ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 84

บทที่ 84 การตัดสินใจของหลินหวั่นชิง

“สหายเต๋าสวี่ช่างเอาใจใส่นัก ไม่แปลกใจเลยที่สามารถแต่งภรรยาผู้งดงามได้ถึงสองคน และหนึ่งในนั้นยังมีความสามารถอีก”

หลินหวั่นชิงเอ่ยคำหยอกล้อขณะทะยานต่อไปโดยไม่เหลียวกลับมามองเลยสักนิด

“สาเหตุหลักก็เพราะการงานที่จะตามมานั้นหนักหนา หากสหายเต๋าหลินล้มขึ้นมา เกรงว่าข้า สวี่หยาง จะไม่มีเวลาใช้ร่วมกับภรรยา”

หลินหวั่นชิงยิ้ม “เช่นนั้นก็ไม่ต้องห่วง เมื่อเช้านี้หัวหน้าตระกูลส่งคนมาตรวจสอบพิษในตัวข้าแล้ว แม้ไม่อาจรักษาที่ต้นตอ แต่ก็สามารถชะลอเวลาได้”

“จริงหรือ ช่างวิเศษไปเลย ข้าสงสัยนักว่าสามารถชะลอเวลาได้นานแค่ไหน?”

“ประมาณหนึ่งเดือน”

หลินหวั่นชิงเอ่ย “พวกเรากำลังร่วมมือกันเพื่อกำจัดแมลง คาดว่าหนอนเขาวัวจะถูกกำจัดออกจากทุ่งวิญญาณของตระกูลสวีได้ภายในสิบวัน หลังจากนั้นข้าจะใช้เวลาที่เหลือร่วมกับครอบครัว”

เมื่อมาถึงทุ่งวิญญาณ นางก็พลิกข้อมือเพื่อเตรียมสังหารหนอนเขาวัว

แต่คำพูดต่อมาของสวี่หยางทำให้มือของนางหยุดนิ่งกลางอากาศ

“ข้าฝึกฝนวิชายุทธ์ที่มีผลในการรักษาพิษ ข้าอาจจะสามารถช่วยสหายเต๋าหลินล้างพิษออกไปได้”

คำพูดของสวี่หยางทำให้หลินหวั่นชิงเหลือบมองด้วยความไม่อยากเชื่อ

หลังจากตกตะลึงชั่วขณะ หลินหวั่นชิงก็ส่ายหน้าแล้วเอ่ยเสียงเย็น “สหายเต๋าสวี่อย่ามาล้อเล่นกันแบบนี้”

“ข้าไม่ได้ล้อเล่น!”

หลินหวั่นชิงส่ายหน้าอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่านางไม่เชื่อ

“ถ้าไม่เชื่อก็ช่างเถอะ”

เมื่อเห็นท่าทีเฉยชาของหลินหวั่นชิง สวี่หยางก็ไม่เสียเวลาพูดต่อ

ทันใดนั้น หลินหวั่นชิงก็กุมหน้าท้องก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้น แล้วพิษสีดำที่หนาประหนึ่งเส้นผมก็กระจายจากบริเวณท้องไปถึงคอ

“อึก อึก…”

หลินหวั่นชิงกัดฟันกลั้นเสียงคำรามขณะฝืนทนความเจ็บปวดที่เกิดจากพิษ

สวี่หยางขมวดคิ้วและเตรียมจะก้าวเข้าไปช่วย แต่เมื่อกำลังจะตรงไปหา หลินหวั่นชิงก็เอ่ยอย่างรวดเร็ว “อย่าเข้ามาใกล้ข้า พิษนี้ติดต่อกันได้!!”

เขาครุ่นคิดสักพักแล้วหยุดอยู่กับที่ ผ่านไปสักพัก เส้นสีดำคล้ายใยแมงมุมสีดำบนร่างก็ค่อย ๆ จางหาย

ใบหน้าของหลินหวั่งชิงเต็มไปด้วยเหงื่อขณะพิงต้นไม้หอบหายใจอย่างรุนแรง

“เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นวันละกี่ครั้ง?” สวี่หยางก้าวมาพลางเอ่ยถาม

หลินหวั่งชิงเงยหน้ามองอีกฝ่ายก่อนจะตอบ “ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาจะเกิดขึ้นหนึ่งถึงสองครั้งต่อวัน แต่ช่วงนี้เกิดขึ้นสามถึงสี่ครั้งต่อวัน อนาคตอาจจะแย่ยิ่งกว่านี้…”

“อืม ไหนว่ายาถอนพิษที่ตระกูลสวีให้สามารถชะลอเวลาได้ไม่ใช่หรือ?”

“มันก็แค่ชะลอเวลา ไม่สามารถรักษาต้นตอได้” หลินหวั่งชิงส่ายหน้าก่อนจะยืนขึ้นแล้วเอ่ยคำ “ไปทำงานกันเถอะ หลังจากจัดการหนอนเขาวัวแล้ว ข้าต้องไปเตรียมจัดงานศพให้กับตัวเอง”

……

หลังจากผ่านไปทั้งวัน สวี่หยางกำลังจะจากไป ทันใดนั้นหลินหวั่นชิงก็เอ่ยถาม “สหายเต๋าสวี่ เรื่องเมื่อเช้านี้ที่เจ้าบอกว่าสามารถรักษาพิษได้ เป็นความจริงหรือไม่?”

