ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 54
บทที่ 54 ใครคือคนทรยศ?
“พวกเจ้าทั้งสองไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้พวกเรามาถึงครึ่งทางแล้ว จะให้ถอยกลับบ้านที่เมืองชั้นในได้อย่างไร??”
สวี่หยางส่ายหน้าขณะเอ่ยคำ “ทันทีที่พื้นที่รอบนอกของเมืองฟางถูกทิ้ง ความปลอดภัยของพวกเราก็จะไร้ซึ่งหลักประกัน! เพราะอย่างนั้นจึงจำเป็นต้องมีบ้านที่เมืองชั้นใน!”
“แต่สามี มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยนะ” เสิ่นม่านอวิ๋นรู้สึกเสียใจแทนสามีและไม่สบายใจกับเรื่องนินทาลับหลัง
สวี่หยางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าคิดหาทางได้แล้ว”
ในตอนเที่ยงของวันนั้น สวี่หยางประกาศว่าเขาจะซุ่มอยู่ในพื้นที่ตะวันออกและให้ตระเตรียมศิษย์จำนวนหนึ่งไปที่นั่นเพื่อรอฟังคำสั่ง
เพราะเขาซื้อเนื้อสัตว์วิญญาณในพื้นที่ตะวันออกเพื่อวางแผนที่จะล่อหนูปิศาจออกมา
เมื่อได้ยินแผนนี้ ศิษย์บางคนโต้แย้งทันที “พวกเราเคยลองวิธีนี้มาแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล”
“ถูกต้อง แล้วถ้าพวกเราคุ้มกันพื้นที่ตะวันออกกันหมด พื้นที่อื่นก็จะว่างเปล่า หากมีอะไรเกิดขึ้นละก็…”
“เอาน่า แค่ทำตามที่ข้าสั่งก็พอ”
สายตาของสวี่หยางกวาดมองทุกคนในที่นี้
“ไม่ได้นะ สวี่หยาง การกระทำเจ้าบุ่มบ่ามเกินไป”
“นั่นสิ แถมวิธีนี้ก็ได้รับการพิสูจน์มาแล้วด้วย”
“ข้าจะไปบอกสวีอันอู๋ว่าเจ้ากระทำการบุ่มบ่าม ในความเห็นข้า เจ้ามันก็แค่คนไร้ความสามารถ”
ใครบางคนพยายามจะเดินออกไปทันที
“ช้าก่อน!”
กู่พานเจียงผู้มีสีหน้าใจดีห้ามปรามคนที่กำลังจะไปเอาไว้ขณะให้ความมั่นใจแก่ทุกคน “ในเมื่อสวีอันอู๋มอบหมายภารกิจสำคัญให้สหายเต๋าสวี่แล้ว ทุกคนก็ต้องเชื่อใจเขาบ้าง ตอนนี้พวกเจ้าจะไม่เชื่อฟังสวีอันอู๋แล้วหรือ?”
“แต่ว่า…”
ใครบางคนพยายามจะพูด แต่กู่พานเจียงห้ามปรามเอาไว้ “เลิกพูดจาเหลวไหลแล้วฟังสวี่หยางเถอะ ”
“ขอบคุณผู้อาวุโสกู่ที่พูดแทนข้า”
สวี่หยางโล่งอก กู่พานเจียงผู้นี้เป็นคนดีนัก หาไม่แล้วแผนคงล่มตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม
“สหายเต๋าสวี่ ข้ารู้ว่าเจ้าก็วิตกเช่นกัน อย่าเพิ่งท้อใจไป ข้าเชื่อในความสามารถของเจ้า”
กู่พานเจียงถอนหายใจแล้วเอ่ยคำด้วยความโล่งอก “เอาอย่างนี้ หากถึงเวลาข้าจะไปช่วยเจ้าด้วยอีกแรง”
“ขอบคุณผู้อาวุโสกู่”
“ด้วยความยินดี ทุกคนล้วนอยากจับหนูสุ่ยหลิงโดยเร็วที่สุด”
……
ตกกลางคืน สรรพสิ่งเงียบงัน
ในพื้นที่ทุ่งหญ้าลับทางฝั่งตะวันตกของทะเลสาบปี้กุ้ย ทันใดนั้นดินก็ถูกพลิกกลับ
หนูหน้าเทายื่นศีรษะออกมาจากรู
มันมีขนาดเท่ากับแมว เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบข้างก็ออกจากหลุม จากนั้นจึงหันกลับไปกลบดิน ทำให้ไม่มีใครรู้ว่าเคยมีหลุมตรงนี้มาก่อน
ฟ่าว!!
หนูสุ่ยหลิงมุ่งหน้าสู่ทะเลสาบปี้กุ้ยซึ่งอยู่ไม่ไกลก่อนจะกระโดดลงน้ำอย่างรวดเร็ว มันสังเกตเห็นฝูงปลาข้างหน้าก่อนจะไล่ตามด้วยความตื่นเต้น
“จี๊ดจี๊ดจี๊ด…”
หนูสุ่ยหลิงเคลื่อนไหวปราดเปรียว เมื่อเวลาผ่านไป ปลาวิญญาณตัวหนึ่งก็ถูกกัดที่หัวแล้วลากลงใต้น้ำ จากนั้นผิวน้ำก็ถูกย้อมด้วยโลหิตสีแดงฉาน
ปลาวิญญาณอีกตัวไม่ได้โง่ มันหลบหนีเอาชีวิตรอดด้วยความวิตก แต่ไม่ช้าหนูสุ่ยหลิงที่ฆ่าปลาวิญญาณตัวก่อนได้ก็ไล่ตามไป
เมื่อกลุ่มปลาวิญญาณพยายามหลบหนีอย่างสิ้นหวัง ทันใดนั้นพวกมันก็ชนอะไรบางอย่างก่อนจะเข้าไปพัวพันทันที
หนูสุ่ยหลิงบังเกิดความยินดี แม้ไม่รู้ว่าตรงนั้นเกิดอะไรขึ้น มันยังคงตรงไปข้างหน้า แต่ไม่ช้ามันก็ต้องเสียใจ
เพราะหลังจากเข้าใกล้ก็พบว่าถึงกับมีชั้นตาข่ายอยู่ที่นี่ ซึ่งมันไม่ใช่ตาข่ายธรรมดา แต่เป็นตาข่ายวิญญาณสีทองเข้มที่สร้างจากเส้นไหมจักจั่นทองคำ
“จี๊ดจี๊ดจี๊ด…”
มันดิ้นรนอย่างรุนแรงในสภาพน้ำลายฟูมปากเพื่อพยายามหลบหนีออกจากตาข่ายนี้
แต่ยิ่งดิ้นรนตาข่ายก็ยิ่งรัดแน่น ซึ่งตาข่ายนี้คล้ายกับมีพลังแปลกประหลาดบางอย่างขณะเริ่มดูดกลืนพลังวิญญาณ ไม่ช้าหนูสุ่ยหลิงก็สิ้นฤทธิ์ในที่สุด
……
อีกด้านหนึ่ง สวี่หยางกำลังนำคนซุ่มอยู่ทางตะวันออก
“นี่ก็เที่ยงคืนแล้ว ยังไม่เห็นมีการเคลื่อนไหวอะไรเลย สหายเต๋าสวี่ ดูเหมือนว่าคืนนี้พวกเราก็เสียแรงเปล่าแล้ว”
กู่พานเจียงส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ จากนั้นก็ปลอบประโลมอีกฝ่าย
ศิษย์ของตระกูลสวีที่อยู่รอบข้างก็ไม่พอใจเช่นกัน
หลังจากจับตาดูสถานที่นี้มานานแต่กลับไม่พบสิ่งใด แน่นอนว่าพวกเขาต้องโกรธอยู่แล้ว
คาดไม่ถึงว่าสวี่หยางจะแย้มยิ้มแล้วไม่เอ่ยอะไร เขานั่งอยู่ใต้ศาลาอย่างเกียจคร้านขณะสนทนาหยอกเย้ากับสองภรรยา
“ผู้อาวุโสกู่มาดื่มชาด้วยกันก่อน ไม่ต้องรีบร้อน นี่เพิ่งจะเที่ยงคืนเอง” สวี่หยางเอ่ยคำ
“เฮ้อ ข้าห่วงว่าคนอื่นจะใส่ร้ายเจ้า ในฐานะคนแก่แล้วมันเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้”
“ผู้อาวุโสกู่ช่างเป็นคนที่ได้รับความเคารพและมีจิตใจเมตตาสูงส่ง ข้าขอแสดงความนับถือ”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ย่างก้าวสู่วิถีเซียน