ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 96

บทที่ 96 หวงหมิ่นผู้เหี้ยมโหด

สวี่หยางตกตะลึง!!

“พ่อแม่ของหวงเสี่ยวเหมยถูกทุบตีจนตาย?”

เขาร่างแข็งค้างชะงักงัน

ต้องทราบก่อนว่าหลังจากหวงเสี่ยวเหมยเข้าสู่สำนักชิงหยาง สถานะพ่อแม่ของนางก็เพิ่มขึ้น มีหรือที่คนบนถนนหยางหลิ่วจะไม่ไว้หน้าพวกเขา?

นอกจากนี้แม้แต่ตอนที่ตระกูลโจวกับสายลับจากกลุ่มเจ็ดคาบสมุทรมาก่อปัญหาที่นี่ พวกมันก็ไม่กล้าแตะต้องพ่อแม่ของหวงเสี่ยวเหมยด้วยเกรงว่าสำนักชิงหยางจะตามมาคิดบัญชีในภายหลัง

ถึงอย่างไร แม้หวงเสี่ยวเหมยในตอนนี้จะเป็นเพียงศิษย์ธรรมดา แต่ใครเล่าจะล่วงรู้ว่านางจะประสบความสำเร็จอะไรบ้างในอนาคต?

แต่ตอนนี้ ผู้บำเพ็ญเซียนตระกูลหวงถึงกับทุบตีพ่อแม่นางจนถึงแก่ความตาย

“ขอบคุณที่แจ้ง เดี๋ยวข้าติดต่อคุณหนูใหญ่ให้”

สวี่หยางติดต่อหาสวีจื่อรั่วทันที

น่าเสียดายที่สวีจื่อรั่วไม่ตอบกลับ

เมื่อทำการสอบถามหลินหวั่นชิง นางบอกว่าหลังจากตนเองกับสวีจื่อรั่วแยกกันในช่วงบ่าย อีกฝ่ายก็ไปทะเลสาบพานหยางเพื่อเตรียมงานฉลองที่สร้างรากฐานได้สำเร็จในอีกสามวันข้างหน้า

หมายความว่า ระยะทางในตอนนี้ของสวีจื่อรั่วอยู่นอกเหนือขอบเขตของยันต์สื่อสาร

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว สวี่หยางจึงทำได้เพียงติดต่อหาสวีเหวินเผิงเท่านั้น

เมื่อสวีเหวินเผิงทราบเรื่อง เขาก็รู้สึกตื่นตระหนกพร้อมบอกว่าจะเข้าไปช่วยโน้มน้าวให้

หลังจากเก็บยันต์สื่อสาร สวี่หยางได้แจ้งเรื่องดังกล่าวให้ภรรยาทั้งสองทราบ เขายังบอกอีกว่าจะไม่กลับบ้านสักพัก

……

“ไอ้พวกสารเลวทำตัวไร้ยางอาย การย้ายออกไปมันยากมากนักหรือไร ทีนี้ก็อย่าหาว่าข้าไร้ปรานี!”

พื้นที่ใจกลางของถนนหยางหลิ่วสว่างไสว

หวงหมิ่นเหยียบศพสองร่างพลางเย้ยหยัน

ตอนนี้ชาวบ้านที่นี่ล้วนถูกคนของตระกูลหวงขับไล่ออกมาให้คุกเข่าอยู่บนพื้น

คนพวกนี้ล้วนเป็นชาวบ้านที่ปฏิเสธจะย้ายออก หวงหมิ่นเองก็ทราบข่าวว่าอีกฝ่ายรวมกลุ่มกันเพื่อจะกดดันให้ตระกูลหวงจ่ายค่าชดเชยมากกว่านี้

น่าขัน น่าขันอะไรอย่างนี้

“คะ… คุณหนูหวง พวกข้าพี่น้องเต็มใจจะย้ายออกพรุ่งนี้… ไม่สิ เดี๋ยวย้ายออกวันนี้เดี๋ยวนี้เลย!”

นักเล่นแร่แปรธาตุเกาหยวนผู้อยู่ท่ามกลางฝูงชนรีบคลานเข่าแล้วตะโกน

ดวงตาทั้งสองแดงก่ำจากการถูกทุบตี เศษเนื้อบริเวณคางหายไปบางส่วน ส่วนหูซ้ายที่ถูกกรีดเป็นแผลยังคงมีโลหิตไหลริน

ด้านหลังของเขา ผู้บำเพ็ญหญิงคนหนึ่งถูกทุบตีจนขาหัก ขาของนางพับไปข้างหนึ่งจนกระดูกโผล่ออกมาจากกล้ามเนื้อน่องพร้อมโลหิตที่ไหลริน

ในฐานะสองผู้แข็งแกร่งที่สุดของที่นี่ พี่น้องเกาหยวนย่อมได้รับความสนใจจากตระกูลหวงเป็นพิเศษ พวกเขาถูกทุบตีเช่นนี้ก็เพื่อเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู

ดังคาด ผู้อาศัยโดยรอบต่างหวาดกลัว

ไกลออกไป สวี่หยางผู้กำลังรีบรุดมาที่นี่กระจายจิตเทวะออกมาจนสังเกตเห็นสถานการณ์ดังกล่าว

ดวงตาของเขาหรี่ลง “พี่น้องเกาหยวนถูกทุบตีสาหัสเพียงนี้เชียว! ผู้บำเพ็ญเซียนแห่งตระกูลหวงช่างโหดเหี้ยมนัก!”

ตอนที่ทุ่งวิญญาณเผชิญกับแมลงศัตรูพืชก่อนหน้านี้ เขาได้ซื้อน้ำยาฆ่าแมลงมาจากพี่น้องเกาหยวน แม้ปกติทั้งสองจะวางตัวเหนือกว่าอยู่บ้าง แต่โดยรวมแล้วก็ให้การดูแลเพื่อนบ้านเป็นอย่างดี

แต่เพราะความโดดเด่นนั้นเอง ทำให้ครั้งนี้คนเป็นน้องสาวถูกทุบตีจนพิการ ส่วนคนเป็นพี่ชายก็ถูกเล่นงานจนมีสภาพเช่นนี้

โดยเฉพาะศพทั้งสองที่เท้าของหวงหมิ่น

พวกเขาคือพ่อแม่ของหวงเสี่ยวเหมย

ฟ่าว!!

สวี่หยางเร่งความเร็วขึ้นอีก

“พวกเจ้าเห็นแล้วหรือยัง? ผู้เข้าใจสถานการณ์คือผู้เฉลียวฉลาด! หากใครกล้าคัดค้านอีกก็เชิญลุกขึ้นมา ข้า หวงหมิ่น จะให้มันได้ลิ้มรสของแขนหรือขาที่หายไปดู ยังมีใครอยากโดนแบบนั้นอีกหรือไม่?”

หวงหมิ่นถือดาบสั้นขณะใช้ฝ่ามือแตะหลังดาบพลางสนทนากับกลุ่มผู้อาศัยที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น

“ทุกท่าน โปรดเชื่อฟังคุณหนูหวงแล้วไปกันเถอะ”

จางเถี่ยจากหน่วยรักษาการณ์ให้คำแนะนำอย่างรู้งาน

ตอนนี้ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรอีกแม้เพียงครึ่งคำ

“ย้าย ย้ายกันเถอะ”

“พวกเราต้องย้ายเดี๋ยวนี้”

เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงจุดนี้ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรอีกแล้ว

แม้กระทั่งหลี่ต้าต่งกับภรรยาก็ก้มศีรษะและวางแผนจะย้ายออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

เมื่อเห็นว่าคนเหล่านี้เลือกทางที่ควรแล้ว หวงหมิ่นก็ลอบสบถออกมา “พวกมันล้วนเป็นกลุ่มคนไร้ค่าที่ไม่เห็นโลงศพก็ไม่หลั่งน้ำตา!”

“เดี๋ยวก่อน คุณหนู มีคนกำลังมา” ผู้บำเพ็ญวัยกลางคนข้างหลังนางซึ่งอยู่ขอบเขตกลั่นลมปราณระดับเก้าสังเกตเห็นกลิ่นอายของสวี่หยางที่กำลังใกล้เข้ามา

“เป็นเถ้าแก่สวี่หยาง”

“เขามาแล้วหรือ? อยากทำตัวเป็นวีรบุรุษสินะ? เหอะ ช่างประเมินความสามารถตัวเองสูงเหลือเกิน คิดว่าเปิดร้านซอมซ่อและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลสวีนิดหน่อยจะทำให้ตัวเองมีหน้ามีตามากขึ้นหรือไร?”

หวงหมิ่นส่ายหน้า “ไล่เขาไป แล้วก็เผาศพบนพื้นด้วย”

“ขอรับ!” ผู้บำเพ็ญมนุษย์พยักหน้าแล้วตะโกนสั่งจางเถี่ย “จางเถี่ย ขับไล่สวี่หยางออกไป”

“ขอรับ!” จางเถี่ยพยักหน้า ทว่าดวงตากลับแข็งทื่อ

ทันทีที่สวี่หยางมาถึง เขาก็ได้รับการติดต่อจากหลี่ต้าต่งว่าเรื่องราวบานปลายแล้ว ผู้บำเพ็ญเซียนแห่งตระกูลหวงโหดเหี้ยมไร้ปรานี ผู้ที่ปฏิเสธจะย้ายออกจะถูกหักขาหรือถึงขั้นถูกทุบตีจนตาย!

น้องสาวของเกาหยวนที่ขาหักเมื่อครู่นี้เป็นหลักฐานชั้นดี

พ่อแม่ของหวงเสี่ยวเหมยโดนหนักที่สุด พวกเขาหวังจะใช้สถานะของผู้เป็นลูกสาวเพื่อขอค่าชดเชยเพิ่ม แต่คาดไม่ถึงว่าหวงหมิ่นจะลงมือสังหารทั้งคู่โดยไม่ให้เอ่ยคำจบด้วยซ้ำ

ต้องบอกว่าเชือดไก่ให้ลิงดูเป็นวิธีที่เห็นผลทันตานัก

พวกเขาเป็นเพียงผู้บำเพ็ญธรรมดาระดับต่ำแต่กลับกล้ามาขอค่าชดเชยเพิ่ม ซ้ำยังขู่อีกว่าถ้าไม่ได้ก็จะไม่ย้ายออกไป เกรงว่าการกระทำดังกล่าวคงทำให้ตระกูลหวงหมดความอดทน

ในเวลาเดียวกัน จางเถี่ยก็เข้ามาห้าม “พี่สวี่”

“พี่จาง เจ้าก็อยู่ด้วยหรือ!”

สวี่หยางเอียงศีรษะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน