ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 3

ตอนที่ 3 ข้อตกลงในการหย่า

หลังจากออกมาจากคลับเฮาส์แล้ว ในใจของนัชชาก็มีคำอยู่ 3 คำคือ “ ทำผิดคน ”

เธอไม่ได้ใช้บริการ คนที่เธอนอนไปไม่ใช่“คุณชาย”ในคลับเฮ้าส์กลับเป็นลูกค้าของคลับเฮ้าส์

แต่ก็ไม่สำคัญแล้ว ยังไงก็นอนไปแล้ว นอนกับใครไม่ใช่นอน

แต่ทำไมในใจของเธอมันถึงรู้สึกแปลกแบบนี้ เธออดคิดไม่ได้ว่า ตอนที่ดวิษเพิ่งออกนอกเธอ เขาก็มีความรู้สึกแบบนี้ไหม

ขณะที่เธอกำลังคิด โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น พูดถึงปีศาจ ปีศาจก็มา ไม่ใช่ดวิษจะเป็นใคร

นัชชาค่อยๆหลับตาลงเบาๆ แล้วรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว “ คุณยังมีหน้าโทรมาหาฉันอีกหรอ ? ”

“ นัชชาเธอเก่งมากนะ กล้าไปค้างข้างนอก เมื่อคืนเธอไปค้างที่ไหน ” เสียงของดวิษที่เต็มไปด้วยความดุดาลดังก้องอยู่ในหู

นัชชายิ้มแบบขมขื่น “ ทำไม คุณเอากับปณิตาพอแล้วหรอ ถึงได้คิดถึงฉันขึ้นมา ”

“คุณอย่าพูดแบบนี้กับผมนะ คุณจะอยู่ไหนก็เรื่องของคุณ แต่ที่โทรมาเพราะจะบอกว่า วันนี้แม่มาจะมาที่บ้าน คุณรีบกลับบ้าน ก่อนเที่ยงละกัน” ดวิษไม่มีความละอายใจใดๆ เลย ทำเหมือนเธอเป็นแค่เครื่องมือ

น่าเสียดาย นัชชาในตอนนี้จะไม่ยอมอดทนเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

เธอเกิดนับถือความโหดร้ายที่มีในตอนนี้ขึ้นมา“งั้นคุณควรไปหาปณิตา ไม่ใช่ฉัน”

“นี่เธอ ...”

ไม่รอให้เขาพูดเสร็จ นัชชากดวางสายไปเสียแล้ว มันเคยเป็นเสียงที่เธอน่าหลงใหล เพื่อได้ฟังเสียงของเขาเธอยอมดูโทรศัพท์ทั้งวัน แต่ตอนนี้มันทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง

เธอเป็นคนที่ไม่สามารถทนทรายในตาได้ สำหรับตนเอง เธอรักษาตัวและศักดิ์ศรี สำหรับการแต่งงาน เธอต้องการความจงรักภักดี อย่าพูดถึงดวิษที่นอกลู่นอกทางไปกับเพื่อนสนิทของเธอ

นัชชาไปที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่สุดของเมือง และซื้อเสื้อผ้าที่ดีที่สุดในช่วงนี้ เธอเปลี่ยนเสื้อแล้วมองดูหญิงสวยในกระจก เรื่องมาถึงตอนนี้ เธอไม่สามารถทำให้ตัวเองเข้มแข็งได้ แต่ก็จะไม่ยอมให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะเธอเหมือนกัน

หลังจากออกจากห้างสรรพสินค้าแล้ว นัชชายังคงเรียกรถกลับไปนิเวศน์วิลล่า แต่ไม่ใช่เพื่อที่จะไปหาแม่สามี กลับเป็นไปแบทุกสิ่งทุกอย่างออกมาหมด

จ่ายค่าแท็กซี่เสร็จ เธอเดินเข้าไปในวิลล่า ทันทีที่เธอก้าวขาเข้ามาในประตู ดวงตาก็ยังอดไม่ได้ที่จะมีไอน้ำขึ้นมา ที่นี่มีความทรงจำมากมายระหว่างเธอกับเขา แต่ตอนนี้มันก็เป็นเพียงเรื่องไร้สาระเท่านั้น

รองเท้าส้นสูงสีแดงนั้นไม่อยู่แล้ว ปณิตากลับไปแล้ว

ดวิษมองนัชชาที่เดินเข้ามาข้างในห้องด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ เขาที่นั่งอยู่บนโซฟาก็รีบลุกยืนขึ้น ใบหน้าที่อ่อนโยนแต่แฝงด้วยความโหดร้าย “ เธอไปไหนมา ”

หายไปทั้งคืน แต่กลับมาพร้อมกับเสื้อผ้าใหม่ มันน่าแปลกมาก

นัชชาปล่อยให้เขาเข้าใจผิด เธอตอบโต้กลับทันที “ดวิษ ฉันกลับมาไม่ได้หมายความว่าจะถือเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่ฉันมาเพื่อคุยให้มันจบๆไป ”

ในความจำของดวิษ นัชชามักจะอ่อนแอต่อหน้าเขาเสมอ แต่ตอนนี้เธอแข็งกร้าวขึ้นมาทำให้เขาตกใจไปเล็กน้อย

“ หมายความว่ายังไง ”

“ก็หมายความตรงตัวอักษรนี่แหล่ะ ” นัชชานั่งอยู่โซฟาที่ตรงข้ามกับเขา อดความขมขื่นในใจไว้ “ เราหย่ากันเถอะ ในเมื่อ นายกับปณิตาอยู่ด้วยกันแล้ว ฉันจะให้เธอทั้งสองสมหวังเลย ”

นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขาไม่ได้คาดคิด ผ่านไปหนึ่งคืน ดวิษคิดว่าตอนเธอกลับมาน่าจะเปลี่ยนใจ แถมยังทบทวนข้อที่ไม่ดีของตนเองด้วย คาดไม่ถึงเลยจะเป็นผลลัพธ์แบบนี้

แต่ไม่นาน เขาก็หัวเราะเยาะออกมา “หย่ากับผมไปแล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหน นัชชา นอกจากผมแล้ว เธอก็ไม่เหลืออะไรแล้ว หย่าหรอ งั้นเธอจะใช้ชีวิตยังไง เสื้อผ้าที่อยู่บนตัวเธอตอนนี้ก็ใช้บัตรของผมจ่ายไม่ใช่หรอ ”