ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 1

ตอนที่ 1 สามีกับเพื่อนสาวคนสนิท

เก้าโมงเช้า มีฝนตกลงปรอยๆ ในคืนฤดูใบไม้ร่วงที่เย็นสบาย ที่หน้าประตูนิเวศน์วิลล่า นัชชาไม่ได้พกร่มไปด้วย เสื้อผ้าที่อยู่บริเวณไหล่ของเธอเปียกปอนแล้ว แต่เธอกลับเหมือนไม่รู้สึกอะไร เธอถอดเสื้อโค๊ทออกมาแล้วเอามาห่อของขวัญที่เตรียมไว้อย่างระมัดระวัง

วันนี้เป็นวันครอบรอบหนึ่งปีของเธอกับดวิษ เธอควรที่จะอยู่บ้านพ่อแม่ของเธอ แต่เธอแอบมาซื้อของขวัญให้สามี เธอเตรียมจะเซอร์ไพร์สให้กับเขา

กว่าเธอจะเดินมาถึงประตูบ้าน เสื้อผ้าเธอโดนฝนจนเปียกไปหมดแล้ว เธอเอากุญแจออกมาจากกระเป๋า แล้วค่อยเปิดประตูอย่างระมัดระวัง ไม่เปิดไฟและยืนเปลี่ยนรองเท้าตรงระเบียง ขณะที่เธอกำลังยกเท้าขึ้นมา กลับเหลือบไปเห็นรองเท้าส้นสูงสีแดงคู่หนึ่งวางอยู่บนพื้น

นัชชาตกใจอย่างมาก เพราะเธอรู้อย่างแน่นอนว่านั่นไม่ใช่รองเท้าของเธอและก็ไม่ใช่ขนาดไซส์ของเธอด้วย

หัวใจเหมือนโดนมือที่มองไม่เห็นจับอย่างแน่นๆ เธอค่อยๆ วางสิ่งของต่างๆ ไว้บนพื้น และเดินไปที่ห้องนอนชั้น 2 อย่างช้าๆ

ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่ เสียงคำพูดยั่วยวนในห้องก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น “ ดวิษ ... ” เสียงของผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามาในแก้วหู เสียงนั้นฟังตื่นเต้นมาก

“ ก็รู้เธอต้องชอบ ” เสียงผู้ชายคล้อยตาม ไม่ใช่เสียงของดวิษ สามีของเธอ ยังจะเป็นเสียงของใครได้

จากทางเดินไปถึงประตู นัชชารู้สึกเหมือนทุกย่างก้าวได้เดินอยู่บนปลายมีด แม้จะไม่ได้เห็นสภาพในห้อง แต่ก็ดาวไม่ยากว่าข้างในมันรุนแรงแค่ไหน

“ระหว่างฉันกับนัชชา คุณชอบใครมากกว่ากัน ” ผู้หญิงถามอย่างกะทันหัน ใจของนัชชาก็เต้นขึ้นจนถึงลำคอ

จากนั้นเธอก็ได้ยินคำตอบที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดใจ “ ทำไมล่ะ เธอหึงหรอ ผมใช้แรงอยู่ในตัวเธอเยอะขนาดนี้ จะมีแรงที่ไหนไปแตะต้องเขา ผมไม่สนใจเขาเลยสักนิด”

พูดออกมาก็กลัวว่าจะไม่มีใครเชื่อ ตั้งแต่คบกันถึงแต่งงานเวลาประมาณ1ปีกว่า สามีของเธอไม่เคยแตะต้องตัวของเธอเลย เหตุผลคือเขามีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ

แต่ตอนนี้ สามีของเธอที่มีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศกำลังเสพสุขกับเพื่อนสนิทของเธอ

นัชชารู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนฮีโร่ เจอสถานการณ์แบบนี้ยังสามารถอดให้มันจบลงถึงผลักประตูเข้าไป

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เธอยังคงตกใจเพราะว่าคนที่นอนเปลือยกายข้างสามีของเธอไม่ใช่คนอื่นเลย เขาคือเพื่อนที่สนิทของเธอ .. ปณิตา

ตั้งแต่มัธยมถึงมหาลัย จนตอนนี้เรียนจบแล้ว เธอสองคนเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดสนิทกันมาตลอด เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งปณิตาจะมานอนอยู่บนเตียงของเธอแบบนี้ ...

ทันใดนั้นนัชชาก็คิดได้ว่า ทุกครั้งที่เธอกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ ปณิตามักจะถามรายละเอียดเรื่องเวลาเสมอ และไม่เคยออกไปเที่ยวข้างนอกกับเธอด้วยกัน ตอนนี้มาคิดดู ทุกสิ่งทุกอย่างมันล้วนมีเหตุผล

ทั้งสองคนที่อยู่บนเตียงนั้นคาดไม่ถึงว่านัชชาที่ควรอยู่บ้านพ่อแม่จะมาอยู่ที่นี่ได้ แต่เพียงชั่วครู่ ดวิษก็กลับคืนสภาพสงบจิตว่า “ออกไป”

ออกไป ?

ปกตินัชชาก็ไม่ใช่คนที่หงุดหงิดง่าย แต่เวลานี้เธอไม่สามารถระงับอารมณ์โกรธที่อยู่ในใจได้ เธอเหลือบเห็นกาน้ำร้อนที่อยู่บนโต๊ แล้วคว้าหูกาน้ำร้อนขึ้นมา สาดไปที่ชายหญิงบนเตียง “น่ารังเกียจ สกปรก ”

“นัชชา ดวิษเขาอยู่กับเธอมาตั้งนาน ยังไม่เคยแตะต้องตัวเธอ เธอควรจะยืนอยู่ทัศนคติของเขา ช่วยเขาพิจารณาบ้างสิ ” ปณิตาไม่รู้สึกละอายใจเลยสักนิด เธอยังใช้คำพูดอวดดีกับนัชชาอย่างไม่เกรงกลัว

“เหอะ” เธอหัวเราะเยาะ “ ฉันจะต้องพูดขอบคุณให้เธอใช่ไหม ปณิตา ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อน เธอก็ทำแบบนี้กับฉันหรอ ?เอากับสามีคนอื่นมันมีความสุขกว่าเอากับคนอื่นใช่ไหม ”

ปกตินัชชาไม่เคยใช้คำพูดแบบนี้ ดวิษมองไปทางเขา “ เธอออกไปก่อน ”