ยั่วให้รัก นิยาย บท 8

“พอดีมีเอกสารมาให้เจ้านายเซ็นน่ะค่ะ”

“นั่งก่อนสิ กำลังคุยกับน้องดาวอย่างออกรสเลยล่ะ”

เขาไม่สนใจสายตาของเธอ แต่มุ่งเป้าหมายไปจัดการผู้หญิงหิวเงินตรงหน้าให้สำเร็จ เขาอยากสลัดใครทิ้ง ก็จะสลัดให้หลุด แต่คนไหนไม่อยากสลัด เขาก็ไม่มีวันปล่อยเช่นกัน

“เอาตรงๆ เลยนะครับ”

เขาเข้าเรื่องโดยที่ไม่อ้อมค้อมอีก เพราะมันเสียเวลากับคนตรงหน้ามาเป็นชั่วโมงแล้ว จริงๆ เขาเองจะตัดความสัมพันธ์ลงเลยก็ได้ แต่เขาก็รอ

“คะ?” คนตรงหน้ารับคำสีหน้าเคร่งเครียด

“ผมไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากมีเมีย การแต่งงานเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ปวดหัว ต้องมีลูกอีก ผมไม่อยากมีลูก คิดดูแล้วกัน มันต้องเปลืองทรัพยากรมากมายขนาดไหนในการเชิญแขกมาเป็นพันๆ คน อดหลับอดนอน ต้องไปยืนไหว้ใครก็ไม่รู้ เมื่อยมือ พองานจบก็มีขยะเยอะมาก เดี๋ยวนี้ขยะล้นโลกอยู่แล้ว เราไม่ควรที่จะเพิ่มมลพิษอีก มันเป็นการทำลายทรัพยากรธรรมชาติ”

ประกายดาวอ้าปากค้างกับประโยคของชายหนุ่มตรงหน้า เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น

“การแต่งงานไม่มีอะไรเป็นของเราเลย ต้องไปเช่าชุด เช่าทุกอย่าง แถมต้องเอาเงินที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรง ไปให้คนอื่นที่ต่อมาต้องมาเป็นเมียเรา มาเป็นภาระ ต้องมาให้เลี้ยงดูอีก”

“ไม่อยากเช่า ก็ตัดเอามาเป็นของเราสิคะ”

ประกายดาวปากไว แก้ประโยคแรก ประโยคหลังเธอถึงกับไปไม่เป็นเลย เขามองหน้าเธอ ก่อนส่ายหน้าไปมา

“นั่นยิ่งสิ้นเปลืองเข้าไปใหญ่ ตัดเอามาแขวนไว้ในตู้ ใส่ไปไหนก็ไม่ได้ ชุดนึงเป็นแสนๆ ล้านๆ คนเสียสติเท่านั้นแหละที่ตัดชุดราคาเท่านั้นมาแขวนเอาไว้ในตู้ได้”

“เอ่อ... คนรวยๆ เขาคงไม่คิดอะไรเล็กน้อยแบบนั้นกระมังคะ”

ประกายดาวพูดตามคิด จะมีคนรวยๆ ที่ไหนมานั่งคิดเล็กคิดน้อยแบบเขา

“ก็คิดกันแบบนี้ไง คนรวยบางคนถึงได้ล่มจมล้มละลาย”

เธอสะดุ้งสุดตัว เหมือนโดนหลอกด่ายังไงอย่างนั้น

“คนอื่นเป็นไงไม่รู้ แต่อะไรที่สิ้นเปลืองผมไม่ชอบมากๆ ครับ ถ้าวันไหนเกิดไม่มีเงินขึ้นมาจะทำยังไง การแต่งงานก็เหมือนการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ เสียเวลา เหนื่อย เสียเงินเสียทอง ปวดหัว ยุ่งเหยิง ต้องจ้างคนมาทำอะไรมากมายน่ารำคาญ”

ประกายดาวทำหน้าปูเลี่ยน ผู้ชายบ้าอะไรเรื่องเยอะขนาดนี้ ผู้หญิงบางคนยังไม่เรื่องเยอะเท่านี้เลย

“การแต่งงานเป็นเรื่องไร้สาระ...”

“พอเถอะค่ะ ไม่อยากแต่งก็ไม่แต่งค่ะ พูดมามากมายก่ายกอง ทำตัวสถุนแบบนี้ นึกว่าอยากแต่งด้วยหรือไงห๊ะ!”