ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 91

บทที่ 91 เจ้าจะเป็นผู้ชายของข้าได้กี่วัน?

สวี่หยางไม่คาดคิดว่าหลินหวั่นชิงจะสิ้นใจต่อหน้าต่อตาเช่นนี้ เขาสับสนเล็กน้อยเพราะมันต่างจากที่คิดเอาไว้

ในความคิดของเขา พลังชีวิตของหลินหวั่นชิงน่าจะอยู่ได้อีกเกือบเดือน

ถึงตอนนั้น คะแนนพิเศษของเขาก็จะถึง 6000 แต้มจนสามารถพัฒนาเคล็ดวิชาหล่อเลี้ยงปราณพฤกษาวารีได้ หากเป็นเช่นนั้นก็พอจะมีหนทางรักษา

ทว่าเวลาของหลินหวั่นชิงกลับรอจนถึงวันนั้นไม่ไหวแล้ว

“มีบางอย่างไม่ถูกต้อง นางไม่น่าตายเร็วขนาดนี้ ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่”

สวี่หยางยกผ้าห่มของหลินหวั่นชิงซึ่งมีเพียงผ้าพันแผล ชุดตัวใน ทำให้มองเห็นเอี๊ยมลายวิหคเพลิงสีชมพูได้อย่างชัดเจน

งดงาม งดงามยิ่งนัก แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เป็นเพียงศพที่งดงาม

สวี่หยางลอบฟังเสียงหัวใจของหลินหวั่นชิงอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ต้องประหลาดใจที่ยังได้ยินเสียงหัวใจเต้นอยู่!

หัวใจไม่หยุดเต้น แต่แค่อ่อนแรงมากเท่านั้น

“นึกแล้วเชียว หลินหวั่นชิงไม่น่าตายเร็วขนาดนี้!”

เขาไม่ใช่หมอ ทำให้ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลินหวั่นชิง แต่เดาได้ว่านางน่าจะเกิดอาการช็อกเท่านั้น

ในเวลาแบบนี้ควรใช้เครื่องช่วยหายใจหรือปั๊มหัวใจสินะ??

แต่ตอนนี้เขาไม่มีเครื่องช่วยหายใจ เพราะงั้นจึงเหลือเพียงปั๊มหัวใจถึงอย่างไรก็เคยเห็นในทีวีมาบ้าง ก็แค่กดตรงหน้าอก…

ส่วนจะได้ผลหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับวาสนาของหลินหวั่นชิงแล้ว

ช่วยไม่ได้ สวี่หยางไม่อยากให้อะไรเกิดขึ้นกับนางในตอนนี้

ถึงอย่างไรเขาก็ยังไม่ได้รับแผนที่สมบัติอีกครึ่งหนึ่งที่หลินหวั่นชิงสัญญาว่าจะให้

ด้วยเหตุนี้ สวี่หยางจึงเริ่มทำการกด

“แค่ก แค่ก แค่ก…”

คาดไม่ถึงว่าหลังจากกดลงไปเพียงสองครั้ง หลินหวั่นชิงจะไอออกมาอย่างรุนแรง

นางลืมตาขึ้นขณะจ้องมองสวี่หยางด้วยดวงตาเบิกกว้างและพูดอะไรไม่ออก “สหายเต๋าสวี่ เหตุใดเจ้าถึงกดหน้าอกตอนที่ข้าตายด้วย?”

สิ้นคำ นางรีบตวัดผ้าห่มคลุมร่างทันที

“เจ้ารู้ตัวด้วยหรือ?” สวี่หยางประหลาดใจ “ข้าเพิ่งช่วยชีวิตเจ้าไว้ ว่าแต่ เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

“ข้าแค่แกล้งตายเพื่อปกปิดกลิ่นอายเท่านั้น ข้าอยากรู้ว่าคนรอบข้างจะตอบสนองอย่างไรหลังจากตายไปแล้ว”

หลินหวั่นชิงกะพริบตาขณะเอ่ยอย่างนึกสนุก

สวี่หยางพูดไม่ออก ตอนพบผู้หญิงคนนี้ครั้งแรก นางมีท่าทีสงบสุขุมยิ่ง แต่ยิ่งรู้จักกัน อีกฝ่ายกลับทำตัวไม่ต่างจากเด็กน้อย

อย่างที่คาดเอาไว้ เทพธิดาก็เป็นเทพธิดาเพราะยังไม่คุ้นเคยกัน แต่หลังจากผ่านไปได้สักระยะ เทพธิดาก็กลายเป็นสหายตัวน้อยซุกซนที่สามารถทำอะไรก็ได้ตามใจอยาก…

“สหายเต๋าสวี่อยากช่วยข้าจริงหรือ? ข้าคิดว่าเจ้าอยากฉวยโอกาสทำมิดีมิร้ายเสียอีก”

สวี่หยาง “…”

หลินหวั่นชิงถึงกับพูดจาหยิ่งผยองเช่นนี้ได้!

