ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 78

บทที่ 78 แมลงที่ถูกเลี้ยงโดยมนุษย์หรือ?

“เป็นอย่างไรบ้าง สวี่หยาง?” เมื่อหลี่ต้าต่งเห็นว่าสีหน้าของสวี่หยางไม่สู้ดี เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจเต้นรัว

“ติดต่อไปแล้ว แต่ไม่มีการตอบกลับ”

“อาจจะเช้าเกินไป พวกเขาหลับกันอยู่หรือไม่?”

สวี่หยางเอ่ยคำ “ยังไม่แน่ชัดเท่าไหร่ แต่ข้ารับปากว่าทันทีที่มีการตอบกลับ ข้าจะติดต่อหาพี่หลี่โดยไวอย่างแน่นอน”

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก”

หลังจากกล่าวลาหลี่ต้าต่งและภรรยา สวี่หยางก็ไปรับประทานอาหารเช้า

สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือหลังจากรับประทานอาหารเช้าไม่ทันไรก็มีผู้คนบางส่วนมาที่หน้าประตูเพื่อถามเกี่ยวกับผู้กำจัดแมลงเช่นกัน

“มีศัตรูพืชระบาดอีกแล้วหรือ?”

สวี่หยางครุ่นคิดสักพัก หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เขาก็ออกเดินทางไปที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่บริเวณใกล้เคียง

คนที่อยู่อาศัยคือผู้บำเพ็ญมนุษย์ที่เชี่ยวชาญด้านปราณกระบี่นามว่าซงหมิง

ชายผู้นี้ถูกบังคับให้หาเลี้ยงชีพด้วยการใช้ทักษะกระบี่เพื่อกำจัดแมลง ธุรกิจดำเนินไปได้ด้วยดี ยิ่งเวลาผ่านไป เขาก็กลายเป็นผู้กำจัดแมลงในละแวกนี้

เพื่อจัดการกับหนอนเขาวัว ผู้บำเพ็ญมนุษย์เช่นนี้จึงขาดไม่ได้ พวกเขาจะเริ่มจากหาตำแหน่งของแมลงก่อน จากนั้นก็จะโจมตีด้วยปราณกระบี่ที่มีขนาดเท่ากับเข็ม ทำให้สามารถสังหารแมลงได้โดยไม่เป็นอันตรายต่อพืชวิญญาณ

สิ่งนี้ทำให้ผู้บำเพ็ญมนุษย์ต้องมีความเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาอันละเอียดอ่อนและมีการควบคุมที่เข้มงวด

ดังนั้นใช่ว่าทุกคนจะสามารถเป็นผู้กำจัดแมลงได้

เมื่อมาถึงหน้าบ้านผู้กำจัดแมลง เขาก็เคาะประตู แต่ไม่มีใครตอบ

สวี่หยางปลดปล่อยจิตเทวะก่อนจะพบว่าบ้านว่างเปล่า

จากนั้นเพื่อนบ้านที่อยู่ถัดจากบ้านของซงหมิงก็ออกมา สวี่หยางทำการสอบถามจนได้ความว่าเขาไม่เห็นหน้าอีกฝ่ามาหลายวันแล้ว

สวี่หยางไม่ทราบที่อยู่ของผู้กำจัดแมลงคนอื่น เขาจึงกลับไปที่ถนนหยางหลิ่วซึ่งเคยอาศัยก่อนหน้านี้

ในทุ่งวิญญาณที่เขาเคยอยู่ยังคงมีหญ้าหลิงซวีขึ้นเป็นจำนวนมาก เขาใช้มันเพื่อตบตาผู้อื่น

เมื่อกระจายจิตเทวะออกไป ไม่ช้าเขาก็พบแมลงสีน้ำตาลเหลืองที่มีขนาดใหญ่เท่าหอยทากซ่อนอยู่ในหญ้าหลิงซวี

ที่ปากของแมลงมีจะงอยปากคล้ายกับเขาวัวซึ่งแหลมคมยิ่ง ด้วยการอาศัยสิ่งนี้ หนอนเขาวัวสามารถทะลวงพืชวิญญาณเพื่อดูดกลืนน้ำเลี้ยงที่อยู่ภายในได้อย่างง่ายดาย

เท่าที่ตามองเห็น มีหญ้าหลิงซวีมากกว่าสิบต้นที่ได้รับผลจากแมลงดังกล่าวจนเฉาตาย

สวี่หยางคิดว่าสามารถใช้ดัชนีฝังเข็มที่ตนฝึกฝนมาจัดการได้หรือไม่?

เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ถึงอย่างไรตนเองก็ไม่เคยทำงานเป็นผู้กำจัดแมลงด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เมื่อเห็นหนอนเขาวัวที่ซ่อนอยู่ตรงรากของหญ้าหลิงซวี สวี่หยางก็มีความรู้สึกว่าจะสามารถสังหารมันได้

นี่คือความมั่นใจในตนเอง

ในความเป็นจริง ใครก็ตามที่มีพละกำลังในระดับหนึ่งก็สามารถทำงานเป็นผู้กำจัดแมลงได้ แต่ผู้บำเพ็ญมนุษย์ระดับสูงจะยอมลดตัวมาทำงานแบบนี้หรือ?

เช่นเดียวกับชาติที่แล้วของเขา นักศึกษาเก้าร้อยแปดสิบห้าคนจะวิ่งไปทำงานสาขาวิชาอื่นเพื่อหารายได้หรือไม่?

เขาเพียงใช้ความคิดก่อนจะสะบัดนิ้ว

ฟ่าว!!

ลำแสงเรียวยาวตัดผ่านอากาศก่อนจะกระแทกไปที่รากของหญ้าหลิงซวี

สิ้นเสียงดังกึกก้อง ดินก็กระจายพร้อมกับบางสิ่งที่มีสีขาวอมเหลืองระเบิดกระจุย

เมื่อเห็นวัตถุสีขาวอมเหลือง สวี่หยางก็ทราบทันทีว่ามันคือสิ่งที่อยู่ภายในของหนอนเขาวัวที่ระเบิด

ฆ่าได้แล้ว!!

“ไม่เลว ด้วยจิตเทวะอันทรงพลัง ดัชนีฝังเข็มของข้าก็สามารถเล่นงานทุกที่ที่พวกมันอยู่ได้อย่างแม่นยำ”

สวี่หยางทำการเคลื่อนไหวเหมือนที่ทำก่อนหน้า

ด้วยจิตเทวะของเขา ทำให้พบว่ามีหนอนเขาวัวอยู่ในพื้นดินทั้งสิ้นยี่สิบสามตัว

“ไม่รู้ทำไมหนอนเขาวัวถึงได้มีจำนวนเยอะขนาดนี้ และในยามวิกฤต ผู้กำจัดแมลงก็ติดต่อไม่ได้อีก!”

สวี่หยางพึมพำขณะเพิ่มความเร็วการขยับมือเรื่อย ๆ

โพละ โพละ โพละ…

ดัชนีฝังเข็มถูกกระตุ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ช้าหนอนเขาวัวในทุ่งก็ถูกกำจัด

“พี่สวี่หยาง พี่สวี่หยาง…” ในตอนนี้เอง ลูกสาวของหลี่ต้าต่งนามหลี่หวั่นก็วิ่งเข้ามา

“เสี่ยวหวั่นหวั่น เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่?” สวี่หยางอุ้มหลี่หวั่นขณะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

หลี่หวั่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงแจ่มชัด “ข้าเห็นประตูเปิดอยู่ เลยรู้ว่าท่านกลับมาแล้ว ปกติข้าจะมาที่บ้านของท่านเพื่อทำความสะอาดให้ทุกวัน”

“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงสะอาดขนาดนี้”

สวี่หยางแย้มยิ้ม อันที่จริงแม้ค่ายกลที่ติดตั้งไว้ในบ้านจะเป็นของระดับต่ำ แต่มันก็สามารถกำจัดฝุ่นให้เองได้ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเข้ามาเก็บกวาดแต่อย่างใด

“ทำไมพี่สวี่หยางถึงกลับมาหรือ? ไม่ใช่ว่าจะปิดกิจการหรอกใช่หรือไม่?”

“ไม่รู้หรือว่ามีหนอนเขาวัวอยู่ในที่ดิน ลองมาดูสิ” สวี่หยางเอ่ย

สิ้นคำดวงตาของหลี่หวั่นก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก “วันนี้พ่อกับแม่ออกไปข้างนอกทั้งวัน พวกเขาบอกว่ากำลังมองหาผู้กำจัดแมลง แต่สุดท้ายก็หาไม่เจอ พี่สวี่หยางจัดการหนอนเขาวัวในทุ่งตัวเองแล้วหรือยัง”

“จัดการแล้ว”

“อะไรนะ?” หลี่หวั่นประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

สวี่หยางยิ้ม “มา ไปเก็บซากหนอนเขาวัวทั้งหมดในทุ่งของข้าแล้วเอาไปตากแดดให้แห้ง พวกมันเป็นสมุนไพรชั้นดี พอตากเสร็จแล้ว ข้าจะไปช่วยจัดการที่บ้านของเจ้าให้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน