ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 76
บทที่ 76 ข้าจะให้รางวัลอย่างงาม
เทียบกันหลินอวี้แล้ว เสิ่นม่านอวิ๋นตั้งตารอที่จะปิดประตูมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด
“สหายเต๋าสวี่ ข้าอยากรู้นักว่าประสบการณ์การต่อสู้ของเจ้าเพิ่มขึ้นเท่าไหร่หลังจากห่างหายไปหลายวัน”
เสิ่นม่านอวิ๋นเลียริมฝีปากสีแดงเพลิงทันทีที่ปิดประตู
สวี่หยาง “…”
“แค่ก แค่ก สหายเต๋าเสิ่น เจ้าถอดเสื้อทำไมหรือ? ความหมายของข้าคือการต่อสู้ที่แท้จริง อย่าคิดลึกให้มันมาก”
เสิ่นม่านอวิ๋น “…”
เสิ่นม่านอวิ๋นรีบสวมเสื้อคลุมด้วยท่วงท่าอับอายยิ่ง แล้วนางก็เดินไปกอดแขนของสวี่หยางพลางเขย่าไปมา “เจ้าแกล้งข้า เจ้าแกล้งข้า…”
“เอาละ เอาละ ในเมื่อต้องการขนาดนั้น ข้าก็คงทำได้แค่ตอบสนองความพึงพอใจให้”
สวี่หยางเอ่ยอย่างจนใจ
เขาจะพูดอะไรได้อีก? แน่นอนว่ามีแต่ต้องทำให้ภรรยาพึงพอใจจนต้องหลั่งน้ำตา
หลินอวี้หัวเราะ “สามี ข้าจะปรนนิบัติเจ้าก่อนแล้วกัน!”
สิ้นคำนางก็คุกเข่าลงแต่โดยดี
ผ่านไปพักใหญ่ การต่อสู้ก็สิ้นสุดลงในไม่ช้า
สวี่หยางเอ่ยคำหลังจากผ่านไปสองก้านธูป “ชักจะหิวแล้วสิ อื้ม กินข้าวก่อน! กินกันก่อน…”
“คิก คิก ข้าจะไปเตรียมอาหารให้” หลินอวี้เพียงสวมชุดตัวในก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว
เสิ่นม่านอวิ๋นหัวเราะเช่นกัน “ใช่ ใช่ พวกข้าเชื่ออยู่แล้วว่าสหายเต๋าสวี่หิว ไม่ต้องอธิบายให้มากความหรอก ถึงอย่างไรคำอธิบายก็ไม่ต่างจากคำแก้ตัว คิก คิก…”
แน่นอนว่าครั้งนี้เขาโดนภรรยาเล่นเข้าให้แล้ว
……
ไม่นานนักอาหารมื้อหรูก็ถูกวางบนโต๊ะ
สวี่หยางฉีกเนื้ออสูรอินทรีแล้วโยนให้หนูสุ่ยหลิง มันก็คาบไปกินที่มุมหนึ่งอย่างมีความสุข
“เจ้าตัวน้อยนี่นับวันยิ่งฉลาด ช่วงที่ข้าไม่อยู่ มันไม่สร้างปัญหาอะไรใช่หรือไม่?” สวี่หยางมองหนูสุ่ยหลิงพลางเอ่ยถาม
“ไม่นะ เสี่ยวเฉียงเป็นเด็กดีมาก พออวิ๋นเอ๋อร์กับข้านอนตอนกลางคืน มันก็ช่วยเฝ้าเวรยามให้ ส่วนตอนกลางวันที่พวกข้าทำงาน มันก็จะนอนหลับ”
หลินอวี้หัวเราะพลางเอ่ยคำ จากนั้นก็คีบชิ้นเนื้อท้องปลาวิญญาณไปวางในชามของสวี่หยาง
“อื้ม ดี ๆ”
“สามีนับว่าโชคดีที่ไม่ได้กลับมาพร้อมกลุ่มตระกูลสวีในครั้งนี้” เสิ่นม่านอวิ๋นเอ่ยคำ “ครั้งนี้พวกเขาสูญเสียอย่างใหญ่หลวง ผู้บำเพ็ญมนุษย์ขอบเขตสร้างรากฐานสามคนตายไปสอง! คนที่เหลือก็สูญเสียไปกว่าครึ่ง บางส่วนก็หายสาบสูญ”
“ว่าอะไรนะ? พวกเขาเจอปัญหางั้นหรือ?” สวี่หยางตกตะลึง
“ใช่แล้ว พ่อของสวีเหวินเผิงสละชีวิตเพื่อช่วยให้คนอื่น ๆ หนีกลับมาได้!”
สวี่หยางถอนหายใจเมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด
การตัดสินใจของเขาในตอนแรกถูกต้องจริงด้วย
“เกรงว่าพวกเขาตกเป็นเป้าหมายตอนที่ออกมาจากโรงประมูล น่าเสียดายที่พ่อของสวีเหวินเผิงอยู่เพียงขอบเขตสร้างรากฐาน เขาจึงเสียชีวิตอย่างน่าเวทนา…”
“สามี ตอนนี้เจ้าอยู่ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเจ็ดแล้วหรือ?” เสิ่นม่านอวิ๋นถามด้วยความตื่นเต้น
“หึหึ ลองเดาสิ”
เสิ่นม่านอวิ๋นตกตะลึง “ถ้าให้ข้าเดานะ มันไม่น่าใช่แค่ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเจ็ด แต่เป็นขอบเขตกลั่นลมปราณระดับแปดต่างหาก”
“สามี เจ้าอยู่ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับแปดจริงหรือ?” หลินอวี้รีบถาม
“ถูกต้อง ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับแปด”
สิ้นคำสวี่หยางก็คิ้วขมวด
ในช่วงขอบเขตกลั่นลมปราณขั้นปลาย ไม่เพียงพลังกายที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ความมั่นใจก็เพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน
นี่ยังไม่รวมถึงเรื่องที่เขาควบคุมศัสตราศักดิ์สิทธิ์จนทำให้พละกำลังยิ่งสมบูรณ์แบบ!
รวมถึงยังมียันต์อยู่ติดตัว
มันทำให้เขารู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
นอกจากนี้ ความเข้าใจในเคล็ดวิชาก็ไปถึงขั้นปรมาจารย์ ส่วนความสามารถในการต่อสู้ก็เป็นเลิศ ดังนั้นพละกำลังในตอนนี้ของเขามากพอที่จะทำให้ต่อสู้กับยอดฝีมือขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้าได้อย่างวางใจ
สวี่หยางไม่ปกปิดพละกำลังอีกต่อไปขณะปลดปล่อยกลิ่นอายออกมาเล็กน้อย ให้เสิ่นม่านอวิ๋นสัมผัสอย่างละเอียด
เมื่อรับรู้ถึงพละกำลังของสวี่หยาง แก้มของเสิ่นม่านอวิ๋นก็แดงระเรื่อขึ้นด้วยความตื่นเต้น
สามีไปถึงขอบเขตกลั่นลมปราณระดับแปดแล้วจริง ๆ
“สามี เจ้าทรงพลังขนาดนี้ ข้าจะให้รางวัลอย่างงามเอง”
หลินอวี้พูดไม่ออก ถึงตัวนางเองจะอยากให้รางวัล แต่ร่างกายกลับถึงขีดจำกัดแล้ว
สวี่หยางยิ้ม “สหายเต๋าเสิ่น เจ้าจะให้รางวัลอะไรกับข้าหรือ?”
เสิ่นม่านอวิ๋นเลียริมฝีปากขณะคุกเข่าอย่างรู้งาน
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก…”
คืนนี้คงสายเกินกว่าจะทำความสะอาดโต๊ะอาหารแล้ว เพราะเขาต้องไปทำความสะอาดให้เสิ่นม่านอวิ๋นก่อน
……
เช้าวันต่อมา สวี่หยางตรวจสอบรางวัล
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ย่างก้าวสู่วิถีเซียน