เหลือจะเชื่อ…

“ในเมื่อเจ้าไม่เป็นไรแล้ว ข้าก็ขอตัวก่อน หากต้องการอะไรก็ติดต่อผ่านยันต์สื่อสารนี้”

สวี่หยางส่ายหน้า ข้างนอกเริ่มมืดแล้ว เขาต้องรีบกลับไปกินข้าวเย็น

ไม่คิดว่า หลินหวั่นชิงจะคว้าข้อมือของเขาเอาไว้เสียก่อน

ดวงตาเป็นประกายของนางจับจ้องสวี่หยางอย่างจริงจัง “สวี่หยาง เจ้าเป็นคนดี”

“ข้ารู้ว่า…”

“ไม่ต้องพูด…”

ทันใดนั้น ใบหน้าของหลินหวั่นชิงก็เข้ามาใกล้ขณะดวงตาเป็นประกายเต็มไปด้วยความหวัง “ข้ากำลังจะตายอยู่แล้ว เจ้า… เจ้าจะเป็นผู้ชายของข้าได้กี่วันหรือ?”

สวี่หยาง “…”

สวี่หยางมีสีหน้าแปลกประหลาด “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

แม้สวี่หยางจะภูมิใจที่ตัวเองเป็นสุภาพบุรุษ แต่หลินหวั่นชิงกลับทำตัวเช่นนี้ เขาเริ่มสงสัยแล้วว่าจะสามารถทนต่อการยั่วเย้าดังกล่าวไปได้สักแค่ไหน??

‘ข้าทำได้!!’ สวี่หยางลอบเตือนตัวเอง

หลินหวั่นชิงจ้องตาสวี่หยาง “เจ้าดูไม่เต็มใจเท่าไหร่นะ”

“…ข้ามีภรรยาแล้ว…”

“ข้ารู้ ข้าไม่ขอให้เจ้าทำอะไรหรอก แต่ข้าไม่อยากเสียใจก่อนตายก็เท่านั้น”

หลินหวั่นชิงกระซิบ

นางอยากพูดคำนี้มานานแล้ว ในที่สุดวันนี้ตนเองก็รวบรวมความกล้าพูดออกมาได้ ทำให้ตอนนี้รู้สึกโล่งอกไม่น้อย

“เหตุใดถึงต้องเป็นข้า?”

“เจ้าเป็นคนดี อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ข้าแกล้งตายแล้วเจ้ายังสงบใจได้ ซึ่งมันมากพอจะพิสูจน์ว่าเจ้าเป็นคนดี”

สิ้นคำ ใบหน้าของหลินหวั่นชิงก็เข้ามาใกล้ขณะพึมพำ “ข้ารู้ว่าเจ้ารักภรรยา แต่เจ้าสามารถเพิ่มข้าเป็นคนที่สามเข้าไปได้ ถึงอย่างไรข้าก็ต้องตายอยู่แล้ว… ภรรยาของเจ้าก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน”

ใบหน้านางยิ่งแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เห็นได้ชัดว่านางกำลังวิตกเป็นอย่างมาก แต่ในเมื่อไม่กลัวตายแล้ว ตนเองจึงยอมปล่อยกายปล่อยใจ

หลังจากนั้น ใบหน้างามอิงแอบซบไหล่สวี่หยาง เส้นผมสีดำที่ปลิวไสวระกายเขา ให้ความรู้สึกจั๊กจี้นุ่มนวลบริเวณใบหน้าทำให้หัวใจสั่นไหวไม่น้อย

นี่ไม่ใช่การสั่นไหวแห่งความรัก แต่เป็นการสั่นไหวแห่งราคะ…

แน่นอนว่าสวี่หยางมีเส้นที่ห้ามล้ำอยู่ เขาลอบเตือนตัวเองว่าหมอมีหัวใจของการเป็นผู้รักษา ตนเองเพียงช่วยเหลือผู้ป่วยที่กำลังตายเพื่อเติมเต็มความปรารถนาก่อนตายก็เท่านั้น

เขาเป็นเพียงผู้บำเพ็ญธรรมดาอันต่ำต้อย จะไปมีความคิดไม่ดีได้อย่างไร?

ทำความดี ต้องทำความดีเท่านั้น

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปแล้วโอบรอบเอวของนางเอาไว้

ก่อนสวี่หยางจะทันได้ตอบสนอง ปากของหลินหวั่นชิงก็สัมผัสแก้มของเขาอย่างแผ่วเบาราวกับแมลงปอสัมผัสผิวน้ำจนชวนให้ใจหวามไหว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน