึกดียิ่งที่จะได้รับรางวัลก้อนโตหลังจากนี้

ขณะทุกคนเก็บกวาดสมรภูมิ สวีอันเซิงก็มาอยู่ข้างกายสวี่หยาง

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา สวี่หยางจึงส่งกระแสจิตหาสวีอันเซิง โดยบอกว่าเขาห่วงเรื่องการแก้แค้นของตระกูลโจว ดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้ใครรู้ว่าแท้จริงเป็นตนที่ฆ่าลูกชายของโจวอิง

สวีอันเซิงเองก็เข้าใจเช่นกันว่าผู้บำเพ็ญธรรมดาเหล่านี้ไม่มีทรัพยากรมากเท่าพวกตระกูลใหญ่ ย่อมระแวดระวังทุกฝีก้าวเพื่อรักษาชีวิตน้อย ๆ ของตนเอง

แต่หากทำเช่นนี้ก็จะไม่ได้รับรางวัล

ทว่าสวีอันเซิงยังคงบอกกับสวี่หยางว่าจะชดเชยให้เมื่อไปถึงเขตเยี่ยนหลิน

เช้าตรู่ของวันที่สอง คนจากตระกูลสวีก็มาหา

“ผู้อาวุโสอันเซิง เมื่อคืนเป็นอย่างไรบ้าง?”

ผู้นำเป็นหญิงสาวร่างผอมผู้มีท่วงท่าสง่าและกลิ่นอายประหนึ่งเซียน สายตาราวกับนกอินทรี ร่างกายแผ่พลังยุทธ์อันผันผวนออกมาอย่างรุนแรง!

นางคือคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลสวี สวีจื่อรั่ว!

แม้นางจะอยู่ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับแปด แต่ว่ากันว่าพลังต่อสู้แท้จริงสามารถเทียบเคียงกับผู้บำเพ็ญขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้าได้อย่างสูสีเลยทีเดียว

ในบรรดารุ่นเยาว์ของตระกูลสวี สวีจื่อรั่วเป็นผู้มีแนวโน้มที่จะเลื่อนขั้นสู่ขอบเขตสร้างรากฐานมากที่สุด มีข่าวลือว่านางสามารถไปถึงขอบเขตจินตานได้ด้วยซ้ำ

สวีอันเซิงโค้งคำนับ “คุณหนูใหญ่ สถานการณ์ไม่เลวร้ายเท่าไหร่ เมื่อคืนโจวอิงนำคนมาโจมตีพวกข้า โชคยังดีที่ข้าสำเร็จเคล็ดดาบเหมันต์เมื่อไม่กี่วันก่อน ทำให้สามารถกำราบเขากับอสูรอินทรีได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราอาจจะเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่ก็เป็นได้! นอกจากนี้ ลูกชายของโจวอิงก็เสียชีวิตเช่นกัน…”

สวีอันเซิงยิ้ม

โจวอิงและลูกชายของเขารับผิดชอบในการสร้างปัญหาไปทั่วเมืองฟาง บางครั้งก็มาปล้นผู้บำเพ็ญ ทำให้ผู้อาศัยที่นี่แตกตื่นจนการค้าในเมืองตกต่ำไปเกือบครึ่ง

ตอนนี้ลูกชายของโจวอิงตายแล้ว ข่าวดังกล่าวจะต้องนำความยินดียิ่งมาสู่ในใจของผู้คนอย่างแน่นอน

แน่นอนว่าสวีจื่อรั่วแย้มยิ้มออกมา “โห? ลูกชายของโจวอิงตายแล้วหรือ?”

“อื้ม รวมถึงลูกสะใภ้ซึ่งเป็นผู้บำเพ็ญหญิงขอบเขตกลั่นลมปราณระดับห้าด้วย แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถเก็บร่างเอาไว้ได้”

“ไม่ง่ายเลยที่จะขับไล่พวกเขาไปได้” สวีจื่อรั่วรู้สึกโล่งอก

จากนั้นสวีอันเซิงก็สรุปสถานการณ์พร้อมบอกว่าผู้ลงมือสังหารแท้จริงคือสวี่หยาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน