เข้าสู่ระบบผ่าน

ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 52

บทที่ 52 พวกเขาล้วนชอบความตื่นเต้น

ในตอนเย็น สวี่หยางทำการคำนวณค่าใช้จ่าย

วันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรก เขาได้รับหินวิญญาณเก้าสิบแปดก้อน

หากวัดตามกำไรของคนทั่วไปจะอยู่ที่ราวร้อยละห้าถึงสิบซึ่งหมายถึงหินวิญญาณสองสามก้อนเท่านั้น

เมื่อหักค่าเช่าออกไปก็แทบจะไม่คุ้มทุนเลย

ทว่าเนื่องจากต้นทุนในการปลูกพืชวิญญาณน้อยมาก กำไรของเขาจึงนับว่าสูงมาก หลังจากหักลบกับค่าเช่า กำไรที่เขาได้รับจึงอยู่ที่แปดสิบก้อน!!!

นี่เป็นเพียงวันเปิดร้านวันแรก ร้านยังไม่ค่อยมีชื่อเสียงเท่าใดนัก

แต่ในอนาคต กิจการก็จะดีขึ้น

“ออกไปกินข้าวกันเถอะ” สวี่หยางกอดอกขณะออกจากร้าน

นับตั้งแต่การโจมตีสวีจื่อรั่วกับความโกลาหลในเมืองคราวที่แล้ว ทำให้ตอนนี้ผู้บำเพ็ญเดินทางกันเป็นกลุ่ม หากอาจหาญและมากฝีมือพอ ถึงจะเดินทางเพียงลำพัง

ทุกวันนี้สวี่หยางค่อนข้างมั่นใจ

เขามีศัสตราศักดิ์สิทธิ์อย่างร่มพันกลอยู่ในมือ ส่วนเสิ่นม่านอวิ๋นมีกระบี่อัสนีประกายม่วง

และมียันต์ขั้นสูงระดับหนึ่งรวมกันทั้งสิ้นราวสิบใบ รวมถึงยันต์แสงทองระดับสอง

สิ่งนี้สามารถใช้จัดการกับยอดฝีมือขอบเขตสร้างรากฐานได้

เขาไม่กลัวเกรงผู้บำเพ็ญธรรมดาแต่อย่างใด

สิ่งเดียวที่กังวลก็คือหลินอวี้ผู้เป็นมนุษย์ นี่คือจุดอ่อนของเขา!

โชคดีที่นางมีหุ่นเชิด ทำให้สามารถปกป้องตนเองได้

เมื่อมาถึงร้านอาหารบริเวณใกล้เคียง เขาก็นั่งริมหน้าต่าง สนทนากับภรรยาพลางมองคนเข้าออกไปพลาง

หลังจากอาหารและสุราถูกนำมาวางบนโต๊ะ สวี่หยางก็รินสุราให้ภรรยาทั้งสอง

สิ่งที่ทำให้เขาพูดไม่ออกก็คือทันทีที่ภรรยาทั้งสองนั่งลง พวกนางต่างจับมือสนทนา บอกว่าชุดของผู้หญิงคนนั้นช่างงดงาม อาหารจานนี้เลิศรสนัก ไว้คราวหน้าทำแบบนี้กินกัน หลังจากกินเสร็จแล้วไปที่นั่นดีหรือไม่ ลองหาร้านขายผ้ากันดีกว่า ของที่บ้านดูไม่ทันสมัยเท่าไหร่

สามีอย่างเขาจึงถูกพวกนางทิ้งไว้เพียงลำพัง ประเด็นก็คือตนไม่อาจเข้าใจได้ว่าพวกนางกำลังคุยเรื่องอะไร จึงไม่สามารถแทรกบทสนทนาได้

ไม่ช้า เขาก็ดื่มสุราไปหลายจอก

ทันใดนั้น ยันต์สื่อสารในแขนเสื้อก็สั่นไหวเล็กน้อย พร้อมกับข้อความที่ลอยเข้าหูของเขา

“สหายเต๋าสวี่ ตระกูลสวีสืบทราบข่าวคราวมาว่าตระกูลโจวอาจจะร่วมมือกับกลุ่มเจ็ดคาบสมุทรเพื่อลงมือในคืนนี้ พวกเจ้าระวังด้วย”

เสียงนี้เป็นเสียงของเถ้าแก่สวี

สวี่หยางรู้สึกสะเทือนใจขณะตอบรับอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณเถ้าแก่สวีที่เตือนข้า ท่านทราบหรือไม่ว่าอีกฝั่งมีประมาณกี่คน?”

“ข้าไม่มั่นใจ แต่ได้ยินมาจากเจ้าหน้าที่ภายในของตระกูลสวีว่าจับสายลับของตระกูลโจวได้ ข้าต้องปิดร้านกลับบ้านก่อนเวลาเพื่อเปิดใช้งานค่ายกลก่อน เจ้าเองก็ควรระวังตัวไว้ด้วย”

“เข้าใจแล้ว”

หลังจากสูดลมหายใจ สวี่หยางมองภรรยาทั้งสองอย่างมีความสุข ถึงกระนั้นก็ยังไม่เอ่ยอะไร รอให้พวกนางกินกันเสร็จก่อนก็ยังไม่สาย

ด้วยเหตุนั้น สวี่หยางจึงใช้เคล็ดติดตามกลิ่นอายเพื่อตรวจสอบรอบข้างว่ามีสายลับศัตรูที่เถ้าแก่สวีกล่าวถึงหรือไม่

โชคดีที่ไม่มี ซึ่งหมายความว่าไม่มีใครจับตาดูเขาในตอนนี้

“อร่อยมาก ข้าอิ่มแล้ว”

“ข้าก็เหมือนกัน รู้สึกเมานิดหน่อยด้วย”

หลินอวี้ยิ้ม

สวี่หยางมองออกว่าภรรยาทั้งสองมีความสุขมาก แต่ตอนนี้พวกเขาต้องกลับเพื่อไปเตรียมตัว

หลังจากจ่ายเงิน สวี่หยางก็เล่าถึงสิ่งที่เถ้าแก่สวีเพิ่งบอกมาเมื่อครู่

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงรีบพากันกลับบ้าน

เมื่อกลับมาที่ร้าน สวี่หยางก็ส่งข้อความถึงเหอฉยงเหลียนด้วยความหวังดี โดยบอกให้เฝ้าระวังคืนนี้เอาไว้ หากไม่ไหวจริง นางสามารถซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้ดินได้

เพราะพวกเขากำลังเคลื่อนไหว เหอฉยงเหลียนจึงเปิดห้องใต้ดินตามคำแนะนำของสวี่หยาง ซึ่งภายในนั้นมียันต์ปกปิดกลิ่นอาย ทำให้ยากที่ผู้บำเพ็ญธรรมดาจะค้นพบสถานที่นี้ นับว่าเป็นหลักประกันความปลอดภัยของแม่ลูก

……

จนกระทั่งตกดึกก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วันต่อมา สวี่หยางผู้มีดวงตาประหนึ่งหมีแพนด้าก็พูดไม่ออก

ข้อมูลที่ได้มาจากเถ้าแก่สวีผิดพลาดหรือ?

เขาเฝ้าระวังทั้งคืนโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาเปิดหน้าต่างระบบ

เนื่องจากเมื่อคืนพวกเขาไม่ได้นอนด้วยกัน ประกอบกับภรรยาทั้งสองระแวดระวังจนไม่สบายใจ ทำให้คะแนนพิเศษที่ได้รับอยู่ที่ห้าแต้มต่อคน รวมกันแล้วเป็นสิบแต้มเท่านั้น

“สหายเต๋าสวี่ ข้าไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตระกูลโจวเกิดเปลี่ยนใจด้วยเหตุผลบางอย่าง”

ไม่ช้าเถ้าแก่สวีก็ส่งข้อความกลับมา

สวี่หยางแสดงความเข้าอกเข้าใจพร้อมบอกว่าหากมีข่าวคราวอะไรให้รีบแจ้งโดยไว

ในตอนเที่ยง เหอฉยงเหลียนก็มาเยี่ยมเยียน

นางพาลูกสาวมาเพื่อมอบขนมอบที่ทำไว้

“พี่สะใภ้สุภาพเกินไปแล้ว” สวี่หยางรับขนมอบขณะลูบศีรษะของสาวน้อย

“สวี่หยาง เมื่อคืนข้าซ่อนอยู่ในห้องใต้ดินตามที่เจ้าบอก แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทว่าช่วงกลางวันที่ข้าไปบ้านเจ้าตามปกติก็พบว่าประตูเปิดอยู่และมีคนเข้าไป”

เหอฉยงเหลียนกล่าวด้วยความหวาดกลัว

“โอ้?” สวี่หยางพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงความเข้าใจ

เหอฉยงเหลียนนำข่าวดีมาฝากเช่นกัน เมื่อวานนี้ หลี่ต้าต่งส่งจดหมายมาอีกฉบับ บอกว่าเขาจะกลับมาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“ขอแสดงความยินดีกับพี่สะใภ้ด้วย”

บทที่ 52 พวกเขาล้วนชอบความตื่นเต้น 1

บทที่ 52 พวกเขาล้วนชอบความตื่นเต้น 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ย่างก้าวสู่วิถีเซียน