ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 2

ตอนที่ 2 คุณผิดหรือเปล่า

เตชิตที่อยากจะไปก็หยุดฝีเท้า ในที่สุดเขาก็มองไปยังนัชชา ใบหน้าที่ใหญ่เท่าฝ่ามือมีดวงตาใสโตคู่หนึ่งฝังอยู่ เธอผิวขาวมาก แม้กระทั่งรูขุมขนก็ไม่มี แตกต่างกับผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มในบาร์ เธอไม่ได้แต่งหน้าด้วย ดูบริสุทธิ์เหมือนดอกเดซี่ดอกเล็กๆ ที่ล่องลอยในสายลมและรอใครบางคนมาเก็บ

โดยเฉพาะตอนนี้เธอกำลังใกล้ชิดเขาอยู่ ร่างกายที่มีกลิ่นไวน์ผสมกับกลิ่นกายของผู้หญิง เตชิตที่ไม่มีความรู้สึกกับผู้หญิงมานานหลายปีแล้ว แต่ในเวลานี้กลับมีความปรารถนาเกิดขึ้น

เธอ ถูกปากเขามาก

เตชิตยกคางเธอขึ้นมา “ ครั้งแรกหรอ เมื่อก่อนไม่เคยทำเลยหรอ ”

นัชชาเรียนแบบเขา ตาที่โตๆหรี่ลง “ ไม่เชื่อหรอ ”

การยั่วยุแบบนี้ เหมือนเป็นการเติมเชื้อเพลิงลงบนกองไฟอย่างไม่ต้องสงสัย

เตชิตมองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ แล้วสายตามองลงไปตามเสื้อคอวีของเธอ สมบูรณ์

บิดปลายนิ้ว ริมฝีปากบางเซ็กซี่กระตุ้นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ออกมา “เดี๋ยวแม้คุณจะร้องไห้ ผมก็ไม่ปล่อยคุณไป ”

นัชชาเงยหน้าขึ้นมา ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอมีความกล้าขึ้นมา พูดเสียงดังว่า “ เดี๋ยวก็รู้ใครกันแน่ที่จะร้องไห้ ”

เตชิตยื่นแขนที่ยาวออกไป กอดเธอเข้าในอ้อมกอด แล้วกดลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกล ขณะนี้ผู้จัดการพาผู้ชายแถวหนึ่งเดินมา เขามองเห็นเตชิต รีบตะโกนเรียกด้วยความเคารพ “ คุณเตชิต ผู้หญิงคนนี้ ... ”

เตชิตมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาตำหนิ และพูดด้วยน้ำกวดขัน “ออกไป”

ผู้จัดการไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้แค่ปฏิบัติตาม มายังไง กลับยังนั้น ลิฟต์ไปยังชั้น 7 ของคลับเฮาส์ตรงๆ ชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นห้อง VIP ทั้งหมด เตชิตมีห้องพิเศษของตนเอง รูดบัตรเปิดประตูห้องแล้วก็ผลักผู้หญิงขี้เมาเข้าไปข้างใน แสงไฟทางเดินส่องเข้าไปในห้อง แล้วไม่นานก็ถูกบานประตูกลั้นไว้

เตชิตกดเธอไว้ตรงบานประตู ไฟยังไม่ได้เปิด เขาก็เอื้อมมือไปดึงเสื้อผ้าบนตัวเธอออก

นัชชารู้สึกร่างกายของตัวเองอ่อนปวกเปียกไม่มีแรง ทันใดนั้นเธอรู้สึกเย็นขึ้นมา ก้มลงไปมอง เสื้อผ้าบนตัวหายไปหมด เหลือเพียงแค่ชุดชั้นเท่านั้น

จูบของชายคนนี้นำพาความเย็นตกอยู่บริเวณคอของเธอ ทิ้งรอยแดงที่คลุมเครือไว้บริเวณคอของเธออันแล้วอันเล่า

ผิวของเธอเนียนและละเอียดกว่าที่เขาคิดไว้ ทำให้เตชิตรู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้น

แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงตรงหน้ายังอ่อนประสบการณ์เกินกว่าที่จะรู้วิธีตอบสนอง แต่เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรก เขาเลยไม่ได้สนใจว่าเธอจะอ่อนประสบการณ์หรือไม่ เขาโน้มนำเธออย่างมีความอดทน

ผ่านมาหลายปี มันไม่ง่ายเลยที่จะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาทำให้เขามีความปรารถนาขึ้นอีกครั้ง เตชิตแทบจะรอไม่ไหวแล้ว เมื่อเขาจะทำขั้นตอนต่อไป กลับถูกมือเล็กๆจับมือเขาแน่

เตชิตตกใจเล็กน้อย ก้มตาไปมองใบหน้าเล็กๆที่อยู่หน้าอกของเขา

ในที่สุดเธอได้ความเป็นจริงกลับมาแล้วนิดหนึ่ง นึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ลดไปครึ่ง เลยผลักเขาออกไปด้วยจิตใต้สำนึกเธออยากแก้แค้นดวิษก็จริง แต่ไม่ใช่ใช้วิธีแบบนี้

“ อย่า ฉัน .. ฉันยังไม่พร้อม ”

เตชิตมองเห็นความหวากผวาในดวงตาของเธอ ชินกับความมืดแล้วเลยมองเห็นดวงตาที่ไร้เดียงสาของเธอ แต่ความต้องการในร่างกายของเขามันมากขึ้นจนเขาควบคุมมันไม่ได้แล้ว

เตชิตพูดด้วยเสียงแหบๆ “ไม่ทันแล้ว”

“ อ๊ะ ”

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้นัชชาส่งเสียงร้องออกมา ร่างกายเหมือนถูกฉีกออก

ได้สัมผัสของแผนกลั้นบางๆนั้น ร่างกายและจิตใจของเขาล้วนรู้สึกพึงพอใจ ทำให้เขาบุกเบิกแผนที่ที่ไม่เคยโดนคนอื่นมาขุดรุนแรงยิ่งขึ้น

นัชชาร้องไห้ออกมา ความเจ็บปวด.ค่อยๆถูกความรู้สึกแปลกๆแทน “ อย่า .. ปล่อยฉันเถอะ ฉันขอร้อง”

“ ความสัมพันธ์ไม่ดี แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วจริงๆ ”

ประโยคนี้ทำให้เตชิตหยุดชะงัก

เขามองไปยังผู้หญิงด้วยสายตามืดครึ้ม เธอไม่ได้พูดโกหก เมื่อคืนเขาก็รู้แล้ว ฉะนั้นตอนนี้เธอก็ไม่ได้โกหกเหมือนกัน

แต่งงานแล้ว .

แม้เตชิตจะเป็นคนโลภเรื่องนั้นก็จริง แต่เขาไม่ยอมไปเป็นมือที่สามที่ทำลายครอบครัวของคนอื่นเด็ดขาด พูดให้แม่นกว่าก็คือ ถ้าเมื่อคืนเขารู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว เขาจะไม่แตะต้องตัวเธอแน่

ทันใดนั้น เตชิตรู้สึกขยะแขยง เขารีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและโยนผ้าเช็ดตัวลงบนพื้น ก่อนจะออกไปเขาหันมามองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย “ รสชาติเธอไม่เลว แต่เสียดายไร้ลีลาไปหน่อย”

พูดเสร็จ เขาก็เดินออกจากห้องไปไม่หันมามองเลย

เธอตกตะลึง แล้วกัดฟันด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอก็ค่อยๆ แดงขึ้นมา ทำไมเธอถึงได้โชคร้ายแบบนี้ แค่ออกมาหา“คุณชาย”สักคนยังโดนอัปยศอีก ไร้ลีลามันเป็นความผิดของเธอหรอ ถ้าไม่ใช่ดวิษไม่ยอมเอากับเธอ เธอจะไร้ประสบการณ์ได้ยังไง

นัชชาเข้าไปอาบน้ำด้วยความอึดอัด หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย เธอก็ไปตรงเคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน แต่กลับถูกพนักงานจ้องมองด้วยสายตาแปลกประหลาด

“ คุณนัชชา เมื่อคืนคุณไม่ได้สั่งบริการพิเศษค่ะ ”

ไม่ได้สั่ง ?

แล้วที่เธอปวดไปทั้งตัวนี่คืออะไร ?

“ ฉันสั่งนะ คุณลองเช็คให้ดีอีกที ห้อง 709 ”

เมื่อเคาท์เตอร์ได้ยินคำว่าห้อง 709 สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “ห้อง 709 ของเราเป็นห้องสำหรับ VIP ไม่เปิดให้คนทั่วไปเข้า คุณทำผิดคนไปรึเปล่าคะ ”