“เจ้าสามารถลองได้ แต่ข้ารับปากไม่ได้” สวี่หยางบอกตามตรง

“เจ้าต้องการอะไรแลกเปลี่ยนหรือไม่?”

สวี่หยางเอ่ย “ข้าเห็นว่าเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณที่เจ้าฝึกฝนค่อนข้างพิเศษ ข้าจะช่วยกำจัดพิษให้ ส่วนเจ้าก็สอนเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณนั่นเป็นการตอบแทน”

หลังจากทำงานร่วมกันมาได้สักระยะ สวี่หยางก็พบว่าเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณของหลินหวั่นชิงมีความสามารถในการสังเกตการณ์ที่ทรงพลัง

ต้องทราบก่อนว่าเขาพึ่งจิตเทวะในการสังเกตเห็นหนอนเขาวัว!

หาไม่แล้ว เคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณขยะที่เขาฝึกฝนย่อมไม่สามารถจัดการกับหนอนเขาวัวได้

แต่เคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณของหลินหวั่นชิงไม่เพียงสังเกตการณ์ได้เท่านั้น แต่ยังเห็นสมุนไพรที่เหี่ยวเฉาได้อีกด้วย นางทำการกระตุ้นเคล็ดวิชาดังกล่าวขณะปลดปล่อยแสงสีเหลืองอ่อนออกมาจากมือ ทำให้สมุนไพรดังกล่าวกลับมามีชีวิต

แม้จะไม่ทรงพลังเท่ากับการเพิ่มแต้มของเขา แต่มันคือเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณทรงพลังที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา

ด้วยเหตุนี้ สวี่หยางจึงสนใจในเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณนี้

หลินหวั่นชิงเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก “เคล็ดวิชานี้คือความลับของผู้บำเพ็ญเซียนแห่งตระกูลหลิน”

“แต่เจ้าแยกตัวออกจากผู้บำเพ็ญเซียนแห่งตระกูลหลินแล้วไม่ใช่หรือ…”

หลินหวั่นชิงครุ่นคิดสักพักก่อนจะส่ายหน้า “แม้พวกข้าจะแยกกันอยู่แล้ว แต่ก็ยังเป็นความลับที่ยังไม่ถูกถ่ายทอด ผู้บำเพ็ญเซียนแห่งตระกูลหลินพึ่งเคล็ดปลูกถ่ายวิญญาณเพื่อสร้างโชคชะตา มันจึงมีความสำคัญต่อตระกูลหลินอย่างมาก”

“ถ้าเจ้าไม่ต้องการถ่ายทอดก็ไม่เป็นไร แต่คิดเกี่ยวกับตัวเองให้ดี หากเจ้าตายขึ้นมา ครอบครัวของเจ้าก็จะไม่ได้รับการสนับสนุนจากโลกเซียนแห่งนี้แน่”

เมื่อสวี่หยางกำลังจะจากไป หลินหวั่นชิงก็ห้ามเขาเอาไว้อีกครั้ง “เจ้ามั่นใจหรือว่าสามารถรักษาได้จริง?”

“ไม่มั่นใจ แต่ข้าสามารถลองได้”

“งะ… งั้นก็ตกลง!!!”

ในที่สุดหลินหวั่นชิงก็ยอมโอนอ่อนให้หลายส่วน

คำพูดของสวี่หยางดึงสตินางได้จริง ใช่แล้ว หากนางตายแล้วพ่อแม่ไม่ได้รับการสนับสนุน แล้วพวกเขาจะทำอย่างไร?

ทว่าเมื่อเห็นสวี่หยางกำลังจะเคลื่อนมือมาที่เสื้อผ้า หลินหวั่นชิงก็รีบห้ามปราม “ชายหญิงชิดใกล้กันไม่ได้ไม่ใช่หรือ?”

ใบหน้างดงามของนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจขณะแผ่กลิ่นอายเย็นชาออกมา

“หมอก็เหมือนกับครอบครัว อย่าคิดมากเลย”

“เจ้าคงไม่ได้พยายามฉวยโอกาสใช่หรือไม่!!”

สวี่หยาง “…”

สมองของผู้หญิงคนนี้มีปัญหาหรือ?

ความจริงแล้วจะโทษหลินหวั่นชิงที่มีความคิดไร้สาระเช่นนั้นก็ไม่ได้

ตอนทำการรักษาครั้งแรกก็อยู่ใกล้กับช่วงท้องแล้ว การสัมผัสแบบเนื้อแนบเนื้อย่อมทำให้หญิงสาวผู้ไม่เคยมีคู่บำเพ็ญมาก่อนรู้สึกหนักใจเล็กน้อย

“สหายเต๋าหลิน เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนแบบนั้นหรือ?” สวี่หยางเอ่ยคำอย่างจนใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน